83 ඔටුවා සමග අපි

ඔටුවා යනු, සිරා කොලුවා වන මම අ.පො.ස  සා/පෙ පන්තියේ ඉගෙන ගන්නා කාලයේ මගේ පන්තියේ සිටි පතෝල මෙන් මෙලෝ රහක් නැති එකෙකි. මේකා සුදුය...කෙට්ටුය, උසය...උගේ කට ඇරියොත් ඒ කටින් පිටවෙන වචන තවෙකෙකු සමච්චලයට ලක් කරන ඒවාමය. ඒ නිසාම පන්තියේ කවුරු කවුරුත් ඔටුවා සමග යාප්පුවෙන් දිවි ගෙවන්නට තීරණය කලේ මේකා අපිට මුලිච්චි වූ 9 වසරේ කැලෑසියේ සිටමය.

ඔටුවා යමක් පවසන විටෙක එය තවත් පන්ති කාමර ගණනාවකට ඇසෙයි. එය උගේ හඩ පාලන ගැජට්ටුවේ අප්සැට් එකක්ද, නැතිනම් ජාන වලින් ලද බෙලෙක් කටහඩේ ජන්ම ගතියක්දැයි මට තවමත් සිතා ගත නොහැක. මේ ලියවිල්ල අතරතුර ඒ ගැන කල්පනා කරන්නට ගියොත් මා මානසිකව ඇද වැටී තුවාල වීමට ඉඩ ඇති හෙයින් මම ඒ කාරිය නොකරමි.

9 වන කැලෑසියට පැමිණි පසු තාක්ෂණික විෂයන් අනුව පන්ති කාමර වර්ග කිරීමේ ක්‍රමවේදයක් අපේ පාසලේ තිබුනි...ඒ අනුව තමන් තෝරා ගන්නා විෂය අනුව 6 වසරේ සිට මෙතෙක් සිටි පන්තිය ඇතමෙකුට අහිමි විය. එතෙක් E පන්තියේ සිටි මම F පන්තියට වැටුනේද මේ ක්‍රියාදාමය නිසාය. අන්න ඒ අයුරින් වෙනත් පන්තියක සිටි ඔටුවාද අපි සියල්ලෝ පෙර කලෙක කල පින්කදක මහිමයෙන් අපේ පන්තියටම පැමිණියේය.

මල් ජංගියාට එසේ කියන්නේ ඇයිදැයි මා තවමත් නොදන්නවා සේම ඔටුවාට එසේ කියන්නේ ඇයි කියාද මම නොදනිමි. එනමුදු මට අවිශ්වාසයක් නැත...පුංචි එකා සන්දියේ කල මහා තුප්පහි වැඩක ජාතක කථාවක් ඒ නම පිටුපස තිබිය යුතුමය. අපි පුංචි පහේ සිස්සත්වය සමත් වී නගරයේ පාසලට පැමිණෙන විට පරණ පාසලෙන් තවත් කීප දෙනෙකු හෝ නව පාසලට පැමිණියහොත් උන් එන්නේ හිස් අතින් නම් නොවේ....පුංචි පාසලේදී කියූ පජාත අන්වර්ථ නමක්ද රැගෙනය. ජංගි කථා මෙන්ම ඔටු කථාද එසේ වූ ඒවා වන්නටත් බැරි කමක් නැත.

කෙසේ හෝ ඔටුවා සමග අපි දැන් පන්තියේ ඉගෙන ගන්නෙමු. මුගෙ මූණත් තහඩුව සම්පූර්ණයෙන්ම ගුටිකන වර්ගයේ එකකි..ඒ නිසාම අපිද ඔටුවාව ඇති පදම් සමච්චලයට ලක් කළෙමු...මෙවැනි කාර්යයන් සදහා එකල අප පන්තියේ සිටි, රට බල්ලා,අල පඩයා, දත් දිගා, මහා රාණි, සොබ්බයා, ලතා, පිටි මෝල, බඩියා, කට කලුවා වැන්නවුන්ගේ සහයෝගයද ලැබුනු හෙයින් ඔටුවා කා සමගවත් පුද්ගලික තරහක් ඇති කරගත්තේ නැත. සබද, මා මේ මතක් කරගෙන යන්නේ වසර 15 කට එහා ඉතිහාසයක් බව සැලකුව මනාය. මතක් කල පමණින් වුවත් මට දැනෙන්නේ පුදුමාකාර සතුටකි. සැනසිල්ලකි...ඒ ඉතිහාසය එතරම් රසවත්ය..ඔබේ පාසල් අතීතය පිළිබද කරනා ස්මරණයක්... ඔබටත් එවැනිම සුවයක් ගෙන දෙන බැව් මමද ඉදුරාම දනිමි.

