97 සිතියමක් සමග පැය 24 ක්

ඕන්න ඉතිං දෙයියනේ කියලා බොලාට අලුත් කථාවක් ඇද බාන්න සිරා කොලුවා ලෑලි දොරට පයින් එකක් ගහලා විවෘත කොරගෙන කාමරේට ආවා. පහුගිය දොහේ හවස් යාමෙ බොහොම තදට අහස් දිය ඇඳගෙන වැටුන හින්දාමදෝ කාමරේ ඇතුලෙ බොහොම හීතලයි. ඒ හීතල පයිසෙකට මායිම් කොරන්නෙ නැතුව අපි එහෙනං කථාවට බහිමු.

2008 - 2011 කියන කාල වකවානුවෙ ලංකාවෙ මුල් පෙලේ බාහිර ප්‍රචාරන ආයතනයක ග්‍රැෆික් ඩිසයිනර් චරිතයක් විදියට තමයි සිරා කොලුවා රාජකාරි කොලේ. මේ ආයතනයෙ තිබුනෙ අමුතුම උප සංස්කෘතියක්...සිරා කොලුවට මේ වටපිටාව පත්තියන් උනේ නැති නිසා වසර 3කට පස්සෙ එතැනින් ඉවත් උනත්....එකට වැඩ කොරාපු සේවක /සේවිකාවො නම් එක පවුලක උන් වගේ හිටි බව මතක් කරන්නම ඕනෙ.

බොලාට මතක ඇති ලංකාවෙ තිස් වසරක් තිස්සෙ හිඟන්නගෙ තුවාලෙ වගේ සුව වෙන්නෙ නැතුව ඇදි ඇදී ගිය සිවිල් යුද්ධය මේ කාලවකවානුව තුල අහවර වෙච්ච බව. මගේ අද කථාව මේ කාරණයට සම්බන්ධයි.

මේ කියන සේවා ස්ථානයෙ මම උන්නු කොටසෙ වැඩිමල් එකා වගේම වෘත්තීය ජීවිතයෙ අත්දැකීම් වැඩි කෙනා විදියටත් මට වඩා වයසින් අඩු එකාලා එකීලා වට කරගෙන තමයි මම උන්නෙ. උන් ඔක්කොම පුදුමාකාර විදියට එකමුතුයි..ලෙංගතුයි. මේ අතරින් කෙනෙක්ට යම් කිසි රාජකාරියක් අායතනයේ ඉහළ නිලධාරියෙක් භාර කලාම ඒ කාරිය කරන ක්‍රමය පිළිබද අදහසක් නැති නම්...ඒ දේවල් අන්තිමට ඇවිත් නතර උනේ මගේ ලග...අදත් එහෙම දවසක්.

අයියෙ මේ සිතියමක් තියෙනවා හදන්න. අනේ මට තව වැඩ වගයක් තියෙනවා. ඔයාට පුලුවන්ද කරන්න...

නංගි බබෙක් ඒගොල්ලන්ට තියෙන 64 න් එකක් පෙන්නලා දිවා ආහාර වෙලාව කිට්ටුව එහෙම ඇහුවාම ඉතිං මම කාටද මේ කාරිය පවරන්නෙ. අන්තිමට අහක යන සිතියමක් සිරා කොලුවගෙ ඔලු ගෙඩිය උඩට පාත් උනා.

මල්ලි අපි වව්නියාව ආමි කෑම්ප් එකේ IT සෙක්ෂන් එකෙන්...මේක ආමි එකේ වැඩක්....කොහොම හරි කරලා දෙන්න...මේක රටේ අවශ්‍යතාවක්...සිතියම එක්ක හිටිය සිවිල් චරිත දෙකක් මට සම්මුඛ උනා. එතැන කෝප්‍රල් වරු දෙදෙනෙක් සිවිල් ඇඳුමෙන් සිතියම එක්ක රැදී උන්නා.

මට ලැබුන සිතියම මේ වගේ එකක් නෙමෙයි..බොහොම විස්තර සහිත එකක්.

කාරණා කාරණා බලාගෙන යද්දි...මේ රාජකාරිය කොටි වලිගය අල්ලගත්තා වගේ එකක් කියලා මගේ අක්මාවට සැනකින් දැනුනා. ඒත්....

