43 ගිමන් හරින දියඹ දිගේ හමු වූ ඔහු

ගලන අතට පිහිනීමත් උඩුගං බලා පිහිනීමත් යනු දෙකකි. සැඩපහර දිගේ පහළට යාමට ශක්තිය වැය වන්නේ නැත. එහෙත් නිර්භීත කමත් චිත්ත ශක්තියත් ඇති පදමට ඇති මිනිසුන් ගලන ගඟට අභියෝග කර විරුද්ධ දිශාවට පිහිනති.

ක්ෂේත්‍රය කුමක් වුවත් උඩුගං බලා යාම ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ඒ ඒ ක්ෂේත්‍රය තුල තමන්ගේ දැනුම මට්ටමේ වපසරිය පුළුල් වීම මත ඇතමෙකුට ඒ සඳහා මග හසර එළි පෙහෙළි වී තිබේ. උඩුගං බලා ගිය බොහෝ ඇත්තන් සමාජයට අලුත් යමක් දායාද කරන්නට සමත් වූවෝ වෙති. ඇති පදමට ධෛර්යය තිබූ මිනිසුන් වෙති. වර්තමාන ශ්‍රී ලංකා සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ උඩුගං බලා පිහිනන එක් ප්‍රමුඛ චරිතයක්  සමග වෙනස් ආරක කථා බහකට එක් වන්නටයි මගේ මේ ඇරයුම.

සිරා කොලුවා වන මට මේ චරිතය මුලින්ම මුලිච්චි වෙන්නේ මගේ පාසල් වටපිටාවේදී බව යම් අභිමානයක් සිත දරාගෙන ඔබට කියන්නට මම රිසි වෙමි. ඒ කාලයේදී සංගීතය සමග බොහෝ කිට්ටු සබඳතාවක් තිබූ එකෙකු වන මට පාසලේ සිටි ලොකු අයියා කෙනෙකි අද අපේ කථා නායකයා. ඔහු නමින් අරුණ ගුණවර්ධන නම් වෙයි. මෑත කාලයේ ජනප්‍රිය වූ ඉතාම සුන්දර ගීත කීපයකම සංගීතඥයා ලෙස කටයුතු කල ඔහු ඔබ වෙනුවෙන් සිරාගේ කාමරයට කැන්දාගෙන ගෙන එන්නට මා දැරූ උත්සාහයේ ප්‍රතිඵලය ලෙස මේ ලිපිය හදුන්වාදෙන්නට හැකිය. නමින් එතරම් ප්‍රසිද්ධ නැති මුත් ඔහුගේ දායකත්වය ලද  නිර්මාණ ඔබ හඳුනන බවට සැකයක් නැත.

අරුණ ගුණවර්ධන

අප කුඩා උන් ලෙස පාසලේ සංගීත කණ්ඩායම නියෝජනය කරන අවදියේ, ඒ වටපිටාවේ සිටි ජේෂ්ඨ ශිෂ්‍යයෙකු ලෙස අරුණ අයියා හඳුන්වා දිය හැක. පාසලේ සංගීත කටයුත්තක් සිදුවන සෑම තැනකම ක්‍රියාකාරී සාමාජිකයෙකු ලෙස ඔහුගේ රූපකාය සැමවිටම දෘෂ්‍යමානව තිබුනි. ඒ කාලයේදී ගිටාරය සහ විදුලි ඕගනය සමග ඔහුට තිබුනේ කිට්ටු ඇසුරකි. එහෙත් ඔහුගේ ගායන චමත්කාරයද ඊට නොදෙවෙනිය. පාසලේ පැවති විවිධ ප්‍රසංගයකදී Richard Marx ගේ Hazard නැමති සදා නොමියෙන අපූර්වතම ගීතය ඔහු ගායනා කල චමත්කාරය අපහසුවකින් තොරව තවමත් මට සිහියට නගා ගත හැකිය.

