43 දින හතරේ ආගිය තොරතුරැ 4 කොටස

අද කියන්න යන්නෙ දින හතරේ චාරිකාවෙ 4 වන කොටස හෙවත් අවසන් කොටස....චාරිකාවට අනුව නම් තෙවන දිනය... හතරවන දිනයේදි නුවර එළියට යාම පමණයි සිදුවුනේ... ඒ ගැන විශේෂ යමක් ලියන්න නෑ... ඒ නිසා සිරාගෙ දින 4 චාරිකාව පිළිබද ලියැවුන සටහන් පෙල මේ පෝස්ටුවත් සමග අවසන් වෙනවා..

කියෙව්වෙ නැති අයට චාරිකාව පිළිබද  කථා පෙල පිළිවෙලින් මෙන්න
1 කොටස  2 කොටස  3 කොටස

සේනානායක සමුද්‍රය නැරඹීමෙන් අනතුරැව  අම්පාර පොල්වගා ජනපදයෙ ඔවාගිරිය පුරාණ විහාරයට තමයි අපේ නඩේ ගමන් ගත්තෙ රාත්‍රී නවාතැන් ගන්න... අතර මග එළවලු කඩෙන් විදුලිය නෑ කියන පණිවිඩේ ලැබුනට පස්සෙ ළග පාත කඩේකින් ඉටිපන්දම් ගන්න බැලුවත් ඒ වෙද්දිත් ප්‍රදේශවාසීන් ඒවායින් වැඩි කොටසකට වගකියලා තිබුනෙ, අපිට ලැබුනෙ ඉටි පන්දම් 4යි.

විදුලිය අහිමි වීමෙන් ගැටලු 2ක් ප්‍ර‍ධානව පැන නැගුනා... ආලෝකය නොමැති වීම, ජලනල පද්ධතිය ක්‍රියාත්මක වීමට විදුලිය අවැසි නිසා පන්සලේ ටැංකිය සතු ජලය අවසන් වූ පසු ජලය නොලැබී යාම....

ඔවාගිරිය රජමහා විහාරයේ පින්වත් කාරැණික ස්වාමින් වහන්සේලා කෙටි දැනුම් දීමකින් පැමිණි අපේ නඩේට පුදුමාකාර සහයෝගයක් දුන්නා.... පිරිමි පාර්ශවයට ස්වාමීන්වහන්සේලාගේ වැසිකිළි පවා භාවිතා කරන්නට ඉඩ දුන්නා.... අප නගරයේ දකින ස්වාමීන්වහන්සේලාට සාපේක්ෂව මනුෂ්‍යත්වය හදපුරා උතුරා යන සංඝපීතෘ ෘ වරැන් තමා මේ ප්‍රදේශවල ජීවත් වෙන්නෙ... දේශගුණික සාධක වලින් එල්ලවන අභියෝග වගේම කොටි ත්‍ර‍ස්තයන්ගෙන් එල්ළවුනු මරණීය තර්ජන හමුවේ පවා සැගවී නොගොස්  මේ ගම් නියං ගම්වල ජීවත් වෙන අපේම අහිංසක ජනතාවගේ හෙට දවස වෙනුවෙන් එතුමන්ලා කැපවුනු ආකාරය ප්‍ර‍ශංසනීයයි.

සම්පූර්ණයෙන්ම සිංහල පවුල් ජීවත් වෙන පෙදෙසක පිහිටි ඔවාගිරිය රජමහා විහාරය හා ගම්මු අතර ඇත්තේ ඉතා දැඩි බැදීමක්... අප නවාතැන් ගත් දින රාත්‍රී 8 පමණ වන විට විශාල පිරිසක් පන්සලට රැස් වී සිටියා.. තුන්රෝද රථ වගේම යතුරැ පැදි නිතරම පන්සලට පැමිණෙනවා.. බහුතරය තරැණ උදවිය. ඒ පිළිබදව සොයා බලන විට සිරා හට දැන ගන්නට ලැබුනේ මෙය සාමාන්‍ය තත්වයක් බවත්, ගම්වාසීන් සෑම දිනකම සංඝයා වහන්සේ හා සතුටු සාමීචියේ යෙදීමට මෙසේ පැමිණෙන බවත්ය.

