107 මැලේසියාවේ වෙසක් අසිරිය

වෙසක් දිනයත් ගෙවී ගියේය. ලංකාවේ සිටියා නම් මේ දින කීපය ඉතා රසවත්ව ගෙවෙනු ඇත. දන්සැල්, තොරණ, වෙසක් කූඩු මෙන්ම වෙසක් සිරි නරඹන්නට ඒ මේ අත සැරිසරන මහා ජනකාය අතර මටද ඉඩක් තිබෙන බව සිහිවෙන සෑම වාරයකම මගේ සිත වෙසක් සිරි නැරඹූ අතීතයේ දිනෙක නතර වෙයි.

මැලේසියානු දින දර්ශනයට අනුව මෙවර වෙසක් දිනය යෙදී තිබුනේ මැයි මස 13 වෙනි අගහරුවාදාටය. ඒ අනුව ශ්‍රී ලංකාවේ ඤාති හිත මිත්‍රාදින්ට කලියෙන් වෙසක් සමරන්නට අපට අවස්ථාව ලැබුනි. මැලේසියාවේ වෙසෙන අතිමහත් බෞද්ධයන් වූ කලී චීන සම්භවයක් ඇති පිරිස නිසාම වෙසක් සැමරුමේ මුල් තැන ගන්නේද ඔව්හුය.

මා වෙසෙන මැලේසියාවේ ක්වාලාලම්පූර් නුවර ශ්‍රීලාංකික බෞද්ධ හිමිවරුන් වැඩ සිටින ප්‍රධාන බෞද්ධ විහාරස්ථාන දෙකක් පිහිටා තිබේ. ඉන් පළමු වැන්න බ්‍රික්ෆීල්ඩ් ප්‍රදේශයේ පිහිටා ඇති බෞද්ධ මහා විහාරයයි. දෙවැන්න සෙන්තුල් ප්‍රදේශයේ පිහිටා ඇති ශ්‍රී ලංකා බෞද්ධ විහාරයයි. මේවාට අමතරව අපේ හිමිවරුන් වැඩ වෙසෙන තවත් විහාරස්ථාන දෙකක් මැලේසියාවේ තිබෙන බව මා අසා තිබේ. ඉන් එකක් මැලේසියාවේ පෞරාණික නගරය ලෙස සැලකෙන මලක්කාවේ පිහිටා තිබේ.

මේ සියලුම විහාරස්ථාන අතරින් ප්‍රමුඛතම තැනෙහි ලා සැළකෙන්නේ බ්‍රික්ෆීල්ඩ් බෞද්ධ මහා විහාරයයි. ඒ වටා සිටින දායක පිරිසත්,විහාරස්ථානයෙන් සිදුවන සමාජ සේවා කටයුතු ආදියත්, විහාරස්ථානය ඈත අතීතයේ ආරම්භ වීමත් ආදී කරුණු සළකා බැලූ කල එහි වරදක් පෙනෙන්නට නැත. 1895 දි ඇරඹී ඇති මේ විහාරස්ථානය ශ්‍රී ලංකාවෙන් මැලේසියාවට පැමිණ රැකියාවල නියුතු බොහෝ දෙනා තම ආගමික කටයුතු උදෙසා නිතර යන එන ප්‍රමුඛතම ස්ථානයයි.

මැලේසියාව බ්‍රිතාන්‍ය යටත් විජිතයක් ලෙස පවතින සමයේ ඉංග්‍රීසීන් විසින් විවිධ අංශයන්හි නිපුනතා පෙන්වා ඇති ශ්‍රී ලාංකිකයන් මැලේසියාවට ගෙන්වා තම කටයුතු සදහා සහාය කරගෙන ඇති බව ඉතිහාසයේ සදහන් වෙයි. ඒ කාලයේ අපේ මාතෘ භූමිය ආසියාවේ අනෙකුත් රට වලට වඩා ආර්ථික දියුණුව අතින් ඉදිරියෙන් පැවති රටකි. බේකරි කර්මාන්තය සහ රත්‍රන් භාණ්ඩ නිෂ්පාදනය වැනි කර්මාන්තයන්ද ශ්‍රී ලාංකිකයන් වෙතින් මැලේසියාවට දායාද වූ දේ වෙති.