කාලයේ තාලය අවසානයේ අපි සියල්ලෝම විද්‍යාලයේ ආදි ශිෂ්‍යයන් වීමු. ජීවන ගමනේ කටයුතු අරභයා හැල්මේ දුවන සමාජයට එකතු වීමු. ඒ තරගය අතර තුර තැනක දශකයකටත් පසු දවසක අරුණ අයියා මා හට නැවතත් සම්මුඛ වන්නේ මයෙ මලයාගේ දැනුම් දීමක් මත මූණු පොතෙනි. එහෙත් අපගේ අතීත සුහදත්වය ඒ වෙද්දිත් නිරුපද්‍රිතව තිබූ අතර වෙනසකට තිබුනේ ඔහු දැන් රටක් වසඟ කල තනු නිර්මාපකයෙක් වී සිටීම පමණි.

වර්තමාන සංගීත ක්ෂේත්‍රෙයේ බොහෝ දෑ සිදුවන්නේ ඉල්ලුම සැපයුම න්‍යාය අනුවය. බොහෝ සංගිතකරුවන් / පද රචකයන් / ගායකයන් මේ රැල්ලට හසුවී මුදල් මත පිනුම් ගසති. හරසුන් නිර්මාණ හරවත් නිර්මාණ යටකරගෙන බලෙන් ඉලිප්පෙන්නට වෙර දරති. විරහව ඇති තරම් විකුණති. හැකියාවක් නැති උන්ද තාක්ෂණයට පින්සිදු වන්නට ගායකයන් වී සිටිති.

සුභාවිත ගීතයට ප්‍රිය කරන රසික ප්‍රජාවට වර්තමාන සංගීත පෙරළි එතරම් ගෝචර නැත. ඔවුන්ගේ රසඥතාවයට ගැලපෙන ගීත නිර්මාණ එළිදකින්නේ ඉතාමත්ම අඩුවෙනි. එවන් වටපිටාවක අරුණ ගුණවර්ධන නැමති මේ සංගීතඥයාගේ නිර්මාණ දායකත්වය අන් කවරදාටත් වැඩියෙන් අපේ හදවත් වලට දැනෙයි. මන්ද යත් ඔහු සුභාවිත ගීතය පොෂණය උදෙසා ගන්නා අපමණ මහන්සිය නිසාවෙනි.

                                           හද පෙලන්න - නිරෝෂා විරාජිනී

වෘත්තීය සංගීතඥයෙකු නොවන ඔහු සංචාරක ක්ෂේත්‍රයට අදාළ රැකියාවක නිරත වෙමින් ලාංකීය ගීත කලාව පෝෂණය කිරීම සැබැවින්ම පැසසිය යුතු කරුණකි. මුදල් නැමති සාධකය මත තම නිර්මාණ හැකියාව ලන්සු තබන්නේ නැති ඔහු සැම විටම සිටගන්නේ සුභාවිත ගීතය ප්‍රියකරන රසික කැළ සමගිනි. හෙතෙම තනු නිර්මාපකයෙක් ලෙස කරළියට පැමිණ තවමත් වැඩි කාලයක් ගත වී නැත. එහෙත් ඒ කෙටි කාලය තුල ක්ෂේත්‍රයේ දැවැන්තයන් උදෙසා නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන්නට අවස්ථාව ලැබීමම ඔහුගේ සංගීත පරිචය පිළිබද අපට කරුණු හෙළි කරයි.

හන්තාන සිහිනේ - පණ්ඩිත් අමරදේව / උමාරියා

පසුගිය දිනෙකදී සුභාවිත ගීතය ප්‍රියකරනා රසික කැළ වෙනුවෙන් අරුණ අයියා සමග පුංචි පහේ කථා බහක යෙදෙන්නට සිරා කොලුවාට අවස්ථාව ලැබුනි. ඒ කථා බහ තුල මගේ ගැටලු සහ ඒවාට ඔහු දුන් පිළිතුරු සැකෙවින් මෙසේය

ලංකාවේ සංගීතය වෙළදපොල ඉලක්ක කරගෙන ඉල්ලුමට සැපයුම ලබා දෙන වකවානුවක පවතින ප්‍රවාහයට එකතු වෙන්නෙ නැතුව ඔබේම කියලා ගමනක් යන්න ඔබ කල්පනා කලේ ඇයි ?

