69 ඔටුවා සහ චාරිකා 2

තනිකඩ සියල්ලෝ අතිවිශේෂ රසය විදගෙන මහනුවර ලගා වුනාට පස්සෙ අපිත් සමග පැමිණි පෙම් ජෝඩු දළදා මාළිගයට යන්න තීරණය කොලා. උදේ පාන්දරම රහමෙර පාවිච්චි කොරලා හිටිය හින්දම තනිකඩ අපි වැව රවුමෙ සිහිල් හුළග යට නැවතිලා ඈත නැගෙන දිය රැළි දිහා බලාන උන්නා.

පළමු කොටස

මචං....මගෙ බෑග් එකේ තව ගල් බෝතලයක් තියෙනවා....අයිනකට වෙලා ඒකත් කඩමුද...ඔටුවා මද පවනෙම ආයෙම ගල් ගහන්න කථාව.

පික්සු කථා කරන්න එපා ඔටුවො...මට කෝච්චියෙ බීපුවා මේ වැවේ හුළගට කික් වුනේ...හැබෑට බොලාට තාම එහෙම නෑද ? ගල් බට්ටා ඇස් දෙක පිහදාන ගමන් එහෙම ඇහුවා.

උඹ මොකද එක පාරටම දානපතියෙක් වුනේ...ඉස්කෝලෙ කැන්ටිමෙන් මාළු පාන් ගෙඩියක් අරගෙන දෙන්නෙ නැති එකා....අද නුවරට වහීද මන්දා....නගාගෙ සීදේවි කථාවට ඔටුවට ඩිංගිත්තක් විතර තරහා ගියා වගෙයි.

ආ....මම දැන් මේවා ගෙනාපු එකයි වරද...අනේ නගෝ...උඹ වගේ ගෑණු භාගයක් නෙමෙයි යකෝ මේ ඔටුවා...රත්තරං කදක්...ඊයෙ තාත්තගෙ බ්ලොග් ගල් වැඩපලේ ගල් වගයක් ලෑන්ඩ් මාස්ටරේකට පැටේව්වා මම එතන ඉද්දි...ඒ මිනිස්සු දුන්න සල්ලි මේ...කපල් කපල් එකට සැට් උනාට පස්සෙ අපේ තනියට බල්ලෙක්වත් නෑ කියලා මට පෙරේදා හීනෙන් පෙනුනා...ඒ හින්දමයි බං සල්ලි ආපහු පියවන විදියක් හිතන්නෙවත් නැතුව මම මේවා උස්සගෙන ආවෙ...

ගල් බට්ටො....උඹට අමාරු නම් අපි තව වෙලාව අරන් දෙවැනි එකට බහිමු... නගෝ මෙහෙ වරෙන්...අන්න අර පේන වෙළෙන්දාගෙන් වඩේ අරන් වරෙන්....ඉදා සල්ලි...

නගා කොලුවා වඩේ සමග නැවතත් අපිට සම්මුඛ වෙද්දි තමයි දළදා වදින්න ගිය නඩය නැවතත් අප සමීපයට ආවෙ.

උඹලා මොනවද ප්‍රාර්ථනා කොලේ....වඩේ කෑල්ලක් හක්කෙ අග්ගිස්සට වෙන්න තියාගෙන හපන ගමන් ඔටුවා විමසුවා...

මමද...කෙලියක් ඉදිරියට පැනලා...ස්වේච්ඡාවෙන්ම පිළිතුරු දුන්නා...

මම ප්‍රාර්ථනා කොලේ...ලබන ආත්මෙත් මට මෙයාවම ලැබෙන්න කියලා.....ඇගේ ලග උන්න ප්‍රදීප් කොලුවා දිහා බල බලා ඇය එහෙම කිව්වා...

උඹලා එකෙක්වත් කැමති නැද්ද ලබන ආත්මෙ මාව බදින්න...ඔටුවා හීන් හිනාවක් නගාගෙන එහෙම ඇහුවා...

අපෝ...හීනෙන්වත් පතන්නෙ නෑ උඹ වගේ උගුඩුවෙක් බදින්න....

ඒ කථාවට හැමෝම හිනාවෙච්ච හින්දා...ඔටුවට ලැජ්ජාවකුත් දැනෙන්න ඇති.