ලංකාවෙන් මැලේසියාවට සංක්‍රමණය වූ මේ ඇත්තන් තම තමන්ගේ දෛනික කටයුතු වලට විරාමයක් ලබා දී දිවා ආහාරය භුක්ති විදීමෙන් අනතුරුව බ්‍රික්ෆීල්ඩ් ප්‍රදේශයේ අද මහා විහාරය පිහිටා තිබෙන ඉසව්වේ පිහිටා තිබූ බෝ සෙවනක හිද අල්ලාප සල්ලාපයේ යෙදුන බවත්...කල් යත්ම මේ ස්ථානයේ බෞද්ධ පන්සලක් ඇරඹීමට ඔවුන්ට අදහසක් පහළ වූ බවත්...ඒ කටයුතු සදහා ඉංග්‍රීසීන් අතර සිටි සුදු ජාතික කාන්තාවකගේ සාදර අනුග්‍රහය ලැබුනු බවත් බ්‍රික්ෆීල්ඩ් මහා විහාරය ගැන සහ මැලේසියාවේ  අතීතය පිළිබද සිය සංචාරක සටහන් ඔස්සේ සමන් අතාවුදහෙට්ටි මහතා විසින් රචනා කරන ලද සරවක් නදිය දිගේ නම් කෘතියේ සදහන් වෙයි. මේ කෘතියද හෙතෙම දොරට වැඩූයේ මේ කියන මහා විහාර සෙවනේදීමය. මැලේසියාවේ සංචාරයකට පැමිණෙන්නට කල්පනා කරන කෙනෙකු වේ නම් මේ පොත කියවිය යුතුමය. එය ඉතාමත්ම රසවත් එකකි.

පොත දොරට වැඩිය දවසෙ මේසයක් තියාගෙන පොත් විකුණනු ලැබුවෙත් සිරා කොලුවම තමයි.

පොතේ දොරට වැඩුම සිදුකල දවසෙ කර්තෘ තුමා සමග ආරාධිතයන්ගෙන් කීප දෙනෙක්

යටත් විජිත සමයේ අපේ ජනතාව බ්‍රික්ෆීල්ඩ් ප්‍රදේශය අවට වැඩිපුර ජීවත් වුවද කාලයේ ඇවෑමෙන් එය සම්පූර්ණයෙන් වෙනස් වී තිබේ. ශ්‍රී ලංකාවෙන් මැලේසියාවට සංක්‍රමණය වූ මුල්ම පිරිසේ තෙවැනි හා සිව්වන පරපුර වර්තමානයේ මෙහි ජීවත් වෙති. ඒ ඇත්තන් සියල්ලන්ම වාගේ අද මැලේසියානු පුරවැසියන්ය. සිව්වන පරපුරේ බොහෝ දෙනෙකුට සිංහල භාෂාව කථාබහ කරන්නට හැකියාවක් නැත. නමුත් ඒ හදවත් තුල සිංහල කම නොනැසී ඇති බව ඔවුන් සමග කථා බස් කරන විටෙක මට හැගී තිබේ.‍

වර්තමානයේ බ්‍රික්ෆීල්ඩ් යනු මැලේසියාවේ වෙසෙන දෙමළ ජනතාවගේ කේන්ද්‍රස්ථානයකි. අන්‍ය ආගමිකයන් අති මහත් බහුතරයක් වෙසෙන පෙදෙසක මහා විහාරය පිහිටා තිබුනද එයට කිසි බලපෑමක් හානියක් නැත. මැලේසියාවේ පවතින ආගමික සහ ජනවර්ග අතර තියෙන සංහිදියාව නිසාම ඒ ඇත්තන්ද වෙසක් දිනය දවසේ බුදුන් පුදන්නට මලක් දෙකක් අතින් ගෙන මහා විහාරයට පැමිණ සිටි අන්දම මා ඇස් පනාපිට දුටුවෙමි. ඒ දසුන මා සිත තුල ඇතිකලේ චමත්කාරයකි. ආගම් අනුව ගහ මරාගන්නා ලෝකයක මෙලෙස සමගි සම්පන්නව සිටිය හැකි නම් කෙතරම් භාග්‍යයක්දැයි මට සිතිනි.

වෙසක් දින උදෑසනම මම බ්‍රික්ෆීල්ඩ් මහා විහාරය වෙත ගියෙමි. මා මැලේසියාවේදී සමරන දෙවැනි වෙසක් මංගල්ලය මෙය වුවද ගිය වසරේ මේ කාලය වන විට මා සිටියේ රටේ අගනුවරට කිලෝ මීටර් 240 ක් පමණ දුර, බෞද්ධ පන්සලක් ලග පාත නැති ඉපෝ නුවර නිසා එවර පන්සල් යාමට නොහැකි විය. ඒ අනුව මේ මාගේ පළමු මැලේසියානු වෙසක් අත්දැකීමයි.

