114 සිරිතිලක සහ කුලී රථය 2 කොටස

// මම බදින්න කැමති කෙනා ඔයා කියලා මට කියාගන්න පුලුවන් නම්.......සිරිතිලක සුක්කානමට හිස තබාගෙනම කල්පනා කලේය.//

එතනින් අහවර වූ පළමු කොටස කියවූයේ නැති අය මෙතැනින් ඒ කොටස කියවාගෙන එන්න.

නිදි නැති රැයක් සිරිතිලක වෙත උදාවූයේ කලකට පසුවය. කාර් රථය සමග දවස පුරා ඒ මේ අත ගොස් රෑ බෝ වී නිවසට පැමිණෙන හෙතෙම කා බී අහවර වූ වහාම ඇදට වැටෙන්නේ ඔහුගේ සිරුරට දැනෙනා අධික තෙහෙට්ටුව නිසාමය. එහෙත් අද නම් නින්ද ගව් ගානක් ඈතට ගොසිනි. ඔහුගේ සිත අමුතුම චමත්කාරයකින් පිරී පවතී. වසර 3ක්ම ඇය සමග කිලෝමීටර් 2 කට වඩා දුරක් තනි ගමනකදී නොගිය ඔහුට උදාවන්නට නියමිත අරුමැක්කේ සෑහෙන දුරක් රථය පදවන්නට නියම වී තිබේ.

නින්ද අහලකවත් නැති තැන සිරිතිලක සාලයේ තිබූ රේඩියෝව ක්‍රියාත්මක කලේය. නිවසේ රැදී සිටින කාලය මද හෙයින් ඔහුට ගුවන් විදුලියට සවන් දෙන්නට වේලාවක් නැතිය. මතක ඇති කාලයක තමා මේ යන්තරය ක්‍රියා කරවා නොමැති බව සිරිතිලකට හදිසියේ මෙන් සිහිපත් වූවේය.

පාලු අදුරු නිල් අහස මමයි
ඈත දිලෙන තනි තරුව ඇයයි
යුගයෙන් යුගයට හදවත් ඉල්ලන
බලාපොරොත්තුව පැතුම ඇයයි

අසාර වූ මහ පොළව මමයි
ගලා බසින දිය දහර ඇයයි
යුගයෙන යුගයට හදවත් නලවන
සදාකාලික වු සැපත ඇයයි

කැළෑව මැද කටු පදුර මමයි
පිපී වැනෙන මල් පොකුර ඇයයි
යුගයෙන් යුගයට හදවත් පුරවන
අදුරු වේදනා කැටිය ඇයයි

අමරදේවයන්ගේ හැගීම්බර කටහඩින් මේ ගැයෙන්නේ මගේ ගීතයදැයි විටෙක සිරිතිලකට සිතුනේය. තවත් ගීත දෙක තුනකට පසු සෙත්පිරිත් සජ්ජායනයටද සවන් දී සිරිතිලක නිදි දෙව්දුව වැළද ගන්නා විට මධ්‍යම රාත්‍රියේ කණිසමද ඔරලෝසුවේ සටහන් වන බවක් සිරිතිලක හට යාන්තමින් ඇසුනේය.

.......................................................................................................

සිරිතිලක තම රථය පදවාගෙන ගම්පහ ඉස්ටේසුම ආසන්නයට යන විටත් ඇය පැමිණ සිටියේ නැත. ඥාතියාගේ නිවසේ සිට දුම්රියෙන් පැමිණ ගම්පහ නගරයට පැමිණිය යුතු හෙයින් ඇයට වේලාවටම පැමිණීමේ අපහසුවක් ඇති බව හෙතෙම දනියි.

එහෙත් මද වේලාවක් ඇවෑමෙන් පැමිණි දුමිරියකින් බැස සුජාතා කඩිමුඩියේ සිරිතිලකගේ රථය වෙත පැමිණියාය.

මම පරක්කුද ? ඇය හිස දෙපසට වනා දගකාර ලෙස ඇසූ විලාශය සිරිතිලකගේ සිත ගත්තේය.

අනේ නෑ...මමත් මේ ආවා විතරයි....

මොකද මගේ දිහා කන්න වගේ බලාගෙන ඉන්නෙ....ඇය තම අත රැදි  ගමන් බෑගය හිල්මන් රථයේ පිටුපස ආසනයේ තබනා ගමන්ම සිරිතිලකගෙන් නෝක්කාඩුවට මෙන් විමසුවාය.

ඉස්කෝලෙ නෝනා හැමදාම දකින්නෙ ඔසරිය ඇදලා නොවැ...අද මේ ගවුමක් ඇදලා ඉන්න විදිය දැක්කම හරි අමුත්තක් දැනුනා ඒකයි. සිරිතිලක පිටුපස දොර වසා ඉදිරියට ඇදෙමින් පැවසුවේය.

ඉතිං මම ගවුමට ලස්සන නැද්ද ?

ලස්සනයි ලස්සනයි. ඉස්කෝලෙ නෝනා මොන ඇදුම ඇන්දත් ලස්සනයි.

අනේ අනේ..ඔයාට මම කී සැරයක් කිව්වද ඔය ඉස්කෝලෙ නෝනා කථාව කියන්න එපා කියලා. මගේ නම කියලා කථාකරන්නකො.

