123 අමන්දි

ලා දම් පැහැය තවත් නිමේෂයකින් තද දම් පැහැයට හරවා අවසානයේ දිය බිදිති එකින් එක පොළව කරා එවන්නට අහස් කුස සමත් වූවේය. දුර ඈතක සිටින පෙම්වතෙක් තම පෙම්වතියට තෑගි එවන්නා සේ පොළෝ තලයද ඒවා මහත් හරසරින් වැළද ගනියි.  උසස් පෙල පන්ති යන එන කොල්ලන් කෙල්ලන් එක කුඩයක් යට ගුලිවී යනෙන දසුන වර්ෂාවෙන් බේරෙන්නට කේක් කඩය අද්දර සිටින කසුන්ගේ නෙතට සමීප වෙයි. අනේ මටත් මෙහෙම යන්න තිබුනා නං...වරෙක ඔහුට සිතෙයි.

කේක් කඩයෙන් ඔබ්බෙහි ඈතින් පෙනෙනා අරලියා ගහේ ඉහළම ඇති සුදු මල් පොකුරු වැහි හුළං කෝඩයේ වෙලී දෙපසට පැද්දෙමින් තිබෙන අයුරු කසුන්ගේ නෙතු මත සටහන් වුවද, අරලියා ගසේ ලැගුම් සොයා පැමිණ සිටි තෙත බරිත කුරුලු යුවලක් ඔහුගේ අවධානය ඊටත් වඩා දිනාගන්නට සමත් වූවේය.

කුඩ ඇත්තෝ වැහි මැද වුවද නතර නොවෙති. කුඩ නැත්තෝ කොහේ හෝ අගුපිලක පිහිට පතති. කේක් කඩේ මාළු පාන් වල සුවද නාස් පුඩු අස්සෙන් අමාෂයේ බඩවැල් කරා යන බවක් කසුන්ට සිතෙයි. අරමුණක් නැති ඉබාගාතේ යන එකෙකු මෙන් හෙතෙම තව දුරටත් වැසි මැද නිරුවත් වූ නගරයේ හැඩ තල දෙස බලා උන්නේය.

මල්ලි කඩේට එන මිනිස්සුන්ට ඉඩ දීලා පොඩ්ඩක් පැත්කට වෙලා ඉන්නවකො...තමුසෙ බැම්ම බැන්දා වගේ ඔතන හිටගෙන ඉද්දි කොහොමද මිනිහෙක් බඩුවක් ගන්න එන්නෙ.

කේක් කඩේ මුදල් අයකැමි තැනගේ කැද නැති මුහුණ දෙස කෝපයෙන් බැලූ කසුන් සැනෙන් ඉවත බලා ගත්තේය.

මල්ලි සිංහල තේරෙනවනං ඔතනින් පොඩ්ඩක් අයිනකට වෙලා කඩේට එන මිනිස්සුන්ට ඉඩ දෙනවා...මේක නිකං මුන්ගෙ දේපලක් වගේනෙ යකෝ. සිරියො අර පෙට්ටියෙ තියෙන ඥාණකථා ටිකත් මේ ෂෝකේස් එකටම දාහං...පන්ති එන ගෑණු ළමයින්ට බැරියැ දීලා දාන්න. මේකෙ කිඹුලා බනිස් ඉවර වෙද්දි අර පෙට්ටියෙන් අරගනිං.

ඉවසනු නොහැකි කෝපය  ආයාසයෙන් දරාගනිමින් කසුන් කේක් කඩයේ පසෙකට විය. අද නම් මහා ජරාම දවසක්, ෂික් විතරක්...ඔහු තමාටම කියා ගත්තේය. සර් හදන්න දුන්න ගනං ටික හදන්නත් බැරි උනා. එහෙං උදේම චුරු චුරුව, මේ වැස්සෙ කඩයක් අයිනෙවත් ඉන්න බැරි හැටියක්. කසුන්ගේ සිත විවිධ සිතුවිලි අතර අතරමං වෙයි.

කසුනා.....උඹ තාම මෙතනද....මම හිතුවෙ උඹ පන්තියෙ කියලා....

අඩේ... බඩ පුබ්බා...උඹත් පරක්කුද අද....පන්තියට යන්න තමයි බං ආවෙ...කොහෙ යන්නද මේ ජරා වැස්ස අස්සෙ. බස් එකෙන් බහිද්දිම පටන් ගත්තනෙ. 

මිනිහෙක් කඩේ අයිනට වෙලා වැස්සකටවත් ඉන්නවට කැමති නැති උන් බං මේකෙ ඉන්නෙ. අයකැමි තැන තම මිතුරාට ඉගියෙන් දක්වමින් කසුන් මුහුණ හැකිලුවේය.

අවුල් වෙන්න එපා බං...අපි කවදාවත් මේකෙන් කෑම ගන්නෙ නෑනෙ....උන්ට උඹේ ඩයල් එක හුරු නැති නිසා තද වෙන්න ඇති.

උඹ ගණං ටික ගොඩදාගත්තද ?

මොන ගණංද බං...මේ දවස් ටිකේම ක්‍රිකට් මැච්...පොතක් අතින් ඇල්ලුවෙ නෑ...ගාණක් හදන්න පටන් ගන්න හදනකොටම මොකෙක් හරි කාපාලුවෙක් මැච් එකකට යන්න මාව හොයන්න එනවා. අපේ අම්මා බනින නිසා උන් ගෙදරට එන්නෙ නැතුව ඈත ඉදන් දැන් කථා කරන්නෙ. පවුනෙ බං...මමත් පොඩි සප් එකක් දුන්නා.

