126 සිරාගේ මහවේ ප්‍රේමය

සිරා කොලුවා වෘත්තීය ජීවිතයේ හා පුරා කියා සම්බන්ධ වූ දැන්වීම් ප්‍රචාරණ ආයතනය පිහිටා තිබුනේ බොරැල්ල කොටා පාරේය. උදෑසනට ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානයෙන් දුම්රියට ගොඩ වී මරදානෙන් බැස ඉතිරි දුර බස් රථයකින් ගමන් කලත් ආපසු ගමනේදී අතුරු සිදුරු නැතිව මරදාන දුම්රිය ස්ථානයේ පොදි කන දුම්රිය මගීන් හමුවේ දුම්රියකට ගොඩවීම උගහට හෙයින් සන්ධ්‍යා භාගයේ දුම්රියට පිවිසීම පිණිස මා එකල භාවිතා කලේ කොටුව දුම්රිය ස්ථානයයි.

කාර්යාලයේ සේවය නිමවූ පසු නැවත නිවෙස බලා යන්නට දුම්රිය කාලසටහනේ  තිබුනේ සුප්‍රකට මහව කාර්යාලීය දුම්රියයි. සිරා කොලුවාගේ පියාද යටගිය දවසක මේ දුම්රියේම සේවයට ගොස් තිබූ හෙයින් ඒ පිළිබදව යම්කිසි ප්‍රාමාණික දැනුමක් මා සතුව විය. ඇත්ත වශයෙන්ම මහව යනු දුම්රියකට වඩා වැඩි යමක්, උප සංස්කෘතියක් කියා කීවත් එහි වරදක් නැත. මේ දුම්රියේදී ඇති වුන ප්‍රේම සබදතාවලින් විවාහයට එළැඹි උන් දහස් ගණනක් සිටිය හැක.

මහවට පිවිසි පළමු දිනම මා හට මහත් තනිකමක්,පාලුවක්, කෝඩුකාර බවක් දැනුනේ එහි සෑම තැනකම පාහේ කණ්ඩායම් ගතව යන දුම්රිය මගීන් සිටි හෙයිනි. මේ අය කරන කෙළිකවට දෙස බලමින් තනිව ගමන් කිරීම සැබැවින්ම එපාවෙන කාරියකි.

කොටුව දුම්රිය වේදිකාවේ එකම ස්ථානයකින් දුම්රියට ගොඩවූ හෙයින්ම මා නොදැනුවත්වම වුවත් එකම දුම්රිය මැදිරියකට පිවිසීමේ හැකියාව මට ලැබී තිබුනි. මෙලෙස ගමන් කල තෙවැනි දිනයේදී එහි වූ විවිධ කණ්ඩායම් අතරින් මගේ වයසේම වැනි එකෙකු මා හට ඔවුන සමග එකතු වන්නට ආරාධනය කලෙන් එදායින් පසු මහව දුම්රියේ 10 වෙනි මැදිරිය සිරා කොලුවාගේ අලුත් නවාතැන විය.

එකල තිබුනේ අද මෙන් නවීන දුම්රිය මැදිරි නොවූ හෙයින් දුම්රිය ආසන දෙකක් අතර එක බැගින් කණ්ඩායම් ස්ථානගතව සිටියෝය. අප කණ්ඩායමේ සිටියේ පිරිමි පාර්ශවය පමණක් වුවත් අපට යාබද කණ්ඩායමේ රජයේ සේවයේ නියුතුව සිටි වයසක ඇත්තන් කීප දෙනෙකු සමග කණ්ඩායම් ගතව සිටි යුවතියන් පිරිසක් විය.

මේ ඇත්තියන් හැමදාමත් 10 වෙනි මැදිරිය සිනාවෙන් පුරවා ප්‍රබෝධමත් කල අතර සෑම සන්ධ්‍යාවකම ඔවුන් ගෙන ආ වැඩිපුර රසකැවිල්ලකට වග කියන්නට අපටද ආරාධනාවක් ලැබුනි. දුම්රිය කාලසටහනේ සිදුවූ කාල වෙනසකට පසු ඔවුන්ගේ ඇතැම් සාමාජිකයන්ට මහව දුම්රිය මග හැරුනු හෙයින් ඉතිරිව සිටි යුවතියන් අප සමග එතැන් සිට කණ්ඩායම් ගත වූහ.

