89 ඇක්ස්ට්‍රා ස්පෙෂල් සමග දන්සැල් කෙරුවාව

වෙසක් අහවර උනාට දන්සැල් කථා තවම අහවර නෑ. සිරා කොලුවා ඇතුලු ගමේ නඩේ ඉස්සර දවසක පවත්වපු බත් දන්සැලේ ජාතකේ යම් තරමකට මම බොලාට කිව්වා නොවැ. එදා කියන්න බැරිවුන මේ කතන්දර ටික කියනකං මගේ කට කොකියනවා. ඒ හින්දම මේ කථා ටිකත් කියලා දන්සැල් කථා අහවර කරන්නයි සිරා කොලුවගෙ මේ වෑයම. ආයෙම දන්සැල් කථා කියන්නෙ ඊලග අවුරුද්දෙ.

පින්තූරය මෙතැනින්

අපේ බත් දන්සැල සදහා ගමේ ඇත්තන්ගෙන් ගෙවල් ගානෙ ගොහින් ආධාර එකතු කිරිල්ලක් තිබුනේ නෑ කියලා මම කලිනුත් කිව්වා නොවැ. දන්සැල පවත්වන්න උර දීගෙන කර දීගෙන වැඩ කටයුතු කොරාපු කොල්ලො කෙල්ලො ඇතුලු තරුණ, මහළු දෙපාර්ශවයේම අය තමන්ට හිතවත් මන්තිරියෙකුට, මුදලාලි කෙනෙකුට මේ කාරණේ ගැන සැල කොරලා පුද්ගලික මට්ටමෙන් එකතු කල ආධාර උඩ තමයි දන්සැල දිව්වෙ. සංවිධායක මණ්ඩලේ රැකියා කරන ඇත්තො තමන්ට ඇහැකි විදියට යම් කිසි ආධාරයක් මේ වෙනුවෙන් කොලා. තත්වය එහෙම උනාට මේ වෙනුවෙන් ආධාරයක් කොරන්න කැමැත්ත තියෙන ගමේ ඇත්තන්ට ඒ සදහා අපි ඉඩ ප්‍රස්ථාව හදලා දුන්නෙ හන්දියෙ සිල්ලර කඩ වල තියාපු ආධාර පත්තර හරහා. සමහරු මුදල් ආධාර කලා, සමහරු පරිප්පු කිලෝ දෙක තුනකින් ආධාර කලා...මෙන්න මේ විදියට එකතු වෙන ආධාර වල බල මහිමයෙන් වෙසක් දවසෙ මද්දහනෙ ඉදන් රාත්තිරී 7 කණිසම දක්වා එක හුස්මට දන්සැල පවත්වන්න අපට හැකි වුනා.

දන්සැලේ ආහාර වට්ටෝරුව කවදත් ලෙහෙසියෙන් පහසුවෙන් ගමෙන්ම හොයාගන්න පුලුවන් දේ වලින් තමයි සමන්විත උනේ. ඊට අමතරව කට්ටා කරවල ගෝණි කීපයක් අඩු මුදලට අපිට ගෙනත් දුන්නෙ තොග කඩ මුදලාලි කෙනෙක්. කොස් , අඹ , පරිප්පු, පපඩම්, මැල්ල කොළ සමග මිරිස් බැදුම, සම්බෝල අපේ දන්සැල් කෑම වේලෙ වැරදුනේ නෑ.

දන්සැලට සති දෙකක් විතර දුර තියෙද්දි එකතු වෙලා තියෙන ආධාර කාරිය ගනන් බලලා හාල් මිටි කීයක් ගේනවද? කියන කාරණේ තමයි ගන්න තියෙන පළවෙනි තීරණේ. මිටියකට හාල් කිලෝ 50 යි. සමහර ව්‍යාපාරිකයො තමන්ගෙ ආධාර විදියට හාල් මිටි අපට ලබා දුන්නා. එවන් විටෙක ඒවා අතහැර මිළට ගත යුතු හාල් මිටි ප්‍රමාණය තීරණය උනා.