යමල්ලා යමල්ලා....තවත් පරක්කු නොවී මල්වත්තට...නැත්තං ආයෙමත් කෝච්චියට එන්න වෙලා මදි වෙයි. 2.30 වෙද්දි නුවර ඉස්ටේසුමෙන් කෝච්චිය පිටත් වෙනවා...උඹලගෙ ටිකට් භාග ටික පරිස්සං කරලා තියාගනිල්ලා...

දහවල් ආහාරයට කෑම පාර්සල් කීපයකුත් මිළදීගෙන පිරිස පාගමනින්ම බස් නැවතුමට ඇවිල්ලා ටාටා තනිදොරකට පැටවුනා...තවත් මොහොතකින් බස් රථය පේරාදෙණිය රාජකීය උද්භිද උද්‍යානය ඉදිරිපිට.

මළ මගුලයි...ඇතුලට යන හැමෝගෙම බෑග් චෙක් කරනවනෙ බං... ඔටුවා මොර දුන්නා...

උඹ මොකද භයේ ගැහෙන්නෙ...

ඔටුවාගේ හදිසි වෙනස්වීම දැකලා බඩියා පොඩි කෝචොක් එකක් දැම්මා.

උඹ දන්නෙ නෑ බන්...තව අමෘතය බෝතලයක් තියෙනවා මගේ බෑග් එකේ...මේකත් එක්ක මාව මාට්ටු උනොත් ඉදලා වැඩක් නෑ නේද ?

දැන් මොකෝ කරන්නෙ...පිළියමක් ගැන කල්පනා කර කර ඉන්න වෙලාවෙ තමයි ගීතිකා කෙල්ල ඉදිරිපත් වුනේ....

මට දෙන්න ඔය බෑග් එක...ඔයා මේක ගන්න...ඇය බොහොම නිර්භීතව ඔටුවගෙ බෑග් එක කරේ එල්ලගත්තා.

කෝ කෝ කොහෙද යන්නෙ...බෑග් එක පෙන්නලා යන්න...සංගීත භාණ්ඩ එහෙම තියෙනවද ? උද්‍යානය තුල සංගීත භාණ්ඩ වාදනයත් තහනම්...ඔටුවව අල්ලගත්ත ආරක්ෂක නිලධාරියෙක් එහෙම කියද්දි ගීතිකා බොහොම සන්සුන්ව එතැනින් මාරු උනා.

දෙපසින් තියෙන තල් ගස් පසුකරමින් පිරිස ඉදිරියට ඇදිලා එක් මං සන්දියකදි නතර වුනා. අපි මේ පැත්තට යනවා...උඹලත් කැමති පැත්තකට පලයල්ලා...කොහෙ හිටියත් හවස 2 වෙද්දි ගේට්ටුව ලගට වරෙල්ලා...

කපොල් කීපය තමන්ගේ අනාගත ලෝකය ගොඩනගන ආකාරය ගැන සැලසුම් කරන්නද කොහෙද අතර මගදි අපෙන් ලොප් උනා.

ඉතිරි වෙච්ච තනිකඩයො කීප දෙනත් අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදෙමින් ඉදිරියට ගියා....ඉස්සරහින්ම හිටියෙ සිරා කොලුවා වන මම සහ අපේ නගා කොලුවා...

උද්‍යානයේ පරිසරයේ සුන්දරත්වය ඇති පදම් විදිමින් උන්න වෙලාවක තමයි නගා හඩ අවදි කලේ...

කෝ බන් ඔටුවයි ගල් බට්ටයි...

අපිට නොකියාම උන් දෙන්නා වහං වෙලා... පේන තෙක් මානයක උන්ගේ දසුන නැති හින්දා...නගා එක්ක ගස් සෙවනක දිවා ආහාරයත් භුක්ති විදලා සංගිලි පාලම පැත්තට යද්දි අපෙන් වෙන්වුන පෙම්වතුන් පෙම්වතියන් අතර මගදි අපිට මුලිච්චි උනා.

කෝ බන් උඹලා එක්ක හිටිය ඔටුවා...ප්‍රදීප් එහෙම ඇහුවා

අනුමානයක් නෑ..අර බෝතලෙත් කඩාගෙන ගහක් යට වැටිලා ඇති මෙළහකට....කෙලියක් එහෙම කිව්වා...