ඔවාගිරිය කඩමණ්ඩිය

අපේ වාසනාවට අපේ නඩේ අයෙකු ලග හදිසියකදී දිගු වේලාවක් දැල්විය හැකි බැටරියෙන් ක්‍රියාත්මක වන විදුලි බුබුලක් තිබුනා (Emergency Light )  ඒ උපාංගයේ පිහිටෙන් හිච්චි අයියා යුහුසුලුව ආහාර පිළියෙල කලා... ජල ප්‍ර‍ශ්නයට විසදුමක් ලෙස පිරිසිදුවීමේ කටයුතු සදහා පන්සල පිටුපසින් ගලා යන  සේනානායක සමුද්‍රයේ වම් ඇළ භාවිතා කල හැකි වීම විශාල සහනයක් උනා... වයසින් වැඩි අය පවා කලාතුරකින් ලැබෙන අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගෙන හිතේ හැටියට ස්නානය කලා... එහි ජලය ඉතාමත්ම පිරිසිදුයි.

වම් ඇළේ පන්සල පිටුපස නාන තොටුපල

පන්සලේ කුඩා ස්වාමීන් වහන්සේලා අප සමග ඉතා ඉක්මනින් සුහද වුනා... සමහරැ සෙල්ලම් කරන්නත් කථා කරනවා.. තව කෙනෙක් ලග තියෙන පුරාණ නටඹුන් පෙන්නන්න යන්න කථා කරනවා...

මොනවද තියෙන දේවල්  අපිට බලන්න.. සිරා විමසුවා

බුදුපිළිමයක් එක්ක ගොඩාක් දේ තියේ... මේ වෙලාවෙ ගියොත් පිළිමෙ දිලිසෙන හැටි බලාගන්න පුලුවන්...

ඒ කොහොමද ?

ඒක හදලා තියෙන්නෙ  චන්ද්‍ර‍කාන්ත පාෂාණ වලින්ලු..

එහෙත් විදුලිය පවා නොමැති නන්නාදුනන ඉසව්වක රාත්‍රී ගමන අවදානම් විය හැකි නිසා ඉතාමත්ම වටිනා අවස්ථාවක් සිරා හට ගිලිහී ගියා.... පසුදින මේ පිළිමය බලාගත හැකි වුවද දිලිසෙන ආකාරය දැකීමට නම් රාත්‍රියේම යා යුතුයි.... ඒ අසිරිමත් දසුන දකින්නට නොහැකි වීම ගැන ඇත්තමයි මා තවමත් තැවෙනවා.

පිරිස ඔන්න රාත්‍රී ආහාරයත් භුක්ති විදලා ඉන්න වෙලාවෙ රාත්‍රී 10 ට පමණ තරැණ ස්වාමින්වහන්සේ නමක් සමග අවුරැදු 6ක පමණ කුඩා ස්වාමීන්වහන්සේ නමක් අප අසලට වැඩියා...

මෙයාට බඩගිනියිලු ... බත් තියෙනවද කියලා බැලුවෙ... තාම පොඩි නිසා විනය නීති රීති මෙයාලට තදට ක්‍රියාත්මක කරන්නෙ නෑ.... තරැණ ස්වාමීන් වහන්සේ වදාළා...

ඒ වෙද්දි ඉතිරිය සුනඛ තෙමේ ලා හට ලබා දී තිබූ හෙයින්.. බිස්කට් පැකැට්ටුවක් සමග කෙසෙල් ඇවරියක් අප විසින් ලබා දුන්නා... කුඩා ස්වාමීන් වහන්සේ අපගේ පෙරැත්තය නිසාම ඒවා භාරගත්තා....

වැඩිහිටි හිමියන් සමග සිරා කථාවට වැටුනා.... උන් වහන්සේ විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය අවසන් කල මේ ප්‍රදේශයෙන්ම මහණ වූ කෙනෙක්... සිංහලකම ගැන වගේම ගම, ගම්වාසීන් ගැනත් ලොකු ආදරයකින් කථා කලේ...

මේ තරම් පොඩි වයසෙදි මහණ වෙන්නෙ සසර කළ කිරිලද ? සිරා කථාබහ අරඹමින් ප්‍ර‍ශ්නයක් ඇහුවා...