ආමි එකට කොල්ලො ගියේ වෙන කරන්න රස්සාවක් නැති නිසා පඩියට කියලා සම හරක් අවඥා සහගතව කථා කලාට සිරා කොලුවා හමුදාවට එකතු නොවුනෙ ජීවිත අවධානම ගන්න තරමේ නිර්භීත කමක් මට තිබුනෙ නැති නිසා. ඒ හින්දා පඩියට හරි ආමි එකට ගිය හැමෝම මට වීරයො. ඒ මට තිබුනෙ නැති වීරකමක් උන්ට තිබුන නිසා. වැටුපක් ලබන්න හරි තමන්ගෙ ජීවිතය අවධානමකට ලක් කරන්න ශක්තියක්, ධෛර්යයක් හැමෝටම නැති නිසා.

මම කවදාවත් හිතුවෙ නෑ...මගේ වෘත්තීය ජීවිතය තුල ඩිසයිනර් ගොයියෙක් විදියට මගේ සේවය අපේ රටට, අපේ හමුදාවට,  මේ තරම් වැදගත් වෙන දවසක් ඒවි කියලා. ඒ නිසා හමුදා සෙබලෙක් විදියට සේවයට එකතු වෙලා  ඉටුකරන්න බැරි වෙච්ච යුතුකම් කොටස වක්‍රාකාරයෙන් හෝ මේ විදියට මේ අවස්ථාවෙදි ඉටු කරන්න මගේ ඇතුලු හදේ ලොකු අධිෂ්ඨානයක් එකතු වුනා. ලංකාවෙ ජනජීවිතය දශක 3 ක් පුරා පීඩාවට පත් කරපු, අපේ අහිංසක ජනතාව අමු අමුවේ ඝාතනය කරපු මේ කාලකන්නි යුද්ධය අවසන් කරන්න සිරා කොලුවට හැකි විදියට දායක වෙන්නයි මේ සූජානම.

මල්ලි....මෙතැන තියෙනවා එකට පනස්දාහ සිතියම් 3 ක්. මේ සිතියම් 3 එකකට එකක් සම්බන්ධයි. මේ සිතියම් 3 ම එකක් කරලා ප්‍රින්ට් කරන්න ලෑස්ති කරලා දෙන එක තමයි ඔයාට කරන්න තියෙන්නෙ. හමුදා සහෝදරයෙක් මගේ උරහිසට අතක් තිබ්බා.

ඒ එක් සිතියමක් A2 (සාමාන්‍ය හාෆ් ෂීට් 4) ක විශාලත්වයෙන් යුක්තයි. මේ අවස්ථාව වෙද්දි අප සතුව තිබුන ස්කෑනරය A3 (හාෆ් ෂීට් 2)  විශාලත්වයෙන් යුතු එකක්. නමුත් මගේ කරුමෙට ඒ යන්තරේ ඒ වෙද්දි ක්‍රියා විරහිත වෙලා නඩත්තු කණ්ඩායම එනතුරු මග බලාන උන්නෙ. දැන් ඉතිරිව තියෙන්නෙ A4 ප්‍රමාණයේ සාමාන්‍ය ස්කෑනරයක් පමණයි. සිතියමක් කියන්නෙ ඉතාම සියුම් විදියට විවිධ ප්‍රධාන මාර්ග, අතුරු මාර්ග, ඇළ මාර්ග ආදී දත්ත නිරූපනය කරන එකක් නිසා...කොටස් වශයෙන් ස්කෑන් කොට, එකකට එකක් නියම විදියට පෑහෙන පරිදි යලි එකතු කිරීම ඉතාම අපහසු ක්‍රියාවක්. ඒ නිසා මෙවැනි  සිතියමක් එක්වරම ස්කෑන් කල හැකි ඩ්‍රම් ස්කෑන් නම් විශාල ස්කෑනරයක ස්කෑන් කරන්න අදහසක් මට පහළ උනා.

