87 මගේ යාලු සාදු

නවම් මාසය...එහෙමත් නැතිනම් කවුරුත් හදුනන පෙබරවාරි මාසය බොහෝ අය සුභ කටයුතු සදහා යොදා නොගන්නෙ එහි දින අඩුයි කියලයි. අඩුමාසෙ කියලා කටවහරෙ එන හින්දමද කොහෙද මේ මාසයේ එහෙමත් තැනක තමයි විවාහ මංගල්ලයක් උනත් කෙරෙන්නෙ. ඒ වගේම අලුත් ව්‍යාපාරයක් කාරිය ආරම්භ කරන්නෙ.  නිවසක් තනන්න මුල් ගලක් තියන්නෙ. විවාහ උත්සව සමග සෘජුව සම්බන්ධ වෘත්තිකයො වසරේ අඩුම ආදායමක් ලබන්නෙත් මේ කියන නවම් මාසයේ.

සිරා කොලුවාට නම් අඩු මාසය කියලා පෙබරවාරියේ වෙනසක් තිබුනෙ නෑ...පරිසරයට අහිතකරයි කියලා දැනගෙන ගලවලා විසිකරන්නට කලියෙන් මිදුල අරක්ගෙන පෙබරවාරිය ලස්සන මල් වලින් සරසපු වැලන්ටයින් ගහ තමයි මට මුලින්ම සිහි වෙන්නෙ. ඉස්සර මම උසස් පෙළ පන්ති යන කාලෙ දැරිවියකට හිත ගියාම වැලන්ටයින් ගහේ අතු අගිස්සක තියෙන පුංචි පොහොට්ටු දිහා බලාගෙන කල්පනා කරන්නෙ මේ පොහොට්ටුව මලක් වෙන දවස උදා වෙද්දි ඇගේ හිත මම දිනාගන්නවා කියලයි....ඒ අතීතයත් බොදවෙච්ච සිතුවමක් වගේ මේ ලියවිල්ල අස්සෙන් එබිකම් කරනවා දැනෙනවා.

ඉතිං අද අපේ කථා නායකයා තුසිත චාමර හෙවත් සාදු. සිස්සත්වෙ සමත් වෙලා නගරෙ පාසලට ගියාම තමයි මම ඔහුව මුලින්ම දුටුවෙ. ඒ කාලෙ අපි දෙන්නා පන්ති දෙකක හිටිය නිසා ලොකු ඇයි හොදයියක් තිබුනෙ නෑ. සාමාන්‍ය පෙළ පන්තියෙදි එකම ලග පන්ති දෙකක හිටිය නිසා වචනයක් දෙකක් කථා කරලා තිබුනත් අපි අතර මිත්‍රත්වයක් බොහොම තදට ඇතිවුනේ උසස් පෙළ පන්තියේ ඉද ගත්තටත් පස්සෙයි. ඒ අපි දෙදෙනාට එකම පන්තියක මදිවාට එකම පේළියක එක ලග ඉදගන්නට අවස්ථාව ලැබුන හින්දයි. මේ පේලියෙ හිටිය අනිත් පුද්ගලයො වන මල් ජංගියා, ගම්පහ ලීලා පොත්හලේ හිමිකරුගේ බාල පුත්‍ර රත්නය වන කරුවා, කෝසල, වර්තමානයේ ලංකාවෙ ජනප්‍රිය පරිගණක සජීවිකරණ ශිල්පියෙකු වගේම අධ්‍යක්ෂක වරයෙක් ලෙස කටයුතු කරන චමිල් මට කිසිම දිනෙක අමතක වෙන්නෙ නැති උදවිය.

සිරාගෙ කාමරේදි වේලාසනින් ඔබට හදුන්වා දුන්න මල් ජංගියා තමයි සාදුගෙ හොදම යාලුවා. උසස් පෙළට පිවිසෙන්නත් කලියෙන් මේ දෙදෙනාගේ මිත්‍රත්වය ඇරඹී තිබුනෙ. උසේ හැටියට ශරීරයක් තිබුන ශක්තිවන්තයෙක් තමයි තුසිත චාමර හෙවත් සාදු. පන්තියේ හැමෝම සාදු එහෙමත් නැතිනම් සාදුවා කියලා හැම වෙලේම ආමන්ත්‍රණය කලත් ඒ නම හා ඔහු අතර සබදතාව අපි අදටත් දන්නෙ නෑ....සමහර විටෙක කොණ්ඩය කොටට කපපු අවස්ථාවකදි ඔහුගෙන් පෙනෙන බෞද්ධ ස්වාමීන් වහන්සේ නමකගේ පෙනුම හේතුවෙන් ඒ නම පටබැදෙන්නටත් ඇති.