නෑ අයියෙ...මෙයාගෙ තාත්තා පොඩිකාලෙම නැති වෙලා... අම්මා වෙන කසාදයක් කරගෙන... ඒ මනුස්සයා මෙයාට ගහනවලු හරියට... වද දෙනවලු... පුච්චලා පවා තියෙනවා... ඉතිං ගම්මු මට විස්තර කිව්වම අම්මගෙ අවසරය අරන් මහණකලා... පොඩි හාමුදුරැවන්ට හරියට කේන්ති යනවා... තරහගියාම මට කියන්නෙ ඔයා තමයි මාව එක්කගෙන ආවෙ මාව ගෙදර ගිහින් ඇරලවන්න කියලා....  ඒත් ඉතිං අපේ පොඩි හාමුදුරැවන්ට  යන්න ගෙයක් කෝ.... එහෙම කිව්ව හාමුදුරැවො ලොකු හුස්මක් ගත්තා....

පසුදා උදෑසන සියල්ලන්ම වම් ඇලෙන් නැවතත් ස්නානය කරලා , පිළියෙල වූ ආහාර වලින් කොටසක් මහා සංඝ රත්නයටත් පූජා කරලා බුදුන් වැන්දා.... ඒ ප්‍රදේශයේ ඉතාමත්ම අලංකාර බුදු මැදුර තියෙන්නෙ මේ පන්සලේ කියලා ඇතැම් ගම්මු අපිට කිව්වා... රාත්‍රිය උදෑසන කියලා භේදයක් නෑ.. එළිය වැටුන විගසම පුරැදු පරිදි ගම්වාසීන් පන්සලේ.... මේ වගේ ගම හා පන්සල අතර ඉතා දැඩි බැදීමක් දකින්නට ලැබීමත් හරිම සතුටක්...

උදෑසන ආහාරයෙන් පස්සෙ අපේ අය නැවතත් අඩුම කුඩුම බස් රථයට පැටවීම ආරම්භ කලා...

අයියෙ... ඕනෙ නම් මේ අඹ ගහෙන් ගෙඩි කඩා ගන්න කියලා ලොකු හාමුදුරැවො කිව්වා...  පොඩි සාදු කෙනෙක් එහෙම කිව්වම මට පුදුම හිතුනා... නගරෙ පන්සල හා ගමේ පන්සල අතර වෙනස ගැන... නගරෙ ඇතැම් පන්සල් වලින් පවා දැන් දැන් මනුෂ්‍යත්වය හේදී ගිහින්....

සිරා එතකොට තමා අඹ ගහේ තිබුන ගෙඩි දැක්කෙ... ඇත්තමයි එච්චර ලොකු අඹ මීට කලින් කොහේදිවත් දැකලා තිබුනෙ නෑ.... කිලෝ ග්රෑම් 2 කට වඩා බරයි එක අඹයක්... පොල් අඹ කියලා තමා කියන්නෙ.... මල්ලි නියම අඹ මාලුවක් හදලා දෙන්නම්.. හිචිචි අයියා අනුමැතිය දුන්න නිසා පොලු පහර කීපයක් ඇවෑමෙන් ගෙඩි කීපයක් බිම පතබෑවුනා.

පොල් අඹ

අඹ සංහාරයෙන් පස්සෙ නටඹුන් පෙන්නන්න පොල්වත්තේ පඥ්ඥාසාර පොඩි හාමුදුරැවො ඉදිරිපත් වුනා....බ්ලොගියෙ ලියන්න හිතාගෙනම හිටපු නිසා මම උන්වහන්සේගේ නම මගේ දුරබණුවෙ සටහන් කරගත්තා... නටඹුන් බලලා ඇවිල්ලා ඡායාරෑපයකුත් ගත්තා...  වටාපතත් පිළිවෙලකට  තියාගෙන මේ සූජානම් වෙලා ඉන්න දානෙ ගෙදරකට වඩින්න.