යුවතියන්ගේ ආගමනයත් සමග රැකියාවෙන් පසු නිවෙස බලා යන ගමන ඉතාම චමත්කාර ජනක එකක් විය. අප අතර වූ මේ සුහදතාව දිනෙන් දින දළුලා වැඩුනු අතර සෑම දිනකම සන්ධ්‍යාවේ දුම්රියේ ගමන් ගන්නා කණ්ඩායමේ අයට භුක්ති විදීමට කුමක් හෝ ආහාරයක් ගෙන ඒමට අප අතර කථිකාවක් ඇති විය. තවත් කල් යද්දී ඒ කාරණය තවත් විධිමත් කොට කාලසටහනක් සැකසුන අතර එක් දිනයකට දෙදෙනෙකු බැගින් එහි විය.  සමාධී නම් යුවතියක සමග සිරා කොලුවා සිකුරාදා දිනට මේ වැඩසටහනට දායක විය. සිකුරාදා දිනයේ රාජකාරි අතර තුර ඇය මා හට දුරකථනයෙන් අමතා මේ බව මතක් කිරීමට තරම් කාරුණික වූවාය.

මේ අලුත් අත්දැකීම වෘත්තීය ජීවිතයට නවකයෙකු වූ මා හට කදිම අත්දැකීමකි. අපේ කණ්ඩායමේ පිරිමි පාර්ශවය අතරින් බහුතරයක් තිහාරියේ මුස්ලිම් සහෝදරයන් පිරිසක් වූ අතර එකල අප අතර කිසිදු ජාතිවාදී හැගීමක් තිබුනේ නැත. ඔව්හුද කාල සටහනට අනුව ක්‍රියා කලහ. කලින් යුවතියන් සමග එක්ව ගමන් කල පිරිස අතරින් ගැමුණු අයියා යනුවෙන් අප හැදින්වූ රජයේ සේවයේ තලතුනා අයෙකු පමණක් ශේෂව සිටියේය. සීල් අරක්කු කාලක් සහිතව බොහෝවිට දුම්රියට ගොඩවෙන ඔහු යුවතියන් පිරිවරාගෙන හිල වඩයක් හපමින් කාල අමුවෙන්ම දුම්රිය ගමන අතර තුර අන්තරස්දාන කල අතර රාගම දුම්රිය ස්ථානය පසු වන විට ඔහු බොහෝ දින වලට කෙල්ලන්ගේ ගුටි බැට වලට ලක් වූයේ කාලේ ආනුභාවයෙන් යුවතියන්ගේ කොණ්ඩ කූරු, කොණ්ඩ බෝල ඇතුලු විවිධ උපාංග උන්ට හොරා ගැලවීමට තැත් කිරීම නිසාය. ගැමුණු අයියා තරමක් මිටි,  ඉතාම ප්‍රියජනක විනෝදශීලී අයෙකි. තමන්ගේ කොණ්ඩා කටුව හෝ කොණ්ඩයට සම්බන්ධ වෙනත් යමක් ගැමුණු අයියාගේ ග්‍රහණයට හසුවූ කලෙක ඇතැම් යුවතියන් ඒවා ඉල්ලා සිටිනවා වෙනුවට තම බෑගය විවෘත කොට වෙනත් යමක් පැළදගත්තෝය. එවන් කලෙක එවැනි බෑගයකට එබී බැලූ කල ලෝක වෙළදපලම ඒ තුල ඇතැයි අපිට සිතුනි.

තවත් කල් ගත වන විට දුම්රිය ගමන තුලදී උපන් දින සමරන තැනට අපි උසස් වීමු. කාගේ හෝ උපන් දිනයක් පිළිබද හෝඩුවාවක් ලද විගස යුවතියන්...අනේ අපිට Fab එකෙන් හෝ Perera & Sons එකෙන් කේක් අරන් එන්න යනුවෙන් අගර දගර පා කියූ විටෙක අප එම ඉල්ලීම් ඉටු කල ආකාරය මගේ මතකයට එයි. ඔව්හුද තම තමන්ගේ උපන් දින වලට අපට කේක් ගෙන ආවෝය. කේක් කපන්නට අපට පිහියක් තිබුනේ නැත. කාගේ හෝ බැංකු කාඩ් පතකින් හෝ ණය පතකින් කේක් කපා මහවේ 10 වෙනි මැදිරියේ කේක් අනුභව කල මුල් කාලයේ මගේ හිතට අමුත්තක් දැනුනේ වටපිටේ සිටිනා තනි තනිව ගමන් කරනා පිරිස අප දෙස බලා සිටි නිසා වුවද කල් යත්ම එය ශරීරයට පත්තියන් විය. කේක් කපන ලද දිනයක අතිරික්තය අප ආසන්නයේ සිටින මගීන් හට බෙදන්නටද අපි කටයුතු කලෙමු.