මම සංගීතය කරන්නෙ ආත්ම තෘප්තිය උදෙසා. මට ඒ වගේ තීරණයක ඉඳලා මගේ ගමන යන්න හැකිවෙලා තියෙන්නෙ මම වෙනත් වෘත්තියක නිරත වෙලා ඉන්න නිසා. කලබලයක් නැතුව මගේ පාඩුවේ හෙමිහිට වෙලාව අරගෙන සංගීත නිර්මාණ සිදුකරන්නයි මගේ කැමැත්ත තියෙන්නෙ.

අනිත් නිර්මාණ කරුවන්ට එවැනි තීරණයකට එන්න බැරි ආර්ථික සාධකය නිසාද ? අතීතයේ හොඳ නිර්මාණ බිහිවෙන්නත් වර්තමානයේ හරසුන් නිර්මාණ වැඩි වශයෙන් බිහිවෙන්නත් ඉඩ ප්‍රස්ථාව ලැබුනෙ වෙළදපොල මතද...අතීතයේ නිර්මාණ විකුණන අදහසින් කලේ නැතත් අද නිර්මාණ විකුණන අදහසින් කරන්නේ සංගීතය වෙළදපොලේ විකිණිය හැකි දෙයක් ලෙසට වර්තමානයේ පත්වෙලා තියෙන නිසාද...මේ වෙනස අතීතයත් එක්ක ගලපන්නෙ කොහොමද ?

අතීතයේ කලා නිර්මාණ බිහිවුනේ සියලුම පාර්ශව වල උපරිම දායකත්වයෙන්. මුදල් ඒ කාලයෙත් ගැවසුනා. නමුත් ඔවුන් මුදල් මූලික කරගත්තෙ නෑ. අපි අහලා තියෙනවා පද රචකයො, සංගීත වේදීන්, සොඳුරු හමුවීම් අතර තුර නිර්මාණ කරපු හැටි. වර්තමානයෙ නිර්මාණ පිළිබඳ තීරණ ගන්නෙ මාධ්‍ය විසින්. ඒ අතරත් වැඩිපුරම තිබෙන්නෙ පුද්ගලික මාධ්‍ය. ඔවුන් ලාභය මූලික අරමුණ කරගෙනයි ක්‍රියාත්මක වෙන්නෙ. ඒ ස්ථාන වල නිර්මාණකරණය හෝ ඒවා අගය කරන පිරිසක් නෑ.

ගීතයෙන් මුදල් උපයන්න පුලුවන් අනෙකුත් විධි ක්‍රම ආරම්භ උනේ බොහොම මෑතකදි. ඒ අතරිනුත් රිගින් ටෝන් වලට සින්දු විකුණන එක තමයි ප්‍රධානම මාර්ගය. ඒ හරහා මුදල් ලැබීමේ වරදක් මම දකින්නෙ නෑ. මොකද කලාකරුවන්ට ඒ හරහා ආදායමක් ලැබෙන නිසා. නමුත් මේ ක්‍රියාවලියෙදි වැඩිම ලාභය ලබන්නෙ දුරකථන සමාගම් සහ කලාකරුවන් අතර ඉන්න අතරමැදියො. මේ සඳහා රජය මැදිහත් වෙනවා නම් එය ක්‍රමානුකූල වෙයි. අපේ ජේෂ්ඨ කලාකාරයො මේ කටයුත්තට සම්බන්ධ වෙන්නෙ නෑ. නමුත් ඔවුන්ගේ නිර්මාණත් මේ ප්‍රවාහයට එකතු වෙනවා නම් ඔවුන්ගේ රසිකයන් කැමති වෙයි කියලා මට හිතෙනවා.

