97 බස් කථා බස්

සිරාගේ ලංගම බස් පිළිබද මතකය සිරා සිස්සත්තය සමත් වීමට අතිරේක පන්ති බඩගෑ 92 වසර දක්වාම දිව යන්නකි. එදවස පන්ති නිමා වීමෙන් පසු බණ්ඩාරවත්ත හන්දියෙන් ලංගමයට අපේ මව්වරුන් සමග ගොඩවන විට හැමදාමත් මෙන් සිටියේ ප්‍රසන්න පෙනුමින් යුතු, සුදු ලස්සන ඩැයිවර් මාමෙකි. දවසින් දවස මේ හමුවීම් වාර ගනන වැඩිවෙද්දී අපේ සුහදතාවයද වර්ධනය වූයෙන් බස් රථය තුල කෙතරම් හිස් ආසන තිබුනත් පැරණි ලංගම රථයන්හි රියදුරු අසුනට පිටුපසින් වූ බැටරි පෙට්ටිය අපේ ආසනය වන්නට වැඩිකල් ගියේ නැත.රථයට නැගි පමණින් කුඩා අපි බැටරි පෙට්ටියේ අසුන සොයා පොර කෑවෙමු. ඒ අතර තුර ඩැයිවර් මාමා අපට නොයෙක් විහිළු තහළු මෙන්ම බසයේ නලාව නාද කරන ස්විචය එබීමටද අවස්ථාව දුන් බැව් මට අදත් සිහිපත් වෙයි. සෙමෙන් බසය ධාවන වන කල අනේ තව හයියෙන් යමුකෝ කියන්නටද අපි අමතක නොකළෙමු. එවන් විටක...ඔන්න බලන්න මම මේකට ඉස්සර කරනවා යනුවෙන් ඉදිරියෙන් වූ වාහනයක් පෙන්වා බස් රථය එයට ඉස්සර කර නැවතත් සුපුරුදු වේගයට වැටීම අපේ ඩැයිවර් මාමාගේ සිරිත විය.

සිස්සත්ත පන්ති යන කාලයේ නිතර ආවෙ ගියෙ මේ වගේ බස් එකක
ඡායාරූපය http://sltbbus.blogspot.com

මේ කියූ සිස්සත්තය සමත් වීමෙන් පසු සිරා කොලුවා පාසල් ගිය වෑන් රථයේ වග තුග දැනටමත් කාමරයට යන එන ඇත්තන්ට මම කියා ඇත්තෙමි. මේ කියූ වෑන් රථයෙන් ඉක්බිති සිරා පාසල් ගියේ සාමාන්‍ය පරිදි පාරේ බස් රථ වලට පින් සිදු වෙන්නටය. මේ වෑයම ආරම්භ වී මද දිනකින්ම බස් වලටම පදම් වූ මිත්තරයන් කීප දෙනෙකු මාර්ගයෙන් ලංගම සීසන් ටිකැට්ටුව ලබා ගන්නා ආකාරය දැනගැනීමත්, එය ලබාගැනීමත් මගේ බස් ගමනාගමනයට ආශිර්වාදයක්ම විය.

මුල් කාලයේ පාසල ආරම්භ වුයේ 7.30 ටය. විදුලි කප්පාදුව අස්සේ චන්ද්‍රිකා නෝනා ඔරලෝසුවේ කටු කැරකූ පසු එය 8.00 වූයේය.  එකල මා බස් රථයට ගොඩ වෙන්නට හන්දියට පැමිණියේ උදෑසන හතේ කණිසමටය. පාසල් යන සුන්දර දැරිවියන් කීප දෙනෙකුටම තමන්ගේ ගමනාරම්භය අපේ හන්දියෙන් වැටී තිබූ නිසාවෙන් බස් රථයේ ගමන ප්‍රියජනක එකක් විය. එහෙත් උදෑසනට       ජා - ඇල ඩිපෝවෙන් ඇරඹී අපේ හන්දියට ලගාවෙන ලංගම බසයේ ඉඩකඩ අහවර නිසාම නොබෝ දිනකින් සිරාට පා පුවරුවේ යාව ජීව සාමාජිකයකු වන්නට වරම් ලැබිනි. අපේ හන්දියේ සිටි දැරිවියන්ද අපේ ශරීර කූඩු වලටම හේත්තු වී පා පුවරුවේම ගමන් කල නිසා මා මෙන්ම ඔවුන් ආරක්ෂා කරමින් ඉෂ්ඨ දේවතාවුන් මෙන් බසයේ පා පුවරුවේ ගමන් ගත් අනෙක් කොල්ලන්ගේද දෑත් වලට යෝධ බල යෝධ ශක්තිය ලැබුනි.