ඩ්‍රම් ස්කෑනරයක්

මේ යන්තරේ මිළ අධික නිසා ස්කෑන් කරන්න තරමක මුදලක් අය කරනවා. ඒ වෙද්දි කොළඹ නගරය තුල ඒවා ස්ථාපිතව තියෙන තැන් පිළිබද යම් අවබෝධයක් මට තිබුනා. ඉන් එකක් තිබුනෙ ලේක් හවුස් ආයතනයෙ. මම එතැන ඉහළ නිලධාරියෙකුගේ ජංගම දුරබණුවට ඇමතුවා. මගේ අවශ්‍යතාව දැනුම් දුන්නාම එතුමා මට ලබාදුන්නෙ මෙවැනි පිළිතුරක්...

අපේ එකේ ඒවා තියෙනවද....මම දන්නෙ නෑනෙ පුතා...මම දැන් නාට්‍යයක් බලන්න ඇවිල්ලා ඉන්නෙ...හෙට කථා කරන්නකො...

මල්ලි....අපි මේ වැඩේ මෙහෙට ගේන්න කලින් Quotation එකක් ගත්තා. ඒ නිසා ඊට පිටින් වියදම් කරන්න විදියක් නෑ. ඕගොල්ලො  පෙන්නපු වියදම දරලා මේක කරන්න හමුදාවෙන් අනුමත වෙලා තියෙන්නෙ. හමුදා සහෝදර වරු එහෙම කිව්වා.

ඒ නිසා වෙනත් තැනකට සිතියම් යොමු කලොත් ඒවාට ගෙවන්න වෙන්නෙ මගේ සාක්කුවෙන්. මේ කටයුතු ගැන අවබෝධයක් නැති අපේ ආයතනයෙ මූසල මාකටිං කාරයෙක් මේ කාරිය බොහොම පහසු එකක් කියලා හිතලා හමුදාවට මිළ ගනන් දැනුම් දීලා සිරා කොලුවගෙ බෙල්ල බාගෙට මිරිකලා අවසන්...අඩු ගනනේ මේ මිළ ගනන් ඉදිරිපත් කරන්න කලියෙන් විෂය ගැන දැනුමක් තියෙන කෙනෙකුගෙන් ඇහුවා නම් මේ කාරණා නිවැරදි කරන්න තිබුනා.

මල්ලි...අපේ කෑම්ප් එකේ දැන් තියෙන්නෙ මීට කලින් මේ විදියට හදලා ප්‍රින්ට් කරලා බිත්තියෙ ගහලා තියෙන කිලිනොච්චිය සිතියම. අපි දැන් ඒ පැත්ත අල්ලලා ඉවරයි. මේ සිතියම් 3 කිලිනොච්චියෙ ඉදන් මුලතිව් පැත්තට විස්තර පෙන්වනවා. අද ඉදන් දවස් දෙකකට පස්සෙ උදේ 9 වෙද්දි මේ ඔක්කොම අපි වව්නියාව කෑම්ප් එකේ ලෑස්ති කරලා තියන්න ඕනෙ. කොළඹින් ආරක්ෂක ලේකම් තුමා එක්ක හමුදාපති තුමා යුද්ධයේ ඉදිරි සැලසුම් හදන්න වව්නියාවට එනවා. අපි හදන මේ සිතියම තමයි එතැනදි උසස් නිලධාරීන්ට අණ දෙන්න ඒ අය පාවිච්චි කරන්නෙ. ඒ කියන්නෙ යුද්ධයේ අනාගත සැලසුම් හදන්නෙ මේ සිතියමෙන්. මේක නියමිත වෙලාවට එතැන තිබුනෙ නැතිනම් අපි ඉඳලා හමාරයි. මෙන්න මේ විදියට වටින් ගොඩින් මඳින් මඳ සිරා කොලුවට පීඩනය එල්ල වෙන්න ගත්තා.

තවත් මොහොතක් ඇවෑමෙන් වව්නියාව කඳවුරේ තොරතුරු තාක්ෂණ අංශය භාරව සිටි මේජර් වරයා පිළිබද ඒ අය මා සමග පැවසුවා. ඔහු මා සමග එක පන්තියේ අධ්‍යාපනය ලැබූ මිතුරෙකුගේ වැඩිමල් සහෝදරයෙක් විත්තිය ඒ කථා බහෙන් මම දැනගත්තා. මම මේ නිලධාරියාගේ මළනුවන් හඳුනන වග මා අසල සිටින දෙදෙනාට දැනුම් දුන්නා විතරයි. ඒ අය ජංගම දුරබණුවක් මගේ කනේ තිබ්බා.