මගේ උසස් පෙළ වසරට අදාළ ආදි ශිෂ්‍ය හමුවක දසුනක්...
අපේ මුල් කාලීන ගුරු පියවරු කීප දෙනෙක් මැද්දෙන් ඉන්නෙ.

පන්තියේ එතරම් පිළිගැනීමක් නැතිව සිටි ඔටුවා එක්වරම කරළියට එන්නේ ඒකා විසින් එක එකා වෙත පුද්ගලිකව කියා දුන් කෙහෙල් ගෙඩි දෙකේ කථාව නම් අතිශයින් වැඩිහිටියන්ට පමණයි වර්ගයේ කථාව නිසාය. ඔටුවාගේ කථාව අසන හිතවතා එහි එක් තැනකදී දැඩිව කුපිත වෙයි...ඔටුවා නිසි ආකාරයෙන් කථාව කිව්වා නම් එය එසේ විය යුතුමය. එහෙත් ඉන් පසුව දහ අතේ වැද තමාගේ කථාව අසා සිටින මිතුරා සුහද කරගන්නා ඔටුවා...අන්තිම කෙහෙල් ගෙඩියට කල යුතු දේ කියනවාත් සමගම ශ්‍රාවකයෝ බහුතරයක් උගේ කෙහෙල්ගෙඩිය ගලවන්නට තැත් කොලහ.

කෙහෙල්ගෙඩි දෙකට පින් සිදු වන්නට දැන් ඔටුවා පන්තියේ නමක් ඇති එකෙකි. තාත්තා මහා පරිමාණ වී මෝල් සහ හාඩ්වෙයාර් කීපයක හිමිකරුවෙකු වූ නිසාම ඔටුවා ක්ලීන් සූට් වර්ගයේ කොලුවෙකි...එහෙත් උගේ පොකැට්ටුවෙන් මුදලක් ගන්නවාට වඩා...එකල අප විද්‍යාලයේ ආපන ශාලාව කරගෙන ගිය අශෝක අයියාගේ පරිප්පු හොද්ද සමග පාන් කනවා පහසුය. ඇට නැති පරිප්පු හොද්දේ ඇටයක් අහම්බෙන් හෝ හමු වූ දිනක් වූයේ නම් ඒ හොද්ද හදපු එකාට අත් වැරදීමක් වූ දිනයක් විය යුතුමය.

පන්ති කීපයක සිටි කොල්ලන් එකට එක් කර තැනූ නව පන්තියේ මාස දෙක තුන ගත වෙද්දි බොක්කෙ ෆිට් සමග පුංචි පහේ හතුරන්ද සිටියහ. එය ඕනෑම පාසලක මෙන්ම පසුකාලීනව රාජකාරී කරන තැන් වලද සාමාන්‍ය ක්‍රමවේදයයි. බටහිර හා පෙරදිග තූර්ය වාදක ඛණ්ඩ නියෝජනය කල සාමාජිකයන් හතර දෙනෙකුම පන්තියේ සිටි නිසා ගුරුවරයෙකු නැති කාලජේදයක් අපටම ආවේණික ශෛලියකින් යුතු වූ  සජීවි සංගීත ප්‍රසංග කලාව පෙරට ගෙන එන්නට අපි එකල යොදා ගත්තෙමු. සමස්ත ලංකා කථික තරග පිට පිට වසර කීපයක් ජයගත් අපේ සගයෙකුට නිරතුරුව ප්‍රසංග ආමන්ත්‍රණය හිමි වුනි. සංගීත සංදර්ශනයට ගායකයන් නැග්ගවීම සහ බැස්සවීම පමණක් නොව අනුග්‍රාහක භවතුන්ගේ දැන්වීම් ප්‍රචාරයද සිදු විය. එහෙත් මේ දැන්වීම් බොහොමයක් නිවේදකයාගේ පුද්ගලික තරහකරුවන් කිපෙන සුලු ඒවා හෙවත් උන්ට මඩ ගසන වර්ගයේ ඒවාය.

හිටපන්...උඹට මම හවසට වැලි පිට්ටනියෙදි අල්ලන් නෙලන්නම්.... එසේ කීවේ අල පඩයාය.

