97 මොරවකදී සාටර් ජීවියෙක් වූයෙමි

සෑර්ගේ දෝතින් සභාවට පැමිණි බෝතලය හිස් කිරීමේ වගකීම කරට ගන්නට නගා කොලුවා ඉදිරිපත් වූයේ නැත. මහ දවාලේ කට් ඩවුන් වීමෙන් පසු දැනෙන අසික්කිත හැගීම් විදිමින් ඒකා ඇඳෙහි වැතිර උන්නේය. මමත්, පුෂ්පෙ ගොයියාත් සෑර් සමග බෝතලයට තනි රැක්කෙමු. බොර පාට හොද්දේ පෙගෙන පරාටා කැබැල්ලක්, රට කජ්ජක්, කඩල ඇටයක් සමග රහමෙර බඩවැල් දිගේ පල්ලම් බසියි.

මේ කථාවේ 1 කොටසට

බෝතලයේ අඩිය පෑදෙන විට පුෂ්පෙ කොලුවාගේ කරටිය පහත් වී තිබුනි. ඒකා බොන්නට ගිය කල පීප්පයක් වුවත් වත් කල හැකි තරමේ ධාරිතාවක් සහිත එකෙක් වුවද අද දවසේ ගමන් මහන්සිය නිසාදෝ වේලාසනම නැවතීමේ තිත තබා තිබුනි. බෝතලය අහවර කොට රාත්‍රී ආහාරයෙන් පසු ඇඳට වැටුනා පමණක් මතකය. නිදි දෙව් දුව අප සොයා පැමිණ තරයේ වැළඳ ගත්තාය.

පසුදා උදෑසන ආහාරයෙන් පසු අප මොරවක බලා ගියේ සෑර්ගේ මතක අග්ගිස්සක තිබුන නාන තොටුපලක් සොයාගැනීම උදෙසායි. දිය කෙලියේ යෙදෙමින් දහවල ගෙවා දමා තවත් බෝතලයක් දෙකක් හිස් කොට ආපසු නිවෙස් බලා යාම අපගේ සැලසුම විය.

නගා කොලුවා උදෑසන අහවල් කැත වැඩේ කොලේ නැත. ඒකා වීරයෙක් මෙන් රථයේ අසුන් ගෙන සිටියි.

නගෝ බොරු නම් බලහංකො උඹට තව ටිකකින් බොකක් සෙට් වෙනවා. මමත් පුෂ්පයාත් නගාගේ සිත චංචල කිරීමට මාරුවෙන් මාරුවට දායක වූවෙමු.

මට එහෙම අමාරුවක් නෑ යකෝ..නගා පවසයි...

නෑ නෑ උඹට තව ටිකකින් බොකක් සෙට් වෙනවා...වෙනවාමයි..අප දෙදෙනාට බනිමින් රථයේ උන් නගාගේ චිත්ත සන්තානය අපේ බස් ඉදිරියේ බිඳී ගිය නිසාදෝ ඒකාට බොක සිග්නල් වදින්නට වැඩි වේලා ගියේ නැත. එහෙත් එය ඉවසාගෙන දෙපසට ඇඹරෙමින් ඉන්නට නගා උත්සාහ ගත්තේ පරාජය පිළිගන්නට තියෙන අකමැත්ත නිසාය.

සෑර් පොඩියක් නවත්තන්නකො..කට ඇඳවී ගිය නගා කෝල හඬින් අවසානයේ පරාජය බාර ගත්තේය.

ඇයි....

ම...මට බොකක් දාන්න...

ඇයි උඹට ඕවා හිටපු තැන කරගන්න බැරි උනාද...තමුසෙලා පාරට බැස්ස වෙලේ ඉඳන් බොක දාන්න තැන් හොයනවනෙ...මතක නැද්ද හපුතලේ ගිහින්....

සෑර් රථය එක්තරා හුදෙකලා පෙදෙසක මාර්ගයට යාබද ගල් තලාවක් සහිත දිය පහරක් අසල නැවැත්වූවේය. අපේ උසුළු විසුළු හඬ මධ්‍යයේ ගල් තලාවට දිව ගිය නගා කොලුවා රාජකාරිය ආරම්භ කලේය...

මුගෙ මරු ෆොටෝ ටිකක් ගමු.