මචං...ෂුවර් එකටම ඕකුන් දෙන්නා බෝතලය කඩන්න ඇති. පොඩ්ඩක් යන්න කලින් හොයලා බලමු...නැත්තං මළ මගුලක් වෙන්නෙ....දන්නවනෙ ඔටුවගෙ හැටි. බඩියගෙ ඒ කථාවෙ බරපතල කම හැමෝටම යන්තං හරි දැනුන නිසා තමයි හැමෝම එක් වෙලා ඔටුවව හොයන මෙහෙයුම පටන් ගත්තෙ....

අපි හිතුවා හරියටම හරි.....ඒ වෙද්දිත් ඒකා හොදටම පදම් වෙලා....කෙලින් ඇවිදගන්න බැරි තරමට...

පදම් වූ සුදු අයියා කෙනෙකුට දරුවන් සලකා තිබූ අන්දම
ඡායාරූපය - http://3.bp.blogspot.com

ඒත් ගල්බට්ටා තාමත් හොද සිහිකල්පනාවෙන්...

මොකද බොල උඹත් එක්ක උන්නු මේකට උනේ....එකා දෙන්නා එහෙන් මෙහෙන් වටවෙලා...ඔටුවට පණ දෙන්න හදද්දි තමයි ගෑණු දැරිවියක් කට ඇරියෙ....

මම හිතුවා මේ ටික වෙයි කියලා....මෙයාට තිබ්බ පෙරේත කමට....

මම එපා කියද්දිම බෝතලෙන් භාගයක් වෙනකම්ම බිව්වා බන්....මේ බලහං....ගල්බට්ටා භාගයක් අවසන් වූ සංස්ථා ගල් බෝතලය පෙන්වයි.

මචංලා දැන් කොහොමද මේකව එක්කගෙන යන්නෙ....මේ බලහංකො කෙලින් ඉන්න පණ නෑනෙ....

ඔටුවට ටිකක් දාඩිය වැටෙන්නත් එක්ක මල්වත්ත වටේට ඇවිද්දමු....පොඩ්ඩක් විතර බඩු බහී එතකොට....

අනේ අර ජෝඩු තමන්ගේ ලෝකවල තනිවෙන එක පැත්තක තියලා දැන් මෙන්න ඔටුවව වත්තම් කරගෙන උද්‍යානයේ එහෙ මෙහෙ ඇවිද්දනවා...

ඔටුවා ඉන්නෙ අවසිහියෙන්...ඒකා කටට එන එක එක දේ කියවනවා...සමහරක් ඒවා කුණු හබ්බ...කවුරු හරි ඒ වදනකට හිනා වුනොත්....ආයෙම කුණු හබ්බ පොදියක් පිට පනිනවා...මේ කථා වලට හිනා නොවී ඉන්න බැරි උනත්...අතින් වහගෙන හරි හිනාව වළකාගන්න හැමෝම කටයුතු කොලා.

දැන් දැන් අපගේ කථානායක ඔටු තෙමේ දෙපසට වැනෙමින් දෙපස උන්ගේ ආධාරයෙන් ආයාසයෙන් ශරීරයේ සෘජු බව රැක ගනිමින් ගමනේ යෙදෙති. යුවතියෝද ඊට පසුපසින් පැමිණෙති...අප දැන් ගමන්කරන්නේ ජන ශූන්‍ය වූ මාවතක නිසාම තවමත් කිසිම ගැටලුවක් නැත.

එහෙත් හදිසියේම අප ඉදිරියට වැදගත් පෙනුමැති තලතුනා මහතෙකු පැමිණෙන ආකාරය මගේ දෙනෙතේ සටහන් වෙයි. හෙතෙම ජංගම දුරකථන ඇමතුමකට පිළිතුරු දෙමින් දැන් දැන් එන්නේ අපගේ සමීපයටයි.

ආ ඔව් ඔව් එහෙම කරමු.....අප හා ඔහු එකිනෙකාට සමීප වන විටම හෙතෙම පැවසුවේය.

ඒ වචනය වහ වහා ඔටුවාට සන්නිවේදනය විය. වසා සිටින දෑස යන්තම් විවර කර ඔටුවා මහ හඩින් හරි හරි කරමු යැයි කීවෙහිය.

එය තමා ඉලක්ක කර මුදා හල ඇනුම් පදයක් සේ සැලකූ පෙර කී තැනැත්තා ඔටුවාගේ ලගටම පැමිණ...