සුදු පැහැති රවුමකින් පෙන්වපු කෙනා තමයි සාදු

වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම සාදු නියම මිත්තරයෙකුගේ ලක්ෂන විද්‍යාමාන කරන්න වැඩි දවසක් ගත කලේ නැති නිසාම පන්තියේ දෙවැනි පේලියේ හිටිය අපි ඉතා ඉක්මනින් මිත්‍රත්වයේ ශක්තිමත් බැම්බෙන් බැදුනා. ඒ මිත්‍රත්වය නිසාම මා එවකට නියෝජනය කරමින් සිටි බටහිර තූර්ය වාදක ඛණ්ඩයේ සාමාජිකයෙක් වන්නටත් සාදු කටයුතු කලා.

හැම වෙලේම සිනා මුසුව පන්තියේ කා සමගත් සුහදව හිටිය මේ මිත්තරයගෙන් තද බල පහරක් කෑවා නම් කෑවෙ මල් ජංගියා හෙවත් සාදුගෙ හොදම මිතුරා. ඒ ඉතිං යමක් බෙදාගන්න බැරුව නෙමෙයි. විහිලුවට.

උසස් පෙළ පන්තියේ ගත කරපු දෑ අවුරුද්ද නිසාම නෙමෙයි සාදු මේ තරම් මගේ ජීවිතයට මිතුරෙක් විදියට ලං වුනේ. දුක හා සැප සම සිතින්  විදිමින් එක පවුලක උන් වගේ අව්වට පිච්චෙමින්, වැස්සට තෙමෙමින් අපි එදා නිරත වූ  දුෂ්කර පුහුණුවීම් වලදි මගේ ලගින්ම හිටිය සගයෙක් නිසයි ඒ මිතුරු දම බොහෝ දැඩි වුනේ.

කොච්චර අපහසුතා වින්දත්...කෙතරම් මහන්සිවෙලා හිටියත් ඔහුට යමක් පැවරුනු විටෙක කිසිම වෙලාවක ඒ දේවල් කර අරින්නෙ නැතුව තමන්ට හැකි උපරිමයෙන් කල පුද්ගලයෙක් ලෙස අපේ තූර්ය වාදක ඉතිහාසයේ සාදු ගැන සටහන් වෙන්නෙ.

සිරා කොලුවා වන මම පුද්ගලික ජීවිතයේදී හෝ යම් අපහසුතාවකට පත් වුනා නම්...ඒ සෑම වෙලාවකම සාදු මගේ සහායට මා ලගම සිටි බවත් මට මතකයි.

ඉතින් ඔබ මෙන්ම මමත් බොහොම ආදරයෙන් නැවත නැවතත් ආවර්ජනය කරන සුන්දර පාසල් සමය...නිමාවුනේ අපිටත් හොරෙන්. වෙලාවකට කාලය ගත වන වේගය හිතාගන්නත් බැරි තරම්. දෑ වසරක උසස් පෙළ ජීවිතයත් පණ වගේ ආදරයෙන් රැක බලාගෙන උස් මහත් කරපු තූර්ය වාදක ඛණ්ඩයත් අත හැරලා අපි පාසල් මාතාවට සමු දුන්නෙ 2001 වසරෙදි.

එතැනින් පස්සෙ තම තමන්ට තිබුන සිහිනයන් ඔස්සේ විවිධ දිශානතින් වලට පිරිස විසිර ගියා. සමහරු රටෙන් බැහැර වුනා. තවත් සමහරු ආරක්ෂක අංශ වල තූර්ය වාදක කණ්ඩායම් සමග එක් වුනා. පාසල් සමයේ දිනපතා මුණ ගැසුන මිතුරන් වසරකට වරක් වත් හමුනොවෙන තැනට කටයුතු යෙදුනා. මේ තමයි ජීවිතයේ යථාර්තය.

මේ කියන තුසිත චාමරත් එහෙමයි. පාසලෙන් සමුගත්තට පස්සෙ කිසිම කිසි දිනෙක මට හමුනොවුන මේ මිතුරා මාර්ක් සකර්බර්ගෙ මූණු පොතට පින් සිද්ධවෙන්න තමයි නැවතත් එකිනෙකා සමග කථා බහ කිරීම ඇරඹුනේ. අපි පාසලෙන් සමුගත්ත කාල සීමාව වෙද්දි ජංගම දුරකථන  අද තරම් ව්‍යාප්ත වෙලා තිබුනෙ නෑ.