හම්බකරන අරමුණින් කරන ගීත නිර්මාණ වල ගති ලක්ෂණ  බොහෝ වෙලාවට එක වගෙයි. ඒ විදියට තමන්ට නිර්මාණ ලබාදෙන්න කියලා ඉල්ලන්නෙ මාධ්‍ය විසින්. මේ හේතුවෙන් කලා කරුවො අසරණයි. තමන්ගෙ කැමැත්තට නිර්මාණයක් කරන්න ඔවුන්ට ඉඩක් නෑ. එහෙම කලේ නැති නම් ඔවුන්ට ආදායමක් ලැබෙන්නේ නැති නිසා.

අද එෆ් එම් නාලිකා තනිකරම යැපෙන්නේ ගීත මත...බුද්ධිමය නිර්මාණ මේ විදියට ඔවුන් පාවිච්චි කර ආදායම් ඉපයුවාට ඒ නිර්මාණ කරුවන්ට ඔවුන් ගෙවීමක් කරන්නේ නෑ නේද..මීට එරෙහිව කලාකරුවන්ගේ පාර්ශවයෙන් හඩක් නැගෙන්නේ නැතිද ?

ඉස්සර තමයි ගුවන් විදුලි ආයතන වලින් යම් කිසි මුදලක් කලා කරුවො අපේක්ෂා කලේ. ඒත් දැන් ඒ නාලිකා වලට කලාකරුවන්ට මුදල් ගෙවන්න වෙලා තියෙන්නෙ. මගෙ අදහසේ හැටියට යහපත් ගීත ප්‍රචාරය කරන්නට හැකි ලෙස යාන්ත්‍රණයක් හදන්නට පුලුවන් නම් හරසුන් බොල් නිර්මාණ ප්‍රචාරය නතර වෙනවා. ජනප්‍රිය ගීත කියන්නෙ බොරුවට හදාගත්ත දෙයක්. මිනිස්සු දැන් ගුවන් විදුලිය අහන්නෙ ගොඩාක් අඩුවෙන්. ගොඩාක් අය අන්තර්ජාලයන් තමයි ගීත අහන්නෙ. මම හිතන විදියට විවිධ ශෛලීන් වලට අදාළ ගීත තියෙන්න ඕනෙ. සංගීතය රටක සංවර්ධන අරමුණු වලටත් යොදාගන්න පුලුවන්. ඒ සඳහා උසස් රස වින්දනයයක් ඇති කරන්න පුලුවන් සංගීතයට රාජ්‍ය අනුග්‍රහය ලබාදෙන්න ඕනෙ. ප්‍රමිතීන් හදන්න ඕනෙ. ගීත ගායනා කරන්න හැකියාව නැති අය මෘදුකාංග හරහා ගායකයො වෙලා පටිගත කල ගීත ජනමාධ්‍ය වල ප්‍රචාරය නවත්වන්න ඕනෙ. මේ වගේ හරසුන් නිර්මාණ වැඩි වශයෙන්ම අහන්නෙ කුඩා දරුවො. ගීතයක යොදා ගන්නා වචන ගැනත් සෑහෙන්න සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනෙ. මේවා කරන්න බැරි දේවල් නෙමෙයි. 

අතීතයේදී ගායකයන් විසින් නිර්මාණයක් කරගන්න පද රචකයා හා සංගීතඥයා සොයා ගියත් අද වන විට ගායකයා සොයා යන්නට පද රචකයාට සහ සංගීතඥයාට සිදු වී තිබෙනවා නේද...කුමක්ද මේ වෙනස ?