අපේ කරුමෙට වැඩ නොකරපු උන් අද පන්තියේ නැගිට්ටෙව්වොත් නං පුබ්බො විළිලැජ්ජාවක් වෙන්නෙ. කෙල්ලො ටික දාන පජාති හිනාව තමයි මට නං දිරවන්නෙම නැත්තෙ.

ඒක එවෙලෙට බලමුකො බං...දැනටම පන්තිය පටන් අරගෙන විනාඩි 10 ක් ගිහිල්ලා. කොහොම හරි පන්තියට යමං. නැත්තං විභාගෙ දවසට ප්‍රශ්න පත්තරේ බලි කුරුටු තමයි අදින්න වෙන්න‍ෙ.

ඔන්න ආයෙමත් වැස්ස තද කලා. මේ වැස්සෙ කුඩයක් නැතුව යන්න බෑ බං....සපත්තුව අස්සට වතුර ගියාම කොහොමද ඉදගෙන ඉන්නෙ.

ඔහොම ඉදපංකො...මම ක්‍රමයක් හදලා දෙන්නම්...ඉදිරියට නෙරා ආ කුස නිසා බඩ පුබ්බා වූ පුබුදු කේක් කඩයේ යකඩ දොරට ආදර ගීතයක් අනුව තට්ටුවක්  දැම්මේය.

ෂ් ෂ් ෂ් ෂ් ෂ්........අපි දෙන්නවත් පොඩ්ඩක් පන්තියට දානවද ?

එන්න....

හදිසියේ ඇසුනු කිංකිණි හඩින් පියවි සිහියට පැමිණි කසුන් එදෙස බැලුවේය.

උසස් පෙළ අතිරේක පන්තියේ රූබර යුවතියන් දෙදෙනෙක් වැහි සිරි මැදින් සිනාසෙයි. මොහොතකට කලියෙන් දුටු සිහිනය මෙතරම් ඉක්මනට හැබෑවෙනවද....කසුන් කල්පනාවේ නිමග්න වූවේය.

මොකද යකෝ කරන්නෙ...ඉක්මනට වරෙන්...පුබ්බා මොර දෙයි.

දෙදෙනාගෙන් වඩාත් රූබර යුවතිය කසුන්ගේ ආගමනය බලා සිටින්නීය. ඇගේ දිදුලන කාන්තිමත් නෙත් යුවලත්...තනි කරලට ගොතා පිට මැද්දෙන් පහතට රූරා හැලෙන මනස්කාන්ත කේෂ කළ්‍යාණියත්, විවිධ වර්ණයන්ගෙන් සුසැදි අලංකාර ගවුමත්, කසුන්ගේ නෙත මෙන්ම සිතද වශී කර ඇති සෙයකි. උරහිසේ රැදි බෑගය එක් අතකින් අල්ලාගෙන සිටි ඇය අනිත් අතින් රෝස පැහැති පුංචි මල් වැටුන කුඩය දරාගෙන සිහින් සිනහවක් පෑවාය.

කුඩය යටට පිවිසි සැණෙකින් දැනුන පිච්ච මල් සුවදින් කසුන්ගේ තුරුණු සිත සසල වී ගියේය. මූසල පෙනුමින් යුතු වැහිබර දවසක මෙවන් ආහ්ලාදයක්.....කසුන් හොරෙන් මෙන් ඈ දෙස බැලුවේය. ඇය ඔහුට වඩා උසින් අඩු එකියක වූ නිසා කුඩය කසුන්ගේ හිස මත ගෑවෙයි.

දෙන්න මම කුඩය අල්ලගන්නම්...

ඇය ඔහුට සිනහවකින් සංග්‍රහ කර කුඩයේ අයිතිය ඔහු වෙත පැවරුවාය. ඒ අවස්ථාවේ ඇගේ රතැගිලි ඔහුගේ අතේ යන්තමින් ස්පර්ශ විය. ඒ ඇගිලි වල සිසිලස කසුන්ගේ හදවතටම කිදා බැස්සේය. රෝස පැහැති පුංචි මල් කුඩය යට දෙදෙනෙකුට ඉඩ නැතිය. ඒ අවසරයෙන් වැහි දියෙන් සිත්තම් ඇදෙන ඇගේ ගවුමේ දකුණු පස කසුන්ට යන්තමින් පෙනෙයි. අපිත් මෙහෙ ඉන්නවා කියන්නට මෙන් ඉදිරියට නෙරාවිත් තිබෙන ඇගේ ළැම පෙදෙස ගමනේ රිද්මය අනුව උස් පහත් වෙයි. යුවතියගේ උරහිස වටා අත යවා තමා වෙත නැඹුරු කරගන්නට කසුන්ට සිතෙයි.

අපරාදෙ පන්තිය තියෙන්න තිබ්බෙ කිලෝ මීටර් ගානක් පයින් යන්න ඕනෙ දුරක. කසුන්ගේ සිතට විවිධ හැගීම් පහළ වී සැනින් එසැනින් නැසී යයි. තැන් තැන්හි රැදුනු දිය කඩිති පසු කරන්නට ඇය තම දිගු ගවුම තරමක් ඔසවයි. එවිට ඔහුට ඇගේ පැහැපත් දෙපා, වර්ණ ගල්වන ලද නියපොතු, කකුලේ හැඩයට මනාව ගැලපෙන මිරිවැඩි සගල පෙනෙයි. තරමක නිහැඩියාවකින් පසු කසුන්ගේ හඩ අවදි වූවේය.

