74 පීතර මාමා

සිරා කොලුවා වාසය කොරන්නෙ ඉතින් ගම් තුලානක කියලා සිරාගෙ කාමරය ඇතුලෙ නොයෙක් වර ලියවිලා තියෙනවා නොවැ. මැලේසියාවෙ ඉදලා මෙහෙට පාත් උනාට පස්සෙ ගමයි නගරයයි අතර වෙනස මට හොඳට දැනුනා. සතියක් දෙකක් යනකං කාලෙකට පස්සෙ විඳින ගමේ වෙල් ඉපනැල්ලෙ සුවඳ එක්ක ඉස්සර දවසක පුංචි සන්ධියෙ අපි කරක් ගැහුව ඉසව් වලට වෙලා අතීතයේ දවසක හිත නතර කරගෙන ඉන්න බොහොම ලොකු කැමැත්තක් තමයි මට ඇති උනේ. ඒ විදියට ගත උන හැම තත්පරයකදිම පුංචි දරුවෙක් කාලෙ මගේ ඉතිහාසය ආයෙමත් මට මැවී පෙනුනා. ඉස්සර අපි එල්ලෙ ගහපු, සරුංගල් යවපු, කොහිකිරිල්ල දාලා බට තුවක්කු වලින් වෙඩි තියාගත්ත අපේ ගම්මානය තවමත් ලොකු විපර්යාසයකට ලක් වෙලා නෑ. වෙනසකට තිබුනෙ ගම්වාසීන් ලබා තිබුන භෞතික දියුණුව සහ ඒ අවධියෙ දෑස මානයෙ හිටිය සමහර චරිත පොළව යට සැතපී සිටීම පමණයි. අද කාලෙ පොඩි උන් වෙල් යායෙ කරක් ගහන්න යන්නෙ නැති නිසා ඒ පරිසරය අපේ ඉතිහාසය සිහිවෙලා සියුම් දුකකින් බලාන ඉන්න බවක් මට දැනුනෙ.

මම ලංකාවෙ හිටියෙ නැති මාස 30 ක කාලය තුල ගම් වැසියො අතර අරටු වගේ ජීවත් උන කීප දෙනෙක්ම තීන්දු ගමන් ගිහින් තිබුනා. කවුරු කවරුත් ආගිය තොරතුරු අහලා ඊළගට අහන්නෙ ආයෙමත් යනවද කියන පුරස්නෙ. අනේ නෑ..මගෙම කියලා වියාපාරයක් අටවගෙන සිරි ලංකාවෙම ඉන්න කැමතියි කිව්වම ඒ ඇත්තොත් බොහොම සතුටු උනා. ඊළගට අහන්නෙ ඉතින් මට බොහොම සුපුරුදු පුරස්නයක්...

බඳින්නෙ නැතෙයි ?

බඳින්න කෙල්ලෙක් නැතිය කිව්වම ඉතින් අටෝරාශියක් පුරස්න...ඔය හැම එකටම හිනාවෙලා උත්තරයක් දෙන එකත් ටිකෙන් ටික මගේ දිණ චරියාවට එකතු උනා. අපේ වත්ත පහළින් තියෙන බිම් කොටස මගේම කියලා නිවසක් තනාගන්න අරමුණින් සංරක්ෂණය කලාට මේ භූමිය ඉස්සර දවසක වී අස්වැන්න ලබා දුන්න කුඹුරක්...එත් කාලයත් සමග මේ කුඹුරෙන් ලැබෙන ඵලදාව බොහොම අඩු මට්ටමකට වැටුනට පස්සෙ මගේ පියතුමා කලේ කුඹුරෙ අගල් කීපයක් කපා ඒ පස් වලින් කුඹුර ගොඩවෙන්න සැලැස්වීම. දැන් ඉතින් මයියොක්කා පොල්, තැඹිලි වගේ භව භෝග බොහොම සරුසාරෙට හැදිලා තියෙනවා. කොටින්ම කියනවා නම් බොලව් පොල් කඩන්නෙ කකුල් දෙකෙන් හිටං.

කාලයකට පස්සෙ වත්තට බහිනකොට මේ ඉඩම කැලෑවෙන් යටවෙලා තිබුනෙ. මගේ ආගමනයෙන් පස්සෙ සිදු කෙරුන ප්‍ර‍ථම රාජකාරිය උනේ කැලෑව අස්සෙන් ඉඩම මතු කරන කාරිය. සතියක් දෙකක් ඇවෑමෙන් ඒ කාරිය බොහොම අපූරුවට ඉෂ්ඨ සිද්ධ උනා. මගේ තනි මහන්සියෙන් කැලෑව නොපෙනී ගියා.

