67 පෙරහැර සහ අලියා

මලයාගේ කථාව නිසා යටගිය අලියාගෙ ඉතිරි කථාව අද කියන්නෙමි. මගේ අලි කථාව තුල වඩාත් අවධාරනයෙන් ඔබට පවසන්නට සිටියේද මේ කොටස බැව් කිව යුතුය.

සොබාව ධර්මයාගේ කදිම දායාදයන් රැසක් දෝතින් දරාගත් ශ්‍රී ලංකාව වූ කලී සුන්දර දිවයිනක් බැව් ලොව බොහෝ දෙනා පිළිගන්නා කාරණයක් බැව් සැබවි. ඒ සුන්දරත්වය නිසාම අපේ පුංචි දිවයිනට සංචාරකයන් බොහෝ සෙයින් පැමිණෙන බවද සැබෑවකි. එහි වැඩි කොටසක් ලංකාව පුරා ඇති අභය භූමි, තෙත් බිම් හා ජාතික උද්‍යාන මගින් ආවරණය කරන අතර ඒ තුල වෙසෙන සත්ව ප්‍රජාවද එහි හවුල් කරුවෝ වෙති.

ඇතැම් සංචාරකයන් ලංකාවට සැපත් වන්නේ ස්වභාවික පරිසරයේ සිටින සුන්දර ශ්‍රී ලංකා අලියා දැක ගන්නටය. ඒ අනුව අලියා යනු සංචාරක කර්මාන්තයටද සෘජුව දායක වන සත්වයෙක් බව පැහැදිලි වෙයි. අති මහත් බහුතරයක් සංචාරකයන් නොවරදවාම පින්නවල අලි අනාථාගාරය නැරඹීමට යාමෙන්ද ඒ බව මොනවට පැහැදිලි වෙයි.

විසිතුරු ඇදුමින් සරසවා පෙරහැර වල ගියත්...අනාථාගාරය තුල කෑම කවන්නට අවස්ථාව සලසා දුන්නත්, සංචාරකයන් පිට මත තබාගෙන වනගත පෙදෙස් වල විසිතුරු පෙන්වුවත් මිනිසුන් ඇසුරේ සිටිනා අපගේ බොහෝ අලීන්ගේ ජීවිත දුක්බරය. කටුකය.

මලයාගේ කාචයට හසුවූ පෙරහැර අලි

බුදු දහම හා බැදුනු සංස්කෘතික රාමුවකින් වටවූ රටක් නිසාම කුඩා කල සිටම ආගමික ඉගැන්වීම් තුල මෙන්ම පෙරහැර නම් ආගමික අංගය තුලද හස්තියා වරින් වර අපට සමීප වෙයි. නාලාගිරි දමනය මෙන්ම බුද්ධත්වයෙන් පසු එළඹි දස වන වස් කාලය ගත කිරීමට පාරිලෙයිය වනයට වැඩම කල බුදු රදුන් උදෙසා පළතුරු ආදියෙන් සංග්‍රහ කල පාරිලෙයිය වනයේ ඇතා ගැනද ජාතක කථාවන්හි සදහන් වන නිසාවෙන් බොදුනුවන් හට අලියා වඩාත් සමීප සත්වයකු ලෙස දැනෙයි. සියලු සත්වයෝ කෙරෙහි මෙත් සිත පැතිරවූ බුදු රජානන් වහන්සේ හට  වර්තමානයේදී සිදුවන දෑ දකින්නට හැකි නම් ශාසනයේ නාමයෙන් දුක් විදින අලියා පිළිබද අසීමිතව කම්පා වනු නියතය.