ඔයාගෙ නම මොකක්ද ? තරමක ආයාසයකින් ඒ වදන පිටවූ බවක් කසුන්ට හැගෙයි. පිරිමි ළමුන් පමණක් ඉගෙන ගන්නා පාසලක අධ්‍යාපනය ලැබීමත්, උපන් ගෙයි ලැජ්ජා කාරයකු වීමත් නිසාම හෙතෙම යුවතියන් අභිමුව එතරම් දොඩමළු නැත.

අමන්දි...... ඇසෙන නෑසෙන හඩින් වායුගෝලයට මුදා හැරි ඇගේ ස්වරය ඔහුගේ සවන් පිනවීය.

සර් දුන්න ගනං ටික හැදුවද ? 

හ්ම්...

ඊට අමතරව අසන්නට යමක් සිතාගත නොහැකි වීමෙන් කසුන් මුණිවත රැක්කේය. ඔවුනට ඉදිරියෙන් ගමන් ගන්නා අනිත් යුවල නම් කට පුරා සිනාසෙන හඩක් ඇසෙයි.

ඔන්න අපි දෙන්නවම පන්තියට ගෙනත් දැම්මා....දැන් ඉතිං කීයක් හරි ගෙවන්න.... නැත්තං හවසට කේක් කඩෙන් කේක් අරන් දෙන්න, නේද අමන්දි...කටකාර එකියක වූ අමන්දිගේ මිතුරිය සරදමට මෙන් කසුන් දෙස බලා සිනාසුනාය.

.......................................................................................................

උඹ මොකද බං නිකං අමුතු වෙලා...දැන් වැඩි කථා බහකුත් නෑ...සතියක දෙකක ඇවෑමෙන් පසු එළැඹුන පන්ති දිනයක විවේකයේදී  කසුන්ගේ මිතුරන්ගෙන් ඔහුට බේරුමක් නැත.

අර කුඩේ යටින් ගිය දවසෙ ඉදන් තමයි මෙයාට මේ ලෙඩේ හැදුනෙ...බඩ පුබ්බා අසික්කිත සිනහවක් නගයි.

හා හා හා....ඒකයි එහෙනං කාරණේ...කවුද බං කෑල්ල....අපිත් දන්න කෙනෙක්ද ? විභාගෙට කලින් ජෝඩුව ගලපලා ඉමු එහෙනං...මොකද පන්ති අහවර උනාට පස්සෙ ඕවා හොයනවා බොරු....මහදැන මුත්තෙකු සේ අවවාදයක් දෙන්නට තවත් එකෙකු ඉදිරිපත් විය.

පුතේ...කෙල්ලෙක්ට හිත ගියා නම් ඉක්මනට අදහස ප්‍රකාශ කරපං...පස්සෙ පසුතැවිලි වෙන්නෙ නැතුව, ලව් ඔස්තාද්ලාද මේ අවට සිට මේ කථාවටම අත්වැල අල්ලයි.

ඇත්තම කියහං කසුන්...උඹ අමන්දි ගැන හිතනවා නේද....පුබුදු තම මිතුරා වෙත ලං වෙමින් සෙමින් ඇසුවේය.

හ්ම්....පිළිතුරක් වෙනුවට සුසුමක් ගිණියම් වූ වාතලයට මුදාහැරි හෙතෙම ඈතින් පෙනෙන වලාකුළු නැති හිස් අහස දෙස බලා උන්නේය.
.......................................................................................................

අපි මේ වෙද්දි ඉතාම හොදින් විෂය නිර්දේශයේ අවසන් කොටස දක්වාම ඇවිල්ලා තියෙනවා. විභාගයට තියෙන ඉතිරි කෙටි කාලය තුල වඩාත් අපහසු ගැටළු නැවත සාකච්ඡා කරමු. අද පන්තිය අවසන් උනාට පස්සෙ මට පුද්ගලිකව හරි තමන්ට අපහසු පාඩම් කොටස් තියෙනවා නම් කියන්න.

අතුරු සිදුරු නැතිව පිරී ඇති ආර්ථික විද්‍යා පන්තියේ ඇගේ රුව සොයා ලුහු බැදීම දැන් දැන් කසුන්ට සාමාන්‍ය සිදුවීමකි. හැමදිනකම ගැහැණු ළමුන්ගේ පැත්තේ ඉදිරිපස සිට දෙවැනි පේළියේ මැද ඇති බංකුවක අසුන් ගන්නා ඇගේ රුව ලග ඔහුගේ සිත භාවනා කරයි. අනාගත සිහින දකියි. ගුරුතුමාගේ දේශනය පිළිබද අවධානය බිදෙන් බිද බිදී ඇයත් සමග ගොඩනගන අනාගත ලොවක අතරමං වෙයි.

කසුනා අද අමන්දි ඇදලා ඉන්නෙ එදා උඹ කුඩේ යටින් ගිය දවසෙ ඇදගෙන හිටිය ගවුම නේද ? ඒකි ඇත්තටම ඒකට ගොඩාක් ලස්සනයි බං.

ඒ අදහසට පිළිතුරු දෙනු වෙනුවට මුනිවත රකින්නට කසුන් ප්‍රිය කලේය.

පන්තියේ සිටිනා බුද්ධිමත් ශිෂ්‍යාවක් ලෙස ඇය කැපී පෙනෙයි. ගුරුතුමාගෙන් නිතරම ප්‍රශ්න කිරීමත්, ඔහු විමසන ගැටලු වලට ක්ෂණිකව පිළිතුරු දීමත් නිසාම ඇගේ ප්‍රභාව පන්තිය තුල තව තවත් වැඩි වී ඇති බවක් කසුන්ට හැගෙයි. මේ නම් හැම අතින්ම මට ගැලපෙන යුවතියයි. ඔහුගේ සිත දෙස් දෙයි. දැන් ඉතින් ගැලවීමක් නැත.