එහෙත් හන්දියේ ඒ වේලාවට අපේ නිවස සමීපයේ කිසිවෙකු සිටියේ නම් නිසැකවම මේ ආරංචිය අපේ නිවසටද සම්ප්‍රාප්ත වෙයි.

අද බස් එකේ එල්ලිලා ගියා කියන්නෙ ඇත්තද ? අත පය කඩාගෙන ඉස්කෝල යන්නෙ නැතුව ගෙදර නවතින්නද කල්පනාව ? එවන් විටක මව්තුමියගේ අවලාද නැගිම් මේ කනින් අසා අනිත් කනින් පිට කිරීම මගේ සාමාන්‍ය සිරිත විය.

වැසි දිනට නම් කෙල්ලන්ට මක්ක වුනත් කම් නැතැයි සිතමින් බස් රථයේ හැකිතරම් ඇතුලට වීම අපේ සම්ප්‍රදායයි. නැතිනම් රෙදි හෝදන වෙලාවක පුංචි පුංචි තිත් ආකාරයෙන් කලිසම් කකුල් වර්ණවත් කරන මඩ බින්දු නැති කිරීම උහතෝකෝටික ගැටලුවකි.ඔයින් මෙයින් මද කාලයක් ඇවෑමෙන් බස් සංස්කෘතිය සිරා කොලුවාට හුරු  වූයෙන් බස් රථයක පාසල් යාම සහ ඒම ඉතා රසවත් අත්දැකීමක් විය. මුලදී සෙනග මැද තෙරපීම තරමක අපහසුතාවයක් ඇති කලත් බස් රථයේ යන එන අප විද්‍යාලයේ මිතුරන් හදුනා ගත් පසුව ඒ සියල්ල සාමාන්‍ය දෙයක් බවට පත් විය.

මගේ ජීවිතයේ මෙතෙක් මා වඩාත් අපහසුතාවට පත් වූ දිනය කිමෙක්දැයි කිසිවෙක් මගෙන් අසනවා නම් එයට දෙන පිළිතුර මේ දවස වේ යැයි එදින නිවෙසින් පිටවෙද්දී මම සිහිනයෙකුදු නොසිතුවෙමි. මේ කියන සිදුවීම වන විට මම  9 වසරේ ඉගෙන ගත් හුරු බුහුටි කොලුවෙක් වූවෙමි. කැරළි ගැසුනු කොණ්ඩය නිසාම සිරා අනෙක් උන් අතර කැපී පෙනුන වග නොකිව මනාය. අපේ මාර්ගයේ සෑහෙන කාලයක සිට ධාවනය වූ එකම පාසල් බස් රථය රතු පැහැති ටයි පටියේ භුක්තියට සවි වූ එකකි. තත්වය එසේ වුවත් එහි අනෙකුත් කාන්තා පාසල් වල ඇත්තියන්ටද යා හැකි විය. එහෙත් පිරිමි අපට සපුරා තහනම් විය. ජා-ඇල ඩිපෝවේ එකම බස් රථයක් මේ උදෙසා කාලයක් ධාවනය වුවත් හිටිවනම එය වෙනස් වීම කාලයෙන් කාලයට සිදු වූවකි. බසය මාර්ගයේ ඈත වංගුවකින් මතු වත්ම එය රතු පටියට හිමි එක බැව් අපේ අක්මා අප හට සන් කලෙන් අපි කිසිදු විටෙක එයට නැගීමට තැත් නොකලෙමු. එහෙත් හදිසියේ රථය වෙනස් වූ කලෙක එයට නැගීමට තැත් කිරීමත්... කොන්දොස්තර තැන විසින් මෙය ළදුන් පමණක් යන වර්ගයේ රථයක් බැව් අප හට පැවසීමත් තවත් කාලයක් යද්දී අපහට අරුමයක් නොවුනි.