තමා හට මෙන් ඇයටත් ආදරයක සිතුවිලි පහල වී ඇතිදැයි විටෙක සිරිතිලක හට සිතෙයි. නමුත් කාන්තාව යනු වසර ගණනාවක් එක නිවෙසක ජීවත් වුවත් තේරුම් ගත නොහැකි අද්භූත ජනක සත්වයෙකුයැයි මාටින් අයියා කලකට පෙර කියූ කථාවක් සිරිතිලකට සිහිපත් වූවේය.

සුජාතා ඉදිරි ආසනයේ අසුන් ගත් වහාම රථය පිටත් විය. ඇගේ ආරාධනයෙන් අඹේපුස්ස තානායම් භූමියේ උදෑසන ආහාරය සදහා නැවතුන රථය එතැන් සිට එක පිම්මේ ඇගේ ගම්පියස බලා ඇදුනේය. කදු,හෙල්,බෑවුම් පසුකරමින් පැමිණි රථය කඩුගන්නාවද පසුකර නුවර නගරය තුලට පිවිසුනේය. නිතරම මේ ඉසව්වට නොපැමිණෙන හෙයින් දළදා වහන්සේ වැදපුදා ගන්නට විනාඩි කීපයක් සුජාතාගෙන් ඉල්ලා ගන්නට තරම් සිරිතිලක නිහතමානී වූවේය.

ඔහු හා දළදා වහන්සේ වැද පුදා ගන්නට ඇයද එක් වූවාය. රත් නෙළුම් මල් කීපයක් මිළදී ගත් සිරිතිලක එයින් දෙකක් ඇයට දුන්නාය. දළදා මැදුරේදී බුදුන් වහන්සේ අභියස ඒවා පුජා කරන කල ඔහු ප්‍රාර්ථනා කලේ ඇය තමාගේම වන්නටය.

බුදුන් වැදීමෙන් පසු තවත් මද වේලාවක් රථය තුල හිදිමින් නුවර වැවේ දිය රැළිති නැගෙනා සුන්දර දසුන දෙස බලා සිටි සිරිතිලක රථය පණ ගන්වා කෙමෙන් කෙමෙන් ඉදිරියට ඇදෙන විට සුජාතා නිහඩතාව බින්දාය.

මල් පූජා කරපු වෙලාවෙ මොනවද ඔයා ප්‍රාර්ථනා කලේ ඒ තරම් වෙලාවක් ඇස් පියාගෙන.

ඒක රහසක්..සිහින් සිනහවකින් මුව සරසා ගත් සිරිතිලක වංගුවකදී රථයේ වේගය අඩුකරමින් පැවසුවේය.

මොනවද ඔයා ප්‍රාර්ථනා කලේ...ඔහුද පෙරළා විමසුවේය.

තාත්තට ඉක්මනට සනීප වෙන්න කියලා...ඇය එතැන් සිට දැඩි කල්පනාවක නිමග්න වූ නිසාම සිරිතිලක ඇයට බාධා කිරීමෙන් වැළකුනේය. අවශ්‍ය තැනක නිවැරදි මාර්ගය පෙන්වීමට පමණක් සුජාතා වචනයක් දෙකක් දෙඩුවාය.

රථය කිරිමැටියාව මාර්ගය ඔස්සේ පැමිණ මොරගොල්ලට ලගාවන විට හිරු මුදුන් වෙමින් පැවතුනි. සුජාතා පෙන්වූ අතුරු මාර්ගයක් දිගේ මිනිස් ජනාවාසයන්ගෙන් තොර පාළු මාර්ගයක රථය තවත් මද වේලාවක් ධාවනය කිරීමෙන් පසුව ඇගේ නිවසට ලගා වන්නට සිරිතිලකට හැකි වූවේය.

ගෙමිදුලට රථය පැමිණෙන විට ඇගේ මෑණියන් වහ වහා රථය කරා දුව ආවාය. සුජාතාගේ පෙනුමට ඉතා ආසන්න පෙනුමක් ඇගේ මුහුණුවර තුල තිබූ නිසා ඇය කවරෙක්දැයි හදුනාගැනීමට සිරිතිලකට අපහසු වූයේ නැත. සුජාතාගේ අකමැත්ත නොසලකා වුවද ගමන් මල්ල අතට ගත් මෑණියන් එය නිවස තුල තබා නැවතත් රථය කරා අවුත් සිරිතිලක වෙත සිනාමුසු බැල්මක් හෙළුවාය.

ගේ ඇතුලට එන්න ළමයො....මට දුව එවපු ලියුම් කරදහි වල ඔය ළමයා ගැන කියලා තියෙනවා. මෙහෙන් ඉදගන්න, ගමන් මහන්සිය යන්න එක්ක තේ ටිකක් බීලා ඉමු. දුවගෙ අප්පච්චිව වෙද හාමුදුරුවො ලගට එක්කගෙන ගියා මේ දැන්.

ඒ අවසරයෙන් නිවස තුලට ගිය සුජාතා නැවත පිටතට පැමිණියේ දුම් දමනා තේ කෝප්පයක් සහ රස කැවිලි කීපයක්ද සමගිනි.

.......................................................................................................

සුජාතා නිවසට ඇරලවා රථය පදවාගෙන තනිව නිවසට පැමිණෙන විට සිරිතිලකට දැනුනේ පුදුමාකාර තනිකමකි. ඊටත් වඩා ඇයගේ නිවසේදී ඔහුට හමුවූ ඔවුන්ගේ අසල්වැසියෙකු පැවසූ කාරණයෙන් සුජාතා කෙරේ තම සිතේ ඇති ආදරය තව තවත් දැඩි වූ බවක් සිරිතිලකට හැගුනි.