ඒ වෙද්දි මම පරිගණක ග්‍රැෆික් කරුවෙකුගේ භූමිකාව රගද්දි ඔහු තමන්ගෙ ඥාතියෙකු වූ දිවයිනේ ජනප්‍රිය භෞතික විද්‍යා දේශක තුමෙකුගේ කාර්යාලයක් පාලනය කරමින්  සිටියෙ. ඊටත් අමතරව ජීවන ගමන පැද යන්නට පෙම්වතියකුත් සාදුගේ ජීවිතයට ලං වෙලා උන්නා. ඒ දෙන්නා තම තමන් උපයන ධනය වියදම් කරලා නව නිවසකුත් ඉදිකරමින් සිටියෙ.  තවත් ටික කාලෙකින් මගෙ වගේම සාදුගේ අතටත් 3G තාක්ෂණය සහිත දුරකථනයක් ලැබුනට පස්සෙ සතියකට දිනයක් දෙකක් මුහුණට මුහුණ බලාගෙන කථා බහේ නිරත වෙන්න අපට හැකියාව ලැබුනා.

මේ බලහං...අපි හදාගෙන යන ගෙදර...අද උළු තිබ්බා....බිත්ති ටික කපරාරු කරලා බිමට සිමෙන්ති ටික දාගන්න තව ඉතුරු වෙලා තියෙන්නෙ....ඒවත් මේ කලා වගේ හෙමින් හෙමින් කරනවා....මහන්සියි බන්..තේ ටිකක් බොන ගමන්. පොඩ්ඩක් ඉදපංකො උඹට මගේ ගෑණු ළමයව පෙන්නන්න....මේ විදියට ඔහුගෙ ජීවිතයට සමීප වෙච්ච මම නොදන්න බොහෝ දෑ සාදු තමන්ගෙ දුරකථනය ඔස්සේ මට සමීප කලා. මමත් කාර්යාලයේ විවේකයක් ලැබුනාම ඔහුට වීඩියෝ ඇමතුමක් අරන් කාර්යාලයෙදි මගේ වටේ හිටපු යුවතියො වගේම අපේ කාර්යාලය ඇතුලතත් ඔහුට පෙන්නුවා....

වෙනදා වගේම මදින් මද කාලය ගත වෙලා  2009 වසරත් ලැබුවා. ජනවාරි මාසයේ මා සමග කථා බහ කරමින් සිටි වෙලාවක තුසිත මට කිව්වෙ මැයි මාසයේ විවාහ වන බවක්...ඊට කලියෙන් නිවසේ වැඩ කටයුතු අවසාන කල යුතු බවකුත් ඔහු කිව්වා. කොහොම හරි ඔහු මට අවසාන වතාවට ඇමතුමක් දුන්නෙ 2009 ජනවාරි අන්තිම සතියෙ.

වම්පස කෙළවරේම ඉන්නෙ සාදු. මේ ඡායාරූපයේ ජපන් චමියා, මල් ජංගියා, අයිය බඩා වගේම සිරා කොලුවත් ඉන්නවා.       තූර්ය වාදක ඛණ්ඩය නියෝජනය කරපු අපේ වයසේ අය තමයි මේ.
දකුණු පස කොනේම ඉන්නෙ සමීර. පාසලෙන් සමුගත්තට පස්සෙ ඒකාව තවම මුණ ගැහිලම නෑ.

මචෝ...අපේ වෙඩිමට ලස්සන ඉන්විටේෂන් කාඩ් එකක් උඹට කියලා ඩිසයින් කර ගන්න ඕනෙ...මම ලබන සතියෙ වැඩ කරන තැනට එන්නම් කථා කරන්න.

මම එවකට සේවයේ නිරතව සිටි දැන්වීම් ප්‍රචාරන ආයතනයේ එවැනි කටයුතු කලේ නෑ. ඉන්විටේෂන් එකක් අලුතෙන්ම ඩිසයින් කරලා ...ප්‍රින්ට් කරලා...cutting බ්ලොක් හදලා හදන්න යන වියදම වැඩියි මචං...ඒ හින්දා මේ ලගම තියෙන කාඩ්ස් විකුණන තැනකින් අපි හොද එකක් බලමු...සෙනසුරාදා හැන්දෑවක වරෙන් මේ පැත්තෙ...කේක් පෙට්ටිත් එතනින්ම ගන්න පුලුවන්. මමත් එන්නම් යන්න....ඔන්න ඔය විදියට තමයි මම අවසාන වශයෙන් සාදුට පිළිතුරු දුන්නෙ.