අනුරාධපුර යුගයේ රජ කල මහසෙන් රජතුමාගේ පුත්‍ර රත්නය වූ කිත්සිරි මෙවන් හෙවත් කීර්ති ශ්‍රී මේඝවර්ණ රජතුමාගේ රාජ්‍ය සමයේ (ක්‍රි.ව 301 - ක්‍රි.ව 308)  දන්ත ධාතූන් වහන්සේ ලංකාවට සැපත් විය. එයට උපහාර පිණිස මුලින්ම දළදා පෙරහැරක් පැවැත්වීමේ ගෞරවයද මේ රජතුමාටම හිමි වෙයි. එතුමා විසින් සකස් කල ධාතු මන්දිරයක තැන්පත් කර තිබූ දන්ත ධාතූන් වහන්සේ අභයගිරිය විහාරය සතු ශාලාවකට වැඩම කරවා ජනතා ප්‍රදර්ශනයට තැබීමේ කාර්යය හා මේ කියන පෙරහැර සම්බන්ධ වී තිබුනි. ඉදිරියේ පදවි ප්‍රාප්ත වන සියලු රජදරුවන්ගේ අවධානය පිණිස දළදා වහන්සේ උදෙසා කලයුතු වත්පිළිවෙත් මෙන්ම පෙරහැර පැවැත්වීම ගැනත් කිත්සිරි මෙවන් රජතුමා සෙල් ලිපියක් පවා කරවූ බවට ප්‍රකටය. ඒ පෙරහැර නම් සංකල්පය ආරම්භ වූ ආකාරය පිළිබද අතීත කථාවයි.

මේ අයුරින් ආරම්භ වූ පෙරහැර මංගල්ලයට හස්තියා සම්බන්ධ වූයේ කොතැනින්දැයි ඉතිහාසයේ නියමාකාර පිළිතුරක් නැති වුවත්....Benz, BMW හෝ ඊටත් වඩා සුපිරි වාහන නොතිබූ එසමයෙහි රජුගේද වාහනය වූ හස්තියා ඒ සදහා යොදා ගන්නට ඇතැයි සිතිය හැක. ඒ තුලින් දළදා වහන්සේ කෙරේ තමන්ගේ උපරිම ගෞරවාදරය දැක්වීම රජුගේ අරමුණ වන්නට ඇත. නැතිනම් අවට රැස් වී සිටින දහස් ගණනක් වන ජනතාවගේ දෘෂ්ඨියට පහසුවෙන් හසුවන සේ පෙරහැරේ උසම ස්ථානය වන හස්තියා පිට මත තැන්පත් කරන්නට ඇත.

පෙරහැර යනු අවිවාදයෙන්ම සංස්කෘතික මංගල්ලයකි. ශ්‍රී ලාංකික සංස්කෘතිය සෙවනේ වැඩුනු කලාංගයන් රැසක් මේ පෙරහැර තුල දක්නට ලැබීම ඒ ඒ කලාවන්ගේ පැවැත්මට මෙන්ම විකාශනයටත් හේතු වන්නට ඇතැයි විටෙක මට සිතෙයි. එහෙව් කලා මංගල්‍යයක් තමන්ට හැකි ඉතාම උසස් අයුරින් පැවැත්වීමට පෙරහැර පටන් ගත් මුල්කාලයේ සිටම පැරණි රජවරු අදහස් කරන්නට ඇත.

මුල් කාලයේ රජවරුන් සතුව සිටි රාජකීය සැප විදි රාජකීය හස්තීන් මේ කාර්යය උදෙසා සම්බන්ධ වුවත් වර්තමානය වන විට ගිහි පුද්ගලයන් සතු හෝ විහාරස්ථාන වල ඇති කරන අලි ඇතුන් මාර්ගයෙන් පෙරහැර පවත්වන්නට කාලය පැමිණ තිබේ. අලියාට විසිතුරු ඇදුමක් මෙන්ම ඒ ඇදුමට විදුලි බබුළුද එක් විය. ඒවා දැල්වුනේ උගේ හිසේ පසුපසට වෙන්නට රැදවූ බැටරියකිනි. අවසානයේ සත්ව හිංසනයට විරුද්ධ,  ඒ බැව් සංඛේතවත් කරමින් සිල් පදයක් පවා ඇති බුදුදහමේ නාමයෙන්ම අලියා දුක් විදින්නට විය.

මා ඊලගට ඔබට කියන්නට යන සමහර කාරණා ඇතැම් විටක මීට පෙර ඔබ අසා නැතුවාට සැකයක් නැත. මෙවැනි කරුණු වැඩි වශයෙන් සමාජගත නොවීම එයට හේතුවයි. පන්සලක පෙරහැරක වැනි වැනී යන හස්තීන් බෙර හඩට නටන්නේ යැයි කියන ශ්‍රද්ධාවන්ත උවැසි උවැසියන් සිටිනා සාධු සමාජයකට මා මේ කියනා කාරණා විෂ වෙන්නටද පුලුවන.