මෙතැනදි කාරණා කීපයක් තියෙනවා. ප්‍රවීණ ගායකයො අලුත් නිර්මාණ කරන්න යොමු නොවීම ප්‍රධානම හේතුවක්. ඔවුන් අලුත් පරපුර සමග වැඩ කරන්න භයක් තිබෙනවා. අලුත් පරපුර කියලා මාධ්‍ය මගින් කරළියට ආව අය එක්ක වැඩ කරන්න භයයි. අන්න එහෙම අයට හොඳම පිළිතුර දුන්නෙ පණ්ඩිත් අමරදේවයන් සහ නන්දා මාලිනිය. මගේ පුද්ගලික අදහස අනුව ලංකාවෙ සංගීත ක්ෂේත්‍රය තුල ඉන්න ශ්‍රේෂ්ඨ වගේම විශිෂ්ඨතම ගායන ශිල්පියා සහ ශිල්පිනිය ඔවුන් දෙදෙනායි. ඒ දෙපළ මමත් ජානක සිරිවර්ධනත් එක්ක වැඩ කරන්න කැමති උනා. මේ තරම් සියුමැලිද කළුගල් ගීතයෙදි දර්ශන රුවන්, රජී වෙල්ගම එක්ක සුනිල් එදිරිසිංහ ප්‍රවීණ ගායකයා එකතු උනා, අමරසිරි පීරිස් මහතා සමනල සංධ්වනිය චිත්‍රපට ගීත වලදි දර්ශන රුවන් සහ අමිල තේනුවර එක්ක සම්බන්ධ උනා. මේ අය හරහා තවත් ජේෂ්ඨ ශිල්පීන් මේ වෙද්දි නව පරපුර සමග වැඩ කරන්න පටන් අරගෙන. ඒ වගේම ප්‍රවීණ ගී පද රචකයො වගේම සංගීතඥයොත් නව පරපුරට තමන්ගෙ සහයෝගය ලබා දිය යුතුයි. ඒ වගේම මේ විදියට හදන ගිත ජනතාව අතරට අරගෙන යන්න රාජ්‍ය මධ්‍ය උදව් කල යුතුයි.

කොහොමද ඔබේ සංගීත චාරිකාවට පදනම වැටුනෙ, ඒ වගේම තනුවක් නිර්මාණය කරන්න ප්‍රවේශය ලබා ගන්නා ආකාරයත් දැනගන්න කැමතියි, ඔබේ නිර්මාණ තුල බොහෝ විට බටහිර සම්භාව්‍ය සංගීතයේ වැඩිපුර යොදාගන්නා චෙලෝවේ හඩ අපට ඇහෙනවා...කුමක්ද එයට හේතුව

මම පද රචනාව මූලික කරගෙන වගේම යම් හැගීමක් මූලික කරගෙනත් සංගීතය නිර්මාණය කිරීම කෙරෙනවා. ඒ සඳහා මමත් පද රචකයාත් හොඳින් එකිනෙකාව හඳුනාගන්න ඕනෙ. ඒ අතරින් ජානක සිරිවර්ධන, අසංක රුවන්, ධනුෂ්ක ප්‍රනාන්දු, ලක්ශාන්ත අතුකෝරළ වැනි අය එක්ක මගේ හඳුනාගැනීම විශේෂයි. ඒ වගේම මෙතනදි රඹුක්කන සිද්ධාර්ථ හාමුදුරුවොත් මට විශාල අවස්ථා කීපයක්ම ලබා දුන්නා. මගේ සංගීත පරිසරය ගැන කියනවා නම්, මම කුඩා කාලෙ ඉඳලම ගෙදර ඇහුනෙ බටහිර සංගීතය. මගේ අම්මා ගුරු වෘත්තියෙන් පස්සෙ ගෙදරදි පියානෝව වාදන කලා. තාත්තා නිතරම ඇහුවෙ ස්පාඤ්ඤ ගීත. එහෙමත් නැත්තං නෙවිල් ප්‍රනාන්දු වගේ අයගෙ ගීත. මම කුඩා කාලයෙදිම ඒ සංගීතයට ඇහුම් කන් දුන්නා. ඒ වගේම අම්මා තවමත් හොඳ සිංහල සින්දුවක් ඇහුනොත් ඒ ගැන මට කථා කරලා කියනවා.