මේ කියන දිනයද එබදු දිනයකි. අවසන් මොහොතේ හන්දියට දිව ආ මාගේ දර්ශන පථයට හසු වූයේ නවතා තිබී ඉදිරියට ධාවනය වීමට පටන් ගත් බස් රථයකි...ඇසිල්ලකුදු පමා නොවී වහා ඒ කෙරේ ලගා වී ධාවනය වන රථයට නැගීමට මම එදා සමත් වීමි. අහෝ ඛේදයකි. බැලූ බැලූ අත ළදුන්ය. ඔවුන් මා කෙරේ දැක්වූයේ සුහදශීලී බැල්මක් නොවේය. කොහෙද යන හාල්පාරුවෙකු උදේ පාන්දර අපේ බසයට ගොඩ වූවා නේදැයි වැනි හැගීමක් ඔවුන් කෙරෙන් ජනිත වූයෙන් මගේ නව යොවුන් සිත සසල විය. බසයටම සිටින්නේ පුරුෂ පරාණ 3කි. ඒ කොන්දොස්තර තැන රියදුරු තැන හා අහිංසක සිරා කොලුවාය.

කරන්නට දෙයක් නැත...බසය නොනවත්වා ධාවනය වෙයි. මැද පේළියෙන් ඉදිරිය සොයා ඇදෙද්දී කෙල්ලන්ගෙන් මා ඇසූ කථා නිමක් නැත.

කවුද අනේ මේ...
කෙල්ලො යන බස් එකට නැග්ගෙ මෙයත් කෙල්ලෙක්ද ?
පොඩි එකෙක් බන්...
මෙයා හිතලමද කොහෙද මේකටම නැග්ගෙ...

කෙමෙන් කෙමෙන් රියදුරු ආසනය කිට්ටුවට පැමිණි  විට ගැහැණුන්ට භයේ ගුලි ගැසුනු තවත් හාදයෙක් රථයේ විය. ඒකා අන් කිසිවෙක් නොව පාසල් වෑන් රථයේදී ඔබට හමු වූ උදිතයා හෙවත් මාගේ අතිජාත මිත්‍රයාය. එදා මට මෙන්ම ඒකාටද වැරදී මේ බඩකඩිත්තුවට නැග තිබිනි. ගම්පහ නගරයට ළගා වීමට ගත වූ විනාඩි 10 ක පමණ කාලය මට කල්ප කාලාන්තරයක් තරම් දිගු විය. රියදුරු තැනගේ අසුන ළගට වී ජාම බේරාගන්නට අපට එදා හැකි වුවද මේ කියූ දිනය කිසි දිනෙක මට අමතක නොවේ. රතු ටයි පටි එතරම් කටකාරය...

කොල්ලන් පමණක් ඉගෙනුම ලැබූ අපේ පාසලේ කකුල් දෙකටම කලිසම් අදින්නට අපට අවසර ලැබෙන්නේ 10 පන්තියේදීය. වසර මුල මේ නව වෙනසට ලක් වූ පසු අපට සිතෙනුයේ අප තරම් අයියලා තවත් නැතැයි යනුවෙන් නිසාදෝ...බස් රථයන්හි අයියලා මෙන් යෑමට අපි වගබලා ගත්තෙමු. එය එහි සේවකයන් සමග ගැටුම් ආරම්භ වීමටද මූලික හේතුවක් විය.

ගම්පහ නගරයෙන් ආරම්භ වූ ලංගම බස් රථයක මා නැගුනේ අපේ හන්දියේ සිට නගරය දක්වා වූ දුර පුද්ගලික රථයකින් තරණය කිරීමෙන් පසුවය. මේ කියන බස් රථයේ සීනුව බසයේ පසුපසට සම්බන්ධ කලේ කොහු ලණුවකිනි. අපේ පාසලේ වුවද ඒ කාලයේ කුපාඩි කොල්ලන්ගෙන් අඩුවක් නොවූ හෙයින් එකා දෙන්නා අවේලාවේ බෙල් එක නාද කිරීමෙන් රියදුරු තැන කුපිත කිරීමේ උත්සාහයක නිරත විය. එය සිතූ සේම සාර්ථක විය. රියදුරු තැන නොසරුප් වදන් දොඩනා තරමට කුපිත කිරීමට අපේ උන්ට හැකි විය. මෙවැනි ක්‍රියා වලට දායක වීමට අද මෙන්ම එදත් සිරා කොලුවා මැලි වූයෙන් බෙල් එක නාද කිරීමට මගේ සම්බන්ධයක් නොවීය.