කලින් අලි කථාවේද අලි ප්‍රේමීන් කීප දෙනෙකුම පෙරහැර තුල පීඩාවට පත්වන අලි සම්පත ගැන අදහස් දක්වා තිබුනි. ඒ සෑම තැනකම මා පැවසුවේ ඒ පිළිබද ඊළග පෝස්ටුවෙන් කථා කරනා බවකි. මේ ඒ අවස්ථාවයි.

සිරා කොලුවා වන මා සිස්සත්ත විභාගයෙන් අනතුරුව එළැඹි කාලසමයේ වැඩි වශයෙන් ගහකොළට, සතා සීපාවට ආදරය කරන්නට මටත් හොරෙන්ම පෙළඹුනා කීවොතින් නිවැරදිය. කලින් ඉතා ආශාවෙන් නැරඹූ බෞද්ධ පෙරහැර තුල සද්ධන්ත අලි අපහසුතාවකට පත්වන බව නිසිආකාරව දැනගත් දින සිටම මම ඒවා නැරඹීම වර්ජනය කළෙමි. නමුත් මම බෞද්ධයෙක්මි. එහෙත් සත්ව හිංසනය අනුමත නොකරමි. අදද කිසිදු කිසිවිටෙක අලි ඇතුන් සහභාගි වන බෞද්ධ පෙරහැර නැරඹීමෙන් මම ඈත් වන්නෙමි. ඒවා නැරඹූ සෑම විටෙකම පෙරහැරේ විසිතුරු වෙනුවට පෙරහැර තුල ගමන් කරනා අලි ඇතුන්ගේ දුක් බර දෙනෙත් මට සම්මුඛ වෙයි. කියාගත නොහැකි වේදනාවකින් පුපුරු ගසනා ඔවුන්ගේ චිත්ත සන්තානයේ මුලු ගැන්වී ඇති හැගීම් ඒ තුලින් මට විද්‍යාමාන වෙයි. ලොකු කුඩා කාගෙත් නෙතග දිලිසෙන කදුලක් පෙනෙයි. විසිතුරු ගෙත්තම් වලින් යුතු අලි සැට්ටය හෙවත් අලි ඇදුමට යටින් විලංගු ලූ කකුල් පෙනෙයි.

එය වූ කලී සත්ව හිංසාවට විරුද්ධව හඩ නගනා බෞද්ධ දහම තුලම සතුන් හිංසාවට ලක්වන අවස්ථාවකි. මෙවැනි සටහනකින් කුපිත වන ඊනියා බෞද්ධයන් සිටිය හැකි මුත් මට ඒවා ගැන සිතන්නට වේලාවක් නැත. මගේ සිතැගි සට පට හඩින් යතුරු පුවරුවෙන් යුනිකෝඩ් බවට පෙරළෙයි.

අලියා යනු සොබාදම් දිනිතියගේ අපූරු නිර්මාණයක් බැව් මීට පෙර ලිපියෙන්ද ශපථ කළෙමි. ආහාර සොයමින් වනාන්තරය තුල දිනකට කිලෝ මීටර් 25 කට ආසන්න දුරක් ගමන් කරන්නට මේ අය කැමතිය. ඒ දුරු කතර ගෙවන්නේ තෘණ වර්ග, ගස් වල අතු ඉති, ඉදුණු පළතුරු වර්ග වලින් තම කුස පුරවා ගන්නා අතර තුරය. දිනකට 200 Kg ක පමණ ආහාර ප්‍රමාණයක් වැඩුනු අලියෙකුට අවශ්‍යය. ඒ ප්‍රමාණය විවිධත්වයක් ඇති ආහාර මගින් සන්තර්පණය කර ගන්නට මේ කියන දුර ගමන තුල ඔවුනට හැකිය. හිරු රශ්මිය දැඩිව නැගෙනා විටෙක ජලාශයකට බැස දියනාන්නටත්, රැළේ අනෙක් උන් හා දිය කෙළියේ යෙදෙන්නටත් මේ සද්දන්තයක් කැමතිය. කොටින්ම කෙණෙරක හෝ ඇතින්නියක කිසිම කිසි දිනෙක සිය රංචුව අත හැර යන්නේ නැත. කණ්ඩායමක් ලෙස ගැවසීමට ප්‍රිය මේ සතුන් සත්ව උද්‍යානයක කොටු කර උගේ නිදහස නැති කර තිබෙන අවස්ථාවක අප දකිනා  විටෙක සහ නිදහස් පරිසරයක දකිනා විටෙක ඇති සුන්දරත්වය අතර ඇත්තේ විශාල පරස්පරයකි.