මේ පවුලට මොන වින්නැහියක් උනාද මන්දා. ඉස්කෝලෙ හාමිනේගෙ අප්පච්චි  මුල්ගුරුතුමෙක් විදියට වැඩ කරලා විශ්‍රාම ගිහිල්ලා උන්නෙ. හදිස්සියෙම තමයි ඔය කරුම පිළිකා ලෙඩේ හැදුනෙ. දැන් මේ පවුලෙ මුලු සේසතම ලෙඩේට වියදම් කරලා ඉවරයි මගෙ හිතේ. බේරගන්න අමාරුයි කියලයි ආරංචිය. ඔය ගෑණු ළමයා විතරමයි මේ පවුලට ඉන්නෙ. මේ ගේ දොර ඉඩකඩම් ඔක්කොම එයාට. ඒ දරුවගෙ රූප සොභාවටයි උගත්කමටයි කරකාරෙ බදින්න නම් පිරිමි පෝලිමට ඒවි.

තවත් සති දෙකක් පමණ යනතෙක් ඇගේ තතු දැනගන්නට ක්‍රමයක් නොමැතිව, ඇගේ රුව දකින්නට නොමැතිව සිරිතිලක සිටියේ හිත් වේදනාවෙනි. කුලී ගමන් දිවිල්ල නවතා තකහනියක් ඇගේ නිවෙස බලා යන්නට හෙතෙම තීරණය කලත් මාටින් අයියාගේ බසට අවනතව හෙතෙම ඒ අදහස අත්හැර දැමුවේය. තාත්තා නැති තමාට තාත්තා කෙනෙකු මෙන් සිටිනා මාටින් අයියා සිරිතිලක හට බොහෝ සමීප පුද්ගලයෙකි.

හදිසියේ ජීවිතයට පැමිණෙන ආගන්තුක චරිතයක් අපේ හිත අද්දර නතර වී සිට නික්ම ගිය පසු දැනෙනුයේ මූසල හැගීමකි. ඒ හැගීමෙන් පීඩා විදිමින් හිල්මන් රථය සමග ජීවන සටනට උර දුන් සිරිතිලක වෙත නැවතත් ඇගේ ඒ නිල් දෙනෙත් සම්මුඛ වූයේ තවත් සතියක දෙකක පමාවකිනි.

ඉස්සර දවසක කාන්තියෙන් බැබලුනු ඒ නෙත් දෑල තුල තමා නොදන්නා ලොකු කථාවක් ලියවී ඇති බව ඇය රථයට නැගුන වහාම සිරිතිලක තේරුම් ගත්තේය. මොකද ඉස්කෝලෙ නෝනා මෙච්චර දවසක් දකින්න හිටියෙ නැත්තෙ. එයට පිළිතුරක් දෙනවා වෙනුවට ඇය ඔසරි පොටෙන් මුව වසා හඩා වැළපෙන්නට වූවාය. නගරයේ ප්‍රධාන පාසලක ගුරුවරියක් තමාගේ රථය තුල හඩාවැලපෙනු ඇය හදුනන කිසිවෙකු හෝ දුටුවොත් එය ඇයගේ නමට කැළලක් බව වටහාගත් හෙතෙම රථය අතුරු මාර්ගයක ධාවනය කර හුදෙකලා ඉසව්වක නතර කළේය.

අප්පච්චි නැතිවුනා....අැයට කීමට හැකිවුනේ එපමණකි. ආයාසයෙන් මෙතෙක් වේලා දරාගෙන සිටි හැඩුමට නිදහසේ ගලායන්නට ඉඩ දුන් ඇය සිරිතිලකගේ වමත තම දකුණතින් තරයේ අල්වා ගත්තාය. එදා නුවර ගමනට ගිය වියදම මම මේ මාසෙ පඩි ගත්තාම ගෙවන්නම්. ඇය දෙඇසේ කදුලක් පිටිඅත්ලෙන් පිස දමමින් පැවසුවාය.

මම ආයෙමත් තුන්මාසෙ දානෙ දවසට ගෙදර යන්නයි හිතාගෙන ඉන්නෙ.

ඇත්තද...මම එදා වගේ ගිහින් ඇරලවන්නම්...සිරිතිලක සුක්කානමට බර වෙමින් පැවසුවේය.

අනේ එපා....මට ඔයාට එහෙම ගමනකට ගෙවන්න සල්ලියක් නෑ දැන්...ඔයාට තවත් කරදර කරන එක මගේ හිතටත් හරි නෑ.

කොහොමටත් තව වැඩි කාලයක් මට ඔයා එක්ක මේ කාර් එකේ ඉස්කෝලෙ යන්න එන්න ලැබෙන එකක් නෑ.

ඒ මොකද ඒ ?

විශ්මය නිසාම ඉහළ ගිය ඇස් ගෙඩි දෙක දරාගෙන සිරිතිලක ඇගෙන් විමසුවේය.

අප්පච්චිගෙ මරණෙන් පස්සෙ අම්මා ඉන්නෙ හරිම හිත් අමාරුවෙන්. ඒ දෙන්නා මේච්චර කල් පවුල් කෑවට කිසිම ආරවුලක් වෙලා නෑ. හරිම සමගියෙන් ජීවත් වුනේ. අම්මා තනියෙන් හින්දා මම තීරණය කලා ගෙවල් පැත්තෙ ඉස්කෝලෙකට මාරුවක් හදා ගන්න. එහෙම බැරි උනොත් මම ගුරුකමින් අයින් වෙලා හරි අම්මගෙ තනියට ගෙදර ගිහින් නවතිනවා.

