96 කජු මුලට පෙම් බැදි ජයවර්ධන

http://medicmagic.net/wp-content/uploads/2010/07/cashew-nut-tree.jpg

සිරා ගැටයා කාලෙ අපේ ඉසව්වෙන් එහා ගමක ප්‍රාන්ත කිරිකට් කණ්ඩායමක ආරම්භක පිතිකරු වෙලා හිටියා.  ඒ කණ්ඩායමට වමතින් පිත්ත හසුරුවන ක්‍රීඩකයො හිටියෙ නැති නිසා අපේ ප්‍රාන්තයේ නමක් දිනා සිටි සිරා කොලුවාව මගේ පාසල් මිත්තරයෙකුගෙ රෙකමදාරුව පිට  ඔය කියන කණ්ඩායමට ආනයනය කොලා.  අපේ ගමේ නෙමෙයිනෙ කියලා වෙනස් සැළකීමක් මට ඒ කාලෙ ඔවුන්ගෙන් ලැබුනෙ නෑ... සහභාගි වුන හැම තරගෙකදිම පිත්තෙන් බැරි වුනොත් පන්දුවෙන් හරි සිරා වැඩ කිඩ දැමීමට සමත් විමත් එයට හේතුභූත වෙන්න ඇති. හැමෝම බොහොම සහයෝගයෙන් ක්‍රීඩාවෙ නිරත වුනා.  මුදල් ඔට්ටුවට සති අන්තයේ සහෝදර ප්‍රාන්ත සමග ක්‍රීඩා කරන තරගයක් ඉද හිට හෝ පැරදුනොත් සමහර එවුන්ගෙ මූණෙ හිනා කදුලක් නෑ. ඒ තරමට ඒ දවස්වල කිරිකට් අපේ ශරීර වලට  ජීරණය වෙලා තිබුණෙ.

සතියේ දිනවල ක්‍රීඩාව නිමවෙලා පැය කීපයක් ගතවෙන තුරාවට සිරා ඉන්නෙ ක්‍රීඩාංගනයට අතේ දුරින් තිබ්බ මගේ පාසල් මිත්තරයගෙ නිවසෙ මිදුලට වෙලා ආගිය වල්පල් කියවමින්.  මෙන්න මේ වගේ දවසක හැන්දෑ කොරේ තමයි අපේ කථානායකයා ජයවර්ධන  උන්නැහේ මට මුලින්ම මුලිච්චි උනේ... බොහොම ප්‍රියමනාප පෙනුමක් වගේම අහිංසක හිනාවකුත් තිබ්බ නිසා සිරාටත් හිතට ඇල්ලුවා... පැරණි පා පැදියක් ඔහුගේ තනියට වගේ හැමදාමත් ඔහු ළගින්ම තිබුනා.

මේ තමයි මචං අපේ ගමේ ලොකුම ගායකයා... මගේ මිත්තරයා අන්න එහෙමයි ඔහුව හදුන්වා දුන්නෙ... සිරා කොලුවත් සංගීතයට මනාප නිසා දවස් කීපයක් කථා බහ කලාට පස්සෙ සෑහෙන තරමෙ සමීපත්වයක් ඔහු හා මා අතර ඇති වුනා. ඒ  නිසාම ඔහුගේ ජීවිතයට සම්බන්ධ පැරණි රසාංග එකින් එක පිළිවෙලට ඔහුගේ ශ්‍රී මුඛයෙන් මා සවන් සොයා ආවා.

ජයවර්ධන උන්නැහේ කථා බහට බොහොම මනාපයි. විශේෂයෙන්ම එයාගෙ දක්ෂතා ගැන කථා කරන්න හරිම කෑදරයි. මොහිදින් බෙග් මාස්ටර්ගෙ කටහඩට බොහොම සමීප කටහඩක් තියෙන නිසාම ඔහු ගායනා කලෙත් එතුමාගෙ ගිත පමණමයි. වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම ඔහු සැබෑ දක්ෂයෙක්... සමහර දවස් වලට අපේ පෙරැත්තයෙන් ගීතයක් ගායනා කලාට පස්සෙ... ගායනය නම් නියමයි කියලා අපි නොමසුරුව ලබාදෙන ප්‍ර‍තිචාරය  තමයි ඔහුගෙ සතුට... ඔහු කියන විදියට බෙග් මාස්ටර්ගෙ පුතාටත් වඩා ඔහුට තමයි ඒ කටහඩ හොදින්ම පිහිටලා තියෙන්නෙ.....