මල්ලි...මම ........ගෙ අයියා...වව්නියාව කෑම්ප් එකෙන්. මම තමයි මේ සිතියමේ වැඩේ භාරව ඉන්නෙ. මේක මෙතැන සූදානම් වෙලා තියෙන්න ඕනෙ වෙලාව ගැන ඔතන ඉන්න අය කියන්න ඇතිනෙ. මේක මල්ලි යුද්ධයේ ඉදිරි ගමන තීරණය කරන තීරණාත්මක සාධකයක්. ඒ හින්දා නියමිත වෙලාවට සිතියම මෙතැන තියෙන්නම ඕනෙ. නැතිනම් මමත් ගස්...ඔයාගෙ අතේ දැන් තියෙන්නෙ බොහොම ලොකු වගකීමක්. හැකි උපරිමයෙන් හැකි ඉක්මනින් මේ උදව්ව කරලා දෙන්න. එහෙම කිව්ව දුරබණුව විසන්ධි උනා.

සිරා කොලුවගෙ ඔලු ගෙඩිය දැන් යකාගේ කම්මල වගේ. එක පැත්තකින් සිතියම ස්කෑන් කිරීමේ ගැටලු...තවත් පැත්තකින් හමුදාවෙන් ලැබුනු වගකීම්, ගිරයට අහු වෙච්ච පුවක් ගෙඩියක් වගේ පීඩාවට පත් වෙලා හිටිය සිරා කොලුවා මේ කාර්යය ආරම්භ කරලා තරමක් දුරට කටයුතු කලත් කොටස් 4 කට ස්කෑන් කරන ලද සිතියමක් එක් සිතියමක් ලෙස එකතු කිරීම ඉතාම අපහසු වෙහෙසකර කටයුත්තක්. පළමු දවස නිමාව සටහන් වද්දී මට එකදු හෝ සිතියමක් සකසන්න අවකාශයක් ලැබුනේ නෑ. ඔයාගෙ අතේ දැන් තියෙන්නෙ බොහොම ලොකු වගකීමක්....ඒ වදන් පෙල මගේ හිතේ දෝංකාර දුන්නා.

මොකද මල්ලි අපි කරන්නෙ....තාම එකක්වත් ගොඩදාගන්න බැරි උනා නේද....කෝප්‍රල් වරයෙක් මගෙන් විමසුවා. ඒ අය මේ සිතියම් වල ආරක්ෂාවට ඒවා හැරදා කොහෙවත් යන්නෙ නෑ. දිවා ආහාරයටත් දෙවතාවකට තමයි ඒ අය ගියේ. හැම විටකම කෙනෙකු සිතියම් වල ආරක්ෂාවට රැදී උන්නා.

LTTE එකේ උන් ලගත් සිතියම් තියෙනවා. ඒවා උන් විසින්ම හදාගත් එ්වා. හැබැයි අපි ලග තියෙන ඒවා තරම් ඒවායෙ විස්තරාත්මක තොරතුරු නෑ. මේ වගේ සිතියමක් බැරි වෙලාවත් උන් අතට ගියොත් අපේ කෑම්ප් වලට ඇස් පියාගෙන ගහයි. ඒ තරම් විස්තර මේවායෙ තියෙනවා. ඒ නිසයි සිතියම් මේ තරම් පරිස්සම් කරන්නෙ. 

කොහොමින් කොහොම දවසක නිමාව සනිටුහන් කරමින් හිරු අවරගිරින් බැස ගියා. නමුත් සිරා කොලුවගෙ හිතට ඉස්පාසුවක්...සහනයක් නෑ. හෙට උදෙන්ම කොතනින්ද මේ රාජකාරිය පටන් ගන්නෙ. මගේ හිත මගෙන්ම අහනවා. රාත්‍රිය උදා උනත් නෙතට නින්ද නෑ. ඉටුකරන්න තියෙන වගකීමේ තරම මෙනෙහි වෙද්දි කොහොම හරි මේ කාරිය සාර්ථකව අවසන් කරන්න හිතට ධෛර්යය මඳින් මඳ කාන්දු වෙනවා. මේක බොහොම තීරණාත්මක රාජකාරියක්. මගේ හිත එහෙම කිව්වා.

