70 රොබිනාගේ බලු කථාව

බල්ලා හෙවත් සුනඛ තෙමේ යනු මිනිසාගේ ලගම මිත්තරයාය. බල්ලා කියා නින්දා සහගත නමක් මේ වර්ගයට පට බැද තිබුනද සත්‍ය ලෙසම මොවුන් ඉතා හොද ගති ගුණ ඇති පිරිසකි. බොරුව වංචාව දන්නේවත් නැත. එහෙත් ඉද හිට හොරකෑමට සිතක් පහල වුවත් ස්වාමියා කෙරේ දක්වන්නේ පරම පවිත්‍ර අකලංක ආදරයකි. ලක්ෂ ගනන් වියදම් කර, දහ අතේ ණය වී,  මගුල් කා ගෙදර ගෙනා ගෑණු පරාණයවත් මෙවැනි අවංක ආදරයක් තම ස්වාමියාට විටෙක පිරි නමන්නේ නැත. එහෙත් කකුල් හතරේ බලු යාලුවන් එසේ නැත. කන්න දුන්නත් නැතත් නගුට වනමින් තම ආදරය සහ සුහදතාව ප්‍රකාශ කරන්නේ ජන්මයට වඩා පුරුද්ද ලොකුයි කියන්නාක් මෙනි.

කුඩා කාලයේදී මේ වර්ගය බලු කුක්කා හෝ බලු පැටියා ලෙස හදුන්වයි. පුලුන් බෝලයක් වැනිව අම්මාගේ කුක්කු බී ඉතාම අලංකාර ශරීර සෝභාවකින් පසුවන බලු කුක්කෙකු වෙත සෙනෙහසක් සිතේ උපදින්නේ නැති කෙනෙකු වේ නම් ඒකාගේ පපුවේ තෙතමනය අඩියටම හිදිලාය. මේ අය කුඩා කාලයේදී ඒ තරමටම හුරතල් පාටය. ගෙදර ගෙනියන්නම සිතෙයි. මිනිසාගේ මේ සිතුවිල්ල නිසාම බලු පොඩ්ඩෝ බලු මව්කිරි බොන්නේ කෙටි කාලයකි. කාගේ හෝ නිවෙසක ස්ථිර පදිංචිකරුවකු වන්නට පොඩි එකා සන්ධියේම චෑන්ස් එක ලැබීම එයට හේතුවයි. එතැන් සිට ගොන් කිරි බී බලු මිතුරෝ වැඩෙති.

සිරා කොලුවා කුඩා කාලයේ අප නිවසේ බල්ලන් සිටියේ නැත. එහෙත් මගේ පියා ගැටවරයා කාලයේ නිවසේ ඇති දැඩි උන මාරයකු බදු (බ්ලොග් ලියන මාරයා නොවේය) ටාසන් නම් බල්ලෙකු ගැන නිතර පැවසුවේය. ඒකා බළල්ලු දඩයමට රුසියකු බවද තාත්තා එකල කිව්වා මට මතකය. නිවෙසට පැමිණෙන කෙනෙකු ඈතින් නතර වී ගෙදර ඇත්තෙකුට කථා කර මිස කිසිදිනෙක නිවසට පැමිණ නැත්තේ ටාසන්ගේ කීර්තිනාමය ගම පුරා පැතිර තිබූ නිසා වන්නට ඇත.

කෙසේ හෝ සිරා කොලුවා සහ ඒකාගේ මල්ලි කොල්ලාගේ බලු සුරතල් බැලීමේ පරම පවිත්‍ර ආශාවත්, ඒ පිළිබද නිතර දෙවේලේ කංකෙදිරි ගෑමත් තාත්තාට මහත් කන් කරච්චලයක් ඌ තැන අප නිවසට බලු යාලුවෙක් ගෙන ඒමට එතුමා එකග වූවේය. ඒ අප මෑණියන්ගේ විරෝධතාවද නොතකාය.