ඒ සිදුවීම එතැනින් අහවර වෙලා ඊලග සතියත් උදා වුනා. කිසිම අමුත්තක් නැතුව පෙබරවාරියෙ මුල් දවස් දෙක තුන ගෙවුනා. මගේ මිත්තරයා මල් ජංගියා ඒ වෙද්දි සේවය කරමින් හිටියෙ විදේශ රටක. ඔහුත් සතියකට වාරයක් දෙකක් ස්කයිප් හරහා මා සමග කථා බහේ නිරත වුනා.

මචං සාදුවා නැති වෙලාලු...පොඩ්ඩක් හොයලා බලපං...

මල් ජංගියා මට එවලා තිබුන මේ කෙටි පණිවිඩය මට ඒ වෙලාවෙ එතරම් තදට දැනුනෙ නෑ. ජංගියා මා සමග විහිලු කරනවා....එහෙමත් නැත්තං සාදුවා විනෝද චාරිකාවක් ගිහිල්ලා තවමත් ගෙදර ඇවිල්ලා නෑ වගේ අදහසක් තමයි මගේ ඔලුවට ආවෙ. නමුත් එදා හැන්දෑවෙ ස්කයිප් ඔස්සේ ඔහු මට කිව්වෙ සාදු එහෙමත් නැත්තං අපේ අතිජාත මිත්තරයා තුසිත හදිසියේ මියගිය බවට නිළ නොවන තොරතුරක් ඔහුට ලැබුනත් එය තවමත් තහවුරු නොවූ බවක්.

මම නොම්බරයක් එවන්නම්. ඒකට කථා කරලා විස්තර හොයලා බලපං...මේ නොබ්බරේ අයිතිකාරයා සාදුවා හොදට අදුනන එකෙක්....

මම ගත්ත ඇමතුමට එහා පසින් පිළිතුරු ලැබුනා. පපුවෙ අමාරුවක්....ගෙදරදිමයි නැති උනේ.... ඒ පිළිතුරෙන් පස්සෙ මට මොනවා උනාද මට මතකත් නෑ...කාර්යාල සගයන් තමයි මට වේලාසනින් ගෙදර යන්න කටයුතු ලෑස්ති කරලා මාව පිටත් කලේ...මොකද ඒ වෙද්දි සාදු ඒ හැමෝම සමග දුරකථනය ඔස්සේ කථා කරලා යම් තරමකට සුහද වෙලා හිටියෙ.

මම නිවෙසට යන අතර තුරදිම මගේ පන්තියේ බොහෝ දෙනෙකුට සිද්ධිය සැල කලා.

අඩෝ....කැත විහිළු කරන්න එපා ඩෝ...ඌ මැරෙන වයසක එකෙක්ද....එකෙක්වත් මගේ කීම පිළිගත්තෙම නෑ...නමුත් එදා හැන්දෑවෙ සාදුවගෙ වැලිවේරිය, ඇඹරළුවෙ නිවසටම ගිහිල්ලා මේකෙ ඇත්ත නැත්ත හොයන්න මගේ මිත්තරයො කීප දෙනෙකුම මා සමග එකතු වුනා. යතුරු පැදි වල  නැගිලා ඒ ඉසව්වට යනතුරාවට උන් සැලසුම් කලේ මේ ආරංචිය වැරදුනාට පස්සෙ මට දෙන දඩුවම් ගැන.

උඹ බොරු කියලා මාට්ටු වෙයංකො උඹට අපි දෙනවා හොද පෝරියල් එකක්....

උන් කවුරුවත් තවමත් මේ පුවත විශ්වාස කරන්නෙම නෑ. නමුත් ප්‍රධාන මාර්ගයෙන් සාදු නිවහනට පිවිසෙන අතුරු මාර්ගයට ඉහළින් තුසිත චාමර තරුණ මහතාට නිවන් සැප ලැබේවා යනුවෙන් විශාල බැනරයක් එල්ලා තිබුනා. ඒ දසුනෙන් පස්සෙ කිසිවෙකු කථා කලේ නෑ...ඇස් අග දිලිසෙන කදුලු බිදුවක් දෙකක් එකෙක් දෙන්නෙක් හොරෙන් හොරෙන් පිටි අත්ලෙන් පිහදා ගනිද්දි වසර 8 කට පෙර අප පාසල් භූමියෙන් වෙන් වෙන්න කලියෙන් එක පන්තියක එක බත්මුල ලෙහාගෙන කාපු ඒ අතීතය අනිවාර්යෙන්ම සිහිවෙන්න ඇති.