.......................................................................................................

සුජාතා උදෑසන පැවසූ වදන් වලින් පසු තමාට සිදුවූයේ කුමක්දැයි තම කාමරයේ ඇද මත වැතිරී සිටින සිරිතිලකට තවමත් තේරුම් ගත නොහැක. ඇය පාසල අසලින් රථයෙන් බැස ගිය පසු තමා අවට පරිසරයම කැරකෙන බවක් සිරිතිලකට දැනුනත් ඒ දෘෂ්ඨි මායාවක් විය යුතුය යන සිතුවිල්ලෙන් හෙතෙම තම දෙඇස් දෑතේ ඇගිලි වලින් පිරිමැද බැලුවේය. එහෙත් තමා තුල යම් විපර්යාසයක් සිදුවෙන බවක් ඉවෙන් මෙන් දැනුනු සිරිතිලක කුලී රථ ගාල පැත්ත පළාතක නොගොස් කෙලින්ම තම නිවසට ගියේය.

සිරිතිලකගේ නිවෙස ආසන්නයට කුලී ගමනක් පැමිණි මාටින් අයියා ඔහුගේ නොපැමිණීම බලන්නට මෙන් නිවෙසට සැපත් වූයේ මේ අතරයි. තම මිදුලට වාහනයක් පැමිණෙන හඩින් අවදිව නිවසේ ඉදිරිපිටට ඇවිද ගිය සිරිතිලක හට මාටින් අයියාගේ දෙනෙත් සම්මුඛ වූවේය.

මොකද මලයො අද ආවෙ නැත්තෙ....හයර් එකක් අහවර කරලා මම මේ තකහනියක්ම බොලා මුලිච්චි වෙන්න මේ ආවෙ. එසේ පවසා නිවසේ සාලය වෙත තීක්ෂණ බැල්මක් හෙලූ මාටින් අයියා,

කෝ මලයො අම්මා....

උන්දැ මේ දැන් රෙදි ටිකකුත් අරගෙන ඕවිටේ ලිදට ගියා නාගන්න කියලා.

ඉතිං කියහංකො බලන්න උඹට මොකදෑ උනේ ?

හරි වැඩේ මාටින් අයියෙ...එතැන් සිට උදෑසන තමා මුහුණ දුන් සිදුවීම නොවලහා විස්තර කරන්නට සිරිතිලක කටයුතු කලේය. තමාගේ පියා මෙන් ගෞරව සැළකුම් ලබනා මාටින් අයියාට කිව නොහැකි කිසිවක් ඔහුට නැත.

හත්වලාමයි...මලයො උඹේ ඇගේ ප්‍රෙෂර් එකවත් වැඩිඋනාද ? ඔය කථාව අහපු ගමන්, හැබෑටම උඹට ඔහොම උනේ ඇයි...මට ඇත්තම කියපං...උඹ ඉස්කෝලෙ නෝනට පණ ඇරලා ආදරෙයි නේද ?

ඒ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු දෙනවා වෙනුවට මුනිවත රැකගෙන සිටි සිරිතිලකගේ මුනිවත බිදී ගියේ මාටින් අයියා එකම ප්‍රශ්නය නැවත වතාවක් ඇසූ නිසාවෙනි.

එවරද පිළිතුරු දෙනු වෙනුවට මාටින් අයියාගේ දෑත් තරයේ අල්ලාගත් සිරිතිලක කථාකරගත නොහැකිව තවත් වේලාවක් කල්මැරුවේය.

කියපං මලයො...කියපන්...මට උඹ මගේම දරුවෙක් වගේ....එහෙව් එකේ උඹට මට කියන්න බැරි දෙයක් නෑනෙ.

කරදඩු උස් මහත් වූ තරුණයෙක් මෙසේ හඩා වැලපේයැයි මාටින් අයියා කිසිවිටෙකත් සිතන්නට නැත. නමුත් මෙතැනදී සිදුවූයේද ඒ නොසිතූ දෙයමය.

මම ඉස්කෝලෙ නෝනා වෙනුවෙන් ඕනෙම දෙයක් කරන්න ලෑස්තියි මාටින් අයියෙ. මේ ගතවෙච්ච අවුරුදු 3 ට මම මොන තරම් ඉස්කොලෙ නෝනට ආදරේ කරලද කියලා අද තමයි මට හරියටම වැටහුනේ.

එදා නුවර ගිය දවසෙ අයියලා මල්ලිලා නැති එයාට සහෝදරයෙක් වෙන්න මම හිතාගත්තා. තාත්තා නැති වෙච්ච බව ආරංචි උනාට පස්සෙ එයාව කරකාර බැදලා තාත්තගෙන් ලැබිච්ච උණුහුම, ආරක්ෂාව දෙන්න පුලුවන් ස්වාමියෙක් වෙන්න හිතාගත්තා. මට දැන් පිස්සු වගේ මාටින් අයියෙ. මම මේවා කාට කියලා කියන්නද ? ගෑණියෙක් ගැන කවදාවත් හිතපු නැති මට වෙච්ච වින්නැහියක්.

හැබෑට මලයො...මමයි සූටියයි විහිලුවට විහිලුවට ඉස්කෝලෙ නෝනා සම්බන්ධ කොරලා උඹට විහිලුවක් දෙකක් කලාට, මම හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ බං...උඹ ඔය තරම් තදට ඒ නෝනට ආදරේ කොරනවා ඇති කියලා.

