52 කුණු මාළු සමග කරුණෙ මාමා මදිවාට ටෙලිකොම් ජයා

අප ජීවත් වූ, අප ඇසුරු කල අපූරු චරිත කෙතරම් කාලයක් ගතවුවත් අපේ මතකයෙන් ගිලිහී යන්නේ නැත. ඒ ඒ චරිත තුල ඔවුන්ටම ආවේණික ලක්ෂණ තිබීම එයට හේතුව යැයි මගේ අක්මාවට දැනෙයි. සිරා කොලුවා වන මගේ ගම් පියස තුල සහ එයට යාබද පරිසරයේ කුඩා කල සිට දකින්නට ලැබුනු මගේ මතකයේ තදින් සටහන් වූ චරිත කීපයක් වටා අද මේ කථාව ඔබට කියන්නට මම රිසි වෙමි. සංවේගයට කාරණය නම් මේ කිසිම චරිතයක් මේ වන විට මේ මහපොළොව මත ජීවත්ව නොසිටීමයි. ඔවුන් මළවුන්ගේ ලෝකයට එක් වී කලක් ගතවී ඇති නිසා ඊළග උත්පත්තියද ලබා ඇතුවාට සැක නැත.

කරුණෙ මාමා අඩි 6 කට වඩා මඳක් උස හීන්දෑරි මිනිසෙකි. බැලූ බැල්මට ඔහුගේ මුහුණේ රෞද්‍ර පෙනුමක් තිබීමත්. බොහෝ ගැඹුරු කටහඬක් තිබීමත්, කොයි වේලාවෙත් රිචාගේ කසිප්පු පොට් එකෙන් ලඟ නමා ගැනීමෙන් රතු වන නෙත් සගලත් කුඩා අප කරුණෙ මාමා ඈතින් පැමිණෙන විට මිදුලේ කරමින් උන් සෙල්ලම නවතා නිවෙස තුල සැගවෙන තැනට වැඩකටයුතු සලසා තිබුනි. මයෙ මලයා මේ චරිතයට දැක්වූයේ පුදුමාකාර භියකි. ඒකා බත් කෑම ප්‍රතික්ෂේප කල දවසට මාර්ගයේ ඈතින් යන කරුණෙ මාමා දකින මගේ මැණියන්...මේ ළමයා බත් කන්නෙ නැතෝ යනුවෙන් ශබ්ද නගා පවසයි. 

කෝ කොයි ළමයා දැයි අසා...අපේ මිදුලට පැමිණෙන ඒ රූපකාය දැක භියෙන් සළිත වන මයෙ මලයා එතැන් සිට කීකරුව බත් කෑ අයුරු මගේ දෙනෙත් අභියස දැනුදු මැවෙයි.

අපේ ගමේ ජීවත් වූ බොහෝ චරිත එකිනෙකාට උදව් පදව් කරගනිමින් ඉතාම සහයෝගයෙන් ජීවත් වූ පිරිසක් වූයෙන් මඟුල කොතැනද, මළ ගෙදර කොතැනද කියා වෙනසක් නොමැතිව එකාවන්ව උදව් පදව් කලහ.

කරුණෙ මාමාට අදාළ මතු කියවෙන කථාව මගේ පියා විසින් පසු කලෙක අප සමග කියූ එකකි. මේ සිදුවීම් සිදුවන සමයේ අපි සුට්ටං එවුන් වූයෙන් මේ චරිත සමග වැඩි පයුරු පාසානමක් තිබුනේ නැත.

අපේ ගමේ ගහක් ගලක් මෙන් ජීවත් වූ ඇන්. ඒ. සිරිසේන අභාවප්‍රාප්ත වූයේ හිටිවනමය. ගමේ වැඩිහිටියෝ මළ ගෙදර කටයුතු සම්පාදනය කොට, මරණාධාර සමිතියෙන් ලබා දෙන හට් ගසා...පිළිවෙලකට පුටු තබා නිවසේ ඇත්තන්ට සහාය වූහ.

මරණයේ වැඩ කටයුතු අවසන් කරමින් භූමදානයට දිණය ලං වන විට කරුණෙ මාමා ප්‍රමුඛ වැඩිහිටියෝ මිනී වල සකසන්නට කනත්තට පිවිසියෝය. වර්තමානයේ මෙන් නොව මේ කියන අතීතයේ මෙවැනි කාර්යයන් සඳහා ඇති පදම් මිනිස් ශ්‍රමය ලැබුන නිසා දැන් මෙතැන බොහෝ පිරිසකි.