හස්තියා සහ පෙරහැර අතර අනාධිමත් කාලයක සිට පැවතෙන සහ සම්බන්ධයක් ඇතත් ඒ කිසිවක් හස්තියාගේ කැමැත්තෙන් සිදූ වූ දේ නොවේය. උගේ ස්ව කැමැත්තෙන් වනාන්තරයේ ගත කල නිදහස් ජීවිතය අහිමි කරගන්නට තරම් පිස්සුවක් අලියාට තිබිය නොහැක. මනසින් උසස් මිනිසා නම් ජීවියා වන අප අපට හිතුමතේ අන් සියලු සත්වයින්ද පාලනය කරන්නට රිසි වූයෙන් උන්ගේ කැමැත්ත අකමැත්ත නොවිමසා අපට කැමැත්තක් කරන්නටම සිත මෙහෙයවූයෝ වෙති. ඉදින් එය කෙතරම් සාධාරණද...සෑම සත්වයෙකුටම නිදහසේ ජීවත් වීමට ඇති අයිතිය මෙසේ ආගමික ක්‍රියාවලියක් උදෙසා ජීවිත කාලයම කූඩු කරන තැනට පත්වීම කෙතරම් නම් ඛේදජනකද ?

ඔබ පෙරහැර නරඹන්නට නිතර යනෙන කෙනෙකු නම් ඊළග වතාවේ සාධුකාර දීමට කලියෙන් මා මේ කියනා දේ හොදින් නිරීක්ෂණය කරන්න. මේ සියල්ල විසිතුරු අලි සැට්ටය නම් කඩතුරාවෙන් වසා ඇති හෙයින් බොහෝ දෙනෙකුගේ දෙනෙතට සම්මුඛ නොවෙයි.

පෙරහැරක් ඇති කලෙක සමහරක් හස්තීන් ලොරි රථ මගින් ප්‍රවාහනය කලත් සතාට නියම සෙනෙහසක් දක්වන කිසිවෙකුත් ඒ කාරිය කරන්නේ නැත. ශරීරයේ බර දරාගෙන දෙපසට වැනෙමින් වාහනයක යාම අලීන්ට ඉතා වෙහෙසකර කටයුත්තකි. පෙරහැරට දවස් දෙක තුනකට කලියෙන් පන්සල් භූමියේ ගැටගසා පෙනුමට තබනා මේ සත්වයින්ට දෙන ආහාර පරිමාව පිළිබද ඔබේ නෙත ගැටී තිබෙන්නට හැක. කිලෝග්‍රෑම් 200 කට ආසන්න ආහාර ප්‍රමාණයක් කැළෑ අලීන් අනුභව කරනා විටක පෙරහැරේ යන අලින්ට එවැනි තරමක ආහාර ලබා දෙනවාද ? පෙරහැර දිනයේ අලි ඇදුමෙන් සැරසී විදුලි බුබුළු වලින්ද අලංකාර වන මේ සත්වයිනගේ කකුල් විලංගු ලා ඇති ආකාරය ඔබ දැක තිබේද ? කිසිදු සත්වයෙකු විලංගු වලින් තොරව ගමන් කරනවා මා දැක නැත. සාමාන්‍ය පරතරයෙන් අඩි බිම තබා යා නොහැකි වන පරිදි ලග ලග අඩි තබා යා යුතු වන සේ මේවා ගැට ගසන්නේ අලියා තව තවත් අසරණ කරමිනි. විලංගු නිසා දෙකකුල් වල ඇති වන තුවාල මතින්ම නැවතත් විලංගු ලා තිබූ ඉතා සංවේදි අවස්ථාද මා නෙත ගැටී තිබේ. එවැනි විටෙක තබනා අඩියක් අඩියක් පාසා ඒ සත්වයා කෙතරම් දුකක් විදිනු ඇතිද ? කිලෝ මීටර් කීයක දුරක් මේ විදියට ඇවිදින්නද ? මේ පෙරහැර අවසන් වන විට අලි හිමිකරුවා තවත් පෙරහැරක් බාර අරන්...බුදුන් වහන්සේ අදත් ලොව පහලව සිටියා නම් මේ ක්‍රියාවලිය සම්පූර්ණයෙන්ම නවතා දමනු ඇති බවට කිසිදු තර්කයක් නැත.