මේ කාරණය අහවර උනාට පස්සෙ දන්සැල් සංවිධායක කමිටුව ගමේ හැම ගෙදරකටම රාත්තිරියේ යනවා..ඒ යන දවසටත් අපි එක්ක යන පොඩි උන් ගම දෙවනත් කරන නිසා ඈත තියාම දන්සල් නඩය එන බව ගම්මු දන්නවා. ආධාර එකතුකිරිල්ලක් නැති හින්දම කවුරුත් හැංගෙන්නෙ නෑ.

මේ ගමනේ අරමුණ උනේ දන්සැල දවසට එතැන සිදුකරන කටයුතු වලට සහභාගි වන ලෙස පොදුවේ හැමටම ආරාධනා කිරීම, විශේෂයෙන් කාන්තා පාර්ශවයට...බුලත් හුරුල්ලක් අතේ තියලා අපේ අම්මලාට, නැන්දලාට, අක්කලාට, දන්සැල දවසට ඇවිදින් අපිට උදව් වෙන්න කිව්වාම ඒ අයගෙ මූණු පොඩි සතුටින් ඉපිලෙනවා, ඒ අයට නිසි ගෞරවය දීලා, ගෞරවාන්විතව ආරාධනා කරනවාට ඒ ඇත්තො බොහොම මනාප උනා. ඒ නිසා අති මහත් බහුතරයක් ගමේ අය එදාට දන්සැල පවත්වන තැනට ආවා.

ඊටත් පස්සෙ තියෙන්නෙ අවශ්‍ය භාජන සොයා ගැනීම. විශාල ප්‍රමාණයේ හට්ටි මුට්ටි, ඇළුමිනියම් භාජන හිමිකරුවන්ගෙන් ඉල්ල ගන්නෙ ඒ අය ඉදිරිපිටදිම ඒවා හදුනාගත හැකි ලෙස සලකුණු යොදමින්. ඊටත් පස්සෙ දන්සැල පැවැත්වෙන භූමිය ශුද්ධ පවිත්‍ර කිරීමත්, වේලාසන පලන ලද දර ආදිය නිසි ලෙස ගබඩා කිරීමත් සිදුකෙරෙනවා. වෙසක් දිනයට දවස් දෙකකට පමණ කලියෙන් තමයි සමරු මාමගෙන් ඉල්ලගන්න මහ ට්‍රැක්ටරේ අරගෙන කොලු රැළ ගම වටේ රවුමක් දාන්නෙ.

මේ ගමනෙ අරමුණත් ආධාරම තමයි. සමහරු මුදල් ආධාර වෙනුවට ද්‍රව්‍යමය ආධාර ලියනවා, ගෙදර ගහෙන් අඹ, මගෙන් පොල් ගෙඩි 10 යි. ගමේ ඇත්තො මෙහෙම ආධාර පත්තරේ ලිව්වට මේ ආධාර අපි තමයි ගස්වලින් බිමට ගන්න ඕනෙ. මහ ට්‍රැක්ටරයත් අරගෙන ගොහිං අපි කොරන්නෙ අන්න ඒ අහවල් කාරණේ තමයි.

වෘත්තීය පොල් ගස් නගින්නෙකු වන ලාල් අයියා තමයි ෆයිලට්. මිනිහා දන්සැල් ආධාරයට ලියලා තියෙන පොල්ගෙඩි ප්‍රමාණය පමණක් කඩලා බහින්නෙ නෑ. ගෙදර ඇත්තන්ගෙ පහසුවට පැහිලා තියෙන පොල් ඔක්කොම කඩලයි බිම බලන්නෙ.

වතාවක් අපේ ගමේ ඇලන් උන්දැ ගෙදර ගහෙන් අඹ කියලා ලියලා තිබුනා. අපි ආධාර එකතු කරන්න ගිය දවසෙ ඒ නිවසේ කිසිවෙකු හිටියෙ නෑ. දන්සැලේ වැඩ රාජකාරි අස්සෙ ආයෙ දවසක අඹ කඩන්න එන්න කියලයැ. ආයෙ ඉතිං නන්දිකඩාල් වලට හමුදාව ගැහුවා වගේ අපේ උන් අඹ ගහේම ගෙඩි කඩලා ට්‍රැක්ටරේට පැටෙව්වා.