පළමු වසර ගෙවී දෙවැනි වසරද සිරා කොලුවාගේ දුම්රියේ ගමනට උදා වී තිබුනි. මේ වන විට අප අතර තිබුනේ ඉතාම දැඩි බැදීමකි. යුවතියන්ගේ මංගල අවස්ථා, දානමය පිංකම්, අලුත උපන් දරුවන් බලන්නට යාම වැනි රාජකාරි මෙන්ම සිංහල අලුත් අවුරුද්ද, නත්තල්, රාමසාන් වැනි උත්සව සමරන විටෙක ඒවා සැමරූ අපේ මිත්‍රයන් දුම්රියෙන් පරිබාහිර තැනක කාන්තා පිරිමි දෙපාර්ශවයටම ප්‍රිය සම්භාෂණයන්ද පැවැත්වූහ.

මේ කියූ පිරිස අතර සිටි එකම ඩිසයිනර් චරිතය මා නිසා මගේ අතින් විවිධ අවස්ථා වල සුභ පැතුම් සහිත කාඩ්පත් මේ අය වෙනුවෙන් නිර්මාණය විය. ඒවා අදද ඔවුන් සතුව තිබේ. යුවතියන් පිරිස අතර ඇතමෙක් මා හට වැඩිමල් අය වූ අතර එකියක පමණක් මට වඩා වයසින් අඩු විය. කොළඹ ප්‍රදේශයේ සුප්‍රසිද්ධ අවන්හලක ගණාකාධිකරණයට සම්බන්ධ රැකියාවක් කල ඈ කෙරේ මා සිත ආශක්ත වූයේ මටත් හොරෙනි. කෙටියෙන්ම කියනවා නම් සිරා කොලුවාට අර කරුම ලෙඩේ නැවතත් වැළදී ඇති සෙයකි.

ඇය විලාසිතාවට බර තරුණියක වුවද ඇය කල විලාසිතා ඇගේ පෙනුමට මැනවින් ගැලපුනි. ඇදුමට ගැලපෙන සේ කරාබු, මාල, වළලු, ආදී මෙකී නොකී සියල්ලම ඉතාම මැනවින් ගලපා ගන්නට ඇයට තිබුනේ පුදුමාකාර සමර්ථකමකි. මේ සමර්ථකමේ අවසාන ප්‍රතිඵලය වූයේ හොදින් ඉස්මතු වූ ඇගේ රුවයි. ඒ රුවේ අසිරියත් නිතරම කා සමගත් සුහදව සිනහවෙන් බරවී සිටින්නට ඇයට තිබු කැමැත්තත් නිසාම සිරා කොලුවා නැමති ඇඹලයා පැණි හැලියේ වැටී තිබේ.

එකල කාර්යාලය තුල මා අසලම සිටි චරිතය වූයේ ෆාතිමා නම් මුස්ලිම් තරුණියකි. ඇය හා මා අතර තිබුනේ බොහෝ සේ ලග මිත්‍රත්වයකි. ඒ නිසාම දුම්රියේ වරුණ ඇයට කියන්නට මට දෙවරක් සිතන්නට අවැසි වූයේ නැත. ඇය මා හට උපදෙස් දුන්නේ කල් නොයවා ඉක්මනින් මගේ අදහස ඇයට දන්වන ලෙසයි.

දුම්රිය ගමන තුල නොයෙක් වර ඇයගේ දෙනෙත් ඉලක්ක කර මගේ දෙනෙත සම්මුඛ කලෙමි. එහෙත් ඇය අනෙක් උන් සමග විහිළුවෙන් තහළුවෙන් නිතරම ගමන් කල එකියක නිසාම ඒ සදහා වැඩි ඉඩක් ලැබුනේ නැත.