අහෝ කරුමයක මහත මේ යැයි කියමින් පාසල කිට්ටු වද්දීම කොහු ලණුව කැඩී ගියෙන් දැන් බෙල් එක නාද කිරීමට ක්‍රමයක් නැත. කෝපයේ ගිණිදළුවලින් වෙලී සිටි රියදුරු මහතා හඩගෑවේ බෙල් එක කැඩුවා නම් බහින්න ඕනෙ එකෙක් හූ කියන ලෙසය. ඒ අවසරයෙන් පාසල ඉදිරිපිට බස් නැවතුමට රථය කිට්ටු වන විටම එකම හූ හඩකින් බස් රථය වෙලී ගිය බැව් මට තවමත් මතකය.

එදින අප පාසලට පැමිණීමට ප්‍රමාද වූ දිනයකි. එවන් විටක ප්‍රධාන පිවිසුමෙ සිට නොයෙක් පරීක්ෂා කිරීම් වලට යටත්ව පාසලට පිවිසීමට අපට සිදුවෙයි. නිළ ඇදුම / කොණ්ඩය මෙන්ම නියපොතුද පරීක්ෂා කෙරෙයි. පාසල ඉදිරිපිට නැවතුන බස් රථය ඉදිරියට යෑමක් නැත. එය නැවතුන තැන එසේම පවතියි. කිසිදු මගියෙකු ඒ තුල නැත...එනම් රථයේ පැමිණ ඇත්තේ සීසන් ටිකට්ටුව අත රැදි අපේ පාසලේ ශිෂ්‍ය ප්‍රජාව පමණි.

තවත් මොහොතක් ඇවෑමෙන් පාසල් භූමිය තුල දර්ශනය වූයේ රථයේ කොන්දොස්තර මහතා සහ රියදුරු තැනය. අසරණ වූ  මුහුණු දෙකකින් හෙබි ඒ ඇත්තන් ඒ අවස්ථාවේ ප්‍රධාන පිවිසුමේ කටයුතු භාරව සිටි නන්දසේන ගුරු පියාට සම්මුඛ වූහ.

අනේ බලන්න සෑර්...මේ ඉස්කෝලෙ ළමයි අපේ බස් එකේ බෙල් එක කැඩුවා...යනුවෙන් කොන්දොස්තර මහතා යටහත් පහත්ව පැවසූයෙන් අපේ සෑර්ගේ මුහුණද යක්ෂාවේශ විය.

මේ බස් එකේ ආපු උන් වෙනම පෝලිමක් හදාපල්ලා...සෑර් ගුගුරයි. එහෙත් අනුන්ගේ පව් වලට වන්දි ගෙවන්නේ මක්කැයි සිතමින් සිරා කොලුවා වෙනත් පෝලිමකට සැට් වූයෙන් අතුරු ආන්තරාවකින් තොරව පන්ති කාමරයට ළගා වීමට හැකි විනි.

වෙනම සැදුන පෝලිමේ සිටි උන් සෑහෙන ආපදාවන්ට ලක් වී පශ්චාත් කලාපය වේදනාවෙන් මිරිකෙද්දී පන්ති වලට වැදුන බැව් පසුව අනාවරණය විය.

මේ කියන කාලයේ උසස් පෙළ පන්තියක ඉගෙනුම ලැබූ සිරාගේ මහප්පාගේ පුතණ්ඩියාද මේ ලෙසම බස් රථ වල ගමන් ගත් අපේ හන්දියට එහායින් තිබෙනා ඊළග හන්දියෙන් බැස ගිය කෙනෙකු වූයෙන් ඔහුගේ මිතුරන්ද කුඩා අපේ මිතුරන් වූහ. අප සතු සීසන් ටිකට් පත් කෙරෙහි උරන වෙන ලංගම බස් සේවකයන්ගේ ඒ සිතිවිල්ල නිසාම පාසල නිම වූ පසු ලංගම බස් රථයකට පාසල අසල බස් නැවතුමෙන් ගොඩ වීම උගහට විය. බස් රථයේ ආදායම අනුව සෑම දිනෙකම අවසානයේ ලැබෙන අතිරේක මුදල රැක ගැනීම ඔවුන්ගේ අරමුණ වන්නට ඇත. බස් රථයේ ඉඩ තිබියදීත් එය නොනවත්වා ධාවනය වන කල එයට කෙසේ හෝ ගොඩවී වාග් සංග්‍රාමයන්හි නිරත වීම අපේ අයියලාගේ සිරිත විය. එය ගැටුමක් දක්වා දුරදිග ගිය දිනයන්ද නොතිබුනා නොවේ.