මම පාසලේදි ඉගෙනගත්තෙ පෙරදිග සංගීතය. ඒ ශිල්පය මට ලබාදුන්න සියලුම ගුරු මව්පියවරු ආදරයෙන් මතක් කරනවා. මගේ සංගීත නිර්මාණ වල හරි අඩක් නියෝජනය කරන්නෙ මේවා සඳහා දායක වූ වාදන ශිල්පීන්. ඔබ විශේෂයෙන් ඇහුවා චෙලෝව ගැන, මගේ ගීත වලට එය වාදනය කරන්නෙ රෝචන රාමනායක. ඔහු අති දක්ෂ වාදන ශිල්පියෙක් වගේම සංගීත නිර්මාණකරුවෙක්. මගේ නිර්මාණ වලට නිතරම මේ වාදන භාණ්ඩය යොදාගන්න ඔහුගේ සුවිශේෂී වාදන හැකියාවත් බලපාන්න ඇති. වී හේමපාල පෙරේරා, මහේන්ද්‍ර පැස්කුවල්, සංගීත් වික්‍රමසිංහ, ජයංග දැදිගම, සුගත් හෙට්ටිආරච්චි, රුක්ෂාන්, ධනංජය සෝමසිරි,  වැනි ලංකාවෙ විශිෂ්ඨතම වාදක මණ්ඩලයක් මේ හැම ගීතයක් පිටිපස්සෙම ඉන්නවා. මගේ හැගීම් ඔවුන් තමයි සංගීතයෙන් ශ්‍රාවකයා කරා අරගෙන යන්න උදව් කරන්නෙ.

මහේන්ද්‍ර පැස්කුවල් සමග

ඔබ ක්ෂේත්‍රයට පැමිණ විශාල කාලයක් නැති උනත් බොහෝ දැවැන්තයින් සමග මේ වන විටත් නිර්මාණකරණයේ යෙදෙන්න අවස්ථාව ලැබී තිබෙනවා...විශේෂයෙන් ලාංකීය සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ මුදුන් මල්කඩ බඳු අමරදේවයන් සමග නිර්මාණ කරණයේ යෙදෙන්නට ඔබට අවස්ථාව ලැබුන අන්දම හා ඒ අත්දැකීම් ගැන කථා කරනවා නම්

ඒකනම් පෙර පිනකට වෙච්ච දෙයක් කියලා තමයි මම තවම විශ්වාස කරන්නෙ. මට මතක් වෙන්නෙ මැග්සයිසෙ සම්මානයත් අරගෙන අමරදේවයන් ලංකාවට ආපු අවස්ථාවෙ මම සේවය කලේ කටුනායක ගුවන් තොටුපලේ. මම ගුවන්තොටුපල ඡායාරූප ශිල්පියාට මුදල් ගෙවලා එතුමා සමග එකට ඉඳලා ඡායාරූපයක් ගත්තා. ඒ සිදුවීමෙන්ම තේරුම් ගන්න පුලුවන් වෙයි අමරදේවයන් කෙරෙහි මගේ තිබෙන ආදරය සහ ගෞරවය. පස්සෙ දවසක මම එතුමා වෙනුවෙනුත් ගීත නිර්මාණය කලා කිව්වම මටත් පුදුමයි.

ගිමන් හරින දියඹ දිගේ ගීතය පටිගත කල දින අමරදේවයන් සමග

‍

හන්තාන සිහිනේ ගීතය පටිගත කල දින අමරදේවයන් සහ උමාරියා සමග

මට මේ අවස්ථාව ලැබෙන්නෙ අග්නි ටෙලි නාට්‍යය නිසයි. ඒ වෙද්දි මම මලී ටෙලිනාටකයෙ තේමා ගීතය සංගීතවත් කරලා තිබුනා. එය ගායනා කලේ නන්දා මාලිනිය. අග්නි ටෙලිනාටකේ තේමා ගීතය ගැන අපි කථාකරමින් හිටිය කාලෙ මට අමරදේවයන්ට පෙන්වන්න තිබුනෙ නන්දාමාලිනිය ගායනා කල ඒ ගීතය. චරිත් කොතලාවල මහතා සහ මේ ටෙලිනාට්‍යය නිෂ්පාදනය කරපු ඒ වගේම ගීතයේ පද පෙල ලියපු ජානක අයියා තමයි මට මේ අවස්ථාව ලබා දුන්නෙ. අමරදේවයන්ගෙ පුතා රංජන අමරදේව මට මලී ගීතය ගායනා කරලා පෙන්වන්න කිව්වා. දේශයේ මහා ගාන්ධර්වයා ඉදිරියේ ඒ ගායනය කල වෙලේ මට දැනුන හැගීම වචනයෙන් කියන්න බැරි තරමේ එකක්. මගේ ගායනයෙන් පස්සෙ අමරදේවයන් වගේම රංජන අයියත් මා ගැන විශ්වාසය තිබ්බා. ගීතයේ පද පෙල වගේම සංගීතය ගැනත් අපි අමරදේවයන් සමග කීප වරක් සාකච්ඡා කරලා තමයි පටිගත කිරීමට ගියේ. ඒ අත්දැකීම සදාඅනුස්මරණීයයි කියලා කිව්වත් වරදක් නෑ. එතුමා දෙවැනි නිර්මාණයකටත් මා හට ආරාධනා කල නිසා මම මේ ගීතය තුල සාර්ථක වෙලා තියෙනවා කියලා නිහතමානී සතුටක් දැනෙනවා.