මගේ මේ ආදර බර හැගීම මහවේ උන්ගෙන් හා පුරා සැළකලේ මා හට එහි නිත්‍ය සාමාජිකයෙකු වන්නට ආරාධනා කල මිත්තරයා වෙතයි. දුම්රිය ගමන අතර තුර දිනක් හෙතෙම මා අමතා ඒකි ඇත්තටම ලස්සනයි නේද බං...යනුවෙන් මා හට පැවසීම සිරා කොලුවාට ධෛර්යයක්ම විය.

දැන් ඉතිං කොලුවාගේ හිතේ පෙර පැවති සංයමය බිදී ගොසිනි. රැකියාව අවසන් කර මහවට එන්නේ සැලෙන හදිනි. කොටුව දුම්රිය ස්ථානයේ පුටුවකට බර දී දුම්රිය බලාපොරොත්තුවෙන් සිටින ඇගේ වත කමල මට දුර තියා පෙනෙයි. එහෙත් අද මෙන් නොව එකල සිරා කොලුවාගේ භෞමික අඛණ්ඩතාව මද වූ හෙයින් ඇය සමග මගේ සිතැගි දොඩන්නට තවමත් ධෛර්යය උපදවා ගත නොහැක. ඇයගේ රුව දුටු පමණින් හද ගැහෙන රිද්මයේ වෙනසක් වෙයි.

දුම්රියේදී දොඩමළු වුවද ඇගේ පුද්ගලික ජීවිතයේ තොරතුරු පිළිබද මගේ දැනුම අල්ප වූ හෙයින් ඒවා පිළිබද සොයාබලා දැනුවත් වී ඇය කරා එළැඹීමට තවත් සතියක් දෙකක් අවැසි විය. ඒ අතර තුර කාලයේ ගම්පහ දුම්රිය ස්ථානයෙන් ගමන අවසන් නොකර ඇයගේ ගමනාන්තය වූ පල්ලෙවෙල ඉස්ටේසුම වෙත වතාවක් දෙකක් සිරා කොලුවා ගියේ එහි වෙසෙන ඥාතියෙකුගේ නිවෙසට යන බවට මුසාවාද පවසමිනි. පල්ලෙවෙලින් ඔබ්බෙහි වූ දුම්රිය ස්ථාන වල බැස යන අයද අප කණ්ඩායමේ සිටියහ.

මේ තරුණියට අපි අමාලි කියා කියමු. එහෙත් එය අැගේ නියම නම නොවේය. අමාලිගේ කැරැට්ටුව සෙවූ මට සොයාගත හැකි වූයේ දැනට මාස ගනනකට ප්‍රථම ඇය දුම්රියේම ගමන්ගත් වෙනත් තරුණයෙකු සමග පෙමින් වෙලී සිටි නමුත් ඉතාම කෙටි කාලයකින් එය අවසන් වූ බවකි. ඒ අනුව ඇය වර්තමානයේ කා සමගවත් ප්‍රේම සම්බන්ධතාවක වෙලී නැත. 

කාර්යාලයේදී උදෑසන ෆාතිමා මා හමුවන සෑම විටෙකම ඇසූයේ එකම ප්‍රශ්නයකි. ඊයෙවත් අමාලිගෙන් ඇහුවද ? ඇය මන්තරයක් මෙන් දිනපතාම මේ ගැන විමසූ හැම දිනෙකම මගෙ පිළිතුර වූයේ නැත යන්නයි...එවන් විටක අපේක්ෂා භංගත්වයේ සලකුණු ඇගේ මුහුණින් අපූරුවට මතු වූ අතර...මොනවද හලෝ....යනුවෙන් පිළිවදන් සපයන්නටද අමතක නොකලාය.

දැන් මගේ ඒකපාර්ශවීය ආදරයට මාස දෙකක් පමණ සම්පූර්ණ වී තිබේ. තවත් කල්මරමින් සිතින් වදවේදනා විදිනවාට වඩා මගේ සිතැගි කෙලින්ම පවසා මෙය අවසානයක් කරා ගෙනයන්නට යම් තරමක ධෛර්යයක් මා සිතේ ඇතිවී තිබේ. ඒ හැගීම හොදින් ශක්තිමත්ව වැඩෙන්නට බණ්ඩි පෝර පහරක් ගැසූවේ කාර්යාලයේ ෆාතිමා කෙල්ලයි. මොනවද අනේ දැන්වත් එයාගෙන් අහන්නකො...දිනක් ඇය සිය නොසතුට මා වෙත පල කලාය. එම සතිය තුල කෙසේ හෝ මේ කාරිය කරන්නට මම අධිටන් කලෙමි.