තම මිතුරාගේ හදිසි වෙනස් වීමත්, විභාගයේ අරමුණු වලින් ඈතට යන ඔහුගේ ක්‍රියා පිළිවෙතත් නිසාම අමන්දි පිළිබද කාරණය ඉතා ඉක්මනින් විසදා ගත යුත්තක් බව පුබුදුගේ සිත කියයි. නිතරම තම යෙහෙළියන් පිරිවරා සිටින ඇයට ලං වීමද පහසු නැත. ඇරත් කසුන් වැනි සබකෝලයෙන් යුතු තරුණයෙකුට මේ කාරණය තවත් අපහසු බව හෙතෙම දනියි. මොනවා කරන්නත් තව ඇත්තේ මාස 3 ක කාලයකි.

කසුනා.....බල බලා ඉදලා හරියන්නෙ නෑ...උඹ ඒ කෙල්ලට කැමති නම් කෙලින්ම අහපං....අද කාලෙ කෙල්ලො ඉස්සර වගේ නෙමෙයි. කෙලින්ම අහනවටයි කැමති. අපේ අයියා කෙනෙකුත් කිව්වා විභාගෙ ලං උනාම  තියෙන මානසික පීඩාවෙන් මිිදෙන්න ගොඩාක් කෙල්ලො ආදර යෝජනා වලට කැමති වෙනවා කියලා. දැන් හොද වෙලාව. ලබන සතියෙ පළවෙනි අඩිය තියමුද ?
.......................................................................................................

ළමයි.....මට අද හදිසි වැඩකට යන්න වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසා ඕගොල්ලො ඔය ප්‍රශ්න පත්තරයට උත්තර ලියලා කාර්යාලයට බාර දීලා යන්න. ගුරුතුමාගේ ගැඹුරු කටහඩ ශබ්ද විකාශන පද්ධතිය දෙදරවයි.

කසුනා අර වැඩේට අද තමයි දවස...හැම කෙල්ලම අද එකට යන්නෙ නෑනෙ...උත්තර ලියලා ඉවර වෙන පිළිවෙලටනෙ යන්නෙ. ඉක්මනට උත්තර ලියලා නැගිටින්නෙ නැතුව ඉමු. අමන්දි යන වෙලාවටම අපිත් යමු. පුබුදුගේ අදහස අනුව කසුන්ගේ පෑන විදුලි වේගයෙන් සුදෝ සුදු කඩදාසිය මත ඒ මේ අතට පාවෙයි.

පිළිතුරු ලියා අවසන් කල කසුන්ගේ නෙතු යුග ඇගේ ආගමනය අපේක්ෂාවෙන් පන්තිය පුරා සැරිසරයි. ඇගේ දකුණතේ පෑන වෙන්නට තිබුනා නම්, එදා දැනුන සිහිලස අදත් විදින්නට තිබුනා නේදැයි විටෙක කසුන්ට සිතෙයි.

අන්න නැගිට්ටා තව එකියක් එක්ක...ඉක්මන් කරහං කසුන්....අද කරගන්න බැරි උනොත් ආයෙ දවසක් එන එකක් නෑ. ප්‍රේමය හමුවේ මෙලෙස උපකාර කරන මිතුරන් හැමටම ලැබීයන්. තම අතිජාත මිතුරා පිළිබද කසුන්ට එලෙස සිතෙන්නට ඇත.

එදා මෙන්ම අදද ඇය දිගු ගවුමකින් සැරසී සිටියි. ඇය අදින පළදින විලාශයද, කථා බහද කසුන්ගේ නෙතට රසදුනක් වන්නේය. ඔහුගේ  තුරුණු නෙතු ඇගේ රූ බර සිරුරේ සියලු රස උකහා ගනිමින් ඇය පසුපස ඉදිරියට ඇදෙයි. යුවතියන් දෙදෙනා ඔවුන්ට ඉදිරියෙන් බස් නැවතුම කරා වේගයෙන් පියවර මනිමින් සිටියි.

තව වැඩි දුරක් නෑ ගොනෝ....අහපං ඉක්මනට....

එහෙත් කසුන්ට තවමත් නිසි ධෛර්යය එළැඹී නැත. මෙයින් පෙර ජීවිතයේ කෙදිනක හෝ මෙවන් අත්දැකීමක් කසුන් විද නැත.

බිදෙන් බිද අඩියෙන් අඩිය අතුරු මග ප්‍රධාන මාර්ගයට වැටෙන්නට ආසන්න වෙයි. එයින් ඉක්බිති බස් නැවතුම හෙයින් ඇය බසයට නැගෙනු ඇත. බසයේ සෙනග මැද මේ කාරිය කරන්නට හැකියාවක් නැත.

උඹ මොනවද බං කරන්නෙ....කොච්චර බලා ඉදලද මේ දවස උදා වුනේ...තව අඩි ගානයි තියෙන්නෙ පාර ඉවර වෙන්න...අහපං යකෝ....ආයෙ මෙහෙම දවසක් එන්නෙ නෑ. බඩ පුම්බාගේ දකුණත් පහරක් කසුන්ගේ පිට මැද පතිත වද්දී මෙතෙක් කල් සිත පෙලූ හැගීමෙන් නිදහස් වෙන්නට කසුන් දැඩිව ඉටා ගත්තේය.

අමන්දි....සියලු ශක්ති ප්‍රභවයන් ආයාසයෙන් එක්තැන් කර ගත් ඔහු මහත් වෑයමෙන් ඇගේ නම උච්චාරනය කලේය.

ඒ හඩට එකතැන නැවතුන ඇය පසුපස බලා ඔහු හැදින සිනාසුනාය.