පොල්වත්තේ පඥ්ඥාසාර පොඩි හාමුදුරැවො

ඔවාගිරිය විහාරස්ථානයේ සිට පාගමනින් නටඹුන් තියෙන ඉසව්වට යා හැකියි...  ඔවාගිරිය කියන නම හැදිලා තියෙන්නෙ ගැමුණු හා තිස්ස කුමරැවන් අතර ඇතිවුන ගැටුම සමථයකට පත් කරන්න මහා සංඝරත්නය ඒ දෙන්නට ඔවදන් දුන් ස්ථානය කියන අරැතින්... මේ ස්ථානයේ ඉදිකිරීම් කිනම් රජ කෙනෙක් විසින් ඉදිකලාද කියලා හරියටම තොරතුරැ හොයාගන්න බැරිවුනත්.. මා විශ්වාස කරන්නෙ දුටුගැමුණු රජතුමාගේ මළනුවන් වන සද්ධාතිස්ස රජතුමා ඊට දායක වන්නට ඇති බව.


අතර මග නාන ලිදක් ලග මෙන්න මෙහෙම බෝඩ් කෑල්ලක් දර්ශනය වුනා... නරකයො කොහෙත් ඉන්නවා කියන එකට සාක්ෂියක් මේ.

ප්‍ර‍ධාන මාර්ගයට පිවිසිලා කුඩා ගුරැ පාරක් ඔස්සේ සශ්‍රීක කුඹුරැ යායක් පසුකර ගෙන  බුදු පිළිමය සහිත ප්‍රදේශයට පැමිණියේ..... ඒ ප්‍රදේශය රෑස්ස වනාන්තරයක් වගෙයි.. වළසුන් දෙදෙනෙකුත් ජීවත් වෙනවලු. ඇතුල්වන තැනම පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ සේවකයන් වෙනුවෙන් ඉදි වූ කුඩා කාර්යාලයක් දක්නට ලැබුනා...  ලගදීම මේ ප්‍රදේශයේ කැණීම් ආරම්භ කිරීමට තීරණය කර තිබෙන නිසා සේවකයන් යුහුසුලුව භූමියේ සුද්ධ පවිත්‍ර‍ කිරීම් කරමින් සිටියෙ.

ඔවාගිරිය වැඩබිමේ පුරාවිද්‍යා කාර්යාලය

තවත් මද දුරක් යන විට ගරා වැටුණු චෛත්‍යයක් දක්නට ලැබුණා...

ගරා වැටුණු චෛත්‍ය

ඊටත් පස්සෙදි පෙර දා රාත්‍රියේ  කුඩා ස්වාමීන් වහන්සේ විස්තර කල ඒ අසිරිමත් බුදුරැව දක්නට හැකිවුනා..

නටඹුන්ව තිබූ මේ ස්ථානය  ගල්ඔය නිම්න සංවර්ධන මණ්ඩලයෙ ඉල්ලීමක් අනුව පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුව මගින් 1956 වර්ෂයේ දි ගවේෂණය කොට අනාවරණය කරගෙන තියෙන්නෙ..මෙම ස්ථානයේ තිබුන නටඹුන් වලින් විශාල ප්‍ර‍මාණයක් ගල් ඔය නිම්න සංවර්ධන ව්‍යාපාරයේදි ට්‍රැක්ටර් ධාවනයෙන් විනාශවෙලා තියෙනවා... ගල් කුලුණු හිස්, මුරගල්,කොරවක් ගල්, පැතලි උලු, වැනි දෑ මෙහිදී දැකබලා ගන්න පුලුවන්. අඩි 11 1/2 ක් පමණ උස ස්ථටික හුණු ගලින් නෙලන ලද දෙඅත් කැඩුණු කවන්ධ බුද්ධ ප්‍ර‍තිමාව 2008 වර්ෂයේදී පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවේ රසායන අංශය මගින් සංරක්ෂණය කිරීම ආරම්භ කර තිබෙනවා. සංරක්ෂණය ආරම්භ කරන අවස්ථාව වන විට බිම පතිත වී උරහිස් කොටස කැඩී තිබූ පිළිමය විශේෂයෙන් සකස් කරන ලද දැව රාමුවක සහ කප්පියක ආධාරයෙන් ඔසවා ස්ථාපිත කල බැව් පුරාවිද්‍යා දෙපාර්තමේන්තුවෙ වෙබ් අඩවියේ සදහන් වෙනවා... ඒ අවස්ථාවේ ගත් මේ ඡායාරෑපත් එම වෙබ් අඩවියෙන්මයි උපුටා ගත්තේ. මෙන්න ඒ අඩවිය.