අපගේ ඉල්ලීම අනුව අප නිවසට සැපත් වූයේ තනිකරම දුඹුරු පැහැයෙන් යුතු ජාතියක් ජම්මයක්, උප්පැන්නයක් හෝ මව, පියාගේ විස්තර කිසිවක් නැති කුක්කෙකි. ඒකා ඒ අවස්ථාව වන විටත් කුඩා එකෙකු බව හොදින් මතකය. අලුත් කුක්කා අප නිවසේ අලුත් සාමාජියකු බවට භෞතීස්මය ලැබීමෙන් පසුව අපේ අම්මාගේද පුද සත්කාර මේකාට ලැබිනි. ඒ දවස් වල ඒකා දවස මුලුල්ලේ බත් මාළුවෙන් තොරව ගොන් කිරෙන් යැපුනි. අල්ලපු ගෙදර ජෑස් කොල්ලා පින්තකා ලබා දුන් එළකිරි වල පිහිටෙන් කුක්කා කෙටි කාලයකින්ම පෘෂ්ටිමත්ව නැගී සිටියේ දඩබ්බර ගතිගුණ ප්‍රකට කරවමිනි.

මුල්ම දින වල රාත්තිරියේ නිවසේ සියලුම විදුලි පහන් නිවා දමා නින්දට යන විට නිවසට පිටතින් සිටින කුක්කා භියට පත් වී හඩයි...එවිට උගේ නිළ භාරකරුවන් වන මමත් මලයාත් ඇතුලුව අපේ කුටුම්භයේ කිසිවෙකුට නිදි නැතිය. කුක්කාගේ කට කුඩා වුවත් එයින් උත්පාදනය වන ශබ්දය ඉතා විශාලය. මට හිතෙන ලෙසට ඩෙසිබල් වලින්ම බර ගානකි.

එයට විසදුමක් ලෙස පොලේ ගෙන යන්නට භාවිතා කල එළවළු මල්ලක් සුව පහසු ලෙස සකසා ඒ තුල කුක්කා රදවා නිවසේ මුළුතැන්ගෙහි තැබීම ඵලදායී විය. එහෙත් අතරින් පතර දිනක කුක්කාගේ චූ කුරුල්ලා හදිසියේ නින්දෙනේ අවදි වී කුස්සියේ බිම දිගේ ගලායන ලෙස පිටකරන වැඩිපුර ජලය දුටු වනම පරල වන අම්මාගේ කන්කළු හඩ ඒ කාලයේ අප උදෑසන අවදි කල එළාමය විය.

කුක්කා කුඩා නිසා නමක අවශ්‍යතාව මුලින් මතු නොවුනි. එහෙත් ජෑස් කොල්ලාගේ පින් කිරි බී මේකා වැඩෙන්නේ පුදුම වේගයකිනි. ඒ හේතුවෙන් පැටියාට නම් තැබීමේ කාලය පැමිණ ඇතැයි තීරණය කල උගේ සම භාරකරුවන් වන මමත් මලයාත් ගැලපෙන නමක් නොමැතිව සෑහෙන වාර ගනනක් එහෙට්ට මෙහෙට්ට දෝලනය වුවද අවසානයේ ගැලපෙන නමක් සැට් විය.

රොබින්......අපේ බලු පැටියා වෙත අප දායාද කල නාමයයි. ඒ දින වල රූපවාහිනියේ විකාශය වූ රොබින් හුඩ් කථා මාලාව මේ නම යෙදීම සදහා අපට සෘජුව බලපෑවේය. අපේ කුක්කා රොබින් හුඩ් වැනි වීරයෙකු වනු දැකීම අපගේ අපේක්ෂාව විය.

කල් යත්ම රොබින්, රොබිනා ලෙස උච්චාරණයට පහසු පරිදි වෙනස් විය. මේකා කූඩුවක් තුල ඇති දැඩි වූයේ නැත. කොහේ හෝ මුල්ලක දවස පුරාම කම්මැලි කමට නිදියන කාරිය නම් යස අගේට කලේය. එහෙත් අප භූමි සීමාවෙන් පිටතට ගියේ නැත.