මේ ඉඩම් කෑල්ලෙ ඉදලා වටේට බැලුවම පෙනෙන දර්ශනය බොහොම සුන්දරයි...වටේටම තියෙන කුඹුරු යාය දිගේ හමන හුළග බොහොම සිසිලසයි. කොන්ක්‍රීට් යායක කාලයක් වාසය කල සිරා කොලුවගෙ ඇස් දෙකටත් මේ පෙනෙන කොළ පැහැය බොහොම සුවදායකයි.

ඔන්න ඔය විදියට මගේ දිනචරියාව එක්ක කාලය ගත වෙලා ගියේ වෙනදා වගේම ටික් ටික් හඩින්. ඔය අතරෙ ඊයෙ පෙරේදා දවසක උදේ වරුවෙ එකා දෙන්නා බැගින් එකතු වෙලා මහා ජන සමූහයක් අපේ වත්ත පිටිපස්සෙ වෙල් යායෙ එක තැනකට ඒකරාශි වෙලා තිබුන වගක් සෑහෙන වෙලාවක් යනකං සිරා කොලුවගෙ අක්මාවට දැනුනෙ නෑ.

පිටිපස්සෙ කුඹුරු යාය මැද්දෙ සෙනග ගොඩාක් ඉන්නවා...අවට පරිසරයේ පාවෙලා ගිය ඕපයක් මගේ කනටත් වැටුනා...මමත් ඉතින් තකහනියක් වෙල් යායට සේන්දු උනේ හිතේ ඇතිවුන කුතුහලය හින්දම තමයි.

අධිබලැති විදුලි රැහැන් පද්ධතියක් කුඹුරු යාය හරහා ගමන් කරන ස්ථානයේ තරමක සෙනග පොදියක් එකතු වෙලා. හැමෝම විස්සෝපයෙන් වගේ බලාන ඉන්න කාරණේ තවමත් පැහැදිලි නෑ. කකුලේ ඇගිලි අස්සෙන් නියරේ මඩ චුරු පනිද්දි මමත් මේ ජනකාය අසලට ලං උනේ හිතේ කුතුහලයට සමුදීමේ අරමුණින්.

සුදු පාට පොලිතින් කවරයකින් සහ චීත්ත රෙද්දකින් වැසුන සිරුරක් වගා නොකල කුඹුරු ඉඩමක මුනින් අතට සැතපිලා තිබුනා. ඉටි රෙද්දෙ කෙළවර කකුල් කෙටි දෙක වහන්න තරම් දිග නැති නිසා ඒවා අව් කාෂ්ඨකේ පිච්චෙමින් තමයි තිබුනෙ.

කවුද බොලං මේ වැටිලා ඉන්නෙ...මම දන්න අදුනන හාදයෙකුගෙන් විමසුවා...

පීතර මාමා ....ඊයෙ රාත්තිරියෙ කුඹුරෙ වතුර බදින්න කියලා ගෙදරින් ආවලු අද පෝර ගහන්න කියලා. එළිවෙනකං ගෙදර නාව නිසා හොයලා බලද්දි තමයි මෙතන වැටිලා ඉන්නවා හොයාගෙන තියෙන්නෙ. 

සිරා කොලුවා දන්න කියන කාලෙ ඉදලම තරමක අහංකාර චරිතයක් වෙච්ච පීතර මාමා ගැන ගමේ ගොඩාක් අයගෙ ලොකු කැමැත්තක් තිබුනෙ නෑ. බොහෝ වෙලාවට අහළ පහළ උදවිය එක්ක එහෙමත් නැත්තං තමන්ගෙ කුඹුරට යාබද කුඹුරු හිමියො එක්ක ආරියාදුවටම ගිය බවක් තමයි මට මතක තියෙන්නෙ. මිනිහගෙ කුඹුරට වතුර මදි නම් අල්ලපු කුඹුරට හෙණ ගැහුවත් කමක් නෑ මම වතුර අරගෙන කියලා හිතන තාලෙ මිනිහෙක්. ඒ නිසාමදෝ මට නම් කිසිම කණගාටුවක් උන්දැ ගැන ඇති උනේ නෑ.

වතාවක් තමන්ගෙ වත්තට යාබද වත්තෙ මායිමට වෙන්න තිබුන කොස් ගහක් ගැන කථා බහක් ගිහින් පීතර මාමා ඒ ගෙදර පුත්තරයා අලුතින් කැන්දගෙන ආව මනමාලිට හොද කුණු හබ්බ වලින් සලකලා තිබුනා. මේ කාන්තා පරාණෙ මේ ගැන තමන්ගෙ සැමියට පැමිණිලි කලාට පස්සෙ දෙපැත්ත හොද ගානට ගිණි ගත්තා. ගින්න කොච්චර දුර දිග ගියාද කියනවා නම් පීතරයගෙ හතර හන්දි කඩලා ඉස්පිරිතාල ගත කරන්න ඒ ඇත්තො කටයුතු කලා.