ඇතැම් විටෙක පෙරහැරක වුවද ඇත්ගොව්වා සිටිනුයේ බීමතිනි. එවැනි විටෙක හස්තියා පෙලන පීඩාවන් පිළිබද නිසි අදහසක් ඔහුට ඇති නොවේ. සුලු වරදකටද හෙණ්ඩුවෙන් අනියි.  අද කාලයේ පෙරහැර යනු රජදවස මෙන් චාරිත්‍ර වාරිත්‍ර අකුරටම ඉටු කරන ඉසව්වක් නොව සිවිල් සමාජය තුල තම පන්සලේ තරම මේ යැයි කියනා ව්‍යායාමයක් ලෙස මම දකිමි. පෙරහැර සුපිරි පෙරහැරක් වන්නේ එයට එක්කොට ඇති අලි ඇතුන් සංඛ්‍යාව මත වුවද ඒ සතුන් ප්‍රදර්ශන භාණ්ඩ මෙන් තැනින් තැනට රැගෙන ගියද......සත්වයාගේ මානසික පීඩා ගැන කිසිවෙකුත් සැළකිලිමත් නොවේ. උගේ නිදහස් ජීවිතය පෙර ආත්මයක කල මහා අකුසලයක් නිසාවෙන්දෝ පෙරහැර වලටම දියවෙයි. දිනකට කිලෝමීටර් 25 තබා මීටර් 25 ක්වත් ඇවිදිය නොහැකි ලෙස විලංගුවට හිර වෙයි. මෙවැනි වටපිටාවක ඒ සත්වයා ශාරීරිකව මෙන්ම මානසිකවද පිරිහෙයි.

පෙරහැර වලදී අලි ඇදුම අන්දන විටෙක  අලියාගේ කිහිල්ල ප්‍රදේශයේ ඇති නිලයක් තද වන සේ එහි පටි ගැට ගැසීම සිරිතක් බව මා හට සැලකලේ තරුණ සත්වවේදියෙකි. ඉන් පසු තමන්ට දැනෙන යම් කිසි තරමක වේදනාව නිසාම අලියා සන්සුන්ව ගමන් කරන බවත් හෙතෙම පැවසුවේය. කුසගින්න....විලංගු ලූ පයෙන් නැගෙනා වේදනාව, කිහිල්ලෙන් දැනෙන පීඩාවන් සහ මානසික හා ශාරීරික තෙහෙට්ටුව සමග මේ අලි තම ජීවිත කාලයම පෙරහැර උදෙසා දුක් විදිනවා නොවේද? නරඹන්නන් ඉදිරියට පැමිණ දෙපසට පැද්දෙන අලියෙකු දකින ඇතමෙකු....බෙරහඩට අලියා නටනවා කියා කීවද...මට සිතෙන්නේ ශරීරයේ ඇති අපහසුතා නිසා අලියා එලෙස පැද්දෙන බවයි.

මේ කියූ තරුණ සත්ව වේදියා ලංකාවේ රූපවාහිනී කලාව තුල සුප්‍රසිද්ධ තරුණ නළුවෙකි. මා ලංකාවේ සිටින කල මා සමග ඉතා හිතවත්ව සිටි කෙනෙකි. ඇතැම් දිනයක මරදාන දුම්රිය ස්ථානයෙන් ටිකට් පත රැගෙන දුම්රිය වේදිකාවට ඇතුලු වන තෙක් මා වෙනුවෙන් රැදී සිටින්නට තරම් නිහතමානී කමක් මෙන්ම මිත්‍රශීලීත්වයක්ද පල කල කෙනෙකි.

විටෙක කාඩ්බෝඩ් පෙට්ටියක දැමූ බළල් පැටියකු දෙන්නෙකු හෝ බලු පැටියකුද සමග හෙතෙම දුම්රියට ගොඩ වදියි. එවැනි කලෙක මේ කොහෙන්දැයි විමසූ විටෙක ඔහු දුන්නේ එකම එක පිළිතුරකි.