පහුවදා උදෑසන රාජකාරියට පිටත් වෙද්දි මේ කාරිය ඉටුකරන්න මගේම කියලා සැලසුමක් හදාගන්න මට හැකි උනා. ඒ අනුව පළමුවෙන් එක් සිතියමක් කොටස් 4 ක් විදියට ස්කෑන් කරන්න අවශ්‍යයි. එතකොට සමස්ත කොටස් සංඛ්‍යාව 12 ක් වෙනවා. ඊට පස්සෙ මේ කොටස් එකතු කරමින් සිතියම් 3 වෙන් වෙන්ව සකසන්න අවශ්‍යයි. ඊටත් පස්සෙ ඒ සිතියම් 3 එකට එකතු කරන්න අවශ්‍යයි. මගේ වෘත්තීය ජීවිතයේ අතිශයින් බැරෑරුම් රාජකාරිය පටන් ගන්න මම සූදානම්.

උදෑසන 8.30 කණිසමට සිරා කොලුවා රාජකාරී ස්ථානයට වාර්තා කරද්දි හමුදා සෙබලුන් දෙදෙනා පැමිණ සිටියා. හොද හුස්මක් අරගෙන මේ කාරිය අද කොහොම හරි අවසන් කරනවා කියන අධිෂ්ඨානය හිතේ ඇතිකරගෙන පරිගණකය ක්‍රියාත්මක කොලා. මගේ සැලසුමට අනුව පියවරෙන් පියවර කරදරයක් නැතුව ඉදිරියට යනවා. එහෙත් සමහර තැනක මම අපේක්ෂා නොකල තරමේ වේලාවක් වැය වෙනවා. දිවා ආහාරයට විනාඩි 20 ක් වත් යන්න නැතුව ඇති. කෝප්‍රල් වරුන් දෙදෙනා ඔවුන්ගේ අත්දැකීම් මා සමග පවසමින් හැම වෙලාවකම මගේ අසලම රැදී උන්නා. යුධ හමුදාවට එකතු නොවුන මමත් රට වෙනුවෙන් තීරණාත්මක අවස්ථාවක යම් සහයෝගයක් ලබා දෙනවා කියන හැගීම නිසාම සන්ධ්‍යාව එළඹෙන තුරුම මට වෙහෙසක් දැනුනෙ නෑ.

කාලය පැයෙන් පැය ගතවෙලා සහෝදර සේවක සේවිකාවන් දවසේ කටයුතු හමාර කරලා නැවත නිවෙස බලා යන්න සූජානම් වෙනවා. නමුත් සිරා කොලුවා තවමත් එක හුස්මට වැඩ. ඔයාගෙ අතේ දැන් තියෙන්නෙ බොහොම ලොකු වගකීමක්....ඒ වචන කීපය වරින් වර මතක් වෙනවා. වව්නියාව කඳවුරේ නිලධාරීන්ගෙන් වරින් වර මා සමග සිටින සෙබලුන් දෙදෙනාට ඇමතුම් ලැබෙනවා.

වැඩේ අවුලක් නැතුව යනවා සර්...අපිට අනිද්දා 09.00 පැයට  මේ සිතියම කෑම්ප් එකේ ලෑස්ති කරන්න පුලුවන්. ඔවුන් එහෙම කිව්වා.

මේ කියන වකවානුවෙ මගේ සේවා ස්ථානය පැය 24 ම විවෘතව තිබුනා. නමුත් එහි රාත්‍රී සේවා මුරය තුල ඩිසයිනර් චරිත රාජකාරි කොලේ නෑ. දිවා කාලයේ ඔවුන් අතින් නිමවෙන දේ මුද්‍රණය කිරීම පමණයි රාත්‍රී කාලයේ සිදු උනේ. ඒ අනුව රාත්‍රී රාජකාරිය භාරගෙන තිබුනෙ මුද්‍රණ යන්ත්‍ර ක්‍රියාකරුවන්. ඒ අයත් දැන් මගේ අසලම ඉන්නවා.