පාසල නිම වී අපේ මාර්ගයේ ගමන් ගන්නා සිසුන්  බස් රථය අපේක්ෂාවෙන් සිටින විට කලින් ගැටුමක මතකය අවදිවන රියදුරු තැන බස් නැවතුමට සෑහෙන ඈතින් බස් රථය නවත්වා මගීන් බැස්සවීමත්...එයින් පසුව අපේ නැවතුමේ රථය නොනවත්වා වේගයෙන් ධාවනය කිරීමත් සාමාන්‍ය සිරිතක් වූවෙන් අයියලා මෙන් ඒ කෙරේ ඔට්ටු වීමට අපට හැකියාවක් නොවූ නිසා අපේ වයසේ උන් ගම්පහ නගරයට වෙනත් රථයක නැගී පැමිණ ලංගමයට නැගීමට පුරුදු වූයෙමු. එහෙත් කරදඩු උස් වූ මේ කියූ පිරිස සිරිත් පරිදි පාසල අසලින්ම කෙසේ හෝ බස් රථයට නැගීමේ උත්සාහයක නිරත වී සිටියහ.

දිනක් අප ගම්පහ නගරයෙන් බසයට ගොඩවෙන විට එහි දකුණු පැත්තේ කවුළු අසල හුන් සියල්ලෝ ජලයෙන් තෙමී නැහැවී සිටියහ. කාරණා කාරණා අපට ආරංචි වූයේ පසු දිනයි. රියදුරු මහතා සිරිත් පරිදි බසය නොනවත්වා ධාවනය කරනා විටෙක පාසල ඉදිරිපිට පොදු නාන ළිදේ සිටි පිරිසක් රථයට ජල ප්‍රහාරයක් එල්ල කර ඇති බවත්...එය නොතකා රථය ඉදිරියටම ධාවනය වූ බවත් ඒ ආරංචියයි.

කෙසේ හෝ තවත් දිනෙක අපේ අයියලා අතර හුන් තැනැත්තෙකු සමග කොන්දොස්තර මහතා ඉතාමත් දරුණු වාග් සංග්‍රාමයක පැටලිනි. අපේ එකා කථා කරන්නේ බස් රථය තුල අයියා වීමට නොව අපිට හැමදාමත් වන අසාධාරණය නිසාවෙන්ම අපද ඊට එකතු වූයෙමු. මොහොතකින් කාන්තා පරාණද එයට එකතු වූයෙන් එය කදිම සටනක් විය. අවසානයේ රථය ගම්පහ පොලෝසිය ඉදිරිපිට නවතා පොලෝසියට යන්නට රියදුරු තැන උත්සාහ කලත් බසයේ සිටි වැඩිහිටියන්ගේ මැදිහත් වීමෙන් එය වැළකුනි.

බස් කථා බස් වල යෙදෙන කල මා හට අමතක නොවන තවත් සිදුවීමක් සිදුවූයේ අ.පො.ස සා/පෙ පන්තියේ අධ්‍යාපනය ලැබූ වසරේදීය. සිරිත් පරිදි ලංගම රථයේ නිවෙස් බලා පැමිණෙන විට අපේ හන්දියට ඉතා නුදුරේදී රථයේ අසුනක් යටට වන්නට තිබූ මුදල් පසුම්බියක් නෙත ගැටුනෙන් එය අප විසින් වහා අහුලා ගනු ලදුව ඒ තුල වූ දෑ පරීක්ෂා කළෙමු. පසුම්බියටම තිබුනේ රුපියල් 10 කි. ඒ තුල වූ ඡායාරූපය බස් රථයේ හුන් සියල්ලන් හා සැසදුවත් ගලපා ගත නොහැකි වූ තැන....එකෙකු කීවේ...