මල්ලි අද ෂූටිං තිබුන තැන මේ අය හිටියෙ....අපි දවල්ට කනකොට මම කන්න ටිකකුත්  දුන්නා....ආපහු එද්දි මගේ දිහා බලාගෙනම හිටියා ලගට වෙලා....මට දුක හිතුනා බන්....කන්න බොන්න දෙන්න කෙනෙකුත් නෑනෙ....මම ඉතිං අපේ කැමරා මල්ලි කෙනෙක්ට කියලා පෙට්ටියක් හොයාගෙන දාගෙන ආවා ගෙදර අරන් යන්න....දැන් ගෙදර බල්ලො 5ක් ඉන්නවා....

වයිෆ් බනින්නෙ නැද්ද අයියෙ...එවැනි විටෙක මම ඇසුවෙමි.

අනේ නෑ මල්ලි...එයා තමයි මේ අයව නාවලා රැක බලාගන්නෙ...මම නිතරම ගෙදර නෑනෙ....

එවැනි විටෙක මේ කියන දෑ අසන්නට මෙන් පෙට්ටියේ පියන් අතරින් හිස ඔසවන බළල් නාම්බෙකු දුටු කල්හි දුම්රිය මැදිරියේ සෙසු මගීන් සිනාවන අන්දම මට මෙන්ම ඔහුටද හුරු පුරුදුය.

මෙවැනි සුන්දර හදවතක් ඇති මිනිසුන් මේ ලෝකය පුරාම සිටියේ නම් මේ ලොව කෙතරම් සොදුරු තැනක් වේද....සතුන් කෙතරම් නිදහසේ ජීවත් වෙයිද....අවාසනාවකට හොද මිනිසුන්ට වඩා නරක මිනිසුන් මෙලොව වසන්නේ යැයි සිතෙන තරමට ලෝකය දූෂිත වී තිබේ.

දිනක් දුම්රිය ගමන අතරතුර අපි අලි ගැන කථා කලෙමු. එදා ඔහු මා වෙත පැවසූ අදහස් බිදුවකුදු වෙනස් නොකොට ඔබට කියනවා නම් ඒ මෙසේය.

මෙහෙමනේ මල්ලි....හැම පන්සලකම ලොකු හාමුදුරුවරු කැමතියි පන්සලට කියලා අලියෙක් තියා ගන්න...ඒ අලියට අවශ්‍ය පහසුකම් දෙන්න පුලුවන්ද බැරිද කියන එක ඒ අය එතරම් හිතන්නෙ නෑ...අලියා කියන සතාටත් මානසික පීඩා ඇතිවෙනවා කියන කාරණේ නම් කවදාවත්ම හිතන්නෙ නෑ....ඉතිං මේ හාමුදුරුවරු පන්සලට එන ප්‍රභූ යැයි සම්මත කෙනෙක්ට...එහෙමත් නැත්තං දේශපාලකයෙක්ට හරි මේ අදහස කියනවා...ඔය දේශපාලකයො අතර ඉන්නවා සමහර අය තමන්ගෙ කේන්දර බලන අය විසින් පන්සලකට අලියෙක් පූජා කරන්න වගේ බොහොම මිළ අධික දෙයක් කරන්න කියලා යෝජනා කරපු. ඒ අය මෙවැනි අවස්ථාවක් පාවිච්චි කරලා පන්සල් වලට අලි දෙනවා.

ඉතිං මල්ලි කඩෙන් බඩු ගන්නවා වගේ අලියෙක් ගන්න බෑනෙ. එක්කො පින්නවල අලි අනාථාගාරයෙන් ගන්න බලනවා. එහෙමත් නැත්තං කැලේ පැනලා අලි පැටියෙක් ගේනවා.

කොහොමද ඒ වැඩේ කරන්නෙ....මම විමසුවෙමි.

ඒක බොහොම දුක්බර කථාවක් මල්ලි...මිනිස්කමට මොන තරම් නිගාවක්ද කියලා ඔයාට හිතෙයි මේ කථාව ඇහුවම. ලොකු අලියෙක් අල්ලගන්න අමාරුයි වගේම හීලෑ කරගන්නත් අමාරු නිසා පැටවුන්ට තමයි හැමෝම ඇහැ දාන්නෙ. පැටවු බොහෝ විට ඉන්නෙ අම්මා එක්ක....කිව්වට විශ්වාස කරන්න පැටියා කිරිබොන වෙලාවක ඇතින්නට වෙඩි තියලා මරලා පැටියා උස්සගෙන ආපු අවස්ථාත් තියෙනවා. මේ සත්තු ප්‍රවාහනය කරන්නෙ ඩිෆෙන්ඩර් ජිප් වල....හොඩවැල තියලා ගැටගහලා අරන් එන්නෙ....වාහනේ සුපිරි පන්තියේ එකක් හින්දා කවුරුවත් නවත්තන්නෙ චෙක් කරන්නෙ නෑ...