කොටුව දුම්රිය ස්ථානයේ දුම්රිය අපේක්ෂාවෙන් අමාලි සිටින්නේ තවත් වැඩිමහළු කාන්තාවක සමගිනි. එය මට එතරම් තැකිය යුතු කරුණක් නොවේ. ඒ නිසා මගේ කැමැත්ත ප්‍රකාශ කිරීමට ඉතාම සුදුසු තැන එතැන බව මගේ අක්මාවට දැනිනි.

ඉන්පසු එළැඹුන සතියේ සිකුරාදා දිනෙක මගේ අදහස අමාලි වෙත සෘජුව ප්‍රකාශ කරන්නට මම අධිටන් කළෙමි. ෆාතිමා වෙතද මගේ සැලසුම හෙළිකල විටෙක ඇය සිනාමුසුව මා හට සුභ පැතුවාය. වෙනදාට වඩා තරමක් වේලාසන කොටුව දුම්රිය ස්ථානයට සිරා කොලුවා  පිවිසෙන විට ඇය ගැමුණු අයියා සමග දුම්රිය වේදිකාවේ සතුටු සාමීචියේ යෙදී සිටියාය. මා ඔවුන් වෙත සම්මුඛ වන විට ඇය මා වෙත සොදුරු සිනහවකින් සංග්‍රහ කලාය.

ඇයට නොදැනෙන්නට ගැමුණු අයියා පසෙකට හරවා ගත් මම...

මට මේකි ගැන අදහසක් තියෙනවා අයියෙ....

කවුද මේ අපේ පොඩ්ඩි ගැනද ? ඉතිං දැම්ම අහපංකො...

අහන්න හිතාගෙන තමයි ආවෙ...උඹ පොඩ්ඩක් පැත්තකට වෙයංකො...

මා වෙත සිනහවක් පල කල ගැමුණු අයියා...පොඩ්ඩි...මේ අපේ සිරා ට මොනවද කියන්න තියෙනවලු ඔයාට කියමින් ගින්න අවුළුවා පසෙකට විය.

ඇය මා වෙත නෙත් දල්වා සිනාසෙන්නීය. ඉතිං කියන්න...ඇගේ හඩ වෙනදාට වඩා ලෙංගතුව මට ඇසෙයි. මගේ හදවත වේගයෙන් කම්පොනය වෙයි. මේ අත්දැකීමේ සුන්දරත්වය මෙය විදි උන් හොදින් දනී.

මට ඔයාට ඇප්ලිකේෂන් එකක් දාන්න පුලුවන්ද ? මම ඔයාට ආදරෙයි හෝ කැමතියි යනුවෙන් කියන්නට ධෛර්යය උපදවා ගත නොහැකි වූ තැන මම වක්‍රව එසේ කීමි.

ඇය ගත්කටටම කීවේ මට ජොබ් එකක් තියෙනවා කියාය. මා මහත් ගොං කමක් කල බවක් පසුව සිතිණි. එහෙත් දුම්රිය තුලදී නැවත වරක් මම ඇයට පුද්ගලිකව මා එයින් අදහස් කල දේ පැහැදිලි කළෙමි. අපගේ ගමන අතර තුර මගේ වෑයම මට හොරා අනිත් එකියන්ගේ කනේ තැබීමට ගැමුණු අයියා වග බලාගත් හෙයින් ඒ ඇත්තියන් අමාලිට හොරා මා හට සැල කලේ ඔවුන්ගේ උපරිම සහයෝගය මා වෙත ලබා දෙන බවකි.