සුපුරුදු පරිදි දුම්රියේ ගොස් කේල් සෙන්ට්‍රල් දුම්රිය නැවතුමෙන් බැස පාද යාත්‍රාවෙන් මහා විහාරය දෙසට යන විට ඒ ප්‍රදේශයම සැණකෙළි ස්වරූපයක් ඉසිලීය. මාර්ගය දෙපැත්තේම අන්‍ය ආගමිකයන් විසින් පවත්වාගෙන ගිය විවිධ වෙළද සැල්ය. තැනක රස කැවිලිය, තැනක ආගමික පිළිමය, තවත් තැනක ඇදුම් පැළදුම්ය...මේ නානාප්‍රකාර විසිතුරු අතරින් මහා විහාරයේ පිවිසුමට ලගා වන විට එතැන මහා තදබදයකි. අති විශාල ජනතාවක් පන්සල තුල වූහ.

ආගම් කීපයකට අයත් පිළිම, එක ලෑලි තට්ටුවක් මත...

මැලේසියාවේ රසකැවිලි.
මැලේසියානු ජාතිකයන් කුරුල්ලන් මෙන් ඕනෑම වෙලාවක යමක් හැපීමට
දක්වන රුචිකත්වය නිසා මෙරට සෑම තැනකම ආහාර විකුණන ස්ථාන තිබෙයි.
මග දෙපස රසකැවිලි විකුණන තැන්ද එමට තිබෙයි.

විහාරයේ පිවිසුම් දොරටුව

සාමාන්‍යයෙන් මෙරට දමිළ ජනතාව කපුරු මල් රැගෙන කෝවිල් යන්නට කැමතිය. ඔවුන් වෙසක් දිනයේද කපුරු මල් රැගෙන පවුල් පිටින් පන්සල් පැමිණ සිටියහ. ඒ සදහා අවශ්‍ය කපුරු මල් විකුණන්නට තැන්
කීපයකම වෙළද සැල් තිබුනි. දෙමළ ජනතාවට අමතරව මැලේසියානු මුස්ලිම් ජනතාවද පන්සල තුලදී මා දුටුවෙමි. එය මා කලින් කියූ ආගමික සහජීවනය පිළිබද කදිම උදාහරණයකි.

පන්සලට ඇතුලු වෙන තැනම හොදින් ප්‍රදර්ශනය වන ලෙස එල්ලා තිබූ බැනරයකි. පන්සලේ ක්‍රියාත්මක
වන ආධාර වැඩසටහන් පිළිබද එයින් සන්නිවේදනය කෙරිණි. ඊට අමතරව මහා විහාර භූමිය තුලද විවිධ
වෙළදසැල් ක්‍රියාත්මක විය. මේ සියල්ලම එක් අරමුණක් උදෙසාය. දිනෙන් දින මහා විහාරයේ සෙවන
පතන බැතිමතුන් ගනන ඉහළ යන හෙයින් ඒ ඇත්තන්ටත් ප්‍රමාණවත් ලෙස පන්සලේ යටිතල පහසුකම්
දියුණු කිරීමත්, දැනටත් 1500 කට ආසන්නව ඉගෙන ගන්නා දහම් පාසල් දරුවන්ටත්, ඔවුන්ට
ස්වේච්ඡාවෙන් උගන්වන 100 ඉක්මවා ඇති ගුරු මණ්ඩලයටත් පහසුවක් වෙමින්, අමතර පන්ති කාමර, පුස්තකාල ආදිය ඇතුලත් විශාල ගොඩනැගිල්ලක් ඉදිකිරීමත් මේ අරමුණු අතර වෙති. වෙසක් දිනයේ මේ අරමුණට සහාය පලකරමින් මහා ජනකාය අතර පින්කැට අතැතිව සිටි අය අතර අබෞද්ධ අයද විශාල
දෙනෙක් වූහ. මා මේ කියූ දෑ වලට අමතරව තවත් විශාල වපසරියක සමාජ සත්කාර මේ සෙවනේදී
සිදුවෙයි.