මල්ලි රෑට කෑම කන්න කොහෙවත් යන්න එපා. මම ගෙදරින් කෑම එකක් අරගෙන එන්නම්. එක් හමුදා සොයුරෙක් අපේ ආයතනය කිට්ටුව පාතක කෙනෙක්. ඔහු මට නිවසේ පිසූ රසවත් කෑම වේලක් ගෙනැවිත් තිබුනා. රාත්‍රී 11 ට පමණ රාත්‍රී ආහාරයත් ඉතා ඉක්මනින් ලබාගෙන සිරා කොලුවා නැවතත් එක දිගට වැඩ. මගේ හිත දන්නවා මේ රාජකාරිය අහවර කරන්න ඒ ඒ කොටස් අවසන් විය යුතු වේලාව.

අපේ උන්ගෙ වගේම හමුදාවෙ ඇත්තන්ගෙ රස කථා මගේ කන් දෙකට වෑස්සෙනවා. ඒවාට යන්තමින් කන දාගෙන රිදුම් දෙන ඇස් ගෙඩි දෙක ආයාසයෙන් දරාගෙන සිරා කොලුවා පාන්දර 2 කඩ ඉමටත් ලගා උනා. මේ වෙද්දි මගේ හොද පණ ගිහින්. හරියට කලන්තෙ හැදෙන්න වගේ....උදේ ඉදන් පැය කීයක් එක දිගට වැඩ කලාද...වායු සමීකරණයෙන් ලැබෙන නුවර එළි සිසිල මගේ ගිණියම් වූ ඔලු ගෙඩිය සිසිල් කරන්න ප්‍රමාණවත් නෑ.

මල්ලි පොඩි විවේකයක් ගන්න. අපි දන්නවා ගොඩාක් මහන්සි ඇති ඔයාට....ඒත් මේ වෙලාවෙ අපිට විකල්පයක් නෑ. ඉන වටේ තිබුන බෙල්ට් එක ගලවලා දාලා සපත්තු දෙකත් ගලවා ඉවත් කලා. හමුදා සෙබලුන් සෑම පැයකට වතාවක්  මට විවේකයක් ගන්නා ලෙස එතැන් සිට දැනුම් දුන්නත් රාජකාරිය එක්ක බොහොම තදින් බද්ධ වෙලා හිටි මට විවේකයකින් පලක් නෑ.

දැන් වෙලාව පාන්දර 5 යි. සිතියම් 3 එක් සිතියමක් විදියට සකස් කරලා අවසන් උනේ ඒ වෙද්දි. පුංචි පුංචි ඇළ මාර්ග, කෙස් ගස් වගේ දිවෙන මහා මාර්ග එකට එක සම්බන්ධ කරන එක පණයන වැඩක්. වටින් ගොඩින් අඳුර පහවෙන ලකුණු වීදුරු ජනෙල් අතරින් මට පේනවා. හිසේ පැත්තක් නෑ වගෙයි දැන් මට දැනෙන්නෙ. හරියට මහා බරක් හිස උඩ තිබ්බා වගේ...නෙත් කෙවෙනි පියවෙන්න වෙර දරනවා. මම මේ අවස්ථාව වෙන තෙක් ඒවා මොනතරම් නම් පීඩාවට පත් කලාද ?

පාන්දර 5න් පස්සෙ එක් එක් අවස්ථා වල වෙන් වෙන්ව ස්කෑන් කොට සම්බන්ධ කල සිතියමේ කොටස් වල වර්ණ ගැලපීම ආරම්භ කලා. ඒ කාරිය අවසන් වන විට මගේ සහෝදර සේවක කැල අලුත් දවසක රාජකාරියට වාර්තා කරලා.

අයියා අද උදේම වැඩට ආවද ? එකියක් මගෙන් අහනවා.... ඒ දැරිවි දන්නෙ නෑ මම මේ වැඩ කරන්නෙ කලින් දා උදේ සිට බව. ඒ බව ඇහුවාම ඒ මුහුණු විශ්මයකින් ඇලලී ගියා.

දැන් වේලාව උදෑසන 10. සිරා කොලුවගෙ හෘදය තවමත් ස්පන්දනය වෙනවා. මේ CD තැටියෙ අපි කලින් කරපු සිතියම තියෙනවා. ඒකත් එක්ක ඔයාගෙ අලුත් සිතියම එකට සම්බන්ධ කරලා තැටියට දාලා දෙන්න. කෝප්‍රල් චරිතයක් මට එහෙම කිව්වා. ඒ කාරියට තවත් පැය භාගයක වගේ කාලයක් ගත වෙන්න ඇති.