තවත් සුනංගු වෙන්න කාරි නෑ...උඹ හොද වෙලාවක් බලලා නිවී සැනසිල්ලෙ මේ කාරණේ ගැන එයාට කියපං. වැඩිහිටියෙක් විදියට අවශ්‍ය වුනොත් මමත් මැදිහත් වෙන්නම්.

.......................................................................................................

මව්තුමිය නිවෙසට පැමිණීමෙන් පසු සාදා දුන් තේ කෝප්පයකින්ද සප්පායම් වී මාටින් අයියා සිරිතිලකගෙන් සමුගෙන ගිය පසු සිරිතිලක හට මහත් තනිකමක් මෙන්ම වේදනාවක්ද දැනෙන්නට විය. සුජාතා තමාගේම කරගන්නට හැකි වුවොත් මෙලොව වසනා වාසනාවන්තම පෙම්වතා තමා වේ යැයි ඔහුට සිතුනේය. සුජාතා වැනි රුවෙන් මෙන්ම ගුණයෙන්ද පොහොසත් තරුණියක් මේ ජීවිත කාලයටම තමාට යලි හමුනොවනු ඇති බව සිරිතිලක තරයේ ඇදහුවේය. තාත්තා නැති මට ඒ අඩුවද පුරවා කරදඩු උස්මහත් කල අම්මා සමග සහයෝගයෙන් ජීවත් වීමට සුජාතා තරම් ගැලපෙන තවත් කිසිවෙක් නැතැයි ඔහුගේ සිත දෙස් දෙයි.

රාත්‍රිය උදා වුවද නින්ද අහලකවත් නැත, තමාගේ ඇති අති මහත් කැමැත්ත ගැන දන්නා නිසාම අම්මා විසින් කාගෙන් හෝ මිළදී ගෙන මිරිසට පිසින ලද වෙල් මාළු වෑංජනය සමග බත් කටක් කන්නට කිසිම පිරියක් සිරිතිලකට අද නැත. ආදරය මෙතරම් වේදනාවක් යැයි සිරිතිලක දන්නේ පළමු වතාවටය.

මොකෝ බං කන්නෙ නැත්තෙ....ගල් ගිලලද ? උඹට අසනීපයක්ද ? දැන් කීයද වෙලාව.... අම්මාගේ ආමන්ත්‍රණය නිසා බත්පත අතට ගත්තද සිරිතිලක හට බත් කටකට දෙකකට වඩා කන්නට නොහැක. බත්පත කුස්සියේ තනිකර කාමරයට වැදුනු සිරිතිලක අරමුණකින් තොරව ඇදේ වැතිරුනද හදිසියේ පැන නැගෙනා විවිධ සිතුවිලි නිසා දිගින් දිගටම පීඩාවට පත් වී අවසානයේ නිදිදෙව්දුව වැළද ගන්නා විට තවත් හෝරා කීපයක්ම ගෙවී තිබුනි.
.......................................................................................................

උදෑසන කාලයේ සුජාතා දුටු විට හදවතේ ඇතුල් කොනක ඇතිවෙන සියුම් රිදීම දින දෙක තුනක් ගත වෙද්දී මහා වේදනාවක පෙරනිමිති පල කලෙන් හැකි ඉක්මනින් මේ වේදනාවෙන් මිදෙන්නට සිරිතිලක අධිටන් කලේය. ඇය නැවතත් තම ගම් ප්‍රදේශයට යන බව පවසා ගත වූ සති දෙකකට පමණ පසු එළඹෙන සිකුරාදා දිනයක තමාගේ සිතැගි නොවහලා ඇයට කියන්නට ඔහු තීරණය කලේය.

අතිශයින් රුදුරු වූ රාත්‍රීන් ගණනාවකට පසු මේ කියූ දිනය උදා විය. එදින උදෑසනත් ඇය සුපුරුදු ලෙස පාසල අසලදී රථයෙන් බසින්නට සූදානම් වූවාය.

ඉස්කෝලෙ නෝනා....

මොකක් ? කියලා තියෙනවා නේද මම....තම මුහුණට තරහවක සේයා ආරූඩ කරගත් සුජාතා සිරිතිලක දෙස තියුණු බැල්මක් හෙලුවාය.

සුජාතා... ඔහු පළමු වරට ඇය එසේ ආමන්ත්‍රණය කරන දිනය අදයි.

හ්ම්...... ඇය පිළිවදන් දුන්නාය.

මට අද හවසට ඔයා එක්ක ටිකක් කථා කරන්න පුලුවන්ද ?

අද හවසට මම මගේ යාලුවෙක් එක්ක සාරියක් දෙකක් ගන්න යන්න හිතාගෙන උන්නෙ. කියන දෙයක් දැන් කියන්න බැරිද ?

දැන් වෙලාව නෑ. මට පොඩි වෙලාවක් අවශ්‍යයි. සිරිතිලකගේ පිළිතුරු දැක්වීම හමුවේ ඇය නැවතත් තම මුව විවර කලාය.

කමක් නෑ එහෙනං..සාරි ගන්න වෙන දවසක් දා ගන්නම්. හවසට තියෙන දෙයක් කියන්නකො එහෙනං.... එසේ පවසා ඇය ඔහුගෙන් සමුගෙන ගියද ඇගේ ගාඩිනියා පුයර සුවද සිරිතිලකගේ තනියට රථය තුල නැවතී ගොස් තිබින.

.......................................................................................................