අමන්දි...ම...ම...ම.ම මම ඔයාට කැමතියි.

මිතුරිය අමන්දි දෙස බලා කට කොනකින් සිනාසුනාය.

දැන් ඉතින් භය වෙන්නට කාරණයක් නැත. අවශ්‍යම දේ කියවී තිබේ. කසුන්ගේ සිතට මාස ගනනාවකට පසු සහනයක් දැනෙයි.

පිළිතුර වෙනුවට නැවත සිනහවක් පෑ ඇය සිය දිගු කේෂ කලාපය දෙපසට පද්දමින් තාලයට ඇවිදින අපූරුවේ චමත්කාරය හිත්පුරා විදගන්නට කසුන් ලොබ බැන්දේය.

අතුරු මාර්ගය ප්‍රධාන මාර්ගයට සම්බන්ධ වන තැන කේක් කඩයට ඉදිරියෙන් ඇත්තේ බස් නැවතුමයි. එහි වූ බසයකට ඇය සහ මිතුරිය නැගෙන අයුරු මෙන්ම කවුළුවක් අසලින් අමන්දි අසුන් ගන්නා අන්දමද මිතුරන් දෙදෙනා දුටුවේ කේක් කඩය අසල නැවතී වටපිට බලන විටය.

ඒකි උත්තරයක් දුන්නෙ නෑනෙ බං....

අනේ බොල උඹ වගේ මී හරකෙක්....උඹ හිතුවද කෙල්ලො කියන්නෙ සෙල්ලං බඩු කියලා අහපු ගමන් හා කියන්න. ඒගොල්ලො දවස් කීපයක් කල්පනා කරලා තමයි උත්තරේ දෙන්නෙ උඹට තදියම තිබුනට.... දැන් උඹේ වැඩේ කෙරුනනෙ....බලාපොරොත්තු තියාගන්න පුලුවන්. මෙච්චර කල් අපි ඒකිට කොල්ලෙක් ඉන්නවද කියලා හැම අතේම හෙව්වා. කෝ හෙව්වට හම්බුනේ නෑනෙ බං...උඹලට මේ බඩ පුබ්බා වගේ යාලුවො ලැබෙන්නෙ නෑ. ලබන ආත්මෙත් මගේ සේවය උඹටම ලැබෙන්න කියලා මට හොද කිරි තේ එකක් අරගෙන දීහං මයෙ අම්මා....
.......................................................................................................

කසුන් තම  කැමැත්ත ප්‍රකාශ කර සතියක් දෙකක් ගෙවෙන්නට ඇත. නමුත් ඇගෙන් පිළිතුරක් නැත. කසුන්ගේ සිතට ඇගේ පිළිතුර දැනගැනීමේ පුදුමාකාර හදිස්සියක් ඇති වී තිබේ. එය මෙවැනි අවස්ථාවකට මුහුණ දෙන ඕනෑම ප්‍රේමවන්තයෙකුට පොදු දෙයක් විය යුතුය.

දින දින ගෙවී යයි. පන්තියේ අවසානය කෙමෙන් කෙමෙන් උදා වෙයි. පන්තිය තුලදී ඇගේ මිතුරියන් දැන් ඇයට කසුන් පෙන්වමින් විහිළු තහලු කරයි. ඇයද සිනාසෙයි. නමුත් කසුන් බලාපොරොත්තු වන ඒ මිහිරි වදන තවමත් ඔහුගේ දෙසවනට ළගා වූයේ නැත.

මචං...අමන්දි තාමත් කිව්වෙ නෑනෙ කැමතිද අකමැතිද කියලා....අපි මොකද බං කරන්නෙ. තමාගේ ආදර කථාවේ සපෝටර් චරිතය රගන බඩ පුබ්බා හැර මේ දුක්ගැනවිලි කියන්නට වෙනත් කෙනෙක් කසුන් හට නැත.

අද හවසට පන්ති ඉවර වෙලා ආයෙම අහමු. උඹේ යෝජනාව ගැන කල්පනා කලාද කියලා.

ඒක කොහොමද බං කරන්නෙ....ඒකි ඉන්නෙ කෙල්ලො රොත්තක් පිරිවරාගෙනනෙ හැම වෙලේම.

දැන් ඉතින් හැමෝම දන්නවනෙ බං උඹ ඒකිගෙන් ඇහුවා කියලා. ඒ නිසා භය වෙන්න දෙයක් නෑ.

තවත් දිනයක උපකාරක පන්තියේ  නිමාව සිදු වී තිබේ. දිවාකල තද අවු රැසින් පිළිස්සී ලද විඩාවෙන්දෝ ගහ කොළ අලස ලෙස ඒ මේ අතට වැනෙති. කේක් කඩය ඉදිරිපිට බස් නැවතුම සිසු සිසුවියන්ගෙන් පිරී පවතී. එහි දෙනෝදාහක් දෙනා අතර අමන්දිගේ රුව හදුනා ගැනීම කසුන්ට එතරම් අභියෝගයක් නොවේ.

ඇය වෙනතක්  බලාගෙන සිටියදී  අඩියට දෙකට ඔහු ඒ ඉසව්වට සමීප වූවේය.

අමන්දි....

ඇගෙන් ප්‍රතිචාරයක් නැත. ඇගේ මුණිවත කසුන්ගේ සිත තව තවත් පීඩාවට පත් කරයි.

මට ඔයා තාම උත්තරයක් දුන්නෙ නෑනෙ. කැමතිද අකමැතිද කියලවත් කියන්න.

කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නොදැක්වූ ඇය ඉවත බලාගෙනම සිටියාය.