අපි මේක ඉස්කෝලෙ ප්‍රින්සිපල් ලවා අයිතිකාරයාට දෙමු  කියාය.

ඒ අදහස සභා සම්මත වූයෙන් අපි නිහඩවම රථය තුල කල් මැරුවෙමු. එහෙත් මද වේලාවක් ඇවෑමෙන් බස් රථය මාර්ගයෙන් අයින් කර නැවැත්විනි. කොන්දොස්තර මහතා තදියමේ යමක් සොයයි.

ඔයා හොයන්නෙ පර්ස් එකක්ද ? අපේ එකෙක් නොවලහා විමසයි.

අනේ ඔව් හම්බවුනාද ?

ඔව් මේ තියනවා...ෆොටෝ එකෙන් අදුරගන්න බැරි උන නිසා අපි හැදුවෙ ඉස්කෝලෙට අරන් ගිහිල්ලා අයිතිකාරයාව හොයලා භාර දෙන්න.

අපට ස්තුතියක් හෝ නොකොට පසුම්බිය ඩැහැගත් පසු ඊළග නැවතුමෙන් අපි සියල්ලෝ ලංගමයට සමු දුන්නෙමු.

එහෙත් නිතර බස් රථයේ ආගිය මිශ්‍ර පාසලක කට හැකර අවලස්සන එකියක් පසු දා අප හට අපූරු කථාවක් ගොතා තිබිණි.

බලන්න අනේ අර ..............ඉස්කෝලෙ කොල්ලො ටික අපේ බස් එකේ කොන්දොස්තරටත් පික් පොකට් ගහලා...ලවක් දෙවක් නැතුව මේ කථාව හැම අතේම උන් දැරිවියන් හා දොඩමින් ගිය ඇයගේ අවාසනාවටදෝ අපිට හිතවත් කෙල්ලෙකුගේ කන් කුහරයටද මේ පුවත සමිප වූයෙන් එය අප හට දැනගැනීමට ලැබුනි. කෙල්ලෙකු සමග විවාදයට යාම නොහොබිනා ක්‍රියාවකැයි සිතා මා නිහඩ වුවද මගේ මිත්තරයෙක් බස් රථය තුල ප්‍රසිද්ධියේම ඇගේ රෙදි ගැලවෙන තරමේ ආවේගශීලී කථාවකින් ඇයට පිළිතුරු දීමෙන් පොකට් ගැසීමේ සිද්ධිය යට ගියේය.

දැන් සිරා අ.පො.ස උ/පෙ පටන් ගත් මුල්ම අවදියේ සිසුවෙකි. පාසල නිම වූ පසු කුඩා ශිෂ්‍යයන් රථය තුලට යොමු කර වැඩිහිටි ශිෂ්‍යයකුගේ භූමිකාවට රග දෙමින් පා පුවරුවේ බොහෝ විට ගිය සමයකි. මේ කාලයේ නිතරම වාගේ පාසල නිම වූ පසු ලංගම බසයේ රථාචාර්ය වරයා ලෙස කටයුතු කලේ මුහුණේ දරුණු කැපුම් තුවාලයක සුවවූ සළකුණක් තිබූ මදාවි පෙනුමකින් යුතු මැදිවියේ අයෙකි.

ඉදිරි දොරේ එල්ලී යන සිරාගේ තුන් හිතකවත් පොර වීමේ උවමනාවක් නොතිබූ බව මට සහතික ලෙස කිව හැක. එහෙත් ඩැයිවර අයියාට කෙල්ලන් ඉදිරියේ පොර වීමේ මානසිකත්වයක් තිබුනෙහිය. දිනක් කට කපා බසය ඉදිරියට ඇදෙන විට පැති කණ්නාඩියෙන් මා දෙස රවමින් රථය ධාවනය කල හෙතෙම බස් නැවතුම් කිපයක් ගිය පසු ඇතුල් වන්නට අණ කළෙහිය. එහෙත් රථය තුලට වන්නට සැබෑ ලෙසම ඉඩක් නොවූයෙන් තව දුරටත් එල්ලී යාමට මට සිදුවිය. ඒ කෙරේ කුපිත වූ හෙතෙම ඊළග නැවතුමේ රථය නවතා...