එදින පාසල අහවර වීමෙන් පසුව සුජාතාගේ අවසරය රැගෙන සිරිතිලක තම හිල්මන් රථය ප්‍රධාන මාවතට කිට්ටු අතුරු පාරක නතර කළේය.

මොකද මේ කවදාවත් නැතුව අමුත්තක්.... ඇය සිනාමුසුව සිරිතිලක දෙස බැලුවාය. අහස් නිල් පැහැයට හුරු ඔසරියකින් සැරසී සිටින ඇය කවදාටත් වඩා අද ලස්සන බවක් සිරිතිලකට සිතේ. සිනාසෙන විට කම්මුල වළ ගැහෙන ගෑණුන් වාසනාවන්ත බව කවුදෝ කියූ බවක් සිරිතිලකට මතකය. මේ හමා එන්නේ පාසලෙන් සමුගැනීමට මත්තෙන් ඇය තැවරූ පුයර වල සුවද විය යුුතුය. තවත් මොහොතක් ඒ සුවදින් නාස් පුඩු සන්තර්පණය කරගත්  සිරිතිලක ඉහළට ගත් ලොකු හුස්මක්ද සමගින් ඇය වෙත හැරුනේය.

සුජාතා...........

කිසිම කිසි දිනයක තමාගේ නම මෙතරම් ආත්ම විශ්වාසයකින් යුතුව කියා නොමැති සිරිතිලක දෙස සුජාතා පුදුමයෙන් මෙන් බැලුවාය. දැඩි හිරු රශ්මියෙන් අවට පරිසරය දැවෙද්දී ඇය සිරිතිලකගේ රථය තුල හිද ඔසරි පොටෙන් පවන් සලාගත්තාය.

මම ඔයාට ආදරෙයි....

වට වංගු නෙැමැතිව තමාට කියන්න අවශ්‍ය දේ එක එල්ලේ ප්‍රකාශ කරන්නට හැකි වූ නිසා සිරිතිලකගේ සිතට දින ගණනක් දැනුනු මහා බර සැනෙකින් අහවර වී ඇති සෙයකි.

ඒ වදන අසා සිරිතිලක දෙස එක එල්ලේ බලා සිටි  සුජාතාගේ නිල් නෙතු සැණින් කදුලින් පිරී පිටාර ගලන්නට විය. තවත් මොහොතකින් එය සිහින් ඉකි බිදුමක්ව හිල්මන් රථය තුල වූ නිහඩතාව බිද දැම්මෙහිය.

ඇයි දෙයියනේ ඔයා මං ගැන එහෙම හිතුවෙ. දැන් හොදටම පරක්කුයි...ඇයට කීමට හැකි වූයේ එපමණකි. ඔසරි පොටෙන් වැසී ගිය ඇගේ මුහුණ අභිමුව සිරිතිලක සුක්කානම තදින් අල්ලා ගත්තේය.

කවුද ඒ වාසනාවන්තයා.... සිරිතිලක තමා තුල සැබෑවටම නැති මුත් කොහෙන්දෝ අහුලා ගත් සංයමයක් පෙන්වා ඇගෙන් විමසා සිටියේය.

අපේ ගමේ රොබට් මුදලාලිගෙ පුතා.

ඇය එසේ කීවද සිරිතිලක දන්නා රොබටෙක් නැත.

අප්පච්චි නැතිවෙන්න ඉස්සර මම ගෙදර ගිය අන්තිම නිවාඩුවෙ තමයි මේ මගුල තීන්දු කලේ. ඒ වෙද්දිත් අපේ වතුපිටි, ගෙවල් දොරවල්, ගොඩ මඩ ඉඩම් වලින් වැඩි හරියක් අප්පච්චිගෙ අසනීපෙට බේත් කරන්න මුදලාලිට උකස් කරලා තිබුනෙ. අම්මා අප්පච්චිව බේරගන්න රටේ හැම තැනම වෙද මහත්තුරු ලගට එක්ක ගෙන ගියා. කියපු කියපු හැම දේම කලා. බලි තොයිල් වලටම සෑහෙන ගානක් වියදම් උනා. ඒ අව් අස්සෙ ඒ පැත්තෙන් මේ යෝජනාවත් ආවා. තාත්තා ලෙඩ ඇදේ ඉදගෙනම කැමැත්ත දුන්නා...මගේ කැමැත්ත අකමැත්ත කවුරුවත් ඇහුවෙ නෑ. දැන් මේ මගුලට මම බෑ කිව්වොත් අම්මයි මමයි පාරට වැටෙනවා...ඒ හින්දා මම අනිවාර්යෙන්ම එයාව බදිනවා. මම වැටිලා ඉන්න තත්වය තේරුම් ගන්න ඔයාට පුලුවන් නේද ?

සුජාතා හැඩුම තදකරගෙන අවසානයේ අධිෂ්ඨානශීලීව වචන එකතු කලාය.

මම කවදාවත් හිතුවෙ නෑ ඔයා මා ගැන මෙහෙම හිතනවා ඇති කියලා. ඒ නිසයි මේ දේවල් මම වේලාසන කිව්වෙ නැත්තෙ. මම ඔයාට කවදාවත් බලාපොරොත්තුවක් දීලා තියෙනවද ?

ඇය එසේ විමසා සිරිතිලක දෙස එක එල්ලේ බලා සිටියාය. ඒ බැල්මේ තවත් හිරවෙන්නට නොහැකි තැන හෙතෙම වාහනයේ කවුළුවෙන් ඈත පෙනෙන කුරුළු පෙම් යුවලක් දෙස බලා සිටියේය. උන් දෙන්නා කෙතරම් නම් වාසනාවන්තද ? සිරිතිලකට එසේ සිතෙන්නට ඇත.