මොනවද කෙරෙන්න ඕනෙ යැයි විමසීය.

සිහියෙන් සිටි අපි සියල්ලෝ නොයෙක් වර බැගෑපත් වීමෙන් පසු හෙතෙම එතැනින් නික්මී ගියද ඔහු ගිය මග ඉදිරියට පැමිණි උද්‍යානයේ සේවකයන්ට අප දක්වමින් මොන මොනවාදෝ පැවසීම අපට එතරම් හිතකර නොවන බවක් දැනුනි.

මිනිහා ෂුවර් එකටම මේකෙ ලොක්කෙක් වෙන්න ඇති කවුදෝ එසේ කියනු ඇසුනි.

මල්ලි....කවුද අයිසෙ අපේ ලොකු මහත්තයට කැත ටෝකක් දුන්නෙ....කට පරිස්සං කරං යනවලා...ඒ මේ උද්‍යානෙ භාරව ඉන්න කෙනා....

උද්‍යානයේ සේවකයෙක් අප සොයාගෙනම පැමිණ ඒ පුවත සන්නිවේදනය කලෙන් සිදුවෙන්නට ගිය විපතක තරම මගේ අක්මාවට වැටහිනි.

එන්න එන්නම ඔටුවාගේ තත්වය නරක අතට හැරෙයි. විකාර දොඩවයි. ගමන අඩපණ වෙයි. අපගේ ගමන යෙදී තිබූ මාවත කෙළවරට එන විට ඈතින් මතුවූයේ විශාල දෑකැති වැනි යමක් ඔසවාගත් උද්‍යානයේ සේවක පිරිසකි.

අපේ බෙලි කපන්නද දන්නෙ නෑ බොල අරුන් ටික බලාගෙන ඉන්නෙ...බලහංකො ඒවායෙ දිග....

කෝ කවුද ඩෝ...ඕනෙ එකෙක්ට එන්න කියපං...ගහනවා වටේටම.....ඔටුවා මොරදෙයි.

ඔටුවො....මේකෙන් එළියට යනකං පොඩ්ඩක් කට පියාගෙන ඉදිං....බඩියා ඔටුවාගේ කනට කර පවසයි.

මේකෙන් කිව්වෙ කෝකෙන්ද බන්....

ඇයි යකෝ තොට මතක නැද්ද...අපි දැන් ඉන්නෙ පේරාදෙණිය මල්වත්තෙ...

උඹට පිස්සු බොල...මම මේ වත්ත පහළ ඉන්නෙ...බලහංකො හුළං පාර....

ඔටුවා දැන් කට් ඩවුන් වී හමාරය. ඊළගට ඇති බැරෑරුම් කාරිය මේකාව ප්‍රධාන පිවිසුමෙන් පිටතට රැගෙන යාමත් එතනින් දුම්රිය දක්වා ප්‍රවාහනය කිරීමත්ය.

මත්පැන් උද්‍යානය තුලට රැගෙන ඒම තහනම් කර තිබියදී...බෑග් පවා පරීක්ෂා කරන වටපිටාවක මෙහෙම බේබද්දෙකු කොහෙන් මතු උනාදැයි සියල්ලෝම විපරම් කරනු ඇත. ඒ නිසාම වහ වහා අපි උද්‍යානයෙන් පිටත් වීමට තීරණය කළෙමු.

තවෙකෙකුගේ ශරීරයට බරවී පැමිණෙන ඔටුවා දෙස බොහෝ දන නෙත් යුග සම්මුඛ වන බව දැන් හොද හැටි පැහැදිලිය.

මොකද වුනේ...ප්‍රධාන පිවිසුමේ ආරක්ෂක නිලධාරියෙකු අප එන පෙරමගටම පැමිණ විමසුවේය.

හදිස්සියේ කලන්තෙ දැම්මා... උදේට කාලා නෙමෙයි එයා හිටියෙ. ඉක්මනට වාහනේට අරන් යන්න කියලා.....දැරිවියක් තැනට සුදුසු පිළිතුරක් දෙන්නට සමත් වූවාය.

උද්‍යානයට අප පිවිසියේ පොදු මගී බස් රථයක නැගී බව නැවතත් මතක් කරන්නට අනවශ්‍යය. ඒ කාලයේ කිසිවෙකුත් රැකියාවල නිරත නොවූ නිසා කුලී රථයක නැගී නුවර ඉස්ටේසුම දක්වා යන්නටත් අපට නොහැක. වත ඒ තරමටම මිලින වී තිබුනේය.