මේ කොස් නඩුව සෑහෙන දොහක් අධිකරණයේ විභාග උනා. තීන්දුව ලැබුනද...තවම නඩුව යනවද කියලා මම නම් දන්නෙ නෑ. ඒත් ඉතිං ඉඩම් නඩුවක් පරම්පරා ගානක් ඉදිරියට යන ශාපයක් නිසා තවම ඉවර වෙන්න විදියක් නෑ.

කොස් ගෙඩියට..කුඹුරට ලැබෙන වතුර ටිකට මිනිස්සු එක්ක මරා ගත්ත පීතර උන්දැට මොකද හැබෑටම උනේ බලන්න තවත් කීප දෙනෙක් එක්ක එකතු වෙලා පොලිතින් ආවරණය ඉවත් කොලා. හුග කාලෙකින් ඔහුගේ රුව මම දැක්කෙ.  පීතර උන්දැ බොහොම වයසට ගොහින් මග ඇවිදගන්න බැරි තරමටම වයසට ගොහින්. සම්පූර්ණයෙන්ම සුදු වෙලා තිබුන හිසකෙස් කුඹුරෙ තණකොළ අස්සෙන් කැපී පෙනුනා. වම් අතේ හැරමිටිය වගේම දකුණු අතේ විදුලි පන්දමක් තවම අත් වලට හිරවෙලා. මුනින් අතට වැටිලා තියෙන දේහයේ මුහුණ අසල ලේ බින්දුවක් දෙකක් ගලාගිය ලකුණු පේන්න තියෙනවා.

මේක මිනීමැරුමක් වෙන්න බෑ...මේ මනුස්සයා දන්න කියන කාලෙ ඉදලම ඉතින් වෙල් මත්තෙයි ඉඩම් මත්තෙයි නැහුන මිනිහෙක් නොවැ. මෙච්චර ලොකු පුත්තරයො ඉද්දි තණ්හාව වැඩි කමට තමයි තනියම තවමත් මේ කුඹුරු කරන්නෙ. ගමේ කෙනෙක් එහෙම කිව්වා.

එහෙමමත් නෙමෙයි....පුත්තරයො තම තමන්ගෙ පවුල් ජීවිත ගැන බැලුවා මිසක මේ වයසක ජෝඩුව ගැන බැලුවෙම නෑ. නැත්තං රාත්තිරියෙ ගෙදරින් ගිය මිනිහා හොයන්න උදේ වෙනකං ඉන්නවද....පීතර ගොයියගෙ නෝනා අසනීප වෙච්ච දවසෙ ඉදන් ගෙදර උයන පිහන රාජකාරි කලා කියන්නෙත් මුන්දා නොවැ.. තවත් කෙනෙක් එහෙම කිව්වා.

ඉස්සර දවසක අපේ අසල්වැසියො වෙච්ච ජෑස් කොල්ලගෙ ඇඹේනිය වෙච්ච විමලාවතී උන්දැට කරුවලේ මොකෙක්ද සරුපයෙක් දෂ්ඨ කොරලා බොහොම වේදනාවෙන් ඇඹරි ඇඹරි ඉන්න වෙලාවෙ උදව්වට ආවෙ මේ කියන පීතර ගොයියම තමයි. එදා ඉතින් සිරා කොලුවා බොහොම පුංචි එකා. විමලාවතී උන්දැට බේත් කරන්න පීතර ගොයියව ගෙන්නුවෙ අපේ ගමේ අත් බේතක් කාරිය කොරගන්න පුලුවන් මිනිහෙක් විදියට උන්දැට තිබුන කීර්තිනාමය හින්දයි.

මොණර පිහාටු කීපයක් සහ පීතර ගොයියගෙ වත්තෙන්ම හොයාගත්ත තවත් අඩු වැඩිය අටෝරාශියක් එක්ක විමලාවතී උන්දැ ලගින් වාඩි උන පීතර උන්දැ..ලී වංගෙඩියක බේත් බඩු ටික දාගෙන කොටපු හැටි මට තවමත් මතකයි. තලපයක් වගේ මේ අඩුවැඩිය හදාගෙන අවසානෙට බොහොම සුවිශේෂී දෙයක් මිනිහට උවමනා උනා.

කොල්ලො මේ පොල්කට්ටට හුජ්ජ කරහංකො...උන්දැ මට කිව්වා.