සිරාගෙ මිත්තරයගෙ මිදුල ඉස්සරහින් පීත්ත පටිය වගේ දිවෙන්නෙ ප්‍ර‍ධාන මාර්ගය... කොල්ලො සැට් එක මිදුලෙ කයියක් ගහනවා පාරෙ යන ගමන් දැක්කොත් ජයවර්ධන උන්නැහෙත් අනිවාර්යෙන් බයිසිකලේ හරවගෙන ඔතනට එනවා... මේ කියන දවසෙ  හිටි හැටියේම අනෝරා වැස්සක් ඇද වැටුනා... ඒ නිසාම ජයවර්ධන උන්නැහේට  සිරාගෙ  මිත්තරයගෙ නිවසෙ සෑහෙන වෙලාවක් තපින්න උනා... වෙනදට නම් පුක කඩි කාලා වගේ ආ වෙලාවෙ ඉදන්ම ගෙදර දුවන්න හදන මිනිහා එදා බොහොම ශාන්ත දාන්තව පුටුවකට බරදීලා ඇද හැලෙන මහ වරුසාව දිහාගෙන බලාන හිටියා.  අපේ කථා නායකයා තමන්ගෙ පා පාදියට බොහොම ආදරෙයි... හරියට දරුවෙක් රැක බලා ගන්නවා වගේ තමයි එය නඩත්තු කලේ ... පාවිච්චි කලෙත් බොහොම සීරු මාරුවට... ලේසියකට තෙමන්නෙ නෑ... ඒ වගේම වර්ෂාවෙන් පස්සෙ පාරෙ තියෙන වතුර වලවල් පුලුවන් තරම් මහඇරලා තමයි බයිසිකලේ පදින්නෙ... බැරිම තැනකදි බයිසිකලේ කරේ තියාගෙන පයින් යන අවස්ථාත් අපි ඕනෑ තරම් දැකලා තියෙනවා.

ඉතිං ඔන්න බයිසිකලේ තෙමන්ට තියෙන අකමැත්ත හින්දම කාලය ගතවෙනවා නිනව්වක් නැතුව ජයවර්ධන උන්නැහේ බයිසිකලෙත් ගේ ඇතුලට දාලා වැටෙන වරුසාවෙන් මැවෙන චමත්කාරය විදිමින් ඉන්න වෙලාවක සිරා පැරණි රසාංග වලට ඇරයුම් කොලා.  පළමු ඉල්ලීමෙන් කිසිවක්  ලබාදෙන්නෙ නැති බව අපි ඒ වෙද්දිත් දැනන් හිටි නිසාම දෙවැනි තෙවැනි ඉල්ලීම් හමුවේ ඔහුගේ මුනිවත බිදුනා.

අනේ මන්දා බන් උඹලා මට පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්නෙම නෑනෙ... ඔහොමයි හැමදාමත් කථාව අරඹන්නෙ... මම උඹලට කියලා තියෙනවද මම ගුවන් විදුලියෙ තරගෙ දිනපු කථාව...

නෑනෙ... කොල්ලො සැට් එක එක හුස්මට උත්තර දුන්නා...

අන්න ඒක තමයි බොල මරු කථාව... වැස්ස පායනකල් එහෙනා අහං හිටහල්ලා...

එකදාස් නමසිය හැත්තෑ ගණන් වල මුල්ම හරියෙ ගුවන්විදුලියෙ තිබ්බා සමස්ත ලංකා ආධුනික ගායනා තරගයක්... හරියට අද තියෙන සුපර් ස්ටාර් වගේ එකක් කියලා හිතපල්ලකො. මමත් ඉතිං නාඹර කොල්ලා, ලංකාව වටෙන්ම මේ තරගෙට තරගකරුවො ආවා. අපේ අම්මගෙ කීමට ඔන්න මමත් අයදුම් කොරලා පළමුවැනි වට කීපය දිනාගෙන අන්තිම වටයට තේරුනා...