අපර භාග 2.30 ට නුවර - කොළඹ සීඝ්‍රගාමී දුම්රිය නැවතත් මහනුවර දුම්රිය ස්ථානයෙන් කොළඹ කොටුව බලා දුවන්නට නියමිතය. එහි යන්නට නොහැකි වුවහොත් දැරිවියන්ට නිවෙස් වලට යාමට නොහැකි වෙයි. නිවෙස් වලට මුසා බස් දොඩා පැමිණි ඔවුනට එය මරු පහරක් වනවාට අනුමානයක් නැත.

මෙහෙව් වටපිටාවක තවත් පැය භාගයක් ඇතුලත දුම්රියපලට ලගා වීමේ අභියෝගයට අප දැන් මුහුණ දී සිටිමු. ඒ කන සාක්කුවට වැටුනු ඔටුවාද සමගිනි.

නැවතත් අපට තනි දොරේ ටාටා බස් රථයක් මුණ ගැසිනි. පාසල් අවසන් වූ වේලාව නිසාම බස් රථ වල ඇගිල්ලක් ගහන්නට ඉඩක් නොමැති වුවත් අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම යා යුතු ගමනක් අපට තිබූ හෙයින් කල් මරන්නට ඉඩක් නැත.

තමාගේ දෙපා තමාටම අවනත නැති ඔටුවා මිත්‍රයන්ගේ සහයෝගයෙන් යන්තම් කෙලින් සිටගෙන සිටී. බස් රථය මැදින් පසුපසට ගමන් කරද්දී බොහෝ යුවතියන්ගේ කකුල් ඔහුට පෑගෙන්නට ඇත. රකුසු වෙස් ගත් ඔවුන්ගේ දෙනෙත් ඒ බැව් කදිමෙට කියා පෑවෝය. ගමන්මළු ආදිය තැන්පත් කිරීමට ඇති රාක්කයේ බටයක් එක්  අතකින් අල්ලාගන්නට සලස්වා අනිත් අත ආසනයක ඉහළින් ඇති ඊයම් පැහැති යකඩ බටය මත රදවන්නට බඩියා කටයුතු කලේය. එහෙත් දෙපසට වැනෙන ඔටුවා බීමතින් සිටින බවත්...තවත් මොහොතකින් කබරයකු මුදා හලහොත් තමාගෙ සුදෝ සුදු ගවුමටද කෙළවෙන බැව් එතැන තිබු ආසනයේ සිටි සීදේවි නැගණියට වැටහුනු නිසාදෝ ඇය මොහොතකුදු පමා නොවී ආසනය ඔටුවාට පිරිනැමුවාය.

එයින් පසු යම්තාක් දුරට පහසුවෙන් මහනුවර දුම්රිය ස්ථානය දක්වා වූ ගමන අවසන් කරන්නට අපට හැකි විය. ඔටුවාට වැඩි වී තිබූ කොටස බස් රථය තුල පිටනොවීම ගැන අප සිටියේ සැනසුම් සුසුම් හෙළමිනි. දුම්රිය වේදිකාවට අප පිවිසෙන විටත් එහි අපට නියමිත දුම්රිය නවත්වා තිබිනි.

ප්‍රවේශ පත්‍රයට අදාළ ස්ථාන වල අසුන් ගත් පසු...ඔටුවාගේ හිස ආසනයට හේත්තු කර පහසු ඉරියව්වකින් සිටින ලෙස තැබීමට අපි උත්සුක උනෙමු. ඔයින් මෙයින් දුම්රිය පිටත් වී විනාඩි 5 කට පමණ පසු ටිකට් පරීක්ෂකයින් ඉදිරියේ සිට පසුපසට එන දර්ශනයක් පෙනෙයි.