අඩෝ...උඹ ඉතින් කන්න තමයි....මෙසේ කියා දත්මිටි කෑවේ අපට සිංහල ඉගැන්වූ නන්දාවතී ගුරු මාතාව තිළිණ කල සාඩම්බර නමකින් සන්නද්ධ වු බර්නාඩ්ය.

නම වැටුන කථාවත් කිව යුතුම වර්ගයේ කථාවකි. නන්දාවතී ගුරු මෑණියෝ ඒ වන විටත් අප පාසලේ වසර 30 කට ආසන්න කාලයක් සේවය කර තිබුනි. ශිෂ්‍යයන් ලෙස තමාගේ ගුරු ජීවිතයේ මුල් අවධියේදී ඇයට සමීප වූ ඇතැම් පරණ ගෝලයින්ගේ නම් යොදා එතුමිය හිටිවනම වර්තමාන උන්ද අමතයි...එය අත්වැරදීමකි. එසේ එක් දිනක් ජගත් නම් මේ කොලුවාව එතුමිය ඇමතුවේ, බර්නාඩ්... ඔය පොත අරගෙන මෙහෙට එන්න යනුවෙනි... එදා සිට ඒකා බර්නාඩ් නම් විය.... තවත් දිනෙක ෂ්‍යාම් නම් තවත් එකෙකුට එතුමිය කථා කලේ... ලෙස්ලි මොකද...ඔච්චර කටේ සද්දෙ කියාය.. එදා සිට ඒ අසරණයා ලෙස්ලි නම් විය....

කෙසේ හෝ අපේ 11 F පන්තියේ  සජීවී බජව්ව නැගලා ගියේ අයිය බඩාගේ කවකටු පෙට්ටියේ ඩ්‍රම්ස් වාදනයේ පිහිටෙනි. සිරාගේ දායකත්වය ලැබුනේ ගායනාවන්ටය. එකල පාසලේ ගායනා කණ්ඩායම මවිසින් නියෝජනය කල නිසාම මේ අවස්ථාව මට නිරතුරුව හිමි විය. ඇරත් සිරා අදටත් හොදින් ගීත ගායනා කරන එකෙකි. බොලාට සැක නම් ඔබ මා හමු වූ දිනෙක මගේ සුරතේ කීයක් හෝ ගුලිකර සින්දුවක් කියවා ගන්නට අවස්ථාවක් මම ඔබට දෙමි.  තූර්ය වාදක ඛණ්ඩය තුලත් සයිඩ් ඩ්‍රම් වාදනය කල අයිය බඩා සතුව උපතින් ගෙනා අපූරු වාදන හැකියාවක් විය... ඒ නිසාම පසුකලෙක ලංකාවේ දක්ෂයන්ට පමණක් ඇතුලු විය හැකි නාවික හමුදා තූර්ය වාදක ඛණ්ඩයේ දොරද අයිය බඩා නමින් විවෘත විය.

අද මෙන්ම එකලත් දීර්ග ශාලාවක එක ලග පිහිටි අයුරින් අ.පො.ස සා/පෙ පන්ති පිහිටා තිබුනි. ඇතැම් විටෙක වෙනත් පන්තියක එකෙකු ගෙදර වැඩ කර නොතිබූ පාඩමකට ගුරුවරයා පැමිණ ඇති විටෙක දඩුවම්  මග අරින්නට අපේ පන්තියට වී බජව්වට සම්බන්ධ වෙයි. මේ අයුරින් විවිධ පන්තිවලින්ද  රසියකයන් පැමිණ වට වූ කලෙක බජව්ව උච්චතම අවස්ථාවට එළඹෙයි. අන්න ඒ වෙලාවට කොහේ හෝ සිට ඒ කරා එන චරිතය ඔටුවායි....

උඹලා තාම ප්‍රියාගෙ හදවත ඉල්ලා ගැහුවෙ නෑ නේද...ඒකත් ගහල්ලකො බන්.... රතු හෝ කොළ ටයි පටියකින් හදවත ඉල්ලන්නට ගොස් මුහුණ දුන් සාටර් සිදුවීමක් නිසාදෝ ඔටුවා හැමදාමත් ඉල්ලුවේ ඒ ගීතය පමණමය. නැතිනම් ඒකා වෙන ගීත දන්නේ නැතුවා වන්නටත් පුලුවන.