ඇද වැටී තිබූ පිළිමය යළි නගා සිටුවන අයුරැ

පිළිමයේ දෙපා ගල් කුඩු මිශ්‍ර‍යකින් ප්‍ර‍තිනිර්මාණය කරමින්

වෙන් වී තිබූ ශීර්ෂය නැවතත් සවි කරමින්

වැඩ අවසන් වූ පිළිමය

පිළිමය රාත්‍රී කාලයට දිළිසෙන බවට මා ඇසූ කථාව සත්‍යයක් බැව් එහි සේවයේ යෙදී සිටි පුරාවිද්‍යා සේවක මහතුන් කියා සිටියා...ස්ථටික හුණු ගලින් පිළිමය නිර්මිත වුවත් තැනින් තැන තිබෙන චන්ද්‍ර‍ කාන්ති පාෂාණ එයට හේතු වී තිබේ... මේ දිස්නය දෙන්නේ මැණික් ගල් යැයි සිතා නිධන් කොල්ලකරැවන් අවස්ථා කීපයකදීම මෙම පිළිමය කඩා බිද දමා තිබෙනවා... එහෙත් දැන් එම ස්ථානයේම කාර්යාලයක් තිබෙන නිසා ආරක්ෂාව තහවුරැ වෙලා. ඉතා නුදුරේදීම මෙම පිළිමය සම්පූර්ණයෙන්ම සුද්ධ පවිත්‍ර‍කරන බවත් ඉන් පසු වැඩි එළියක් විහිදේ යැයි අනුමාන කරන බවත් වැඩි දුරටත් ඔවුන් කියා සිටියා...

සුදු පාටින් දිස් වෙන්නෙ චන්ද්‍ර‍කාන්ති පාශාණ

ඈත අතීතයේ මෙම ස්ථානය ඉතාමත්ම සශ්‍රීකව පැවති බවට සාධක රාශියක් දැක ගන්න පුලුවන්...

පැතලි උලු

ගල්කණු හිසක්

නටඹුන් දැකබලා ගෙන නැවත පැමිණෙන විට මාර්ගය ආසන්නයේ මසුන් අළෙවි කරමින් සිටි අයෙකු දකින්නට ලැබුනා... දිවා ආහාරය සැකසීමට අපි ඔහුගෙන් මාලු මිළදී ගත්තේ අපේ ප්‍රදේශවල මෙවැනි මසුන් නොමැති හෙයින් රස බැලීමට ඇතිවූ කුහුල නිසාමයි... කැට්ලා මෙම මත්සයින්ගෙ නම... රජය මගින් අභිජනනය කොට සේනානායක සමුද්‍ර‍යට මුදා හැර ඇති විශාලව වැඩෙන මිරිදිය මත්ස්‍ය වර්ගයක්....

කැට්ලා මසුන්

නටඹුන් නැරඹීමෙන් අනතුරැව අපට නොමසුරැ ලෙස උපකාර කල බුද්ධ පුත්‍ර‍යාණන් වහන්සේලා හට ශීර්ෂ ප්‍ර‍ණාමයෙන් ස්තූති කොට අපි  ඔවාගිරිය රජමහා විහාරයෙන් සමුගත්තා...

අද දින රාත්‍රී නවාතැන මහියංගණය නිසා  ඒ දිශාවටයි දැන් බස් රථය ගමන් කරන්නෙ...  මේ මාර්ගයේ අපිට ඊළගට හමුවන වැදගත් ස්ථානයක් තමයි අරංතලාව භික්ෂු ඝාතනය සිදු වු තැන.. ම්ලේඡ කොටි ත්‍ර‍ස්තවාදින් සිදු කල මේ මහා අපරාධය පිළිබද වෙනම පෝස්ටුවක් ඉදිරි දිනයකදි සිරාගේ කාමරෙන් බලා ගන්න පුලුවන්..ඒ නිසා වැඩි විස්තර මෙයට ඇතුලත් කරන්නෙ නෑ....

ඉතිහාසයේ අදුරැතම දිනයක නුතන මතක සටහන - අරංතලාව ස්මාරකය

අරංතලාවෙන් පස්සෙ හමුවන මහඔය හන්දියෙන්  හැරී කිලෝමීටර් 2ක පමණ දුරක් ගියතැන හමුවන්නෙ මහඔය උණුවතුර ළිං... ලංකාවෙ වැඩිම උණුසුමක් සහිත උණුවතුර ළිං තිබෙන්නේ මෙහි බව බොහෝ අය පවසනවා...