ඊට පස්සෙ මේ කිරිබොන වයසෙ පොඩි පැටියට දවස් 3 ක් විතර යනකං කිසිම කෑමක් බීමක් දෙන්නෙ නෑ....තුන්වෙනි දවස වෙද්දි පැටියා බාගෙට මැරිලා වගේ ඉන්නෙ...අන්න ඒ වෙලාවෙ පිටිකිරි දුන්නම ඒ සතා බඩගින්න වැඩිකමට බොනවා. මුල් අවස්ථාවෙම දුන්නා නම් ප්‍රතික්ෂේප කරන හින්දා තමයි ඒ ක්‍රමය අනුගමනය කරන්නෙ. ස්වභාවික මව් කිරි වෙනුවට මේ පිටිකිරි මේ සතුන්ට කිසිසේත් ගැලපෙන්නෙ නෑ. සමහරු සතුන්ට අජීරණ තත්වයන් උත්සන්න වෙලා මැරෙනවා. සමහරු පශු වෛද්‍යවරුන්ගේ අධීක්ෂණය යටතේ ලොකු මහත් වුනත් දුර්වල අලියෙකු තමයි හැදෙන්නෙ...

ඔයාට මේ කථාව කියද්දිත් කොළොන්නාව පැත්තෙ පන්සලක මේ විදියට ගෙනාව පොඩි පැටියෙක් ඉන්නවා...එයාගෙ විස්තර සියල්ල අපි මාධ්‍ය වලට දුන්නත් කිසි කෙනෙක් දේශපාලන බලයට භයේ මේවා ගැන කථා කරන්නෙ නෑ. හැම අලියෙක්ටම ඒ අලියගෙ වලංගු භාවය පිළිබද පත්‍රිකාවක් තියෙන නිසා අපි ඒ අලි පැටියගෙ පත්‍රිකාව ඉල්ලුවාම පන්සලේ ලොකු හාමදුරුවො කියනවා පන්සලේ ඇතින්නගෙ පැටියලු. මම දන්න විදියට මල්ලි ඒ පන්සලට ඇතින්නක් නෑ.

සත්ව හිංසාව හෙළා දකිමින් ධර්මය දේශනා වන බෞද්ධ සිද්ධස්ථානවලදීම අසරණ සතුන්ගේ නිදහස නැති කර කොටු කොට තබා ගන්නා ආකාරය කිසි කළෙකත් අනුමත කල නොහැක. කොළඹ හුණුපිටියේ ගංගාරාම විහාරස්ථානයේ කල් ගෙවන ගංගා පිළිබද මේ වීඩියෝව පිළිබද මා දැනුවත් කලේ ගිය වර පෝස්ටුවෙදි පාඨක අදහස් දක්වන්නට එක් වෙච්ච චරිත් වීරක්කොඩි. ඒ වීඩියෝවෙන් මා ඔබට මෙතෙක් කියූ කථාව මොනවට පැහැදිලි වේවි.

ගංගාගේ ජීවිතය එහෙං පිටින්ම අපායකි. ඇයට නිදහසේ නිදාගන්න, කැමති කෑමක් කන්න, සිත්සේ නාගන්න, හිතේ හැටියට ඇවිදින්න ඉඩක් නැත. කුඩා දරුවකු බදු  මේ සත්වයා සිටින්නේ බෞද්ධ සිද්ධස්ථානයකම වීම කණගාටුවට කාරණයකි. ගංගාගේ මානසික පීඩනය මේ වීඩියෝව තුල පැහැදිලිව පේනවා. බුදු බණ වෙනුවට වැදි බණ දෙසනා ගණින්නාන්සේලාට නම් මේවා සැලකිය යුතු කාරණා නොවනු ඇත.