පුෂ්පයාගේ යෝජනාව මමද අනුමත කලෙන් නගාගේ නිරුවත් පශ්චාත් කලාපය අපූරුවට කාචයට නැගුනි. එමෙන්ම ඉදිරිපස තහනම් කලාපයද ඡායාරූපයට නැගුනි. නගා ඒ අවස්ථාවේ විරෝධය දැක්වූ ආකාරය සිනා උපදවන සුළුය.

නගාගේ බොක දැමීම දුටු පුෂ්පයාටද නැවතත් සිග්නල් වැදුනෙන් ඒකාද ගල් තලාවට ගියේය. ඒ වන විට වැඩ අහවර කර නැවත රථයට පැමිණ සිටි නගා පුෂ්පයාගේ කැමරාවෙන් තවත් නග්න ඡායාරූප කීපයක් ගත්තේය. බොක අමාරුව තවත් මොහොතකින් පුෂ්පයාගෙන් මටද බෝ උනේය. තිදෙනා මාරුවෙන් මාරුවට ගල් තලාව දෙසට යන අන්දම දුටු සෑර් රථය තුල තුෂ්නිම්භුතව බලා උන්නේය. අසික්කිත නගා සිරා කොලුවාගේද පෙර පරිදිම ඡායාරූප ගත්තේය. 36 රෝලෙන් වැඩි හරියක් බොකට යට වී ගියේ ඒ අන්දමිනි.

ගල් තලාවේ නාටකය අවසන් වී නැවතත් රථය පිටත් වූයෙන් වැඩි වෙලා නොගොස් නාන තොටුපලට ලගා වන්නට අපට හැකි විය. කීප දෙනෙකුගෙන් විමසා එම ස්ථානය සොයාගැනීමට අපට සිදුවිය. මොරවක ප්‍රදේශයේ ප්‍රධාන මාර්ගයට ආසන්නයේම තිබෙන මෙම ස්ථානයේ වටේටම විහිදුන කළු ගල් පවුරකි. මාර්ගයට මෙහි ජලය තිබෙන බවක් නොපෙනෙයි. ගල් පව්ව අතරින් පහලට පැමිණි පසු සුපිරිසිදු ජල දහරාව දකින්නට හැකි වෙයි.

සෑර් බෝතලයක්ද සමග නාන්නට බැස්සේය. පළමු දින දහවලේ නගා කොලුවාද..එදින රාත්තිරියේ පුෂ්පයාද කට් ඩවුන් වූයෙන් උන් දෙදෙනාම අද රහමෙර පානයට එකතු වන්නේ නැත. සිරා කොලුවා සෑර් සමග මධුපානය ආරම්භ කරන විට මුන් දෙන්නා පැත්තක සිට විහිළු කලේ අද වැටෙන්නේ මා බව කියමිනි.

පැයක් දෙකක් ගත වන විට බ්‍රැන්ඩි බෝතලයක් අවසන් කරන්නට අප දෙදෙනාට හැකියාව ලැබුනි. ආ මග සොයාගෙන ගල්කුළු තරණය කරමින් ඉහළට පැමිණ ජලය වැක්කෙරෙන කලිසම් කොටයෙන් මිදී රථයේ අසුන් ගත්තා පමණි. තැපෑලේ ආ වෙරි මා ගිල ගත් හෙයින් සිරා කොලුවා කුජීත ලෙස රථය තුලම ඔන්දස්පොට් විය.

සෑර් රථය පදවන විට වාහනයේ ඉදිරි අසුනේ සිටින මා කබරයා දිගේලි කිරීමට රථයේ දොර අවසරයකින් තොරව විවෘත කරනා විට එය වෙනත් වාහන වල ගැටීමෙන් වළකාගන්නට මහත් වූ සටනක් කරමින් අපගේ පිංබර සෑර් එය ධාවනය කල බව පසුව මට දැනගන්නට ලැබුනි.

එදා තරම් කිසිම දිනෙක මා හට අසාධ්‍ය වී නැත. ඒ නිසාම මගේ අපහසුතාව දැක මට ඔච්චම් කරනා පුෂ්පයා සහ නගා ඉදිරියේ...ආයෙ මම කවදාවත් බොන්නේ නෑ යනුවෙන් ශපත කලෙමි.