අන්තිම වටයට තේරුනේ දහදෙනයි. .. අවසන් තරගෙට ඉස්සෙල්ලා තිබුන පුහුණුවීම් වලදි මට තේරුනා මට මේක ගේමක් නෑ කියලා... ඒත් මිල්ටන් පෙරේර ගෙ සින්දුවක් කියපු එකෙක් හිටියා, මිනිහා තිතටම සින්දු කියන හින්දා මගෙයි මිනිහයි අතර තමයි ඔන්න තරගෙ තිබුනෙ... මමත් නිතරම මිනිහා ගැන කල්පනාවෙන් හිටියා මිනිහත් එහෙමයි.

ඔන්න ඉතිං අවසාන තරගය දවස උදා වුනා... අපේ ගමෙන් මගෙ තනියට  ලී මඩුව ලග සෝමයයි, පන්සල පිටිපස්සෙ කලු අයියයි දෙන්නා ආවා. වැඩේ කියන්නෙ අවසන් දහදෙනා කියන සින්දු කියනවා බලන්න ඒ ගීත ඇත්තටම ගායනා කරපු  ගායක/ගායිකාවන් දහදෙනත් මේ සභාවෙ ඉදිරියෙන්ම ඉදගෙන ඉන්නවා වෙන්නෙ මොකක්ද බලාගෙන. මුලින්ම සින්දු කියන පිළිවෙල තෝරන්න තුණ්ඩු ඇද්දා... මම හිටියෙ හතරවෙනියට, මට පස්සෙ හිටියෙ අර මිල්ටන්ගෙ සින්දු කියන හාදයා..මම ඉතිං කියන්නෙ බෙග් මාස්ටර්ගෙ සින්දුනෙ... මට කොහොමත් සින්දු කියන්න කලියෙන් හීනියට පොඩි එකක් ගන්න පුරුද්දක් තිබුනා ඒ කාලෙ ඉදන්... කලු අයියා ළග තමයි කාලෙ බෝතලේ තිබුනෙ... බෙග් මාස්ටර් දැක්කට පස්සෙ මට පොඩි භයකුත් දැනුනා..තුන්වෙනියා සින්දුව කියන වෙලාවෙ ස්ටේජ් එක පිටිපස්සට ගිහිල්ලා කාලෙ බෝතලෙන් භාගයක් අමුවෙන්ම බඩට හලාගත්තම තමයි බොලව් එදා මට දහිරිය එක්ක සෘතිය ඇගට ආවෙ....

මම ඉතිං ටිංකිරි ටිකට සින්දුව කිව්වා කොල්ලො, ආයෙ මොනවද සභාව හෙල්ලෙන්න අත්පුඩියකුත්  වැදුනා. ඔන්න මට පස්සෙ අර හාදයා ස්ටේජ් එකට නැග්ගා... මිනිහා කියපු සින්දුවෙ තිබ්බා එක තැනක් බොහොම හයි පිච් එකේ කියවෙන...ඒ තැන පහුකරනකන් තමයි මමත් බලන් හිටියෙ.. මිනිහා හරියටම එතැන විතරක් අවුට් ගියා... සතුට වැඩි කමට මම කලු අයියට මුවා වෙලා ඉතුරු ටිකත් හලා ගත්තා බඩට.. ඕන්න දැන් මට කික්...

මම එක  මිනිහා දෙක...  තරගෙන් පස්සෙ බෙග් මාස්ටරුත් මට සුභ පැතුවා හොදයි කියලා. ඔන්න ඔහොමයි  බොලව් හැත්තෑවෙ මුල් කාලෙ මම ලංකාවෙ සුපර්ස්ටාර් වුනේ  ඒ වුනාට අද කාලෙ වගේ කාර් බාර් දුන්නෙ නෑ තෑගි වලට, කලිසම් රෙද්දකුයි, නූඩ්ල්ස්, සෝස් වගේ දේවල් අඩංගු තෑගි පාර්සලේකුයි... සල්ලි වලින් පොඩි ගාණකුයි ලැබුනා...