ඒ දිනවල අපේ වයසේ කොලු කුරුට්ටෝ පන්දු සෙල්ලමේ යෙදුනේ අප නිවසට ආසන්න තැනකය. ඒ කණ්ඩායමේ ප්‍රබල සාමාජිකයන් දෙදෙනෙකු වූ මමත් මලයාත් බොහෝ විට මේ අය සමග පන්දු කෙලියෙහි යෙදුනෙමු. සමහර විටෙක අපෙන් බැට කා ඉවත දුවන පන්දුව බඩවැටියක් අස්සේ සැගවී යයි..කෙතරම් උත්සාහ කලත් නැවත සොයා ගැනීම උගහටය.

එවන් විටක මගේ මලයා....අපි රොබිනා දාලා හොයමුද ?

ඒ කොහොමද ? එවන් විටෙක මම අසමි.

අපි ඌට බෝලයක් ඉව කරවලා හොයන්න කියමු.

රූපවාහිනියේ වීර කථා වල සිටිනා ආකාරයේ වීර බල්ලෙකි අපේ රොබිනා. අපේ සිත් එසේ කියයි. ඒ නිසා අපේ නැති වූ බෝලය මේකා සොයා දෙනවා ඒකාන්තය.

ඉන් පසුව මලයා නිදි වැදී ඇති තැනකින් ඒකා සොයාගෙන විත්  දම්වැලක ගැට ගසා පන්දුව නැති වූ පෙදෙසට රැගෙන එයි. තවත් බෝලයක් හෝ රබර් සෙරෙප්පුවක් උගේ නහයට ලං කල විට හොදින් ඒ දේ ඉව කර අප යන යන තැන ඒකාද පැමිණෙයි...නමුත් සොයන බෝලයක් නැත.

ඇතැම් විටෙක මේ අර්ථ විරහිත කාරිය දෙස කෝචොක් බැල්මක් දමා සිටිනා ජෑස් කොල්ලා

කොලුවො බල්ලා බෝලෙ හොයලා දෙයි...ඒකෙ ගූ ටිකක් ගෑවිලා තිබුනා නම්...යනුවෙන් මහා හඩින් පවසා අසික්කිත සිනහවක් නගයි. ඒ සිනා හඩින් ප්‍රකෝප වන මලයා රොබිනා ලිහා දමා පන්දු තැලීමේ කාරියෙන්ද සමුගැනීම සිරිතයි.

දිනක් රාත්තිරියේ හතට පමණ අප මිදුල දෙසින් බල්ලෙකු බුරන හඩ ඇසුනෙන් දෙමාපියෝ සමග අප දෙදෙනාද ඒ කිමෙක්දැයි බැලීමට එහි ගියෙමු. අපේ රොබිනා තරුණ බල්ලෙකු බවට පත්වන්නට ඇත්තේ එදාය. ඒ දිනය වන තෙක් බිරුම් ශබ්දයක් පිට නොකොට සිටි නිසාම අප සිතා සිටියේ රොබිනා යනු බුරන හැටි නොදන්නා බල්ලෙකු කියාය. උගේ අභිමංගල බිරුම් හඩ ඇසූ ඒ රාත්තිරිය මටත් මලයාටත් සතුටු දායක එකක්ම වූයේය.

ටික් ටික් හඩින් කාලය ගලා ගියේය. කුඩා රොබිනා බිදෙන් බිද ලොකු මහත් වී තරුණ ජවය ඇති කදිම පෙනුම ඇති බල්ලෙකු විය. එහෙත් මේකාගෙන් අප බලාපොරොත්තු වූ වීරකම් කිසිවක් ඌ සතුව තිබුනේ නැත. නන්නාදුනන පිටස්තර අයෙකු හදිසියේ හෝ නිවෙසට පැමිණියේ නම් මිදුලේ පසෙක නිදා සිටින රොබිනා නිවැසියකු වෙත දක්වන තරමේ සෙනෙහසක් ඒ ආගන්තුක චරිතයටද පුද දෙයි. නැට්ට කිසි කිසි හඩින් දෙපසට වැනෙයි.

ආ තැනැත්තා ගිය පසුව......මේකා මහ ගොන් බල්ලෙක්...මේකව කවලා පොවලා නාවලා හැදුවට වඩා හොදයි හරක් පැටියෙක් හැදුවා නම්...ගෙදරට හොරු පැන්නොත් මේකා උන්ටත් නැට්ට වනයි....යනුවෙන් මගේ මෑණියන් නිතරම වාගේ පැවසුවාය.