කෙසේ හෝ සා/පෙ මග ගෙවාගෙන අ.පො.ස උ/පෙ පන්ති වලට එළඹෙන විට අපේ පන්ති වල සිටි බොහෝ උන් විද්‍යාව හෝ ගණිතය හැදෑරීමට ගොස් සිටි නිසා අපි අතර තිබූ සහජීවනය මදක් දුරස්ථ විය. එහෙත් මා සමගම මල් ජංගියා / ඔටුවා / බඩියා / මහා රාණි වැන්නවුන්ද  වාණිජ්‍ය විෂය හැදෑරීමට තෝරාගෙන තිබූ නිසා එතැන් සිටද අපේ මිත්‍රත්වය තවත් දුරකට විහිදින.

සා/පෙ විභාගයෙන් ලද ප්‍රතිඵල අනුව උ/පෙ පන්ති වෙන්කර තිබුනි. ඒ අනුව බුලට් සැට් එක එක පන්තියකය. ඊට මදක් අඩු උන් ඊළග පන්තියේය...මේ අයුරින් පන්ති කාමර 5ක් පමණ වාණිජ්‍ය විෂයට වෙන්වී තිබුනි. ඔටුවා සිටියේ ශාලාවේ කොණටම වෙන්න සිටි පජාතම සැට් එක සිටි පන්තියේය. තත්වය එසේ වුවත් වර්තමාන ශ්‍රී ලංකා ක්‍රිකට් කණ්ඩායමේ වේගපන්දු බලකායේ සිටින හිත හොද නිත්‍ය සාමාජිකයකුද ඔටුවා සිටි පන්තියෙන්ම බිහි විය.

මේ කියන පන්තියේ සිටියේ නාහෙට අහන්නේ නැති සොමිබර බුවාලා සැට් එකකි. ඒ පන්තියට ඉගැන්වූ ගුරු වරුන්ද එවැනිම විනෝදජනක පිරිසකි. ඉංග්‍රීසි විෂය ඉගැන්වූ ගුරුතුමෙකු මේ වටිනා කියන පන්තිය භාරව සිටියේය. නමුත් ඔහු උගන්වන ඉංගිරිසියක් නැත. හැමදාමත් වචනයක් දෙකක් දෙසා පන්තියෙන් පැන ගනී. සරසවි කඩඉම ජයගන්නට ඉංග්‍රීසියේ සම්බන්ධයක් නොතිබූ නිසා එය ඉගෙනගැනීමට ඒකලාට උවමනාවක් නොතිබුනා වන්නටත් පුලුවන...එහෙත් නවනිංගිරාව විදින්නට වූයේ පෙර කියූ ගුරු පියාටය....සාමාන්‍යයෙන් වැඩක් නොකර කර ඇර සිටින බුවාලා හදුන්වන්නේ අයිස් ගහනවා යනුවෙනි...එහෙත් මෙතුමාට පන්තියේ සිටි කුපාඩි කොල්ලෝ නම තැබූයේ ගැලැසියර් යනුවෙනි..ඒ අනුව ගුරුතුමාගේ තරම ඔබට සිතාගත හැකි වනු ඇත.

ග්ලැසියර්ට වුවද ඇතැම් දිනයක උගන්වන සිතක් පහල වේ..එහෙත් ඊට හරස් කපන පන්තියේ සිටින වදකාරයන් ඔහුට හිස රදයකි....කොයි වෙලාවෙත් පෑනකින් ඩ්‍රම්ස් ගහනා කොට සංජීවයාද එහෙම එකෙකි. ඒකාට වරක් එතුමා දී තුබූ දඩුවම වූයේ වාණිජ්‍ය අංශය ඉදිරියෙන් තිබූ ගසකට පෑනෙන් නොනවත්වා ඩ්‍රම්ස් ගසන ලෙසයි...මේ පන්තියේම සිට ලයිෂන් චණ්ඩියෙකුට වරක් දුන් දඩුවම වූයේ කොලුවාගේ බෙල්ලෙන් පහළට යැවිය හැකි ලෙස නිර්මාණය කල බ්‍රිස්ටල් බෝඩ් එකක // මම නැවතත් කිසිවෙකුගේ මුදල් බලෙන් නොඉල්ලමි // යනුවෙන් සදහන් කර විවේක කාලයේදී පාසලේ හැමටම පෙනෙන තැනක ඇවිදීමට අවස්ථාව උදා කර දීමයි....එහෙත් පන්තියේ සිටි හොදම කරදර කාරයාට ගැලැසියර් මෙවැනි දඩුවම් දුන්නේ නැත...අයිසෙ මෙහෙ එනවා...තමුසෙ මේ පන්තියෙ හිටියොත් අනිත් ළමයෙක්ටවත් ඉගෙන ගන්න නෑ...අර පබ්ලික් හෝල් එකට අලුත් පිචර් එකක් ඇවිල්ලා...හොද එකා වගේ 10.30 බලලා එනවකො....ආ සල්ලි.... 