ඉහළට නැගෙන පෙණ බුබුලු

1959 දී පමණ තමයි මේ ළිං සංවර්ධනය කිරීමේ මූලික කටයුතු කර තිබෙන්නෙ... අතීතයේ කැලෑවේ දඩයමේ ගිය වැද්දන් දඩ මස් සෝදාගැනීමටත්... තලගොයි බිත්තර තම්බා ගැනීමටත් මෙම ළිං භාවිතා කර තිබෙනවා කියලත් දැනගන්න ලැබුනා...ජලයේ උෂ්ණත්වය සෙල්සියස් අංශක 55 ක් පමණ වෙනවලු. කුඩා දිය බුබුලු වරින් වර ළිං පතුලේ සිට ඉහළට එන අයුරැ දැකගත හැකියි. සිරා දෑතම මෙම ළිද තුලට දැම්මත් තත්පර ගණනකදි ආපසු ගන්නට සිදුවෙන්නෙ උෂ්ණත්වය දරා ගැනීමට අපහසු නිසයි. මෙහි ඇති සම්පූර්ණ ළිං සංඛ්‍යාව 7ක්. ඒ අතරින් එක ළිදක පමණක් නෑමට හැකි ලෙස ජලය උෂ්ණත්වය අඩුයි.


චර්ම රෝග,වාත රෝග,හිරිවැටීම,හන්දි ඉදිමීම වැනි රෝග වලට මෙම ජලය ස්නානය වඩා හොද බවයි තතු දන්නො කියන්නෙ. ත්‍ර‍ස්තවාදී තර්ජන නිසා නරඹන පිරිස ඒ කාලයේ අඩු වුවත් වර්තමානයේ පවතින සාමකාමී වටපිටාව නිසා ඕනෑම කෙනෙකුට එහි යා හැකියි.  මි පැණි වගේම ඒ ප‍්‍රදේශයේ නිපදවන තවත් දෑ එහි විකිණීමට තිබෙනවා.... මෙම ළිං 7න්ම දිය නාන කෙනෙකුට රැ. 750/- වටිනා මී පැණි බෝතලයක් නොමිලේ දෙන බව එහි සිටි අය අපට අභියෝග කරමින් පැවසුවා...  මේ ළිං සියල්ලෙන්ම නානවා කියන්නෙ රෝහල්ගත වෙන්න වෙන ක්‍රියාවක්....

උණුවතුර ළිං නැරඹීමෙන් අනතුරැව අපේ ගමනාන්තය උනේ දඹාන ආදිවාසී ගම්මානය... ප්‍ර‍ධාන මාර්ගයෙන් අතුරැ මාර්ගයට බස් රථය හරවන  හංදියේ සිටම ආදි වාසී ළමයින් එන අය පිළිගන්නට සැදී පැහැදී සිටිනවා... අපේ රථයටත් එවැනි ළමයෙකු නැගී ගී ගැයුවත් වැඩිහිටියෙකු කල විහිලුවකට ඔහු කිපී වැදි ගම්මානයේදී අපිට මග පෙන්වීම ප්‍ර‍තික්ෂේප කලා... ඒ වෙනුවට අපට එක්වුනේ නිහාල් ජයවර්ධන. ඔහුත් ආදිවාසී දරැවෙක් වයස අවු. 14.

නිහාල් ජයවර්ධන

සිරා කලින් මෙහි පැමිණ නැති නිසා වැදි ජීවිතයේ බොහෝ දෑ දැන ගත හැකි වේයැයි සිතූවත් අප සිතන තරම් දෙයක් එහි දැන් දක්නට නෑ... ආදි වාසීන් නුතන ජන ජීවිතයට බද්ධ වී තිබෙන හෙයින් ඔවුන්ගේ කථා බහ, වාසස්ථාන හැර වැඩිමනක් වෙනසක් දක්නට අමාරැයි.

බස් රථය නවත්වන තැනම තිබෙන්නේ ඔවුන්ගේ නිෂ්පාදන අළෙවි කරන කඩපිලක්
කිරිදි ඇට වලින් සෑදූ මල් වට්ටි/ ඇත් දත් වලින් සැකසූ මුදු/ කලුවර ලීයෙන් සෑදු ඊතල එහි අළෙවියට තබා තිබුනා.