ඇතැම් විටෙක අහල පහල නිවෙස් වල ඇති දැඩි වන බල්ලන් එක රොත්තට බුරයි. එහෙත් නිදි සුව විදින රොබිනාගේ ප්‍රතිචාරය කන් ඔසවා බලා නැවත නිදා ගැනීමයි. ලෝකය අනිත් පැත්තට කැරකුණත් ඒකාට වගේ ගනනක් නැත.

තවත් මද  කාලයක් ගිය පසුව රොබිනාට වැළදුනේ අමුතුම රෝගයකි. ඒකාට රෙදි පෙන්නන්නට බැරි විය. කලිසම් කමිස ආදී ඇදුම් පවා ඌට හසුවුනොත් යලි අදිනවා බොරුය. කොහෝ හෝ මුල්ලකට වී ඒකාට හසුවන ඇදුම් ඉරා දැමීම රොබිනාගේ නවතම ඇබ්බැහිය විය.

දිනක් උදෑසන අමු තිත්ත කුණුහරුප කියමින් ජෑස් කොල්ලා කාටදෝ බනින්නේය. ඒ කාටදැයි එකවර පැහැදිලි නැතත් තවත් මොහොතක් ඇවෑමෙන් කාරණය පැහැදිලි විය.

අන්න අපේ බල්ලා ජයසේකර අයියගෙත් කලිසම් වගයක් කාලා...අම්මා තාත්තාට පැවසුවාය. එය අසා තාත්තා කෝපයෙන් යුතුව රොබිනා දෙස බැලුවත් ඒකා සුපුරුදු ලෙස නැට්ට දෙපසට වනා තාත්තා දෙස යටහත් පහත්ව බැලීය.

ලොකු පුතේ උඹලගෙ ගොන් බල්ලගෙ කකුල් හතර කඩනවා මම ආයෙ මේ පැත්තෙ ආවොත්....ජෑස් කොල්ලා කාකි කලිසම් කොට තුනක් මවෙත දක්වමින් බෙරිහන් දෙයි.

ඒ මොකෑ ඒ ? සිරා කොලුවා විමසුවේය.

මේන්න බලහං මේ කුපාඩියා කරලා තියෙන වැඩේ ඊයෙ රෑ....

විදුලි සන්දේශයෙන් විශ්‍රාම ගොස් සිටි ජෑස් කොල්ලා සතුව එහි රාජකාරි කරන සමයේ ලද නිළ ඇදුම් රෙදි වලින් මසන ලද කාකි පැහැති කොට කලිසම් කීපයකි. එයින්  කලිසම් 3 ක් යලි භාවිතයට ගත නොහැකිව ඉවත දමනා තැනට රොබිනා කටයුතු කොට තිබිනි. වැලේ වනා තිබූ කලිසම් කොට මහ රාත්තිරියේ සුලගට බිම වැටෙන්නට ඇත. කලිසම් තුනේම පුක පැත්ත නැත. ඒ තැන් වල ඇත්තේ විශාල සිදුරකි.

මේ සිදුවීමෙන් පසු...හරියන්නෙ නෑ...මෙයාට ගෙදරක ඉන්න තේරෙන්නෙ නෑ...යනුවෙන් රොබිනා මාතෘකා කොට තාත්තා සිය අප්‍රසාදය ප්‍රකාශ කලද අපගේ රොබින් ගුණ වැයීම හමුවේ ඒ කාරණය යට ගියේය. නමුත් ඒ කෙටි කාලයකටය.  ජලය යටට බලහත්කාරයෙන් යැවූ රබර් බෝලයක් නැවතත් ජලය මතුපිටට පැමිණෙන ආකාරයෙන් රොබිනාගේ ජඩ ගති නැවතත් මතු විය.

එදින නම් පාඩුව සිදුවී තිබුනේ අපේ ආච්චී හෙවත් තාත්තාගේ අම්මාටය.