ලැබුන වටිනාම දේ තමයි ගුවන්විදුලියෙ මගේම කියලා සින්දු 3ක් සරළ ගී වැඩසටහනකට පටිගත කරන්න අවස්ථාව ලැබුන එක... මොකද ඒ කාලෙ ශ්‍රී ලංකා ගුවන්විදුලිය ආවට ගියාට එක එකාට සින්දු කියන්න අවස්ථාව දුන්න තැනක් නෙමෙයි...

කොහොමින් කොහොම හරි සින්දු  ටික පටිගත කරලා මගේ වැඩසටහන ගුවන්විදුලියෙ ප්‍ර‍චාරය වුනා... ගමේ නම මුලට දාලා අගට ජයවර්ධන කියලා දාලා තමයි ගායකයගෙ නම කියන්නෙ... ඊට පස්සෙත් මගේ සමහර ගීත දිගටම ප්‍ර‍චාරය වුනා... ඔන්න ඔයින් පස්සෙ තමා කොල්ලා හිට් වුනේ....

ඒ කිව්වෙ අංකල්.... කෙල්ලො ලියුම් කරදහි එහෙම එව්වද ?  කට බලියං හිටපු එකෙක් පොඩි පුරස්නයක් ඇහුවා..

හිටිංකො  පොඩ්ඩක් පීදෙන්නෙ නැතුව මම කථාව කියනකං... එහෙම කියලා කථාව අතරතුර ජයවර්ධන උන්නැහේගෙ කටට වැටිලා චප්ප වෙච්ච  බුලත් විටෙන් උනපු කෙළ පාරක් ඇගිලි දෙකක් කටට ලං කරලා ඒ දෙක මැද්දෙන් චුරුස් ගාලා මිදුලට විද්දා.

ඒ කාලෙ ලංකාවෙ ටැලිවිසොන් තිබ්බ නැති නිසා ලංකාවෙම අය ගුවන්විදුලියට ඇහුම් කන් දුන්නා... මගේ ගීත ප්‍ර‍චාරය උනේ ගමේ නම මුලින් යොදලා කියලා කිව්වනෙ... ඉතිං ඒ නමට ලංකාව වටෙන්ම ගැටිස්සියො මට ලියුං කරදහි එවන්න ගත්තෙ නැතෑ....

සමන් මලෙන් පවන් සැලේ... ආදරණීය ජයවර්ධන අයියෙ...ඔබේ ගිත බොහොම ලස්සනයි.. මමයි අක්කයි පෙරේදා ඒ ගැන වරුවක් කථා වුනා... කටහඩ මෙහෙම නම් ගායකයා කොහොම ඇතිද කියලා... පුලුවන් නම් මේකට උත්තරයක් එවන්න... දැන් ඉතිං මෙයා අඩම්බර වෙලාද දන්නෙත් නෑ...

ඔන්න ඔය වගේ ලියුං කරදහි වගේම අතේ මහපු ලෙන්සු, කොට්ටඋර වගේ දේවලුත් මට තැපෑලෙන් ලැබෙන්න ගත්තා...අපේ තැපැල් පියුං මහත්තයා ඒ දවස්වල හැමදාම ලියුම් මිටියක් අපේ ගෙදරට ගෙනත් දීලා මට ඇහැකුත් ගහගෙන යන්න පුරුදු වුනා.

ඔක්කොම ලියුං කරදහි කීයක් ආවද ?  ඔන්න එකෙක් ප්‍ර‍ශ්නයක් ඇහුවා...

438 යි... මට හොදටම මතකයි ඒ ගාන... ජයවර්ධන උන්නැහේ එක එල්ලේ පිළිතුරු දුන්නා...

ඉතිං ඉතිං.... ඊට පස්සෙ.. අපේ උන් ටිකත් දැන් කථාවට වහ වැටිලා...