එහෙත් ඒ වෙද්දි සිරා කොලුවගෙ මුත්තරා බොක්ක හිස් කරලා තිබුන නිසා ඉල්ලුමට සැපයුම දෙන්න විදියක් තිබුනෙ නෑ. පීතර ගොයියා සිරා කොලුවට දික් කරපු පොල්කට්ට උස්සගෙන අපිට එහායින් තිබුන තවත් ගෙදරකින් ඊට පස්සෙ උවමනාව සම්පූර්ණ කරගෙන ආවා. මේ සංයෝගෙ කකුලෙ ආලේප කලාට පස්සෙ විමලාවතී උන්දැගෙ වේදනාව ටිකෙන් ටික අඩුවෙලා ගිය බවක් මට මතකයි.

කොහොමින් කොහොම ගිණි ගහන ඉර අව්ව යට බාගෙට ආවරණය වෙච්ච පොලිතින් කවරයකින් වැහුන පීතර ගොයියගෙ දේහය තණ කොළ ගොල්ලක මුණින් අතට සැතපිලා. මඩ ගෑවුන වයසක නිරුවත් දෙපා යුග දිහා මම මොහොතක් බලා උන්නා. මේ කකුල් දෙකෙන් මේ තරම් කාලයක් මොන තරම් දුරක් ඇවිදින්න ඇතිද...කොපමණක් මඩ පාගමින් තමන්ගෙ දරුවන්ට බත සම්පාදනය කරන්න ඇතිද. කී දෙනෙක්ට අංචි අදින්න ඇතිද ? පීතර ගොයියගෙ ගතිගුණ කොහොම උනත් ගම් තුලානක මිනියක් තනි කරලා යන සිරිතක් ගම්මුන්ට නෑ. පොලෝසියෙ ඇත්තො පැමිණෙන විටත් මහ සේනාවක් පීතර ගොයියට තනි රකිමින් වෙල් යායෙ උන්නෙ ඒ නිසාමයි.

පීතර උන්දැ එක්ක නඩු කියපු ඇත්තෙක් මිනිය ලගට එන්න  පසුගාමීව ඈතින් බලාන උන්නා. ඔහුගේ ඉරියව් දිහා මම ඉතාම විමසිල්ලෙන් බලා ඉද්දි මට හිතුනෙ ඔහුගේ චිත්ත සන්තානය විසින් ඔහුව වරදකරුවෙක් කර ඇති වගක්. ඒ ඇත්තගෙ මුහුණින් විශාල පසුතැවිල්ලක සේයාවක් තමයි මම එදා දැක්කෙ.

අපි හැමෝම දවසක පීතර උන්දැ ගිය මේ ගමන යනවා. ඒ වන තෙක් තමයි මේ සියලු සැණකෙළි...සල්ලිකාරයා, බලවතා, දුගියා, උගතා කියලා භේදයක් නැතුව හැමෝටම ඒ අවස්ථාව නිසැකවම ලැබෙනවා. ඉතින් එදාට මොනවද අපි ගෙනියන්නෙ. මරණාසන්න වෙලාවෙ මොනවද මතක් කරන්නෙ.  ඒ නිසා අත පය වලංගු වෙලාවෙ දන්න නොදන්න සැමටම යහපතක්ම කලොත් තමයි හොද.

තමන්ගෙ තරුණ කාලෙ එහෙම හැසිරෙන කිසිවෙකුට..තමන්ගෙ සැදෑ කාලයෙදි, ලග නැති සිල්වත් කමක් බොරුවට අරෝපණය කරගෙන පන්සල් පල්ලි වල පදිංචි වෙන්න උවමනා වෙන්නෙ නෑ. පීතර උන්දැගෙ නිවසට ගොහින් ඒ දේහයට අවසන් ගෞරව දක්වපු වෙලාවෙ මට එහෙම හිතුනා. මරණයට හේතුව හිසේ නහරයක් පිපිරීම කියලා පස්සෙ දවසක දැනගන්න ලැබුනා.

එදා ඉදන් කරක් ගහපු...දහස් වර පයට පෑගුන තැනක ලොවට රහසේ මැරෙන්න පීතර උන්දැ කවදාවත් හිතලා තිබුනෙ නැති බව සහතිකයි. අපි නොහිතන නොපතන දේම සිදුවෙන ලෝකෙක මේ තවත් එක් සාමාන්‍ය සිදුවීමක් පමණයි.

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා

ප.ලි...

පෙබරවාරිය බූට් මාසයක් කරන්න කලින් හිතා හිටියත්..පීතර උන්දැ ගැන මට ලියන්නම හිතුනා...බූට් මාසයට තවමත් ලිපි බාරගන්නවා. ඔබේ බූට් අත්දැකීම අකුරු කොරලා සිරා කොලුවට ඊ ලිපියක් ලෙස එවන්ට අමතක කරන්න එපා එහෙනං. බූට් කාලා හිත වට්ටගෙන මැරෙන්න හිතෙන උන්ට මෙවැනි අත්දැකීම් ලියන එක ලොකු සහනයක් .