මහා විහාරයේ බුදු මැදුර අද අතුරු සිදුරු නැතුව පිරී ඇති සෙයකි. ඒ ඉදිරියේ මහා පෝලිමකි. ස්වේච්ඡා සේවකයන් යුහුසුලුව ක්‍රමානුකූලව ජනතාව බුදු මැදුර තුලට ඇතුලු කිරීම සහ පිටත් කිරීම කරති. ජනතාව
දණින් වැටී බුදු රදුන් නමදිති. අන්‍ය ආගමිකයන් කියා වෙනසක් නැත. ඔව්හුද මහත් භක්තියෙන් බෞද්ධ ජනතාව සමගම මුසුව සිටී. ශ්‍රී ලාංකික ස්වාමීන් වහන්සේ විසින් සියල්ලන් උදෙසා ආශිර්වාද පාඨ
සජ්ජායනය කරති.

පන්සලේ තවත් තැනක බීම දන්සැලකි. තවත් තැනක බත් දන්සැලකි. තවත් තැනක චීන ක්‍රමයේ නූඩ්ල්ස් දන්සැලකි. මේ සියල්ලක්ම නිර්මාංශ ගණයේ ඒවාය. විවිධ රට වලට අයත් බෞද්ධයන් ඒවායේ කටයුතු මෙහෙයවති. පන්සලේ ප්‍රධාන ශාලාව තුල ලේ දන්දීමේ පිංකමක් පැවති අතර ඒ ශාලාවේම පසෙකින් දහම් පාසල් දරුවන්ගේ වෙසක් නිර්මාණ ප්‍රදර්ශනය කර තිබුනි.

බීම දන්සැල සහ බත් දන්සැල

බත් දන්සැලේ තිරය පිටුපස

එහෙත් මේ සියල්ලටම වඩා මාගේ සිත් ගත්තේ විවිධ මල් වර්ගයන් භාවිතයෙන් සුවදවත් කල සුවද
පැනින් පන්සලට පැමිණෙන බැතිමතුන්ට ස්වාමීන්වහන්සේ විසින් ආශිර්වාද කරන ලද දර්ශනයයි.
එය ලංකාවේ අපට හුරු පුරුදු නැති අත්දැකීමකි. සමහර විටෙක මෙය මහායාන බෞද්ධ සම්ප්‍රදායේ
කටයුත්තක් වන්නට බැරි නැත. ඒ කටයුත්ත සිදුවෙන තැනම පසෙකින් බැතිමතුන් වෙත ලබාදෙන පිරිත්
නූල් සැකසීම සිදුවෙමින් තිබුනි. පන්සලට පැමිණෙන සැමටම පිරිත් පැන් බෝතලයක් සහ පිරිත් නුලක්
ලබා දුන්හ. මේ කටයුතු ඡායාරූප ගත කරමින් සිටි සිරා කොලුවාටද මහා ජල ප්‍රහාරයකින් ආශිර්වාද
කරන්නට එතැන වැඩ සිටි චීන පෙනුමකින් යුතු ස්වාමීන් වහන්සේ කාරුණිකව කටයුතු කල සේක.

පිරිත් නූල් සූජානම් කරනා කාන්තා ප්‍රජාව

බෝ සමිදු අභියස

දහම් පාසල් දරුවන්ගේ ව්‍යාපෘතියක්

චෛත්‍ය රාජයාට යටින් පිහිටා ඇත්තේ විවිධ රටවල සම්ප්‍රදායන්ට අනුව නිමවූ
බුදු පිළිම වහන්සේලාගේ කදිම එකතුවකි.

මා හට ලැබුනු පිරිත් පැන් බෝතලය.

බත් දන්සැලෙන් සප්පායම් වී මහා විහාරයෙන් පිටතට පැමිණි විට යනෙන මග බිම හිදගෙන සිටි යාචක
ප්‍රජාව මගේ නෙත ගැටුනි. ඒ අය බහුතරය මැලේසියාවට විවිධ රටවලින් සංක්‍රමණය වූවන් බව ඔවුන්ගේ හැඩරුව අනුව තේරුම් ගත හැකි විය. ඉන් බොහෝ දෙනෙක් මගේ ආධාරයට ලක් විය. එයින් බොහෝ දෙනෙක් වයෝවෘද්ධ අය සහ කුඩා දරුවන් අතැතිව සිටි අයවලුන් වූහ.