නිවසට යද්දි එහි මිතුරො පිරිලා...හැමෝම මේ සංවේගජනක පුවත නිසා අඩපණ වෙලා. සිද්ධිය හරියටම දැනගන්න ලැබුනෙ තවත් මොහොතක් ගත වුනාට පසුව මම මුලින්ම දුරකථනයෙන් විස්තර විමසූ පුද්ගලයා හරහාමයි.

අල්ලපු ගමේ ආමි එකේ මල්ලි කෙනෙක් නැති වෙලා එයාගෙ බොඩි එක ගෙදර ගෙනාපු දවසෙ ඒ ගෙදරට යන පාර ශුද්ධ පවිත්‍ර කරන්න ගමේ හැමෝම එකතු වුනා. එක ඉස්කෝලෙ නිසා තුසිත මල්ලිත් ආවා....ටිකක් වෙලා වැඩ කරගෙන යද්දි පපුව ටිකක් රිදෙනවා කිව්ව නිසා අපි ඉක්මනට එයාව දොස්තර කෙනෙක් ලගට එක්කගෙන ගියා. දොස්තර මහත්තයා ප්‍රෙශර් එහෙම චෙක් කරලා ඉන්ජෙක්ෂන් එකක් විද්දා...ඊට පස්සෙ තරමක් සුවයක් දැනුන නිසා ආයෙමත් ගෙදර එක්කගෙන ආවා....එයාගෙ කාමරයට ගිහින් ඇදේ ඉදගත්ත ගමන් ආයෙත් අමාරුව හැදුනා...ලොකු හුස්මක් උඩට ගත්තා විතරයි මල්ලි...එක පාරමට පණ ගියා...ඔහු එහෙමයි අපිට කිව්වෙ.

වර්ෂ 8 කට පස්සෙ මගේ අතිජාත මිතුරාට මා නැවතත් සමීප වෙද්දි ඔහු මිනී පෙට්ටියක සැතපිලා...සුවදායක දිගු නින්දකට වැටිලා. ඒ දේහය දිහා බලාන ඉද්දි චිත්‍රපටියක රූප රාමු වගේ අපේ ඉතිහාසය මට මැවිලා පෙනුනා...කදුලු බිදුවක් දෙකක් හීනියට කම්මුල් දිගේ සීතලට පල්ලං බැස්සා. ඔහුගේ අත ගන්න බලාන හිටිය පෙම්වතිය දේහය අසලම ඔහු දිහා ඇස් නොපියා බලාන ඉන්නවා. ඇයට දැනෙන දුක කොයි වගේ ඇතිද ? මම මොහොතක් කල්පනාවේ තනි වුනා.

ඇය අප සමග දොඩමළු වුනේ තවත් සෑහෙන වෙලාවක් ගියාට පස්සෙ. ඔවුන්ගේ සිහින ලෝකය දෙදරා යන්නට කලියෙන් ඒ අය කරපු සැලසුම්...සාදුගේ ගතිගුණ ගැන ඇය අප සමග හැඩූ කදුලෙන් කථා කලා.

මේ තියෙන්නෙ අයියෙ එයා මට ගිය අවුරුද්දෙ ඉදන් එවපු මැසේජ්...මම ඒවා ෆෝන් එකෙන් මකලා නෑ. මේ අතර එකක් තියෙනවා අමුතුම විදියෙ. මේ විදියට එයා හදිසියේම මාව දාල යයි කියලා වේලාසනම දැනගෙන උන්නද කියලා මට හිතෙනවා...

මට ඔයාව බදින්න නොලැබේවි කියලා වෙලාවකට හිතෙනවා...එහෙම උනොත් මම මතු ආත්මෙකදි හරි ඔයාව බදින්නම්.

ඔන්න ඔය විදියටයි ඒ කෙටි පණිවිඩය සටහන් වෙලා තිබුනෙ. සාදුගේ මරණ ගෙදරට තූර්ය වාදක ඛණ්ඩය වෙනුවෙන් එල්ලූ සෑම බැනරයක්ම නිර්මාණය කලේ මම...ඒවා රැගෙන ඒමට ගිය ගමනෙදි ධාරානිපාත වර්ෂාවකට හසුවෙලා යතුරු පැදිය මග හිටියා...පසුම්බියට රිංගපු වැසි දිය නිසා මගේ ලැයිසොමට අමතරව හැදුනුම්පතත් විකෘති වුනා.