බලපං කොලූ, අලුත්ම චීත්ත රෙද්ද...මේ කාලකන්නියට බත් දෙන්නෙ නෑ වගේ කාලා කීතු කීතු කරලා...ගන්න දෙයක් නෑ යනුවෙන් මහත් විස්සෝපයෙන් යුතුව තාත්තා වෙත උන්දෑ පැමිණිලි කොලාය.

එදා නම් තාත්තා බොහෝ සේ කිපුනේය. නමුත් කිසිදිනෙක රොබිනාට අප කිසිවෙකු හෝ පහර දී හිරිහැර කර නැත.

පුතේ....මෙයාව තව දුරටත් මෙහෙ තියාගන්න බෑ...පේනවනෙ කරන වැඩ...දැන් සිද්ධි දෙකයි...මේ වැඩෙන් අහළ පහල මිනිස්සුත් තරහා වෙනවා...ඒ හින්දා අපි මෙයාව හදාගන්න පුලුවන් කෙනෙක්ට දෙමු.

තාත්තා සමග මමත් මලයාත් එතැන් සිට කොපමණ වාද විවාද කලත් ඒ සියල්ල ගගට කැපූ ඉනි මෙන් විය. අපේ සුරතලා රොබිනා අප නිවසින් සමුගන්නා බව ස්ථිර යයි මගේ සිත මට සන් කලේය.

එක් වැසිබර දිනයක පොල් කඩන ලාල් අයියා අප නිවෙසට සේන්දු වූයේය. කොට කලිසමකින් සැරසී නිතරම උඩුකයට ඇදුමක් නැතුව සිටින ඔහුගේ පුෂ් බයිසිකලයේ හරස් පොල්ලේ ලෙලි වලින් එකට සම්බන්ධ කල පොල් ගෙඩි දෙකක් වරදින්නේ නැත. මේ කියන දිනයේද එවන් ගෙඩි දෙකක් හරස් පොල්ලේ විය.

මහත්තයා කිව්වා බල්ලෙක් ඉන්නවා අරන් යන්න කියලා...ලාල් අයියා තමා ආ කාරණය අම්මා වෙත සැළ කලේය.

අපොයි ඔව්...කියන්න ඇති නේද විස්තරේ...මෙහෙ තියාගත්තොත් අපිට අල්ලපු ගෙවල් වල මිනිස්සු එක්ක රණ්ඩු වෙන්න වෙන්නෙ...

ආ ඒකට කමක් නෑ...අපේ ගේ අහල පහළක ගෙවල් නෑනෙ... ලාල් අයියාට රොබිනාගේ කුපාඩි වැඩ අවුලක් නැති සෙයකි.

කෝ මේ ළමයි දෙන්නා....මේ රොබිනව දම් වැලෙන් බැදලා ලාල් අයියට දෙන්න. අම්මාගේ විධානය අපට ඇසුනත් කුඩා කල සිට ඌ හදාවඩා ගත්, උගේ දුකේ සැපේදී එකට සිටි, ඒකාගේ බඩ ගින්න වෙනුවෙන් අපේ විස්කෝත්තෙන් හෝ පාන් කැබැල්ලෙන් කොටසක් පරිත්‍යාග කල මට හෝ මලයාට ඒ කාරිය කරන්නට දහිරියක් නැත.

මටත් කලියෙන් මලයාගේ ඇසකින් කදුලක් පිට පැන්නේය. ඒ ඇසිල්ලේ මගේ දෙනෙතින්ද රොබිනා වෙනුවෙන් කදුලක් උපන්නේය. අපගේ සහායකින් තොරව රොබිනාගේ දම්වැල සොයාගෙන ඒකා බදින්නට ලාල් අයියා සමත් විය. දම්වැලේ අනෙක් කොටස තම පා පැදියට ගැට ගැසූ කල රොබිනා පා පැදිය සමීපයේ සිටගෙන අප දෙදෙනා දෙස බැලූ අහිංසක බැල්ම මේ සිදුවීම සිදු වී වසර 25 කට පමණ පසු මේ ලියමන ලියන මේ අවස්ථාවෙත් මගේ හදවත අතිශයින් රිදවයි. ඒ බැල්මේ සංවේදීත්වය මගේ ඇට මස් නහර විනිවිද ගිය එකක් නිසාදෝ ඊයේ පෙරේදා වූ සිද්ධියක් ලෙස මනසේ ජීවමාන වෙයි.