පහුවදා ගෙදර ආපු ඇලන් හාමිනේ...හෙළුවෙන් ඉන්න අඹ ගහ දැකලා නප්පියට නැගලා. කවුද යකෝ මේ අලුගුත්තේරු වැඩේ කලේ...මම කිව්වෙ මුන්ට  ඔක්කොම අඹ කඩන්න කියලද ? මේ අපරාදෙ කරන්න ඇත්තෙ ඌරු ජයන්තයම තමයි. අපේ කෙලීගෙ පොඩි කොලුවට කන්න අඹ ඉදවලා යවන්න හිටියා මදැයි. නෙදකින් නොසන්ඩාල හැත්ත. මේ විදියට අඹ කඩන්න ගිය උන්ගෙ වරුණාව ඇලන් උන්දැගෙ ශ්‍රී මුඛයෙන් ඉතාම කන්කළු විදියට පිටවෙන බව අපිට ආරංචි උනේ උන්දැගෙ අසල්වැසියන්ගෙන්. ඒ උනාට කිසිවෙකු මොකුත් කියන්න ගියේ නෑ. එදායින් පස්සෙ කිසිම දවසක ඇලන් උන්දැ අපිට උදව් කලෙත් නෑ.

ඔය විදියට අඹ වැඩි අය අඹ දුන්නා. පොල් වැඩි අය පොල් දුන්නා. කොස් වැඩි අය කොස් දුන්නා. සමහර කෙල්ලො දන්සැල අස්සෙ කොල්ලන්ට බහ දුන්නා. ඒ වෙද්දිත් ලව් කොර කොර හිටපු උන් දන්සැලේ සංවිධාන වැඩ  අස්සෙ කාටත් හොරෙන් උම්මා දුන්නා.

අපේ ජයන්තයගෙ මාමා කසාද බැදලා හිටියෙ ඉන්දියානු ජාතික රූමත් ලලනාවක්. වෘත්තියෙන් පිටරටක නර්ස් නෝනා කෙනෙක්. ජයන්තගෙ මාමා කාලයක් පිටරට රැකියාව කරලා නිවාඩුවටයි ඕන්න දැන් ඇවිදින් ඉන්නෙ. ඒ අල්ල පනල්ලෙ කොල්ලන්ගෙ වැඩේනෙ කියලා ගෙදර ගහකින් පොල් වල්ලක් කපාගෙන යන්න කියලා ආධාර පත්තරේට ලිව්වා.

ෆයිලට් ලාල් අයියයි..සමරු මාමගෙ මහ ට්‍රැක්ටරයෙ කට කපලා ඉන්න දන්සැල් නඩයයි ඔන්න ඒ ඉඩමට සැපත් උනා කියලා කියමුකො. අපි යන වෙලාවෙ ගෙදර හිටියෙ නර්ස් නෝනා විතරයි...දන්න ඉංගිරිසියෙන් කාරණය විස්තර කලාට පස්සෙ එයාම පෙන්නුවා පොල් කඩන්න ඕනෙ ගහ.

මේකි හිටියට කමක් නෑ ලාල් අයියෙ....උඹ වලු දෙකක්ම කඩපන්...මම මාමට කියන්නම්... ජයන්තයා සිංහලෙන් වීරයා වගේ කෑ ගහනවා...

උඹ කියනවා නම් මට මොකද....ඔන්න පුතෝ එහෙනම් වලු දෙකක්ම කැඩුවා...