ගිමන් හරින දියඹ දිගේ - පණ්ඩිත් අමරදේව

ඔබේ ඉදිරි අනාගත බලාපොරාත්තු ගැන යමක් කථා කරමු...සංගීතයෙන් ඔබ අනාගතයේ කල යුතු යැයි සිතා සිටින යම් යම් දේ තිබෙනවාද ? ඒ වගේම නූතන තරුණ සංගීතවේදීන් අතර අංක 1 චරිතය කුමක්ද ?

මට යමක් කල හැකි නිර්මාණ මාධ්‍යය ගීතය කියලයි මම හිතන්නෙ. මේ වනතෙක් කරගෙන ආවා වගේ හෙමින් හෙමින් නිර්මාණ කරන්නයි මගේ කැමැත්ත. හදිස්සියක් නෑ. ඒ වගේම ලංකාවෙ සංගීතය ගැන සුභවාදී බලාපොරොත්තුවක් තියාගන්නත් පුලුවන්. සුරේෂ් මාලියද්ද, නදීක ගුරුගේ, මහේෂ් දෙණිපිටිය, බිලී ප්‍රනාන්දු, කසුන් කල්හාර, දර්ශන රුවන් දිසානායක, රාජ්, භාතිය, දර්ශන වික්‍රමතුංග, තිළිණ රුහුණගේ, රධීෂ් වැන්දබෝනා, උදාර අතපත්තු, වගේ දක්ෂ නිර්මාණ කරුවො නිතරම නිර්මාණ කරනවා. මේ අය තම තමන්ට ආවේණික ලක්ෂණ සහිත විවිධ කුසලතා ඇති අය. ඒ නිසා අංක 1 මෙන්න මෙයයි කියලා කාටවත් කියන්න බෑ. මේ වෙද්දි උසස් පදරචකයො පිරිසකුත් බිහිවෙමින් ඉන්නවා. ඒ වගේම ලංකාවෙ විශ්ව විද්‍යාල පද්ධතියෙන් එළියට එන නිර්මාණකරුවො බොහෝ පිරිසකුත් ඉන්නවා. ඒ අය විධිමත් ආකාරයකට මේ ක්ෂේත්‍රයට එකතු කරගන්න යම් වැඩ පිළිවෙලක් මේ වෙද්දි අපි අතර සාකච්ඡා වෙමින් තිබෙනවා. ලංකාවෙ සිදුවෙච්ච දේශපාලන පෙරළියත් එක්ක ඉදිරියේදී නව පරපුර සමග එකතුවෙලා ගොඩාක් හොද නිර්මාණ කරන්නට හැකි වෙයි කියලා මට හිතෙනවා.