ඕයි...තමුසෙට කී සැරයක් කියන්නද....ඇතුලට එන්න බැරි නම් පව් නොදී බහිනවා අයිසෙ...

යනුවෙන් සමස්ත රථයටම ඇසෙන සේ හඩ නැගූයෙන්ද එය අසා  වතුර ටැංකිය අසල කොළ පාට ටයි පටියක් පැළදි පාසලේ උන් නැගූ සමච්චල් සහගත සිනහවෙන්ද  අසරණ වූ සිරා බස් රථයෙන් බැස නැවතත් ගම්පහ නගරයට පයින්ම යෑමට උත්සුක විය....

ස්ස්ස්ස්ස්ස්....විනාඩි කීපයකට පසු පිටුපසින් හඩක් ඇසිනි.

1 වසරේ සිටම මගේ මිත්තරයෙකු වූද...සිස්සත්තයෙන් එකම ලකුණු ගෙන මා සමග නගරයේ පාසලට පැමිණියා වූද..පාසල් වෑන් රථයේ කෙට්ටු සීට් කබලේ එකට හිදගෙන ගියා වූද උදිතයා තරමක් ඈතින් මා කරා එනු පෙනෙයි.

උඹට බහින්න කිව්වට පස්සෙ...ඒ බස් එකේ යන්න මටත් එපා වුනා බන්...ඊළග හෝල්ට් එකෙන් මමත් බැස්සා. මගේ කරවටා අතක් යවමින් ඒකා එසේ පැවසූවේ අපේ යාලුකමේ දැඩි බැදීම නිසා විය යුතුය.

මගේ ලංගම බස් අතීතයේ මතක අතරට එකතු වුන තවත් සිදුවීමක් වෙයි. එදිනද සුපුරුදු පරිදි පාසල් නිමවා පිරිස නිවෙස් බලා යමින් සිටී. ගම්පහ දුම්රිය හරස් මග අසල කිසියම් සිදුවීමක පෙරනිමිති පෙනෙයි. එහි වූ ගේට්ටුවද සෑහෙන වේලාවක් වැසී තිබීමෙන් පසු විවර වූ සෙයකි. බස් රථය දුම්රිය හරස් මගට පිවිසෙනවාත් සමග සිද්ධිය දැක ගන්නට සියල්ලෝ පොර කති. පසෙක අවමංගල රථයකි. ඒ අසලට වෙන්නට වියන ලද පොල් අත්තක් මත සැතපවූ මිය ගිය මහලු අයෙකුගේ සිරුරකි. හෙතෙම දුම්රියට පැන දිවිනසාගත් අයෙකු බව සැනෙකින් වැටහිනි.

එක්වරම රථයෙන් බිමට වන් මල් ශාලා සේවකයෙකු තනි අතින් ඔසවාගත්තේ ගෙලෙන් වෙන්ව තිබු පෙර කියූ පුද්ගලයාගේ හිස කොටසයි. ඒ සමගම බසයේ උන් පාසල් සිසුවියන් නැගූ භයංකාර හඩ එදා ගම්පහ නගරයටම ඇසෙන්නට ඇත.

කෙසේ හෝ කාලයේ ඇවෑමෙන් සිරා කොලුවා පාසල් ජීවිතයට සමු දී වෘත්තිකයෙකුගේ තත්වයට උසස් විය. දිනක් රැකියාව නිම වී කොළඹ සිට ගම්පහට පැමිණ නිවසට යන්නට පුද්ගලික බස් රථයකට නැග සිටි මොහොතකි. හාත්පස පැතිර තිබූ අඩ අදුර අතරින් වැටෙන සිහින් වැසි බිදු මවනා අපූරු රටාවන් දෙස නෙත් යොමා බලා සිටි මට එක්වරම ඇසුනේ බසයේ පිටුපස සිටි කොන්දොස්තර කොලුවා සමග බහින් බස් වන තරුණයකුගේ හඩයි.

අයියෙ සල්ලි දීලා යන්න....ඒ වන විට රථය ගමනාරම්භයේ සිට යම් දුරක් පැමිණ ගම්පහ නගරයේම තවත් නැවතුමක නවතා තිබිනි.

අපේ බස් වල යන්න මොනවටද අයිසෙ සල්ලි දෙන්නෙ...