මමත් ඉතිං පුලුපුලුවන් විදියට උත්තරත් යැව්වා... සමහරු මාව දකින්න ආසයි කිව්වා... සමහරු මාව බදින්න කැමතියි කිව්වා... සමහරු ගෙදර එන්න කිව්වා... ඔය අස්සෙ තව නියම වැඩක් උනා බොලව්....

ඒ කිව්වෙ... ඉක්මනට කියහංකො මාමෙ....

මොකද බොල තොට හදිස්සි... රෙන්න දුවනවා වගේ කලබලේට මේ කථා කියන්න බැහැ... පොඩ්ඩක් හිටිං නිවී සැනසිල්ලෙ කියනකං... ආයෙත් චුරුස් හඩින් බුලත් කෙළ පාරක් මිදුලට පතබෑවුනා...

මම ඉතිං ආපු හැම ලියුං කරදහියක්ම ලස්සන පොඩි ලී පෙට්ටියක සකසුරුවම් කමට දාලා පෙට්ටගමේ තියලා තිබ්බෙ... අපේ ගේ ඒ කාලෙ හදාගෙන යන කාලෙ... ජනෙල් දොරවල් හරියට තිබුනෙත් නෑ... මමයි අම්මයි විතරයි ගෙදර හිටියෙ... මටත් ඉතිං අහළ පහල සංගීත සාජ්ජ වලට එහෙම ආරාධනා ලැබෙන්න ගත්ත හින්දා සමහර දවස් වලට බොහොම රෑ වෙලා ගෙදර එන්නෙ... දවසක් මම ගෙදර එනකොටම කලුවරේ එකෙක් දුවනවා....ගේ ලග ඉදන්... අපේ ගෙදර ඉතිං එහෙමට හොරකම් කරන්න දෙයක් නැති නිසා මමත් උගෙ පස්සෙ  පන්නන්න ගියේ නෑ.

ඔන්න ඉතිං පහුවදා උදේ මම ගෙවල් ළග පොඩි එකෙක් හන්දියෙ කඩේට යවලා පාන් රාත්තලක් ගෙන්න ගත්තා... මෙන්න බොලේ මට එවපු ලියුමක ඒ පාන් රාත්තල ඔතලා... මට හීන් දාඩිය දැම්මා...පෙට්ටගම ඇරලා බලපුවාම ලී පෙට්ටිය තිබ්බෙත් නෑ... වටිනා කියන දෙයක් කියලා හොරා ලියුං දාපු ලී පෙට්ටිය උස්සගෙන ගිහිල්ලා... මම කඩේට යනකොට මුදලාලි කඩේට එන උන්ට කඩයප්පන් ඔතනවා ඒ කොල වල, කීප දෙනෙක් කඩ පිලේ ලියුං කියවනවා... මට නහුතෙට නැගලා මුදලාලියට කෑ ගහලා... මේ අසමජ්ජාති වැඩේ කරපු එකා කවුද කියලා ඇහුවා.... ඕන්න මුදලාලි කියනවා... සමාවෙයන් මලේ ඊයෙ මම අහවල් එකාට බඩු ඔතන්න කොළ ටිකක් හොයා දීපන් කිව්වා... අද උදේම මේ කොළ ටික ගෙනත් දුන්නා... මමත් ඉතිං අවුස්සලා බැලුවෙ නෑ  බඩු ඔතලා දුන්නා කියලා. අන්තිමට මුදලාලිම ඌට පනිවිඩයක් ඇරලා ගෙන්නලා ගෙවල් ගානෙ යවලා මගෙ ලියුං කරදහි ටික එකතු කෙරෙව්වා... ඒකා ගමේ රස්තියාදු ගගපු මදාවියෙක්.  පස්සෙ ලී පෙට්ටියත්  ගේ ළග තිබිලා හම්බවුනා... ඒකෙන් මට එවපු ලියුං සෑහෙන්න නැති වුනා... හිතේ තරහට මම ඌට ගැහුවා කණ රතු වෙන්න එකක් කඩේ ඉස්සරහම....