අන්තිම ගැටලුව...නව පරපුර නොමග යන බව බොහෝ ජේෂ්ඨයන්ගේ අදහස...නමුත් බොහොම අතලොස්සක් දෙනා තමයි නවකයන්ට ගුරු හරුකමක් දෙන්න ඉදිරිපත් වෙන්නෙ. ඔබත් ලංකාවෙ සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ ඉන්න කෙනෙක් විදියට නවකයො තමන්ගෙ නිර්මාණ කරණය කුමන දිශාවකට අරගෙන ගියොත් වඩා වැදගත් කියලද ඔබ හිතන්නෙ

මමත් තවම කලාකරුවෙක් වෙන්න හදන කෙනෙක්. ජේෂ්ඨයන් නවකයන්ට බනින්නෙ නැතිව නවකයො අතර ඉන්න හොඳ පිරිස අගය කරනවා නම් මෙහෙම වෙන්නෙ නෑ. මම කලින් කිව්ව මාධ්‍ය වලින් එන තරුණ පිරිසට එරෙහිව බැන බැන ඉදලා පලක් නෑ.  තමන්ගෙ මග යන පිරිසට අත දීලා ඔවුන්ට ශක්තියක් වනවා නම් වඩාත් හොඳයි. අද ඉන්න බහුතර තරුණ පරපුර විශ්ව සංගීතය ඇසුරු කරන අය. මේ අය තමන්ගෙ සංගීත දිවියේ මුලින්ම කරන හෘදයාංගම නිර්මාණ ජනතාව අතරට ගෙනයන්න මාධ්‍ය උදව් කලේ නැතිනම් තමන් ඉගෙන ගත්ත ශිල්පය අමතක කරලා ජනප්‍රිය වෙන්න බොළඳ නිර්මාණ කරනවා. ජීවත් වෙන්න මුදලුත් අවශ්‍ය නිසා. මෙන්න මේ තත්වය යහපත් කරගන්න තමයි රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති වල අවශ්‍යතාව තියෙන්නෙ.

පුරන් වෙමින්  තිබූ ශ්‍රී ලාංකීය කලා කෙත නැවතත් අස්වද්දන්ට අරුණ අයියාගේ ගීත අස්වැන්නෙන් වැඩි කොටසක් ලාභ උපයන්නට හරසුන් නිර්මාණ බිහිකරන්නට අත හිත දෙන මාධ්‍ය වල අවශ්‍යතාව ඉටු නොකරන නිසාදෝ ඉඳහිට දවසක හෝ ප්‍රචාරය වන්නේ නැත. එම ගීත නිර්මාණ සමහරක් පහතින් දක්වා තිබේ.



ගායනය - කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ       පද- රඹුක්කන සිද්ධාර්ථ හිමි
 ගායනය - හර්ෂණ දිසානායක       පද- අසංක රුවන් සාගර
ගායනය - අරුණ ගුණවර්ධන         පද- ශාන් දෙල්කඳුරආරච්චි
 ගායනය - ටී. එම්. ජයරත්න         පද- රඹුක්කන සිද්ධාර්ථ හිමි
 ගායනය - විශාරද නන්දා මාලනී       පද- ජානක සිරිවර්ධන
 ගායනය - කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ    පද- ගෝණදෙණියේ සීවලී හිමි
 ගායනය - අමරසිරි පීරිස්         පද- රඹුක්කන සිද්ධාර්ථ හිමි

පාසල් බිමේදී දශකයකටත් එහා දිනයක හඳුනාගත් ඔබ එදා මෙන්ම තවමත් නිරංහාරකමේ ප්‍රතිමූර්තියක් බඳුය. අදට වඩා යහපත් වූ කලාවක් හෙට දින බිහි කරන්නට ඔබ ඇතුලු අවශේෂ සංගීත කරුවන්ගේ උරමත පැටවී ඇත්තේ විශාල වගකීමකි. ඒ වගකීම නිසි ලෙස හඳුනාගෙන තව තවත් ලාංකීය කලාකෙත පෝෂණය කරමින් ශ්‍රාවක සිත් සතන් ආනන්දයෙන් ප්‍රඥාව කරා ගෙන යා හැකි නිර්මාණ බිහි කිරීමට ඔබට සියළු ශක්තිය ධෛර්යය ලැබේවා !

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.

ප.ලි

මෑත දිනයකදී අමරදේවයන් ගැයූ ගිමන් හරින ගීතය අරුණ ගුණවර්ධනයන්ගේ හඬින් ගැයුනි.