දැන් ටිකට් පරීක්ෂකයා සිටින්නේ  අපට ඉදිරියෙන් ඇති මැදිරිය තුලයි. ඒ මොහොතේම වැඩි හරිය මුදා හරින්නට ඔටුවා තීරණය කලේ අප සිටි දුම්රිය මැදිරියේ මැද්දට වන්නටය. එහෙත් ඔටුවාට කාර්ය ශූර මිතුරන් පිරිසක් සිටි හෙයින් කබරයා බිම වැටුනු සැනින් එසැනින් අතුරුදහන් විය. දුම්රිය මැදිරියේ බිම ආපදාවකින් තොරව දිස්වෙයි. පරීක්ෂක මහතුන් ටිකට් පත් පරීක්ෂා කර අප මැදිරිය පසු කොට පසු පස මැදිරියට ගමන් කරයි.

ඒ ඇත්තෝ සියලු පරීක්ෂා කිරීම් අවසානයේ  නැවතත් ඉදිරිය බලා යන්නට පැමිනෙන බව අපගේ උකුසු ඇස් වලට හසු වී තිබුන අවස්ථාවක ඔටුවා දෙවැනි වරටත් වැඩි හරිය මුදා හැරියේය. සිතාගත නොහැකි වේගයකින් පෙර පරිදිම පරීක්ෂක මහතුන් අපේ මැදිරිය පසුකර යන විට ඒවා පිරිසිදු වී තිබුනි. මේ පුදුමය කෙසේ වූවාදැයි මට දැන් මතක නැත.

එයින් අනතුරුව ඔටුවාගේ බෑගය උද්‍යානය තුලට ප්‍රවාහනය කර දුන් ගීතිකා නැගී සිටියාය. අයියෝ මමත් කරපු ගොං කමක්...කවුද අනේ දන්නෙ ඔටුවා බේබද්දෙක් වගේ බොයි කියලා....

මේ සංවාදය අතර තුර ඇය ඔටුවා පිළිබද කේන්තියෙන් තරමක් තදින් බැණ වැදුනාය.

අඩෝව් ගොං කෙල්ලෙ උඹට මේකෙන් එළියට වැටෙන්න ගහනවා මම...එයින් පසු ඔටුවා තරමක් කුපිත ලෙස හැසිරෙන්නට පටන් ගත් හෙයින්....ඔටුවා යනු ඉතාම විනීත...යහපත් ගති පැවතුම් ඇති සීදේවි කොල්ලෙකු බවට ගීතිකාගේ කටින්ම නැවත කියවීමට අපට සිදුවිය. එය අසා තැන්පත් වූ ඔටුවා නැවතත් වද නොදුන් අතර ගීතිකා තමාගේ බෑගය විවෘත කර එයින් එළියට ගත්තේ දෙහි ගෙඩි දෙකකි.

උඹ මාර කෙල්ලෙක්නෙ බං..... සෙස්සේ එක්වරම පැවසූහ.

මම හිතුවා මේවා ඕනෙ වෙයි කියලා....ඒකයි අරන් ආවෙ....

ඇගේ දිගු නියපොතු පාවිච්චි කර දෙහි ගෙඩිය දෙපලු කල පසු ඔටුවාගේ හිසේ ඒවා ඇතිල්ලුවේ මා ඇතුලු උගේ සහෝදර ඇම්බැට්ටයෝ පිරිස විසිනි. දෙහි ගෙඩි දෙකක් සම්පූර්ණයෙන්ම ඔලුවේ අතුල්ලා...යටි පතුල් වලද උලා අවසන් වන විට ඔටුවා සුව නින්දක සැතපි සිටියේය.

උද්‍යානය තුල ගොඩනගන්නට බැරි වූ පෙම්ලොව තනන්නට ඉන් පසු කපොල් විසිරී ගියහ. අප සිටි තැනට නුදුරේ වූ දුම්රිය පා පුවරුවක වාඩිගෙන ඈතින් පෙනෙන කදු මුදුන් පෙන්වන බඩියා.... පවසන ආදරබර මිහිරි වදන් අපේ දෙසවනට ද වැටෙයි.

අපි අර ඈතින් පේන කන්දෙ මුදුනෙම ගෙයක් හදමු....

කෝ කොයි කන්දෙද ? පෙම්වතිය විමසයි

අර උල් වෙලා තියෙන කන්දෙ අනේ...

අපෝ ඒ කන්ද කැතයි...අපි ඊට එහා පැත්තෙ තියෙන පොඩි කන්ද මුදුනෙ ගෙයක් හදමු. හා ද ? ඉතින් කියන්නකො හාද කියලා ? ඒ වෙද්දිත් අපේ බඩියාගේ ආරාධනාවකින් තොරවම ඔහුට පෙම් කරමින් සිටි චමිලාගේ වදන් පා පුවරුවෙන් ඉවතට හැලෙයි.