වැදි නිෂ්පාදන අළෙවි කරන කුඩා කඩමණ්ඩිය

නිහාල් අපිට මග පෙන්වමින් තිසාහාමි හිටපු වැදි නායක තුමාගේ සොහොන දක්වා රැගෙන ගියා... ඒ සොහොනට යාබදව තිබෙන පොළොවේ සිටවූ කලු ගල්  තවත් සොහොන් කිපයක්... ඒ තිසාහාමිගේ බිරින්දෑගෙ සහ දරැවන්ගෙ...වත්මන් වැදි නායක ඌරැවරිගේ වන්නියලැ ඇත්තෝ තිසාහාමි ඇත්තන්ගෙ තවත් දරැවෙක්... අපි ඔහු බැහැ දකින්නට විස්තර ඇසුවත් නිහාල් ජයවර්ධන කිව්වෙ මේ වෙලාවෙ නායක ඇත්තො හේනට ගොහිල්ලා කියලා..

හිටපු වැදි නායක තිසා හාමි ඇත්තන්ගේ සොහොන

අවශේෂ සොහොන්

සිත් ඇදබැද තබා ගත හැකි හුරතලයක් වගේම සිංහල භාෂාව මනාව හැසිරීමට ඇති හැකියාවත් නිසා නිහාල් ජයවර්ධන වෙත අපේ නඩේ මව්වරැන් වඩාත් සෙනෙහස පෑවා... ඔහුට යම්තරමකට ඉංග්‍රීසි භාෂාවත් පුලුවන්... නිහාල් ගෙ වැදි ගීත අසා අවසානයේ මුදලින් තිළිණ ලබා දුන්නෙ අධ්‍යාපනය සාර්ථක කරගන්න අවැසි දේ සපයාගන්න. ආදිවාසීන්ගේ ඉතිහාස කරැණු ඇතුලත් කෞතුගාරයක් තිබෙන මුත් අප ගිය දින එය වසා දමා තිබුනෙ.

නිහාල් ජයවර්ධනට වගේම වැදි හූරලගෙ ගම් පොජ්ජටත් සමුදී අපේ නඩේ,  බුලතා යෝධයා විසින් නිමැවු බවට පිළිගැනෙන සොරබොර වැව දැකබලාගන්න ගමන් කලා.. ඒ පිළිබද දැක්වීමට තොරතුරැ රාශියක් තිබෙන නිසා වෙනම පෝස්ටුවක් ලෙස ඉදිරි දිණකදි සිරාගේ කාමරෙන් එයත් ඉදිරිපත් වේවි.

සොරබොර වැව

සොරබොර වැවෙන් අනතුරැව පිරිස මහියංගණයට ලගා වුනා... මහියංගණ විහාරය ආශ්‍රිතව රාත්‍රිය ගත කරලා පසුදා උදේ මහියංගන වෙහෙර වැදපුදා ගෙන දිවා අහාරයට නුවර එළියට යන්නට අපට හැකි වුනා.. දින හතරක චාරිකාව නිමා වුනේ ඒ විදියට...

මහියංගනය දාගැබ

මහියංගනය විහාරයේදී දුටු සද්දන්තයෙක්

ඔන්න එහෙනං දින හතරේ චාරිකාව පිළිබද සටහන් පෙල මෙතෙකින් නිමා වෙනවා. එක පෙළටම චාරිකා සටහන් කියවන එක නීරස විය හැකි නිසා අරංතලාව හා සොරබොර වැව පිළිබද පෝස්ටු යථාකාලයේ තථා අයුරින් මෙහි වැටේවි.

චාරිකා සටහන පුරාවට කොමෙන්ටු මගින් හොද නරක දක්වා මා දිරිමත් කල බ්ලොග් අවකාශයේ මිතුරැ මිතුරියන් හැමටම සිරාගේ ආචාරය !


මම සයිබරයේ අලුත් මිතුරා සිරා.....




ප.ලි


නගරයේ පන්සල් තුල මෙවැනි මනුෂ්‍යත්වයක් මා අත්දැක නැති නිසා එලෙස ලිවීමි.