ලාල් අයියට පොල් ගහ මුදුනෙදි මියගිය ආච්චි වැහුන හින්දද කොහෙද පිස්සු විකාරෙන් වගේ පොල් වලු දෙකට වක් මන්නෙන් කොටාගෙන කොටාගෙන ගියේ....හතර අතේ පොල් හැලෙනවා,

මෙන්න මේ වෙලාවෙ තමයි ගේ ඇතුලෙ හිටිය නෝනා කෑ ගහගෙන එළියට දුවගෙන ආවෙ...දන්සැලට ලිව්වෙ එක පොල් වල්ලයි කියලා...බිම හැපුනෙ නැති ටික විතරයි...අනේ එතැනින් පස්සෙ ජයන්තයගෙ සිංහ නාදය බලු කෙදිරියක් බවට පත් වෙලා කුජීතම වෙලා ගියා.

අපේ අල්ලපු ගමේ ඇත්තන්ට අැති පදම් ඉඩම්...හැම කෙනෙක්ටම අක්කරයක්වත් අවම තියෙනවා. මේවායේ මායිම් වල තියෙන කොස් ගස් මැයි මාසය වෙද්දි අතින් කටින් විශාල කොස් ගෙඩි දරාන ඉන්නෙ අපේ දන්සැලටම පුදන්න වගේ. සමහර වෙලාවට කොස් කඩන අස්සෙ වරකා / වැළ එහෙමත් අහු වෙනවා. ඒ වෙලාවට කොස් කැඩිල්ල පැත්තක තියලා හැමෝම ඒවට වගකියන්නෙ නිවෙස් හිමියාගේ අවසරය ඇතුවයි. සමහර වෙලාවට අපිත් එක්ක වැල, වරකා කන්න ගෙදර ජෝඩුවත් එකතු පහදු උනා.

කොස් ඉඩම් වලට යාබදව තියෙන කැළෑතුල මැල්ල කොළ ඇති පදමට...ඒවාත් අවශ්‍ය පමනට කඩලා ට්‍රැක්ටරයට පටවනවා. කොස් කඩලා දවසක් දෙකක් තියෙද්දි මේවා ඉදෙන්න බලනවා. අන්න එතකොට කොස් තැම්බුවාම රසය වෙනස් වෙනවා. කොස් ගෙඩි 200 ක වගේ ප්‍රමාණයක් මේ අවධානමෙන් බේරගන්න අපි යෙදූ උපක්‍රමය, අපේ ගමේ තනිදොරේ පොඩි ඇනිකට් එකේ දොර වහලා ඒ ජලාශයට කඩපු කොස් අත ඇරපු එක. ඒවා අපි පහුවදා ගොඩ ගන්න තුරු පාවි පාවි තිබුනා. කවුරුවත් අත තිබ්බෙ නෑ.

දැකලා නැති අය බලාගන්න . මෙන්න මේවා තමයි මැල්ල කොල කියන්නෙ.

මෙතෙක් වේලා කියපු විදියට වැඩ කටයුතු කරගෙන ඇවිදින් වෙසක් දවසත් උදා වෙනවා කියමුකො. එදා උදේම තමන්ගෙ වැඩක් වගේ උවමනාවෙන් ගමේ කාන්තා පාර්ශවය දන්සැල තියෙන තැනට එන්නෙ තම තමන්ගෙ නිවෙස් වල තියෙන හොදට කැපෙන පිහි එහෙම අරගෙන. 

පොල් ගාන්න කරදරයක් තිබුනෙ නෑ. අල්ලපු ගමේ හිටියා මහා පරිමාණ කිරිටොෆී නිෂ්පාදකයෙක්. අන්න එයාගෙ යාන්ත්‍රික හිරමන කීපයක්ම අපට ලබා දුන්නෙ අපේ කටයුතු පහසු කරගන්න. විනාඩියක් යන්න කලින් පොල් බෑයක් ගෑවිලා. අහක බලාගෙන හිටියොත් පොල් කට්ට පසාරු කරගෙන යන නිසා හොද කල්පනාවෙන් තමයි පොල් ගෑම සිදුවුනේ.