ඔයින් මෙයින් ඔටුවාට හමාර කරන්නට බැරී වූ ඉතිරි කොටස හමාර කරන්නට මම, ගල්බට්ටා සහ නගා සමග එකතු වුනෙමි.

එයින් අනතුරුව සියලු දේ බොහොම සාමකාමීව සිදු වූ නමුත්...නගා විසින් දුම්රිය කවුළුවක් හරහා ඉවතට විසි කල ජල බෝතලයක වූ ජලයෙන් නැහැවුන පිටුපස මැදිරියක පා පුවරුව සමීපයේ ගමන් කල තරුණ යුවලක සිටි තරුණයා අපට නෙලන්නට කියා දුවගෙන පැමිණියත්...අපේ පිරිස් බලය හමුවේ අඩපණව ගියේය.

වේයන්ගොඩින් බඩියා සහ ගමේ මිතුරන් පිරිසත් දැරිවියන් පිරිසත් සමග මද සිහියෙන් සිටි ඔටුවාද බැස ගිය පසු තරමක පාලුවක් දැනුනද එතැන් සිට ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානයට ඇත්තේ කෙටි කාලයක් නිසා අපටද දුම්රියට සමුදෙන්නට ඉක්මනින් අවස්ථාව සැලසිනි.

විභාගය නිමාව සටහන් කරමින් අප සියල්ලෝ එක්කල මේ විනෝද චාරිකාව මා හට අදටත් අමතක නොවන්නකි. මගේ මිතුරන් පිරිස සමග තවමත් අපේ සම්බන්ධය ඇති මුත් මේ සොහොයුරියන් පිරිස එදායින් පසු මුණ ගැසිලාම නැත. ඔවුන් අද වන විට ඉදිරි පරපුරට මග කියා දෙමින් ගෘහනියන්ව කල් ගත කරනවා නිසැකය.

(සිරාගේ කාමරයේ මේ මස අවසානයේ පළ වන ලිපිය හෙවත් මාසයේ 7 වෙනි ලිපිය ලියන්නේ මම නොව මා කියවන ඔබ  බැව් නැවතත් සිහිගන්වමි. infosira2012@gmail.com වෙත ඔබේ ලියවිල්ල රැගත් ඊය විදින්න. ඔබේ නමින්ම එය පළවනු ඇත.)

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි

සමහරු බොන්න ගියාම තමන්ගෙ වීරත්වය පෙන්නන්න එයින් පුලුවන් කියලා හිතලා තමන්ට ඔරොත්තු නොදෙන තරමට බොනවා...අන්තිමට කරටිය කඩා වැටුනාම වීරයො බලු වෙනවා...

නිවෙසට ගිය වහාම ඇදට වැටී ඇති ඔටුවා පසුදා උදෑසන දැඩි හිසේ කැක්කුමකින් අවදි වී ඇත. හිස අතගෑමේදී රේණු හැලෙන්නට පටන් ගත් හෙයින් ඔටුවා බඩියාට ඇමතුමක් ගෙන තමාට වූ හදිය පිළිබද විමසා තිබුනි. ඒ තොරතුරු සියල්ල දැනගත් පසු තමාගෙනේ සිත් රිදුමක් වී නම් සමාවෙන ලෙස ගීතිකාටද පවසා තිබුනි. ඔටුවා මට අවසන් වරට මුලිච්චි වුයේ 2012 වසරේ.. ඒ වන විට දෙදරු පියෙකු වූ හෙතෙම අතීතයේ කල කි දෑ වලින් නිදහස්ව කදිම පියෙකුගේ , හොද ව්‍යාපාරිකයෙකුගේ හා සෙනේබර සැමියකුගේ යන චරිත සියල්ල මැනවින් රග දක්වමින් සිටියේය. ඔහුගේ මිතුරන් ලෙස එය අපටද මහත් සතුටකි.

එදා මේ ගමන ගිය කපොල් අතරින් ප්‍රදීප් පමණක් පසුකලෙක් තම පෙම්වතියට බිරිද යන තනතුර පිදුවේය. අන් සියලු ආදර සබදතා පසු කලෙක දෙදරා ගියෝය.