තවත් වරෙක ව්‍යාපාර අධ්‍යයනය ඉගැන්වූ පාසලට අලුතින් පැමිණි හුරුබුහුටි චූටි ගුරුතුමියක් පන්තියේ සිර කර පිටතින් අගුලු ලා තිබුනි....ඇගේ ඉල්ලීම් නොසලකා දොර හරින්නට පරක්කු වූයෙන්...අලුත් මිස් හැඩුම් දරාගෙන දිව්වේ ප්‍රධාන කාර්යාලයටය. එහි සිටි විදුහල්පති තුමාට සිද්ධියේ අකුරක් නෑරම  පැවසූ පසු පන්තියේ සියල්ලන්ටම කාර්යාලයට පැමිණෙන ලෙස ඇරයුම් ලැබුනි...ඒ අතර අපේ ඔටුවාද සිටියේය. මුල් ගුරුතුමාගේ වේවැල් කසායෙන් පස්සා  පැත්ත සනහාගෙන එදා ඔටුවා ඇඹරි ඇඹරී ගෙදර ගිය අයුරු මට අද මෙන් මතකය.

කෙසේ හෝ කාලයේ ඇවෑමෙන් මේ ලොව කිසිදිනෙක කිසිවෙකුට වෙනස් කල නොහැකි යථාර්ථයට අපි සියල්ලෝ මුහුණ දුන්නෙමු. උසස් පෙළ පන්තියේ දෑ වසරක් අවසානයේ දශකයකටත් වැඩි පාසල් ජීවිතයට සමුදෙමින් මිතුරන් හා සතුරන් උනුන් වැලදගෙන පාසලෙන් සමුගත් දිනය තවමත් මගේ නෙත් කෙවෙනි අගට කදුලක් එක් කරයි...වර්තමාන සමාජයේ ඉන්නා ආකාරයේ පොතටම ඇලුනු පොත් ගුල්ලන් එදවස අපේ පාසලේ බොහෝ හිග විය. තමාගේ දෙවැනි මව් ලෙස සලකා බොහෝ උන් පාසලට දැඩි සේ ආදරය කලේය...පන්ති කාමරයේ කුමන දඩබ්බර වැඩක් කලත් පාසලේ නම බබලවන්නට බාහිර ක්‍රියාකාරකමකින් හෝ ඉදිරියට ගියහ. ඇතමෙකුගේ පසුකාලීන ජීවන වෘත්තිය බවටද එයම පත් විය. දශක එක හමාරකට පසු අද ආපසු හැරී බලද්දී බාහිර ක්‍රියාකාර කම් සමග අධ්‍යාපනය සමගාමීව කල උන් ජීවන ගමනේ අනෙක් අයවලුන්ට වඩා දුරක් ගොස් ඇති බවක් පෙනේ....

අපේ ඔටුවාගේ කථා වස්තුව ඇරඹෙන්නේ මෙතැන් සිටය...මේ ආරම්භයක් පමණි....පුංචි පියවරක් දිගු ගමනකට මුල පුරයි කියන්නා සේ මේ කථාවෙන් පසු නිසැකවම ඔටුවාගේ ජාතකේ මෙහි දිග හරිමි.

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා.

ප.ලි

අපේ පරම්පරාව අදටත් පාසලට දක්වන්නේ සිය මවට දක්වන තරමේ සෙනෙහසකි. ඇල්මකි.

අපේ බජව්ව ලත් තැනම ලොප් වන අවස්ථාද නොතිබුනා නොවෙයි.... ඒ ආසන්න පන්ති වල ගුරුවරුන් හෝ වසර භාරව සිටි රංජිත් ප්‍රනාන්දු ගුරු පියාගේ ආගමනයෙනි....තදින් බැණ වැදුනාට එතුමා කිසිම කලෙක අපේ කලාකරුවන්ට දඩුවම් කර නැත. ඉහළ ඡායාරූපයේද මේ වටිනා මිනිසා සිටියි.

බජව්වේ නිවේදක තුමා වර්තමානය වන විට ජනප්‍රියම විෂයකට අදාළව  ගම්පහ වැඩිම ශිෂ්‍ය ප්‍රජාවක් සහභාගි වන උපකාරක පන්තියක ගුරුතුමාය...