බ්‍රික්ෆීල්ඩ් මහා විහාරයෙන් අනතුරුව නැවතත් කේල් සෙන්ට්‍රල් වෙත පා ගමනින් ගොස් දුම්රියට නැගුනු
මගේ ඊලග නැවතුම වූයේ සෙන්තුල් දුම්රිය නැවතුමයි. එය එම දුම්රිය මගේ අවසාන දුම්රිය ස්ථානයද
වෙයි. එහි සිට පාගමනින් සෙන්තුල් පන්සල වෙත යා යුතු වෙයි. දුම්රිය ගමන හමාර කර වේදිකාවට පිවිසි
පසු මා පැමිණි දුම්රිය පදවා තිබුනේ සුරූපී මැලේසියානු යුවතියක බව හදිසියේම දුටිමි. ඇය දෙස මා මොහොතක් බලා සිටියේ සිරා කොලුවා යනු ස්වභාවයෙන්ම සුන්දර දේ අගය කරනා එකෙක් නිසාවෙනි.

1952 වසරේ ඇරඹී ඇති සෙන්තුල් බෞද්ධ විහාරයේද බහුතරයක් දායක කාරකාදීන් චීන ජනතාවම වූහ. බෞද්ධ මහා විහාරයට තරම් විශාල භූමි භාගයක් නැතත් පන්සලක අඩංගු විය යුතු සියලු දේ මෙහි අඩුවක් නැතුව තිබෙයි. එතැනද බුදු මැදුරට පිවිසීමට පෝලිමකි. දෙමළ ජනතාව කපුරු මල් අත දරා සිටිති.
ස්වේච්ඡා සේවකයන් ඒ කටයුතු මැනවින් මෙහෙයවති. ඒ අතර ඇතමෙකු බටහිර රටවල ඇත්තන් වූහ.
බුදු දහම දැන් බටහිර රටවල වේගයෙන් ව්‍යාප්ත වෙමින් පවතින බව අන්තර්ජාලයෙන් මෑත දිනයකදී මම කියවීමි.

සෙන්තුල් විහාරය

බුදුන් වදින විට කියූ ගාථා පාඨයන් සියල්ල චීන ඌරුවට අනුව කියවුනු ඒවාය. ඒවායේ නුහුරු ගතියක්
මට දැනුනි. ඒ සියලු කටයුතු නිමවා පැමිණෙන විට සෙන්තුල් විහාරයේ බත් දන්සැල මගේ නෙත ගැටුනි.
ඒ අතර ව්‍යාංජන බෙදමින් උන් තරුණයෙක් වහා මා හැදිනගෙන බත් කන්නට මා හට ආරාධනය කලේය. හෙතෙම සම්මානනීය චිත්‍රපට අධ්‍යක්ෂකයෙකු වූ නැසීගිය එච් ඩී ප්‍රේමරත්න මහතාගේ පුත්‍ර රත්නය විය.
ශ්‍රී ලංකා රූපවාහිනී සංස්ථාවේ සේවයේ නියුතු ඔහු, මා හදුනාගත්තේ ඉකුත් මස මෙහි පැවති අවුරුදු
උත්සවය වාර්තා කරන්නට පැමිණ සිටි අතර තුරයි.මෙවර ඔහු මැලේසියාවේ වෙසක් අසිරිය ලංකාවට සන්නිවේදනය කරන්නට පැමිණ සිටියේය.

ඒ ආරාධනය ඉවත ලෑම නොහොබිනා ක්‍රියාවක් විය හැකි යයි මගේ අක්මාව මා හට සන් කල නිසාම මම නැවතත් බත් කෑවෙමි. නැතුව බඩජාරි කමකට නොවේය. මහා විහාරයේ බත මෙන් නොව මෙහි ව්‍යාංජන රාශියකි. චීන ක්‍රමයට සෝයා මගින් සකසන..බැලූ බැල්මට මාංශයක් මෙන් පෙනෙන ව්‍යාජන කීප
වර්ගයක්ම තිබුනි. ඒ අතරට අපේ රස හොදට දැනෙන සිංහල ක්‍රමයේ අච්චාරුවක්ද විය. මේ අච්චාරුවට
ගස්ලබු හොයන්නට කිලෝමීටර් 100 කට වඩා දුරක් ගිය බවක් ඒ සදහා අනුග්‍රහය දැක්වූ අයෙකු  වන
ගාමිණී අයියා සිය ව්‍යාපාරික ස්ථානයේදී වේලාසන දිනක මට කියා තිබුනි.