සිරා කොලුවාගේ ඇබැද්දිය නිසාම සෑර්ට නිවෙස් බලා යන්නට බැරිය. ඒ නිසා අකුරැස්සේ පදිංචිව සිටින වසර 20 කින් මෙහා හමුවී නැති මිත්තරයෙක් සොයා එහි යන්නට තීරණය විය. අප එහි යන විට සිරා කොලුවා තරමක් ප්‍රකෘති තත්වයෙන් සිටියෙන් කල කී දෑ මතකයේ තිබේ.

මිත්තරයාගේ නම කියූ විගස ඔහුගේ බිරින්දෑ ඉදිරියට පැමිණියාය...අපගේ සෑර් ගුරුකමට එන්නට කලියෙන් ජාතික උද්‍යාන සේවයේ සිටියදී හඳුනා ගත් මේ මිතුරාගේ ඇඹේනිය සෑර් දකින්නේද පළවෙනි වතාවටය.

අනේ එයා දැන් ලංකාවෙ නෑනෙ...අවුරුදු දෙකක් විතර ඇති රට ගිහින් දැන් යනුවෙන් තෙපළාය.

මේ මෙයාට (සිරා කොලුවා දක්වමින්) පොඩ්ඩක් වැඩි උනා...දැන් ඉතිං ගෙදර යන්න බෑ. යනුවෙන් සෑර් පවසන කල එහි පැමිණි මිතුරාගේ වයෝවෘද්ධ පියතුමා මා හට දෙහි සාත්තුව දෙන්නට ලං වූවේය.

ඒ අතරතුර දුරබණුවෙන් තම සැමියා ඇමතූ බිරින්දෑ අප කරා ආවේ.. එයා කියනවා හොඳ යාලුවෙක් ඒ හින්දා නවාතැන් දෙන්නම කියලා...

මේ දෙබසින් පසු අපේ නඩයට ඒ නිවසේ දොරගුළු විවෘත විය. ලැබුනු එකම ඇඳ කබලේ පහස අසාධ්‍ය රෝගියෙකු වූ සිරා කොලුවාට ලැබුනි. සෑර් සහ අනිත් උන් දෙන්නා බිම එලන ලද තුන්හිරියා පැදුරු මත සැතපුනෝය..

පසුදා උදෑසන කරදරයකින් තොරව උදාවිය. එහෙත් තවමත් හිසේ ඇති මහා බරත් බමන ගතියත් පහව ගොස් නැත. උදෑසන ආහාරයට කැකුළු බත් පොල් සම්බෝල සහ මාළු ඇඹුල් තියල් සමග ගිල දමා ගෙදර ගහකින් නෙලා ගත් ගස් ලබ්බක නොඉඳුල් රසයද විඳ ගත්තෙමි.

මේ සෑම තැනකම එක අතකින් මුව වසාගෙන සිටින සෑර් මට මහා ප්‍රහේලිකාවක් විය. ඒ ගැන විමසූ විට සෑර් අත ඉවත් කර සිනා සුනේය. මට මගේ සිනහව වළක්වාගත නොහැකි විය. සෑර්ගෙ උඩ ඇන්දේ ඉදිරි දතකට වෙච්ච දෙයක් නැත. බන්දු සමරසිංහගේ වැනි කොමිටල් පෙනුමක් සෑර්ගෙන් විද්‍යාමාන වෙයි. දතේ අඩුව දුටු විගස මම සිතුවේ නාන තොටුපලේදි කලු ගලක දත වදින්නට ඇති බවකි. එහෙත් ඒ සිතුවිල්ල නිවැරදි වූයේ නැත. සෑර්ගේ උඩු ඇන්දේ අපටත් හොරා මෙතෙක් කල් තිබූ සාප්පුවේ දතක් හැලීගොස් තිබේ.

දත වැටෙන්න ඇති අපි නාපු තැන...මේ දත හදාගන්නකං මට ආයෙමත් ඉස්කෝලෙ යන්න බෑ බොලව්...කෙල්ලො මාව දැක්ක ගමන් හිනාවෙන්න ගනියි...

සෑර්ගේ වේදනාව අපගේ  අන්තශ්‍රෝත වලටද දැනුනි. නැවත වතාවක් නාන තොටුපලේදී දත සොයා බලන්නට අවසානයේ තීරණය විය.

අපට දැක්වූ ආගන්තුක සත්කාර උදෙසා මුව නොසෑහෙන සේ ස්තූති කොට අකුරැස්සේ නිවසින් සමුගෙන නැවත නානතොටුපලට යන විට එහි කිසිවෙකු සිටියේ නැත. සෑර්ගේ බොරු දත ජල තලයට පහළ වැල්ලේ අපූරුවට පෙනෙන්නට තිබූ නිසා සෑර්ගේ දුක්ඛ දෝමනස්සයන් එතැනින්ම පහව ගියේය.