දන්සැල් භූමියේ කෝකියෝ හිටියෙ නෑ නොවැ. අපේ වැඩිහිටි ආච්චිලා තමයි තමන්ගෙ බාල පරම්පරාවට ගුරු හරුකම් දීගෙන උයන පිහන රාජකාරිය යස අගේට කොලේ. උදේ පාන්දරම කොස් කපලයි දන්සැලේ කටයුතු හැම වසරකම ආරම්භ උනේ. ඒ ඇත්තියන්ට අවශ්‍ය වෙලාවට තේ කහට එක ලගට කලේ අපේ ගැටිස්සියො ටික. දන්සැල අස්සෙ ගැටිස්සියන්ට ඇහැ කරකවපු මනමාළ රැලකුත් වෙනම උන්නා....ඒක ඉතින් ලෝක ස්වභාවය නොවැ. ඒ වගේ සිදුවීමක් දෙකක් නැත්තං දන්සැලක වැඩ කරන්න කොල්ලො කෙල්ලො එයිද ආයිබෝං.

ඔයින් මෙයින් කෑම ටික සූජානම් කරලා අහවර උනාම,  ගමේ නායක හාමුදුරුවො මෙතැනට වඩින්නෙ වේලාසන කරන ආරාධනය නිසා. මේ කටයුත්තට හවුල් වන සියලුම අයට තෙරුවන් සරණ ප්‍රාර්ථනා කරලා, දන්දීමේ ආදීනව පිළිබද කෙටි අනුශාසනාවකුත් පවත්වලා, ආගමික කටයුතු අවසන් උනාට පස්සෙ දන්සැලේ ආහාර වලින් මුල්ම කොටස බුද්ධ පූජාව විදියට පන්සලට රැගෙන යන්න කීප දෙනෙක් කටයුතු කොරනවා.

ඊටත් පස්සෙ තමයි කිත්තා අතේ තියෙන තුන් හුලස් වැලට ගිණි ඇවිලෙන්නෙ. දන්සැල ආරම්භ වෙන වගට අප ලබාදෙන සංඥාව තමයි ඒ. එතැනින් පස්සෙ එකම එක සැරයයි දන්සැලට එන්න කියලා කොඩියක් වනලා ආරාධනා කිරීමට සිදුවෙන්නෙ. එයින් පසුව ඉතින් වෙසක් සිරි නරඹන්න ඒ මේ අත යන ජනතාව ස්වේච්ඡාවෙන්ම පෝලිම් ගැහිලා අපට උපරිම සහයෝගය දුන්නා.

දන්සැල පැවැත්වෙන දවසට හැම ගෙදරකම වැඩිහිටි කාන්තාවො මෙතැන නිසා ඒ ඇත්තන්ගෙ පවුල් වල අයට කෑම පාර්සල් යවන්නෙ තවත් පිරිසක්. මේ ආකාරයෙන් ක්‍රමානුකූලව දන්සැල පවත්වාගෙන යද්දි, අවශ්‍යතාව අනුව බත් උයන්නත්...ඒවා ලිපෙන් බා ගත් පසුව කෙසෙල් කොළ මත තුනී කරන්නත් තවත් පිරිසක් සැදී පැහැදී සිටියා. එක් එක් වගකීම් වෙන් වෙන් වශයෙන් විවිධ පුද්ගලයන්ට ලබා දී තිබුන නිසා කිසිම තැනක ගැටලුවක් ඇති වෙන්නෙ නෑ. හොද පිරිස් බලයක් නැතුව බත් දන්සැලක් කරන්න නම් අමාරුයි ගොයියො.

මේ විදියට පැවැත්වෙන දන්සැල අවසාන වෙන්නෙ අපි සූජානම් කල ආහාර පාන සියල්ල අවසන් උනාට පස්සෙ. පිරිස විසිර යන්න කලින් භාජන සියල්ලම පිරිසිදු කරලා ඒවා නිසි හිමිකරුවන්ට එදිනම ලබා දෙන්නෙ, වෙසක් දිනයෙන් පසුව පිරිස් බලය නැත්තටම නැති වී යන හින්දයි. මේ සියලුම වැඩ අවසන් උනාට පස්සෙයි කොලු ගැටව් නිවෙස් බලා යන්නෙ. නමුත් නා කියා පිරිසිදු වෙලා නැවත හමුවෙන බලාපොරොත්තුවෙන් තමයි උන් යන්නෙ.