අනේ ඔය සතාව හොදට බලාගන්න...වෙලාවට කන්න බොන්න දෙන්න. මේ දෙන්නා නම් කැමතිම නෑ මෙයාව දෙනවට...අම්මා තවදුරටත් ලාල් අයියා සමග පවසා අප දෙදෙනා ඔහුට දැක්වූවාය.

හරි හරි භය වෙන්න එපා...මම හොදට බලාගන්නම්....යනුවෙන් පවසා ලාල් අයියා බයිසිකල් පැඩලය උඩ තම දකුණු කකුල තබා පිටුපස බැලුවේය.

එහෙනං මම ගිහින් එන්නම් යනුවෙන් නැවතත් පවසා පැඩලය මත කකුල බර කරන විටම යං පුතා... යනුවෙන් රොබිනා වෙත ඉගියක් කරන්නටද හෙතෙම අමතක නොකලේය.

බයිසිකලය සමග පෙරට යන්නට අදි මදි කල රොබිනා තෙත බරිතව තිබූ මිදුලේ කකුල් දෙකෙන් අඩියක් දෙකක් රූටා ගොස් පසුව සෙමෙන් ඉදිරියට ඇදෙනා බයිසිකලය සමග ඉදිරියට දිව ගියේ අප දෙදෙනා දෙස අවසන් බැල්මද යොමු කරමිනි. ඒ සමගින් මෙතෙක් හිරකරගෙන සිටි ප්‍රියයන්ගෙන් වෙන් වීමේ වේදනාව මගේ මලයාගේ මුවෙන් මහා හඩින් පිටවෙද්දී මමද එයට අත්වැල් ඇල්ලුවෙමි.

රොබිනාගේ අවසන් මතක සටහන ලෙස මිදුලේ වූ අඩි සලකුණක් කොටු හැඩයට පිහියෙන් කපා නිවෙස තුල තබන්නට කුඩා මා හට එකල සිත් වූයේ මේ සත්වයා හා අප අතර තිබූ දැඩි බැදීම නිසා වන්නට ඇත. තාත්තා සමග වචනයකුදු දෙඩීමෙන් වැලකී...ආහාර ගැනීමෙන්ද වැලකී දිනක් දෙකක් ගත කරන්නට තරම් අප දෙදෙනාගේ කුඩා සිත් දරදඩුව තිබුනි.

කුඩා ළමුන් සහ සුරතල් සතුන් එකට බැදෙන්නේ කදිම මිතුරන් විලසිනි. ළමා චිත්‍රපටි රැසක ඇති කුඩා දරුවන්ගේ හා සුරතල් සතුන්ගේ චරිත ඒ වගට සාක්ෂි සපයනු ඇත.  ඒ අත්දැකිම සිත් සේ විද ඇති නිසාම මා යම් දිනයක පියෙකු ලෙස මෙවන් තීරණයකට එළඹෙන්නට ඉඩක් නැත. ඒ එදිනට මගේ පුත්‍රයා විදිනා වේදනාව ඊට කලියෙන් මා අත්දැක ඇති නිසාය.

මම කාමරේ වෙසෙනා සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි

අප නිවසේ මෙයින් පසුද සුනඛයන් ඇති දැඩි විය. ඒ කිසිවෙකුට රොබිනාට මෙන් වාසස්ථානය හැර යාමට සිදුවූයේ නැත. ඒ අය ගැනත් ඉදිරියේ දවසක ලියමි.

සයිබරයේ මහා මංගල්ලය වන සිහින අවුරුදු උළෙලට සහභාගි වන්නට කාලය පැමිණ  තිබේ. බ්ලොග් ලියන කියවන සැමටම විවෘත මේ ඉසව්ව පිළිබද වැඩිදුර විස්තර දකුණු පැත්තේ ඉහළින් එල්ලා ඇති ගැජට්ටුව මත කෙටීමෙන් ඔබට ලබා ගත හැකිය.