මේ කාරිය සදහා සිකුරාදා දිනයම මවිසින් තෝරා ගත්තේ ඉන්පසු එළැඹෙන සති අන්ත නිවාඩුවේදී මගේ යෝජනාව පිළිබද සිතන්නට ඇයට කාලයක් ඇති හෙයිනි. එහෙත් මගේ බලාපොරාත්තු සුන් කරමින් ඉන් පසු එළැඹි සතියේ වුවද ඇය ඒ පිළිබද කිසිවක් මා වෙත සැළ නොකොට වෙනදා මෙන්ම දුම්රියේ ගමනට එකතු වූවාය.

දැරිවියකගෙන් කැමැත්ත විමසූ කලෙක ප්‍රේමවන්තයෙකුට ඇගේ කැමැත්ත දැනගන්නා තුරාවට ඉවසුමක් නැත. සිරා කොලුවාද මේ හැගීම් වල අපූර්වත්වය හොදින් විද තිබේ. දින සති  බවට පත් වුවද ඇගෙන් පිළිතුරක් නැති කල්හි මා හට පිළිසරණ පිණිස ඉදිරිපත් වූයේ අප සමග ඉදහිට දිනක දුම්රිය ගමනට එකතු වූ මට වඩා වැඩිමහළු තරුණයෙකි. හෙතෙම මීරිගම දුම්රිය ස්ථානයේදී ගමනාන්තය සළකුණු කල එකෙකි. නැතහොත් අමාලිට වඩා දුරක් දුම්රියේ ගමන් කල එකෙකි.

අරකි උඹට උත්තරයක් දුන්නද මල්ලි ?

තාම නෑ අයියා...

මල්ලි...උඹ වරෙන් මා එක්ක පල්ලෙවෙල යන්න...අද මම ඒකිට කථා කරන්නම්...ඔහු මට ඒ වෙලාවේ දෙවියෙකු මෙන් පෙනුනා කීවොත් මම සාවද්‍ය නොවේ. 

අප සමග සිටි පිරිමි පාර්ශවයෙන් බොහෝ දෙනෙක් ගම්පහින් දුම්රියට සමුදෙයි. කාන්තා පාර්ශවයෙන් අමාලි හැර ඉතිරි සියල්ලෝම ගැමුණු අයියාද සමග වේයන්ගොඩ දුම්රිය ස්ථානයෙන් දුම්රියෙන් බැස යයි. ඉන් අනතුරුව දුම්රියේ ඉතිරි වන්නේ මගේ සපෝටර් චරිතයත්, ඇයත්, මමත් පමණි.

අද කොහෙද මේ යන්නෙ ? ඇය සිනා මුසුව මගෙන් විමසුවාය

නැන්දලගෙ ගෙදර...මම පතරංග නයෙක් අතහැරියෙමි.

වේයන්ගොඩින් පසු පල්ලෙවෙලට මහ දුරක් නැත. දැන් මම පල්ලෙවෙල දුම්රිය නැවතුමේදී ඇය සමග දුම්රියෙන් බසින්නට සූදානමෙනි.

මගේ සහායකයා මා පසුපස බව ඇය දුටුවේ නැත. අමාලි මා හට සමුදී වේගයෙන් ඉදිරියට ඇදුන වටපිටාවක සහායක චරිතය හදිසියේම මා පෙන්වා,

නංගි මේ හොද කොල්ලෙක්...ඇයි ඔයා එයාට වචනයක් දෙන්නෙ නැත්තෙ. යනුවෙන් පමණක් විමසුවේය.

ඉන් අනතුරුව ඇය මා වෙත ගිණි පුළිගු විසිවෙන ආකාරයේ සැර බැල්මක් හෙලා භූමිතෙල් වැදුන ගැරඩියෙකු සේ  ගස්සාගෙන ලිස්සා ගියාය.

මචං ගනං ගන්න එපා...ඕවා ඔහොම තමයි...ආයෙ දවසක කථා කරමු. මට අනිත් කෝච්චිය එනවා...මම එහෙනං අනිත් පැත්තට පනිනවා...

ඒ සමගම ඔහුද මගෙන් සමුගෙන ප්‍රතිවිරුද්ධ දිශාවේ දුම්රිය වේදිකාවට ගොඩ වූවේය.