දන්සැලට එකතු වෙන ආධාර පරිපාලනය කලේ කොක්බෙට්ටා කියලා අපි ආමන්ත්‍රණය කරපු තොග කඩයක් පවත්වාගෙන ගිය සහෝදරයෙකු යටතේ. ඔහුගෙ හොර බොරු වංචා නෑ. අහවල් දිනේට ශේෂය මෙච්චරයි කියන්න ඕනෑම වෙලාවක හැකියාව ඔහුට තිබුන නිසා දිගින් දිගටම අපේ භාණ්ඩාගාරික වෙලා හිටියෙ කොක් බෙට්ටා.

හැම අවුරුද්දෙම වගේ දන්සැලෙන් පස්සෙ යම් මුදලක් අත ඉතිරි වෙනවා. මේ මුදලෙන් කොටසක් ඊලග වසරෙ දන්සැල උදෙසා පාවිච්චි කරන්න යෞවන සමාජ ගිණුමට බැර කරනවා. ඉතිරියෙන් දන්සැලට සහාය දුන්න තරුණ කොල්ලො, කෙල්ලො, වැඩිහිටියො කොළොම්පුර වෙසක් සිරි නරඹන්න යන්න වාහන පහසුකම් සපයාගන්නවා.

මම බොලාට කිව්වා නොවැ කොලු සැට් එක ආපහු එන්නයි දන්සැලෙන් පස්සෙ ගෙදර ගියේ කියලා. මේ පිරිස ආයෙම එකතු වෙන්නෙ සමරු මාමගෙ වහලා දාලා තියෙන කඩ කාමර පෙලේ කඩයක් ඇතුලෙ. වෙසක් කියලා නෑ. වැයවූ කාය ශක්තිය නැවත ලබා ගන්න පණුබේත් සුට්ටක් බොන්නයි මේ සූජානම..

තම තමන්ගෙ වයසට ගැලපෙන උන්ගෙන් සැදුන විවිධ කණ්ඩායම් විවිධ තැන් වල. අපේ දෙමාපියන්ට හොරෙන් තමයි සිද්ධිය දැන් යන්නෙ. මේ කියන දවසෙ මමයි, මගේ මලයයි, බැල්ලියි, මාකස් ගොයියයි බෝතලයක් අරන් වෙනම අයිනක් ගැහුවා. අපි හතර දෙනා දැන් එක එකාගෙ පම්පෝරිය අහන ගමන් සීදුවෙ ගල් බෝතලය හිස් කරගෙන යනවා. මට මතක විදියට බයිට් එකට තිබුනෙ දන්සැලෙන්ම පන්න ගත්ත කට්ට කරවල.

ගෙදරින් කිසිවෙක් ආවොත් ජංජාලයක් වෙන්න පුලුවන් නිසා කඩ කාමරය වහගෙන ඇතුලට වෙලා තමයි අපි දැන් සීදූවෙ අරවා පානය කරන්නෙ. කඩ කාමරයට එළියෙන් ඉන්නෙ අපිට වඩා වැඩිමල් පිරිස.

සීදුවෙ අරවා

ඔයින් මෙයින් පෑ භාගයක් පමණ ගතවුනා කියලා කියමුකො. එක සැරේම බැල්ලිගෙ තාත්තගෙ කටහඩ ඇහුනා.

අපේ පුතා එහෙම දැක්කද ?.....

නෑනෙ මාමෙ...අපි දැක්කෙ නෑ....පිටත හිටිය උන් එහෙම උත්තර දෙනකොට බැල්ලි හිටියෙ වීදුරුවකට පුරව ගත්ත ඇක්ස්ට්‍රා ස්පෙෂල් එක්ක.