එදින දහවල ඒ ආසන්නයේ පදිංචිව සිටි තවත් මිත්තරයෙකුගේ නිවෙස කරා යන්නට සෑර් යොදාගත්තේය. දශක දෙකකින් මෙහා හමුවී නැති මේ මිත්තරයා සොයා අපට සෑහෙන්නට රස්තියාදු වන්නට සිදු විය. කෙසේ හෝ අවසානයේ අපට ඔහු මුලිච්චි වන්නට හැකි විය.

කාලයේ ඇවෑමෙන් එක්දරු පියෙකු බවට පත්ව සිටි සෑර්ගේ මිත්තරයා සෑර් දුටු වහාම අඳුනාගත්තේය. එහිදීද ආගන්තුක සත්කාරයෙන් අඩුවක් සිදු වූයේ නැත.  දිවා ආහාරයද ඒ නිවසින්ම ලබාගෙන වත්තේ තිබූ පළතුරු ගස් වල ඵලදාවටද වග කීවෙමු.

රංජිත් නම් වූ සෑර්ගේ මිත්‍රයා ඒ වෙද්දී බේරුවල ප්‍රදේශයේ තරු 3 හෝටලයක සේවය කරමින් සිටියේය. සුනාමිය පැමිණි අවස්ථාවේ ඒ හෝටලයට සිදු වූ හානියත්..එයින් දිවි ගලවාගත් අයට උදව් කල ආකාරයත්, මියගිය අයගේ සිරුරු වාහන වලට පැටවූ අන්දමත් හෙතෙම බොහෝ වේලා අපට හෙළි කලේය. කෙමෙන් කෙමෙන් හිරු අවරට යන විට අපි ඔහුට හා ඔහුගේ ප්‍රිය බිරිඳට සමු දුන්නෙමු. ඇය එදා පිළියෙල කල වට්ටක්කා මාළුව එතරම් රසට මම මෙතෙක් භුක්ති විඳ නැත. දකුණේ ඇත්තියන් උයමනට උපන් හපන් අය යැයි මට සිතුනේ මේ නිවෙස් දෙකෙන් ආහාර භුක්ති විඳීමෙන් අනතුරුවය.

ආපසු පැමිණෙන අවස්ථාව වන විට නොදැවී ක්‍රීඩා කලේ සෑර් පමණක් නිසාම  ආපසු ගමන මතින් තොර එකක් විය. 36 රෝලේ ඉතිරියට විවිධ දෑ ඡායාරූප ගත කර අවසන් කරන්නට අපට හැකි විය.

ඒ දිනවල ගම්පහ නගරයේ සුප්‍රකටව පැවති ඡායාරූප ශාලාවේ පිරිමි පුළුටක් දකින්නට තිබුනේ නැත. ඒ නිසාම බොක ෆොටෝ සහිත දළ සේයාපටය එතැනට බාර දෙන්නට අප තිදෙනාගෙන් කිසිවෙකුට පුරුෂ දහිරිය උපදවා ගත නොහැකි විය. අවසානයේ අප තීරණය කලේ උපන්ගෙයි අහිංසකයෙක් වූ කිතුලා නැමති අප මිත්‍රයා ලවා එය එතැනට බාර දෙන්නට උවත් ඡායාරූප ශුද්ධ කිරීමෙන් පසු ඒවා ගන්නට යන එකාගේ රෙදි ඡායාරූප ශාලාව තුලදීම ගැලවෙන්නට ඉඩ තියෙන නිසා අප ඒ අදහස අත්හැර දැමුවෙමු.

කිසිදිනෙක අමතක නොවන දෙණියායේ මතක සටහන් ඡායාරූප ලෙස අපට කිසිදා දකින්නට නොහැකි විය. එතැන් පටන් වසර ගනනාවක් පුෂ්ප කොලුවාගේ මේසයේ අඳුරු කොනක නවාතැන් ගත් දෙණියායේ දළ සේයාපටය පසු කලෙක එතැනින් අතුරුදහන් වී තිබුනි. ඒ ගමනේ මතක සටහන් පමණක් ඉඳහිට දිනෙක තවමත් ජීවමාන වෙයි.

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.