අපේ බස් කියන්නෙ...මේවා ආණ්ඩුවෙ ඒවායැ...අපි අයිතිකාරයට හැන්දෑවට සල්ලි දුන්නොත් තමයි අපිට පඩි ලැබෙන්නෙ... කොන්දොස්තර ළමයාද පසුබහින්නේ නැත.

රුපියල් 6ක් වූ අවම ගාස්තුව නොගෙවා හයිරම් පෙන්නවු තරුණයා බහින් බස් වීමේ අවසන් අදියරේදි කොන්දොස්තර ළමයාගේ අතෙහි වූ මාරු කාසි අහුරට වැරෙන් පාරක් ගැසුවේය.

සිරි සිරි හඩින් ඒවා රථයේ විවිධ තැන්හි පතිත වන විට රථයේ පිටුපසට වන්නට සිටි මගේ හිත මිත්තරයෙක් ඒකා සමග බස් රථයෙන් බිමට බැස ගණුදෙනුව බේරාගන්නට කථිකා කරමින් සිටියෙහිය.

කැත වැඩ කරන්න එපා අයිසෙ....බස් එකකට නැග්ගා නම් ටිකට් ගන්නවා...සල්ලි නැත්නම් නෑ කියනවා නම්බුකාර විදියට...

අයියෙ මේ අයියා අයියගෙ වැඩක් බලාගෙන යනවද පවු නොදී...

මේ වදන ශ්‍රවනය වූ සැනින් උන් හිටි තැන් අමතක වූ සිරා කොලුවා ගැටුමට දැන් මැදිව සිටින්නේ මගේ මිතුරෙකුද වූ හෙයින් වහාම සටනට එළැඹිනි. මගේ කෝපය දැන් ඉහවහා ගොසිනි. කවදත් අසාධාරණයට එරෙහිවන මට මෙය කෝපය දනවන්නකි. අඩි 6 ක් පමණ උස පෙර කියූ තරණයාට සම්මුඛ වෙන්නට මට වැඩි වේලාවක්  ගියේ නැත.

මීට පස්සෙවත් බස් එකක යනවා නම් මනුස්සයෙක් විදියට යන්න යන්න පුරුදු වෙනවා...මම කීවේ එපමණකි...

කෝපාග්නියෙන් දැවුනු මගේ සිතුවිලි විසින් උත්පාදනය කරන ලද යෝධ බලයකින් සවිමත් වූ මගේ දකුණත ඔහුගේ කම්මුලක් පුරවා පතිත වූයේ ඒකාට හිතන්නටවත් වේලාවක් නොදෙමිනි. කෙතරම් වැරෙන් ඒ පහර වැදුනාද කියතොත් මගේ දකුණතේ ඇගිලි වලින් පටන් ගත් හිරි වැටීමක් උරහිස දක්වා විහිදිනි. මුහුණ අල්ලාගෙන පහත් වූ තරුණයා යලි නැගිට්ටේ නැත. තවත් විනාඩි 5ක් පමණ එම ස්ථානයේම රථය නවතා තිබුනද මට රිටර්න් එකක් දෙන්නට කිසිවෙකු ඉදිරිපත් වූයේද නැත.

මේ සිදුවීමෙන් පසු සතියේ සිට මා කෙරේ ලෙංගතුකම මුසු වූ සිනාවකින් සංග්‍රහ කරන්නටත්, ලංකාවෙන් රට පැටවෙන තුරාවට කෙතරම් මුදල් දෙන්නට උත්සාහ කලත් මගෙන් මුදල් අයනොකර සිටීමටත් මේ කොන්දොස්තර තරුණයා ක්‍රියා කළේය.

අදට අහවරයි...නැවතත් ඉදිරි දිනයක බස් කථා බස් තුලින් යලි හමු වෙමු.

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි

ලංගමෙන් ගැසූ බල්ටිය නොසිතූ ලෙස ජනප්‍රසාදය දිනාගත් හෙයින් ඇති වූ කික් එක නිසාම තවත් බස් කථාවකට පාර කැපුනු බව සැලකුව මනාය.

මගෙන් ගුටි කෑ කොලුවාගෙන් රිටර්න් එකක් ඒවි යයි සිතා මම සතියක් වෙනත් මාර්ගයකින් නිවෙස බලා ගියෙමි. සිරා එතරම් නිර්භීතය.