ඒ කුමන බාධකය ආවත් මගේ මිත්‍රත්වයේ හැගීම් නම් ගැඹුරුම තැනින් ඉපදුන ලෙංගතු වචන කොළයක් පිරෙන්න කවි විදියට ලියලා මුද්‍රණය කරලා අවමංගල සභාව පුරාම බෙදන්න අපේ මිතුරො කටයුතු කලා. පාසල් සමයේ සිටම කවි , නිසදැස් ලියන්න මා සතුව තිබුන හැකියාව නිසයි ඒ කටයුත්ත මට පැවරුනේ. මේ කවි කොළේ එකම පිටපතක්වත් අද මා ලග නෑ.

කෙසේ හෝ අවමංගල උත්සවය පැවැත්වුන දවසෙ මතක වස්ත්‍ර පූජා කරන අවස්ථාවෙ සාදුගෙ අතිජාත මිත්තරයා වෙච්ච මල්ජංගියා මගේ දුරබණුවට ඇමතුමක් ගත්තා. තමන්ගෙ හොදම යාලුවගෙ අභාවය වෙලේ...එතැන ඉන්න නොහැකි වීම ගැන ඔහු කෙතරම් තැවෙන්නට ඇතිද....ඔහු වචනයක් වත් කථා නොකර මහා හයියෙන් හඩා වැලපුන ආකාරයෙන්ම ඔහුගේ හැගීම් මට හොදින් දැනුනා.

ඇඹරළුව ඉහළ අහසෙන් පොළවට වැටුන මුසල පාටක් ගත්ත අව් කැරලි අස්සෙ පාවඩ උඩින් අවසන් ගමන් ගිය සාදු මේ ආත්ම භවය තුල නැවත අපට මුණ නොගැසුනත්...එදා අප එක්ව කල කී දෑ නම් මේ ආත්මයේ අප ජීවත් වන තුරාවටම අප සිත් සතන් තුල සදාතනික මතකයන් වේවි.

පැතූ පමණින් නිවන් දකින්නට නොහැකි නිසා මා එසේ නොපතමි. මතු ආත්මයක මේ මිතුරු ඇසුරේම නැවතත් අප මුණ ගැසෙන්නට පමණක් පතමි.

පාසලෙන් සමුගත් දින මගේ සමරු පොත සැරසූ සාදුගේ වදන්

සාදුගේ අවසන් කටයුතු සිදු වූ දින බටහිර තූර්ය වාදක ඛණ්ඩයේ සහභාගීත්වය

දවසක අපි හැමෝම මේ ගමන යනවා. එතෙක් තමයි මේ සියලු සෙල්ලං.
දවසක නිසැකවම මැරෙන බව දැන තිරිසනුන් ලෙස නොව මනුෂ්‍යයන් ලෙස ජීවත් වෙමු.

මා හිතාදර මිත්‍ර තුසිත චාමරගේ 5 වන ගුණ සමරුව වෙනුවෙනි.

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි

පෙබරවාරිය උදා වන හැම විටකම මගේ මතකය තනි වෙන්නෙ මේ දුක්බර සිදුවීම තුල.

මියයන අවස්ථාව වන විට තුසිතගේ බර කිලෝ 100 ක් ඉක්මවා තිබූ බවයි පවුලේ අය කිව්වෙ. පසු කාලීනව කිසිදු බර වැඩක නිරත වී නැති ඔහු පයින් ගමනක් ගොස් තියෙන්නෙත් කලා තුරකින්. තූර්ය වාදක ඛණ්ඩයේ පුහුණුවීම් කරපු කාල සමයේ ඇති තරම් මහන්සි වුවත්..පසුකාලීනව ශරීරය තර වීමත්, ව්‍යායාම නොමැති කමත් නිසා කොලස්ට්‍රෝල් මට්මම ඉහළ යාම මේ හෘදයාබාධයට හේතු වූ බැව් පසුව අනාවරණය විය. මුදල් හම්බකරන්න මා මෙන්ම ඔබත් බොහොම මහන්සි වන බව මම දන්නවා. ඒ අතර තුර තමන්ගෙ සෞඛ්‍ය තත්වය පිළිබදවත් සැලකිළිමත් වීම තමා උපයන මුදලින් ලස්සන හෙට දවසක සිහින සැබෑ වෙනවා දකින්න ඔබට පිටුවහලක් වේවි.