ඇගේ මිතුරියන්ගේ සමච්චල් සිනා හඩ  මැද අපහසුතාවට පත්වූ කසුන් නැවතත් තම මිතුරා වෙත පසුබැස ගියේ මහත් වූ ලෙස කෝපාග්නියේ දැවෙමිනි.

ඒකිගෙ මොකද බං ඔච්චර ඝනකම...අඩුගානෙ මනුස්ස කමට කථා කරපං...මම අමනුස්සයෙක්ද අහක බලාගෙන ඉන්නෙ.

හරි හරි බං...පොඩ්ඩක් ඉවසගෙන ඉදපං..සමහර කෙල්ලො කමැති නෑ ඔය වගේ පුද්ගලික දේවල් තමන්ගෙ යාලුවො ඉස්සරහා කථා කරනවට....ඒකිගෙ රූපය විතරනෙ බං අපි දැකලා තියෙන්නෙ. හිතන පතන විදිය ගති ගුණ ගැන අපි දන්නෙ නෑනෙ...ඉවසපන් තව ඉවසපන්...

උඹ මට කියපං එහෙනං...පන්තිය වෙලාවට මගේ දිහා බලාගෙන ඉන්නෙ...යාලුවො කියන ඒවට හිනා වෙන්නෙ ඇයි කියලා.

උපකාරක පන්තිය තුලදී අරමුණකින් තොරව පසු පසට හැරී එක්වරම ඇගේ දෙනෙත් තමා සොයනා බවක් කසුන්ට දින කීපයක්ම හැගී ගොස් තිබුනේය.

එහෙම තමයි බං කෙල්ලො...උඹ නිකං විහින් ළද වෙන්න යනවනෙ. උන්ව තේරුම් ගන්න අමාරුයි. බැදලා අවුරුදු විසි ගානක් ගිහිල්ලත් අපේ තාත්තට අපේ අම්මව තවමත් තේරුම් ගන්න බෑ කියනවනෙ ඉදලා හිටලා තරහා ගිය වෙලාවට.

දින සති , විභාගය , හිත මිතුරන්, ඩෙස් බංකු මේ සියල්ලෝම තමා දෙස බලා විපරීත අන්දමෙන් සිනා සෙන බවක් කසුන්ට සිතෙයි. ඔහුගේ සිතේ පහළ වූ කුළුදුල් ආදරය ඇයට පිදුවේ අවංක හදිනි. නමුත් ඇය එය අවඥාවට ලක් කර සිනාසෙයි. ආදරය මේ තරම් වේදනාවක් බව දන්නවා නම් කිසිවෙකු ආදරය නොකරනු ඇත. එහෙත් එය නියම ලෙස ගැලපුනු පසු කෙතරම් සුන්දර ඇතිද...කසුන්ගේ සිත සසල වී තිබේ.

මට තවත් ඉවසන්න බෑ පුබ්බො. මේ මගුල දිහා බලා හිටියොත් මගේ විභාගෙත් වතුරෙ. ඒත් මට දැනගන්න ඕනෙ මට දෙන උත්තරේ මොකක්ද කියලා. මට කැමති උනත් අකමැති උනත් කමක් නෑ. හැබැයි සාධාරණ හේතුවක් දෙන්න ඕනෙ.

ඒ කෙල්ලගෙ පවුල් පසුබිම ගැන අපි දන්නෙ නෑනෙ බං. ඒ නිසා කලබල වෙන්න එපා. විභාගයට තව සති දෙකක් විතර තියෙනවනෙ. ඔය කාලය ඇතුලත අපි කොහොම හරි උත්තරේ ගමු.
.......................................................................................................

දැන් ඉතින් හැමෝම පාඩම් වැඩ වල අවසානයට ලං වෙලා ඇති නොවැ. මේ වගේ විභාගයට හොදටම ලං වෙලා තියෙන කාලෙක පරණ අභ්‍යාස, න්‍යායික කරුණු කොටස් නැවත නැවත මතක් කරගන්න කෙටි සටහන් යොදා ගන්න. කලින් වසර වල විභාග ගැටලු හැකිතරම් වේගයෙන් විසදන්න. විභාගයට යන්න කලින් දවසෙදි මේ කෙටි සටහන් වලින් සෑහෙන්න ප්‍රයෝජන ගන්න පුලුවන්.

පුබ්බො...අද නම් අමන්දිගෙන් මට වචනයක් ඕනෙමයි. ලබන සතියෙන් පස්සෙ පන්ති ඉවරයි. ආයෙ අපි මෙහෙම එක වහලක් යට හමුවෙන්නෙ නෑනෙ බං.

ඒක හරි. මා ගාව තියෙනවා පොඩි සැලසුමක්. අපි අද පන්තිය ඉවර වෙලා කෙල්ලො රංචුව එක්ක බස් එකේ උන් යන දිහාවකට යමු. බස් එකේ යනකං කථා කරන්න බැරියැ.

ඒ අදහස සනාථ කරන්නට මෙන් කසුන් තම මිතුරාගේ දකුණත වැරෙන් අල්ලා ගත්තේය.

මිනුවන්ගොඩ...මිනුවන්ගොඩ....කොන්දොස්තර තැන බසයේ ඉදිරිපස දොරටුව අසල සිට හාත්පස සිසාරා නෙත් වෙහෙසමින් ගෑ ගසයි.

පුබ්බො කොහෙටද බං ටිකට් ගන්නෙ...

අන්තිම කෙළවර මිනුවන්ගොඩනෙ....එහෙට ගනිං....