වසරකට මිනිස් ජීවිත 60 ක් පමණ අහිමි වන ලංකාවෙ අලි මිනිස් ගැටුම පිළිබදවත් යමක් සදහන් නොකළොත් එය මේ ලිපියට අඩුවක්. උතුරු මැද හා නැගෙනහිර පළාත් වලට අදාළව වැඩි වශයෙන් පවතින මේ ගැටලුව අද සමාජ ප්‍රශ්නයක් වන තරමට ඔඩු දුවලා. අලින්ගේ වාස භවන වූ භූමීන් ආක්‍රමණය කර මිනිස් ජනාවාශ ඉදිකිරීමත්...එක් වනාන්තර කොටසක සිට තවත් කොටසකට අලින් මාරු වන ස්ථාන (අලිමංකඩ) අහුරමින් විවිධ ඉදිකිරීම් කිරීමත් නිසා මේ ගැටලුව පැණ නැගී ඇති බවක් මට සිතෙන්නෙ. ජනතාවගේ ආරක්ෂාව උදෙසා විදුලි වැට ආදිය ඉදිකලත් එයිනුත් මේ ගැටලුව සම්පූර්ණයෙන් විසදිලා නෑ. භව භෝග වගාවෙන් ජීවිතය සරිකරගන්නා මේ පළාත් වල අහිංසක ගොවීන්ගේ වගාවන් එක රැයෙන් විනාශ කරන්න මේ සද්දන්තයින්ට පුලුවන්. ඇතැම් විටෙක ඔවුන්ගේ නිවාස වලටත් පහර දෙනවා...මේ ගැටලුව විසදන්න තවමත් දූරදර්ශී සැලසුමක් රජයට නොමැති බව ඉතාම පැහැදිලියි.

කැලේ හිටියත්, පෙරහැරේ ගියත් හැම විටම පීඩාවට පත්වෙන්නයි වර්තමාන අලියට වෙලා තියෙන්නෙ. මිනිස් අයිතිවාසිකම් ගැන හැමෝම කථා කලත්...කථා කල නොහැකි මේ අසරණ සතුන් වෙනුවෙන් හඩ නගන්නේ...ඒ අයගේ ඉල්ලීම් දිනා දෙන්නට උදව් කරන්නේ කවුද ?

අම්පාර බුද්ධංගල රක්ෂිතයේ සිටි එකම දළ ඇතා
පසුගිය දවසක මරු වසගයට ගියේ විදුලි සැර වැදීමෙන්. 
මගේ මේ ලිපිය උදෙසා අම්පාරේ චන්දන මෙම ඡායාරූපය තෑගි කළෙහිය.

අලි ක්‍රියාවන් නිසා කුපිත වන මිනිස් ප්‍රජාව අතින් වසරකට අලි ඇතුන් 200 - 250 අතර ප්‍රමාණයක් ඝාතනය වෙනවා...සමහරු උගුල් වල පැටලෙනවා...නැත්තං හක්ක පටස් වලින් මුඛය කෑලි වෙලා දවස් දෙක තුනක් අපා දුක් විදලා මරු වසගයට යනවා...මෙතරම් අලි මරණ සංඛ්‍යාවක් වසරකට වෙද්දි තව ටික කාලයකින් අපේ ලක් භූමියෙන් මේ සුන්දර සත්වයා වද වෙලාම යාවි. එදාට අ යන්නෙන් අම්මා වෙනුවට අලියා කියා හෝඩි පොතේ තිබෙන්නට බැරි කමකුත් නැත....කෙසේවෙතත් එය එසේ නොවේවා යන්න මගේ පැතුමයි.

දුක් විදින අසරණ සතෙකු පිළිබද ජාත්‍යන්තර PETA සංවිධානය දැනුවත් කරන්න ඔබටත් හැකියි. එය ඒ සත්වයාගේ නිදහස් අයිතීන් දිනා දීමට පිටිවහළක් වේවි. මේ පාරෙන් යන්න.

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි

වීඩියෝවේ සිටින අහිංසක අලියා දෙස බලන්න....ඒ ජීවිතය මොන තරම් දුක්බරද ? චීවරධාරියන්ද සිටිනා තැනක ඒ සත්වයාගේ දුක පෙනෙන්නට, දැනෙන්නට කිසිවෙක් නැත.

බුද්ධංගල හස්තියා ගැන වැඩිදුර තොරතුරු මෙතැනින්..

මෙවැනි මිනිසුන් තවමත් අප අතර සිටීම කෙතරම් නම් සතුටක්ද ?