පල්ලෙවෙල දුම්රිය වේදිකාව අදුරේ ගිලී ගොසිනි. ප්‍රතිදීපන පහන් එළියෙන් අදුර තරමක් දුරට මැකුණද සිරා කොලුවාගේ අදුරු වූ පැතුම් වලට එළිය දෙන්නට ඒවාට නොහැකිය. මහත් බලාපොරොත්තු තබා පැමිණි ගමනක් වේදනාවක් පමණක් ඉතිර කර කෙළවර වී තිබේ. මේ වෙලාවට ගම්පහ දෙසට යන්නට මගීන් ඉතාම අල්ප නිසා දුම්රිය වේදිකාවේ මා පමණකි. මා හට  මහත් තනිකමක් දැනෙයි. ජංගම දුරබණුවෙන් ගීතයක් හෝ අසා ළය සැහැල්ලු කරගන්නට සිතා එෆ් එම් නාලිකාවක් ක්‍රියාත්මක කළෙමි.

කලේ පැන් ඇත නැවුම් රහ නැත මොකද මන්දා ලිපට වූයේ...මහගෙදර බලා ගිය සිය ඇඹේනිය නැති සොවින් පෙළෙන සැමියකුගේ ශෝකාලාපය ගීතය තුලින් කියවුනද එවේලේ මගේ සිතට මේ ගීය කෙතරම් තදින් දැනුනේද කිවහොත්, වර්තමානයේද මේ ගිතය ශ්‍රවනය කරන වාරයක් පාසා අදුරේ ගිලුන පල්ලෙවෙල දුම්රිය වේදිකාව සිහිපත් වෙයි.

සිරා කොලුවාගේ තවත් ප්‍රේම ජවනිකාවක් ඉතාම කුජීත ලෙස මෙසේ අවසන් වූ බව මෙහි යන එන උන් දැනගනු රිසියෙන් මේ සටහන තැබුවෙමි. මේ ආදර වෑයමේදී මා කල ගොං කං මෙහි කමෙන්ටුවක් ලෙසට සටහන් කිරීමට ආදර ඔස්තාද්ලාට ගෞරවයෙන් අැරයුම් කරමි. එය මෙවැනි වෑයමකට යොමුවන්නට සිතා සිටින, මේ සටහන කියවන තවත් අහිංසකයෙකුට උපකාර විය හැක. 

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.

ප.ලි

සිරාගේ පජාති වූ පෙම් ජවනිකාවක් පිළිබද ලියන ලෙස ඊයක් විද ඇවිටිලි කල සහෘදයා වෙනුවෙන් මේ ලිපිය පුදමි.

මගේ සපෝටර් චරිතය පිළිබද මා නොදැන සිටි දෙයක් පසු කලෙක අමාලි මා හට සැළ කලාය. ඇයගේ සිත රිදවූ ප්‍රථම ප්‍රේමවන්තයාද මා සමග ගිය දිනයේ මෙන් හොද එකෙකු ලෙස ලේබල් අලවා ඇයට සම්මුඛ කලේ මා සමග ගිය සපෝටරයාම බැවින් එදා කෝපයක් උපන්නේ මා කෙරේ නොව ඔහු කෙරේ බව ඒ පුවතයි.

අමාලි කෙල්ලද අද මා මෙන්ම විදේශගතව සිටී. තවම අවිවාහක විය යුතුය. මේ සිදුවීමෙන් පසුවද තවත් වසරක පමණ කාලයක් දුම්රිය තුල මෙන්ම ඉන් පිටත විවිධ ප්‍රිය සම්භාෂනයන් හිදී ඇය මුණ ගැසුනද කිසිම දිනක මේ ගැන කථාබස් නොකිරීමට මම කටයුතු කළෙමි. වරක් ඇයගේම නිවසේ පැවති දානමය පුණ්‍යකර්මයකටද මම සහභාගි වුනෙමි. එදා ඇය මහත් සෙනෙහසින් මා වෙත බත් බෙදා දුන්නේ අපේ උන්ගේ කටකැඩුනු කථා අතරිනි.

වසර 3 කට පසුව කොටාපාරෙන් සිරාකොලුවා සමුගත් හෙයින් මහවේ ගමනට එයින් පසු තිත තැබිනි. එහි 10 වෙනි මැදිරියේ මා මෙහි කියූ කිසිදු චරිතයක් අද නැත. කාලය මැව් අරුමය මේ යැයි කියමින් යලිදු හමුවන දිනයක් නොමැතිව සියල්ලෝ දුම්රියෙන් බැස ගොසිනි.