ටිකට් පත් දෙකක් අතැතිව බසයේ ඉදිරිපස දොරටුවෙන් රථය තුලට වන් මේ දෙමිතුරන්ට බසයේ පිටුපස කලාපය අරක් ගෙන සිටින අමන්දිගේ යෙහෙලියන් රොත්ත මැද බිම බලාගෙන සිටින අමන්දිගේ රුව පෙනෙයි.

ඒයි... ප්‍රේමවන්තයා අද බස් එකටත් නැගලා....අමන්දියො අර බලපංකො.

අනේ පවු බං...කෑ නොගහා ඉදපල්ලා. තවත් එකියක් ඇසෙන නෑසෙන ගානට පවසයි.

වීරයා මෙන් මේ ගමන පැමිණියත්....තමාගේ චිත්ත සන්තානයම අනිසි භියකින් වෙලී ඇති බවක් කසුන්ට සිතෙයි.

මොකද උඹ භය වෙලාද ? භය වෙන්න එපා බං... උන්ට අමතරව බස් එකේ තව මිනිස්සු ඉන්නවනෙ. ඇරත් උඹේ තනියට මම ඉන්නවනෙ.

කසුන්....ඇයි හිටගෙන....ඔයාගෙ ප්‍රේමවන්තිය ලගින් වාඩි වෙන්නකො. අමන්දි සමග කුඩය යටින් ගිය දා සිටි යෙහෙළිය මුහුණ පුරා සරුවට වැවුනු සිනහවක් දරා ගනිමින් අමන්දි සිටි අසුනෙන් නැගී සිටියාය.

නිලූ....එපා නැගිටින්න...ඔහොමම ඉන්න. අමන්දි ඇගේ වමත මිතුරියගේ දෑත මත තබා පහළට ඇද්දාය.

ඇගේ ඉල්ලීම මායිම් නොකල මිතුරිය කසුන් වෙත තම අසුන පෑවාය.

ඒ අවසරයෙන් එතැන හිදගත් කසුන් අමන්දි සමග සුහදව කථා බස් කරන ආකාරය පුබුදුගේ දෙනෙතට හසුවුවද බස් රථය ගමනාන්තයට ලගා වන විට එය තරමක විවාදයක් බවට පත්ව තිබුනි.

අතරමගින් බැස ගිය යෙහෙලියන් හැරුනු කොට තවත් අතලොස්සක මිතුරියන් පිරිසක් අමන්දි වටා සිටිති. මිනුවන්ගොඩ බස් නැවතුම අසල ඇති තැඹිලි කඩයක සෙවනේ කථාවේ ඉතිරිය දිග හැරෙයි.

ප්ලීස් අමන්දි...මට වචනයක් දෙන්න. කැමතිද අකමැතිද ?

කසුන්ගේ ස්වරූපය දැන් දැන් රෞද්‍ර වේශයට ආසන්න වන බවක් කසුන් දුටුවේය.

මම ඔයාට කැමති නෑ කසුන්.....මට කරදර කරන්න එපා, මම මෙච්චර වෙලා කිව්වනෙ. 
ඇය ආයාචනාත්මකව පැවසුවාය.

කියන්න...මොකක්ද හේතුව...මම කැමතියි හේතුව දැනගන්න.

හේතුවක් නෑ

උරහිසේ එල්ලගෙන සිටින බෑගයේ කොනක් කොනිත්තමින් ඇය අහිංසක ලෙස පැවසුවාය.

හේතුවක් නෑ. මොකක්ද ඒ කථාව...ඒක උත්තරයක්ද...මට අකමැති වෙන්න හේතුව කියන්න. එතකොට මම යන්නම්. ඔයා මට අකමැති නම් ඇයි මට පුංචි හරි බලාපොරොත්තුවක් දුන්නෙ. ඇයි පන්තියෙදි මගේ දිහා බලාන උන්නෙ. කියන්න....ඔයා ගොළු වෙලාද ?

කසුන්....සන්සුන් වෙයං බං...තරහා ගන්න එපා...තරහා ගියොත් උඹ පරාදයි. බඩ පුම්බාගේ ඔවදන් කනකට නොගත් කසුන් තව තවත් ඇය සමග වාද විවාද කර කෝපාග්නියේ ගිණි දැල් දසත පතුරවා ලූවේය.

උඹවගේ මෝඩ එළදෙනක් පස්සෙ ආව මමයි මෝඩයා....උඹ මට මෙච්චර ගනං උස්සන්නෙ අනිත් ගෑණුන්ට නැති එකක්ද උඹට තියෙන්නෙ. බැල්ලි....උඹ මාව කෑවා යකෝ....දැන් කොහොමද මම හිත හදාගෙන විභාගය ලියන්නෙ. දවසක උඹ දුක් වෙයි මම වගේ කොල්ලෙක්ට ඔහොම කලාට....

පිළිතුරු වෙනුවට අමන්දිගේ ඉකිබිදුම මදින් මද දැඩි වන විට පුබුදු තම මිතුරා රැගෙන එතැනින් ඉවතට ගියේය.
.......................................................................................................

මේ සිදුවීමෙන් පසු කසුන් දෙස වැරදීමකින් හෝ නොබලන්නට අමන්දි කටයුතු කලාය. ඇගේ යෙහෙලියෝද වෙනදා මෙන් ඔහු දුටු විට කවට කම් නොකලහ. උසස් පෙළ පන්තියේ සිය ගණනක් සිසු සිසුවියන් අතර තමා හුදෙකලා වී ඇති සෙයක් කසුන්ට දැනෙයි.