දොර වහලනෙ තියෙන්නෙ...භය නැතුව ඕක ඇදපං...මම බැල්ලිට එහෙම කිව්ව හින්දද කොහෙද එක හුස්මට ගුඩුස් ගාලා බොක්කට හලන්නම් කියලා ධෛර්යය අරගෙන ඒකා වීදුරුව ඉහළට ඔසවලා කටට හලනවාත් සමගම හදිසියේ විවර වෙච්ච කඩ කාමරයේ දොරෙන් උගේ තාත්තා ජීවමාන වුනා.

තෝ මොකද යකෝ ඔතන කරන්නෙ....

පිය සෙනෙහස නිසාම ඇතිවුන ගෞරවයෙන් බැල්ලී එක්වරම නැගී සිටියා.

අඩි දෙකට තුනට එතනට පැමිණි පියා ...පුත්‍ර ස්නේහය මේ යැයි කියමින් බැල්ලිගේ කන් අඩිය රත්වෙන්න එකම එක පාරක් ගැහුවා...

පල ගෙදර...

ආ....අයියයි මල්ලියි දෙන්නත් ඉන්නෙ....මම කියන්නම් තාත්තට.... එහෙම කියලා බැල්ලිගෙ තාත්තා බැල්ලිව දක්කගෙන ගේ පැත්තට ඇදුනා. මමත්, මලයත්, මාකස් කොලුවත් බෝතලේ වැඩ කටයුතු අහවර කරලා බැල්ලිගෙ ගෙදර පිළිකන්න පැත්තට හොර රහසෙ කිට්ටු කලේ මේකාට මොකද උනේ බලන්න.

අපි යද්දි යුද්ධාධිකරණය රැස් වෙලා තිබුනෙ. සාලයේ ඉදගෙන ගෙදර උන් බැල්ලිගෙ භෞමික අඛණ්ඩතාව කීති කීතු වලට ඉරා දැම්මා. වෙසක් සද බොද වෙලා පේනකොට මමත් මලයත්, මාකස් කොලුවත් නිවසට ඇදුනා.

තවත් දවස් කීපයකට පස්සෙ තමයි බැල්ලිව මුලිච්චි උනේ.

අඩෝ...උඹලගෙ තාත්තා එදා අම්මට කිව්වද බං...උඹ අරක්කු බොනකොට මාට්ටු උනා කියලා....අපි එහෙම ඇහුවා.

නෑ නෑ....අම්මට කිව්වෙ බියර් බිබී ඉද්දි කනෙන් ඇදගෙන ආවා කියලා....

එහෙනං තාත්තා ගල් බෝතලේ අදුනගෙන නෑ....

උඹට පිස්සුද යකෝ...DCSL එකේ අවුරුදු 20 කට කිට්ටුව වැඩ කරන අපේ තාත්තා ගල් අරක්කු අදුනන්නෙ නැද්ද ?

තොට බොන්න ඕනෙ නම් මම ගෙදර ගෙනල්ලා බොන දවසට මගෙන් ඉල්ලපිය...එක එකා එක්ක ජවුසං නටන්නෙ නැතුව, ඔහොමයි තාත්තා කිව්වෙ.

අපේ තාත්තා හොදයි නේද බං....එදා මට කනට ගැහුවට, එහෙම කියපු බැල්ලි අපි දිහා බලලා අසික්කිත හිනාවක් දැම්මා.

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.

ප.ලි

මේ කියන කාලයේ සිරා කොලුවා උසස් පෙළ සිසුවෙකි. ගල් බෝතලේ රහස අපේ නිවෙසද සොයා ආවෙන් පොදු වැඩ නිම වූ විගස නිවසට පැමිණිය යුතු බවට අලුත් නීතියක් මව හා පියා එකතුව සම්මත කරගත්තෝය. අපේ අම්මාගේ දෝස් මුරය නම් ඒ සතිය පුරාම පැවතෙන්නට ඇත.

පසු කලෙක බැල්ලී සහ පියා...චියර්ස් දමා එකටම බිව්වෝය. මේ කියන බැල්ලි අද එක්දරු පියෙකි.