ඕන්න දැන් සිතියමේ වැඩේ අහවරයි. අඩි 14 ක් දිග දැවැන්ත සිතියමක් මුද්‍රණයට සූදානම්. මෙහි තියෙන විශාලත්වය නිසා සැබෑ සිතියමේ කුඩාවට පෙනෙන ඇතැම් දේ මෙහි ඉතාම පහසුවෙන් දැකගන්න පුලුවන්.

මේ වෙද්දි සිරා කොලුවට කෙලින් හිටගෙන ඉන්න පණ නෑ. පැය 24 කටත් වැඩි කාලයක් එක දිගට පරිගණකයක් දිහා බලාන ඉදලා...වැඩ කරලා මගේ නෙත් යුග ගොරකා මඳ වගේ රතු වෙලා.

මල්ලි ඔයාගෙ කම්පියුටර් එකෙන් මේ සිතියම් අපි ඉස්සරහම මකලා දාන්න. Shift Delete ගහන්න. (මකා දමන දෑ පරිගණකයේ කුණු බක්කියේ තැන්පත් නොවන සේ)

හමුදාවෙ ඇත්තන්ගෙ ඒ ඉල්ලීමට මම ක්ෂණිකව ප්‍රතිචාර දැක්වූවා. දැන් ඉතිං මගේ රාජකාරිය අවසන්. කොපමණ වෙහෙසක් දැනුනත් මගේ මේ වෑයම අපේ රටේ හෙට දවසට පුංචි හරි රුකුලක් වේවි කියන හැගීමෙන් මගෙ හිත පිරිලා.

මල්ලි....ඔයා අද කරපු මේ දේ වචනයෙන් විස්තර කරන්න බැරි තරම් වටිනවා. අපට ඒ ගැන ස්තූති කරන්න වචන නෑ. කවුරුවත් මේ වගේ වැඩ කරන එකක් නෑ. අපි දන්නවා රට ගැන හැගීමෙන් තමයි එහෙම වැඩ කලේ කියලා. අපිට වෙන දෙන්න දෙයක් නෑ. අපේ ස්තූතිය විතරක් දෙන්නම්. හමුදා සොයුරන් මගේ දෑත බොහොම තරයේ අල්ලා ගත්තා.

උදෑසන තේ කෝප්පයත් ඔපීසියෙන්ම තොල ගාලා...මූණ කටවත් සෝදා නොගෙන, සිරා කොලුවා ගම්පහ බලා එන්නට දුම්රිය ස්ථානය වෙත දෙපසට වැනි වැනී සැපත් උනා. එක විනාඩියක් ඇස් දෙක ඇරගෙන ඉන්න බෑ. නින්ද යනවා. දුම්රියේදිත් කට කපලා නිදාගෙනයි ගම්පහට ආවෙ.

නිවසට සම්ප්‍රාප්ත වෙලා මගේ ඇඳ කබලට වැටිලා නෙතු පියන් වසාගත්ත හැටියෙම මම හදපු සිතියමේ මහා මාර්ග, අතුරු මාර්ග, බෝක්කු, වගා ළිං, මාළු වාඩි අරවා මේවා සියල්ලම හරි අපූරුවට පේන්න ගත්තා.

ඒ විදියටයි සිරා කොලුවගෙ වෘත්තීය ජීවිතය තුල මෙතෙක් කරන ලද අපහසුම රාජකාරිය අවසන් උනේ. අද ඒ මතකය අවදි වන සැම විටෙකම මගෙ හිතට දැනෙන්නේ නිම් හිම් නැති සතුටක්.

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.

 

ප.ලි

කථාව උපරිම කෙටියෙන් ලියන්නට වෙර දැරීමි. නමුත් මගේ සිතුවිලි වලට බ්‍රේක් නැත. මේ පෝස්ටුව දිග වැඩි නම් කමා කරත්වා. 

බොලාගේ රාජකාරී ජීවිතය තුල මෙවැනි අමතක නොවෙන දවසක් තියේ නම් ඒ බවත් කමෙන්ටුවක් ලෙස කොටාගෙන යන්න. එයින් මේ ලිපිය තවත් සුන්දර වේවි.