මගෙ අතින් නොදැනුවත්වම හරි එහෙම දෙයක් උනා නම් මට සමාවෙන්න. ඔයා හරිම හොද කෙනෙක්...ඔයාට කවදාවත් වරදින්නෙ නෑ...මට වඩා බොහොම හොද කෙනෙක් ඔයාට ලැබේවි. මම එහෙම වෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරනවා... ඇය සෙමෙන් සිරිතිලකගේ දෑත අල්වා ගත්තාය.

මට මගේම සහෝදරයෙක් වගේ ඔයාව දැනුනේ. එදා නුවර ගිය ගමනෙදි ඔයා මට උදව් කරපු විදිය මට අමතක නෑ. ඔයා කැමති නම් ඒ විදියට දිගටම මා එක්ක ඉන්න.

මම වේලාසනින් මේ ගැන කථා කලා නම් ඔයා මට කැමති වෙනවද ? සිරිතිලක සිත සනසාගනු වස් අවසන් පැනයද යොමු කලේය.

අනේ ඒ ගැන අහලා මගේ හිත රිදවන්න එපා. සුජාතා තම අත් බෑගයේ කර පටිය එක් අතකින් කරකවමින් සිට නතර කලාය.

මමත් ඔයාට දෙයක් කියන්න හිටියෙ ලබන සතියෙ. ඒත් ඒකත් අදම කියලා දානවා කියලා හිතුනා.

මගේ මාරුව අනුමත වෙලා. ලබන සතියෙ සිකුරාදා තමයි මම මේ ඉස්කෝලෙට එන අත්තිම දවස.

ඇගේ ඒ බස් ඇසූ පසු සිරිතිලකගේ හෘදය වස්තුව ඇතුලතින් තෙරපෙන්නා සේ දැනුන නිසා හෙතෙම ඉක්මනින් රථය පණ ගන්වා සුජාතා හට දුම්රිය ස්ථානය අසලින් බැසගන්නට අවස්ථාව ලබා දුන්නේය. සැනෙකින් රථයෙන් බිමට බට ඇය අඩියට දෙකට දුම්රිය ස්ථානය තුලට යන දසුන සිරිතිලක බොදවූ දෑසින් බලා සිටිනවා ඇය දුටුවේ නැත.

.......................................................................................................

සුජාතා බණ්ඩාර මැණිකේ ගුරු මෙනවිය ගම්පහ නගරය ආශ්‍රිතව ගෙවනා අවසන් සතියද එළඹුනි. නමුත් ඊට පෙර සතියේ සිකුරාදා සිදු වූ සිදුවීමෙන් පසු තවමත් සිරිතිලක රථ ගාලට රාජකාරී සදහා වාර්තා කර තිබුනේ නැත. තමාගේ පවුලේ වැඩකටයුතු කීපයක් නිසාවෙන් මාටින් අයියාටද ඔහු පිළිබද සොයාබලන්නට ඉස්පාසුවක් තිබුනේ නැත. සිරිතිලක නැති හෙයින් සුජාතා සූටියා සමග කුලී රථයෙන් ඉස්කෝල ගමන ගොස් අවසන් දිනය වන සිකුරාදා තමා හමුවන ලෙස මාටින් අයියා මගින් සිරිතිලක වෙත පණිවිඩයක් යැව්වාය. නමුත් එයට ඔහු ප්‍රතිචාරයක් දැක්වූයේ නැත. කෙසේ හෝ සිරිතිලකට සමුදීමකින් තොරවම ගම්පහට සමුදුන් සුජාතා බණ්ඩාර මැණිකේ ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානයෙන් දුම්රියට නැගෙනා අවසන් අවස්ථාව දෙස මාටින් අයියා සහ සූටියා විස්සෝපව බලා සිටියෝය.

එදින සවස තකහනියක් සිරිතිලක සොයා ගිය මාටින් අයියාට දකින්නට ලැබුනේ කිසිදිනක බලාපොරොත්තු නොවූ සිදුවීමකි. හරහට දැමූ කොට දෙකක් උඩ සතපවා තිබූ සිරිතිලකගේ හිල්මන් රථයේ රෝද සියල්ලම ගලවා ඉවත් කර තිබුනි.

මොකද යකෝ උඹ මේ හම්බකරගෙන කාපු වාහනේට කරන්න යන්නෙ...මම කොච්චර මහන්සි වෙලාද තොට මේක අරගෙන දුන්නෙ. සිරිතිලකගේ අම්මා දහස් වර ගෝරනාඩු කලද සිරිතිලකට වගේ ගණනක් නැත.

මාටින් අයියා....මට සුජාතා දකින්න නැතුව පාක් එකේ කාර් එක දුවන්න බෑ...මෙච්චර කල් දුකට සැපට හිටිය මේ වාහනේ වෙන කෙනෙකුට විකුණන්න හිත හදාගන්නත් බෑ. අදින් පස්සෙ කවදාවත් මම ආයෙමත් හයර් දුවන්නෙ නෑ. අනේ දෙයියන්ගෙ නාමෙන් මේ ටික මේ අම්මට තේරුං කරලා දියන්.