සෙන්තුල් පන්සලේ එක් තැනකදී මාගේ නෙත ගැටුනේ බුදු පිළිමයක් සුවද පැනින් නහවන බැතිමතුන්ගේ දර්ශනයකි. මමද එයට එක් වීමි. මා සිතනා ලෙසට මෙයද මහායාන සම්ප්‍රදායේ සිරිතක් විය යුතුය.
සෙන්තුල් විහාරයෙන් පිටත් වීමට ප්‍රථමයෙන් පිරිත් නූලක්, පිරිත් පැන් බෝතලයක් සහ ටොෆී 3 ක් අඩංගු පාර්සලයක් සෑම අයෙකු අතරම බෙදා දුනි. මේ සියලු කටයුතු අවසානයේ මා නැවතත් මගේ නවාතැන
වෙත පැමිණෙණ විට සවස් යාමය එළැඹී තිබුනි. තවත් හෝරාවකට දෙකකට පසු සැදෑ අදුර මධ්‍යයේ
බ්‍රික්ෆීල්ඩ් මහා විහාරයේ පෙරහැර ආරම්භ විය. බුද්ධ චරිතය විදහා දැක්වෙන අයුරින් අලංකාරව
සැකසූ රථ වාහන මේ පෙරහැරට කවදත් මනා එළියක් ලබාදෙන බව පෙරහැර වාර කීපයක් නරඹා
තිබුනු ඇත්තන් මා සමග කියා ඇතත් මෙවර ඒ දසුන් සජීවී නෙතින් බලන්නට මට නොහැකි විය.

එදින රාත්‍රියේ ලංකාවේ සහ මැලේසියාවේ වෙසක් අත්දැකීම් සිතින් සංසන්දනය කරමින් නිදි දෙව්දුව වැළදගන්නා අවස්ථාව වන විට දහවල් කාලයේ ගිණි අව්වේ ගමන් කිරීම නිසාවෙන් හටගත් හිසේ
කැක්කුමක් යන්තමින් මෙන් මා හට තනි රකිමින් සිටියේය.

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

මම කාමරේ (දොර) අරින සිරා කොලුවා.

(ලිපිය යටින් ලියන්නට අලුත් නමක් යෝජනා කල දූෂකයා වෙත මාගේ නොමද ස්තූතිය. වරහන් තුල ඇති කොටස දූෂකයාගේ යෝජනාවේ තිබුනේ නැත. එය මවිසින් එකතු කලෙමි. කලින් කලට කාමරයේ
විවිධ දේ වෙනස් කිරීම මගේ පුරුද්දකි.)

ප.ලි

වෙසක් පෙරහැරේ ධාවනය වූ රථ වාහන වල ඡායාරූප මූණු පොතේ චීන මිතුරියකගෙනි.

මැලේසියාව අතීතයේ බෞද්ධ රාජ්‍යයක් වුවද වර්තමානයේ මුස්ලිම් බහුතරයක් වෙසෙන රාජ්‍යයකි.
එහෙත් මේ රටේ වෙසෙන් මුස්ලිම් ප්‍රජාව අනෙක් රටවල මෙන් අන්තවාදී අදහස් ඇති අය නොවේ. කැමති ආගමක් අදහන්නට මැලේසියාවේ නිදහස ඇති අතර බොහෝ විට අාගමික සැමරුම් සමග අන්‍ය
ආගමිකයන්ද ඒවා සමරන්නට එක්වෙයි. අනෙකුත් මුස්ලිම් රටවල මෙන් නොව මැලේසියාවේ මුස්ලිම් ජනගහනය එන්න එන්නම සෝදාපාළු වෙමින් පවතී. රටේ මහ ජාතිය ලෙස ඔවුන්ගේ බලය එන්න
එන්නම පිරිහෙන බවක් මා දකින අතර දෙවැනි තැන (සමස්ත ජනගහනයෙන් 34%) සිටින චීන ජනතාව
දිනෙන් දින ඉදිරියට පැමිණෙයි. මෙරට ආර්ථික මර්මස්ථාන බහුතරයක් චීන්නුන්ගේ අතේ පැවතීමත් එයට හේතුවක් විය හැක. මැලේසියාවේ වර්තමාන දියුණුවේ විශාල කොටසක් චීන ජනතාව අතින් ඉටු වී තිබේ.