විභාගයට ඉතිරිව තිබූ අවසන් සතිය සිතුවාට වඩා වේගයෙන් ගතවී තිබේ. කලින් සැලසුම් කල කිසිවක් තමාට කල නොහැකි වූ බව කසුන්ට සිහිවන්නේ සිත පතුලේ හටගත් වේදනාවක සේයාවන්ද සමගිනි. වැහිබර උදෑසනක්, රෝස පැහැති කුඩයක් අතින් ගත් යුවතියක්, තමාගේ අනාගතය සමග මෙතරම් සෙල්ලමක් කරාවි යැයි කසුන් සිහිනෙකුදු නොසිතන්නට ඇත.

දෑ වසරක අධ්‍යාපනය නිම කරමින් මළ හිරු බසිනා සැදෑවක උපකාරක පන්තියේ කටයුතු අවසාන විය. මෙතෙක් කල් ශිල්ප දුන් ගුරුතුමන් කල හැගීම්බර කථාව පන්තියේ පරිසරයට එකතු කර ඇති ශෝකාකූල වටපිටාව නිසාම ඇතැම් සිසුවියක තැන තැන ඉකි බිදිති.  අනාගත කඩඉම් සාර්ථකව තරණය කරන්නට හැකියාව, ශක්තිය ප්‍රාර්ථනා කරමින් සියල්ලෝ වෙන් වෙන නිමේෂය කිසිදිනෙක අමතක නොවේ. මෙතැනදී වෙන්වෙන මේ මිත්‍රත්වය නැවත කිසි දිනෙක හමුනොවන්නටද ඉඩ තිබේ. ඒ අවස්ථාවේදී තම මිතුරන් පිරිවරා සතුටු සාමීචියේ යෙදී සිටි කසුන් ඉදිරිපිටට ඇය පැමිණ සිටියාය.

කසුන්.... ඔයාට විභාගය හොදින් කරන්න ලැබෙන්න කියලා මම ප්‍රාර්ථනා කරන්නම්. 

අමන්දි ආයාසයෙන් වචන ගලපා බිම බලා ගත්තාය. එහෙත් කසුන්ගෙන් ඊට ප්‍රතිචාරයක් ලැබුනේ නැත.

මා එක්ක තරහද ? අනේ කියන්නකො.....

කසුන් තවමත් මුනිවත රකියි.

ඒ ඇසිල්ලේ ඇය තම දකුණත ඉදිරියට කර ඇක්සයිස් පොතකින් ඉරා හතරට නවන ලද කඩදාසියක ලියූ පුංචි ලියුමක් කසුන් අත තැබුවාය.

මම යන්නම්....

මෙතෙක් දිනයක් සිත් අහසේ සිත්තම් ඇදි ඒ තාරකාවිය එදා මෙන්ම උරහිසේ දවටාගත් බෑගයත් සමග දර්ශන පථයෙන් ඈතට යන දසුන දෙස කසුන් බලා උන්නේය. කෙමෙන් කෙමෙන් දැඩි වන මද අදුර තුල ඇගේ රුව නොපෙනී යද්දී  කසුන් හට දැනුනේ මහත් හිස් බවකි. පරාජිත හැගීමකි. තමා ගැනම උපන් අපුලකි.

තවමත් විවෘත නොකල ලියමන ඔහුගේ වමතේ එලෙසම තිබේ. ඔහු එය සැනකින් විවෘත කලේය.


කසුන්


එදා සිදුවීම අමතක කරලා දාන්න. ඔයා එක්ක මම තරහා නෑ. ඔයා මා ගැන නොදන්නා නිසා  එහෙම කිව්ව බව මම දන්නවා. ඒ ගැන ඔයාට වරදක් කියන්නෙ නෑ. මේ විකාර වැඩ ඔක්කොම අමතක කරලා හොදින් විභාගය සමත් වෙන්න උත්සාහ කරන්න. ඒක තමයි ඔයාගෙ දෙමව්පියන්ගෙ බලාපොරොත්තුව. ඒ අයගෙ බලාපොරොත්තු ඉටු කරන්න.

මම ඔයාට කැමති වුනේ නැත්තෙ ඔයාගෙ අඩුපාඩුවක් දැකලා නෙමෙයි. පේනවට වඩා ගොඩාක් අඩුපාඩු මගේ ලග තියෙන නිසයි. මම සුවකල නොහැකි පිළිකා රෝගියෙක් කියලා දන්නෙ මගේ හොදම යාලුවා විතරයි. වැඩි ආයුෂ නැති මම වගේ කෙනෙක් වෙනුවෙන් ඔයාගෙ ලස්සන අනාගතය නාස්ති කරන්න බැරි නිසයි මම කැමති උනේ නැත්තෙ.

ඔයාලට කලින් මැරෙන බව දැන දැනත් මගේ දෙමව්පියන්ට සතුටක් දෙන්න හැකිතරම් ඉගෙන ගන්නයි මම දැන් උත්සාහ කරන්නෙ. ඒක හිතන තරම් ලේසි නෑ. සැරෙන් සැරේට මාව අසනීප වෙනවා. ඔයා එදා මට බැන්න වෙලේ මම ගෙදර ගිහින් හොදටම ඇඩුවා. මා ගැන ඇත්ත කථාව ඔයාට කිව්වෙ නැතිනං ඔයාගෙ වැරදි වැටහීම නැති වෙන්නෙ නැති බව දන්න නිසයි ගොඩාක් හිතලා මේ කෙටි ලිපිය ලිව්වේ.

මගේ මේ ලිපිය කියවලා මනස අවුල් කරගන්න එපා. හැමදාම සතුටින් ඉන්න. පේනවට වඩා ගැඹුරක් හැම දේකම තියෙන බව වටහා ගන්න. එතකොට ඔයාට වරදින එකක් නෑ.

අනාගත පැතුම් සර්වප්‍රකාරයෙන්ම සාර්ථක වේවා !


අමන්දි

කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.