සිරිතිලක කී ලෙසම හිල්මන් රථය නැවතත් කිසිම කිසි දිනක හයර් දිව්වේ නැත. සුජාතා, සිරිතිලක අතීත හමුවීම් වල රස මුසු තැන් මතක් කරමින්, අව්වට වේලෙමින් වැස්සට තෙමෙමින් මේ අජීවී වස්තුව තවත් දශක කීපයකට පසු මෙලොව උපදින සියලු දේ අනිත්‍ය යන දහම මේ යැයි කියමින් රෝද නොමැතිවම පොළවට දිරා පස් වන්නට ඇත.

පසු සටහන

සිරා කොලුවා අ.පො.ස සා/පෙ ගණිතය සහ විද්‍යාව විෂයන් සදහා අතිරේක පන්ති ගියේ ගම්පහ රෝහල ආසන්නයේ තිබූ පුද්ගලික ආයතනයක් වෙතය. මෙහි ගණිත පන්තියේ හිදගත් පසු ඊට එහායින් ඇති වත්තක් මැද රෝද නොමැතිව දිරා යමින් තිබූ පැරණි කාර් රථයක් සෑහෙන දවසක් මගේ නෙත ගැටී තිබුනි. කිසිම අංගෝපාංගයක් අඩු නැතුව සර්ව සම්පූර්ණව ඒ වන විටත් පැවති මේ රථය පිළිබද මගේ කුතුහලය නිවා දැමුවේ ඒ ආසන්නයේම පදිංචිව සිටි මගේ පාසලේ මිත්තරයෙකි.

ඒක මාර දුක හිතෙන කථාවක් බං...ඔය වාහනේ අයිතිව හිටිය සීයා ඉස්සර ගම්පහ ඉස්ටේසම ලග හයර් දුවලා. එයාට ඔය හයර් දුවන අස්සෙ ගම්පහ -------------------------ඉස්කෝලෙ උගන්වපු ටීචර් කෙනෙක්ගෙ හයර් එකක් සෙට් වෙලා. දවස ගානෙම ගිය එකක්. කොහොම හරි ටික කාලෙකට පස්සෙ සීයා ටීචර්ට බොහොම තදට ආදරේ කරලා...ඒ උනාට ටීචර් මෙයාට කැමති වෙන්නෙ නැතුව ගම්පහෙන් යන්න ගිහිල්ලා. ඒ ගොල්ලො මුණ ගැහුන අන්තිම දවසෙ ගෙදර ඇවිල්ලා කාර් එකේ රෝද හතරම ගලවලා, මම ආයෙ කවදාවත් හයර් දුවන්නෙ නෑ කියලා දැම්ම පාර තමයි මචෝ ඔය....

මේ සිද්ධිය මා හට විස්තර කල මිත්‍රයා 1998 වසරේ අපොස සා/පෙ විභාගයට හරියටම මාස දෙකකට පෙර නින්දේදී ඇතිවූ හෘදයාබාධයකින් මිය ගියේය. ඔහු අද සිටියා නම් මේ කථාවට තවත් බොහෝ සත්‍ය කරුණු එකතු කරන්නට හැකියාව ලැබෙන්නට ඉඩ තිබුනි.

වර්තමානයේත් මේ කියන රථය එම ස්ථානයේ තිබෙනවාදැයි මම නොදනිමි. ලංකාවට ගිය කලෙක ඒ පිළිබද සොයාබලා එය එතැන තිබුනොත් එහි නියම ඡායාරූපයක් පල කරන්නට පොරොන්දු වෙමි. එහෙත් මා 1998 දී දුටු දිය සෙවල හා විවිධ වැල් වර්ග වලින් යට වී ගිය රෝද 4 රහිත මේ අජීවී වස්තුවත්, ඒ පිටුපස සිටි අහිංසක/මුරණ්ඩු ප්‍රේම වන්තයාත්, ඒ සිදුවීම මා හට සැල කල මිය ගිය මිත්‍රයාත් සිහිවන හැම විටකම ඇතිවෙන්නේ පුදුමාකාර හිස් බවකි. පරාජිත හැගීමකි. ඒ හැගීම ඔබත් සමග බෙදා ගන්නට මගේ හිතේ මැවුනු කථාවක් අකුරු කරන්නට ගත් උත්සාහයක් ලෙස මේ කථාව සලකනු මැනවි. මේ කථාව සම්පූර්ණයෙන්ම මා හිතළුවකි. නමුත් රෝද ගැලවූ කථාව සුරංගනා කථාවක් බදු වුවද මේ අප වෙසෙනා ඉර හද යට සිදු වූ ඇත්තම ඇත්ත සිදුවීමකි.

ප්‍රේමය යනු මේ යැයි කිසිවෙකුට නිශ්චිත අර්ථ කථනයක් දිය නොහැක. එය මිනිසාගේ පැවැත්මටද ඉවහල් වන අතිශය සොදුරු මනෝභාවයකි. නමුත් ප්‍රේමය කරදරයකින් තොරව ජය ගන්නෝ එදා මෙන්ම අදත් විරලය. තමාගේ සිත් ගත් ප්‍රේමයට අවංකව හා පණමෙන් ආදරය කරනා ප්‍රේමවන්තයන් හා ප්‍රේමවන්තියන් සිටිනා තාක් කල් මේ ඉරහද යට මෙවැනි සිදුවීම් විය නොහැකි යයි කාට නම් කිව හැකිද ?

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි


පාලු අදුරු නිල් අහස මමයි - 
පද රචනය - මහගම සේකර
සංගීතය සහ ගායනය - පණ්ඩිත් අමරදේව