ඉතිං මාමෙ කෑල්ලක් සැට් වුනේ නැතෙයි... අසන්නන් ආයෙත් පුරස්නයක් මතු කොලා...

මොකද බොල නැතුව.. ඔච්චර ලියුං කරදහි ගොඩකුත් ඇවිල්ලා... ඔය ලේන්සු, කොට්ට උර අස්සෙ දවසක් මට ලොකු කජු මුලක් එවලා තිබුනා ලියුමක් එක්කම... කජු මද එච්චර ගොඩක් එකතුකර ගන්න ලොකු වත්තක් තියෙන්න එපාය බන්... මම එහෙම හිතලා එයාට කීප වතාවක්  උත්තර ලිව්වා... ඊළගට එයා මට ගෙදර එන්න කියලා  කිව්වා... වැඩි දුරක නෙමේ හින්දා මමත් ගියා... අයියලම හතර දෙනෙක් බොලව්...

ඉතිං වත්ත ලොකුද  කෙල්ල ලස්සනද? සැට් එක හීනියට හිනාවෙන ගමන්ම ඇහුවා..

ඔව් ඔව් වත්ත ලොකුයි... කෙල්ලත් බොහොම හැඩකාරයි. මගෙ හිතේ කජු ගස්ම  30 විතර තිබ්බා. ඉතිං ඒ දැරිවිගෙ මව්පියෝ එහෙම මා එක්ක කථා බහ කරලා කසාදෙ තීන්දු කොලා... අපේ ගෙදරිනුත් අකමැත්තක් නෑ...එයාව තමයි මම බැන්දෙ... ගතිගුණත් නරක නෑ නොවැ... ඉඩම් කෑල්ලකුත් ලැබුනා... උඹලා දැකලා තියෙනවනෙ මගේ දූලා... අන්න ඒ වගේ තමා ඒගොල්ලන්ගෙ අම්මත් ඒ කාලෙ. අතීතෙ මතක් වෙද්දි  සතුටක් නැත්තෙ නෑ බොලව්...

එහෙම කිව්ව ඔහුගෙ දෑස් බොහොම උජාරුවට දිලිහුනා.. කථා බහ අවසන් වෙද්දි මහ වරුසාවත් තුරල් වෙලා තිබ්බ නිසාම ජයවර්ධන උන්නැහේ  බයිසිකලයත් එක්ක මිදුලට ආවා. වැස්සත් පායලා තියෙන එකේ උඹලත් පලයල්ලා එහෙනං.. ඕන්න මමත් ගියා කියමින්  කථා බහට සවන් දුන් අපට සමු දී හීනියට වැටෙන වැහි පොද අස්සෙ බයිසිකලෙත් කරේ තියාගෙන මහා මාර්ගෙට ගාටලා අපේ නෙත් මානයෙන් මැකිලා යද්දි  සිරාගෙ මිත්තරයගෙ නිවසේ රැස්වුනු සභා තොමෝද සතුටින් විසිර ගියා.

මම කාමරේ වෙසෙන, සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා

ප.ලි

ජයවර්ධන යනු ආරූඩ නාමයකි.

මෙතුමා ඉතාමත්ම රූමත් දියණියන් දෙදෙනෙකුගේ පියාණන් වීම නිසාදෝ ගමේ කොල්ලන්ගේ නිබද ගෞරවයට පාත්‍ර‍ වුවද ගමේ කපුටන්ට ගමේ වැල හිමිකර ගත නොහැකි විය.

අදද මේ ප්‍රදේශයේ සුළු පරිමාණයෙන් පවත්වන සංගීත සංදර්ශන වල පළමු ගායකයා ඔහුය... ඉද හිට මහාපරිමාණ ඒවාද සැට් වෙයි. ගයන්නට ප්‍ර‍ථම අම්බානක මත් වුවද ගීතය  මල් හතට සෘතියට ගලා යයි.

මෙම තරගයේදී ජයවර්ධන උන්නැහේ මෙන්ම තරගකරුවන්ද ගායනා කල ගීත නම් වශයෙන් ඔහු කීවද මාගේ මතකයේ දැන් ඒවා නැත.