වසර ගණනාවකට පෙර මියගිය සිරිසේනගේ මව සිමෙන්තියෙන් බිත්ති නිමකර කොන්ක්‍රීට් පියනකින් වසාදැමූ  මිනීවලක තැන්පත් කර තිබූ හෙයින් ඒ ස්ථානයේම සිරිසේනටත් ඉඩක් සොයාදීම පිරිසගේ අදහස වී තිබේ. කොන්ක්‍රීට් පියන ඔසවා බැලූ කල දිරාගිය මිනීපෙට්ටියත් මස් දියවී ඇට සැකිල්ල පමණක් ඉතිරි වූ මෘත දේහයත් හමු වී තිබේ.

ඒ වන විටත් බොක්කට හලාගත් සුදුවා වල තේජස කරුණෙ මාමාට ඉහින් කනින් දැනෙමින් තිබූ නිසා කනන්තේ නඩේ ගුරා ලෙස ඔහු පළමුව මිනී වලට බැස තිබේ.

උඹේ පුතත් එනවා ඔන්න උඹව හොයාගෙන නැන්දෙ...පොඩියක් නැගිටලා බලහං...එසේ කියා වළතුල තිබූ හිස්කබල අතට ගෙන ඔහු කෝටුවක අමුනා බිත්තියට හේත්තු කොට තිබේ...ඉන් අනතුරුව අවශේෂ සුන්බුන් කූරු ගාන විට දිරා නොගිය අලුත්ම සරමක් නෙත ගැටී ඇත.

මේ සරම එම්බාම් කරපු එකා  එම්බාම් කරද්දි මිනිය ඇතුලට ඔබපු එකක් වෙන්න ඇති...පංකාදු සරම බොලව්...මෙන්න මේක හෝදලා අදිනවා...එසේ කියූ ඔහු සරම ගෙන දිගහැර කීප වතාවක් ගසා දමා හිරු රශ්මියෙන් බේරෙන්නට හිසේ බැදගත්තේලු.

රිචාව නිතර දෙවේලේ හමුවීමේ වරදට පසු කලෙක කරුණෙ මාමා කැවුත්ත දියවී අනේක වද වේදනා විඳ තමන්ගේ මිතුරන් විසින් කපා දුන් වලක අවසන් ගමන් ගියේය.

කරුණෙ මාමගෙන් පස්සෙ මට මතක් වෙන්නෙ අපේ අල්ලපු ගමේ වාසය කල සිරිපාල ගොයියව. මේ හාදයා බොහොම මිටියි. ඒ වගේම කෙසඟයි. හැම වෙලේම මූනෙ තිබුනෙ අව්‍යාජ හිනාවක්...හැමෝ එක්කම සුහදයි. ඒ වගේම අහිංසකයි.

සිරිපාල උන්නැහේ මාලු විකිණීමෙන් තමයි ජීවිකාව සරිකරගත්තෙ. අඩි දහයක් ඉදිරියට යද්දි බිමට කඩාපාත් වෙයි කියලා හිතෙන පතුරු ගිය පරණ පා පැදියකින් තමයි එයා තමන්ගෙ රැකියාව කලේ. තරුණ කොල්ලො නම් කවදාවත් සිරිපාල මාමෙ කියලා කිව්වෙම නෑ. ඒ වෙනුවට ඒ අය පාවිච්චි කලේ කුණු මාළු කියන නම. හොඳ මාළු වලට වඩා සිරිපාල කුණු මාළු වලටයි ඇත්ත වශයෙන්ම ප්‍රසිද්ධ වෙලා හිටියෙ.

අනිත් මාළු වෙළෙන්දන්ට වඩා සිරිපාලගෙ මාළු මිළ ගනන් අඩු වීමත්, ගමේ මිනිහා නිසා දවස් දෙක තුනකින් මුදල් පියවීමට හැකියාව තියෙන නිසාත් ගමේ සමහරු සිරිපාලගෙන් මාළු ගන්න සැදී පැහැදී උන්නෙ.

මාලෝ මාලෝ කියලා ඈතින් සිරිපාලගෙ කටහඬ ඇහෙනකොට ඒ කාලෙ තරුණයො කුණුමාළු කියලා මහ හයියෙන් කෑ ගහනවා...ඒ වචන වලට කෝප වෙන්නෙ නැති මේ මාළු වෙළෙන්දා මාලෝ මාලෝ කියන අතරෙ හිටි ගමන් කුණු මාලෝ කියලත් කෑ ගහන්නෙ තමන්ට ඔච්චම් කරන උන්ට කොලොප්පන් කරන්න වගේ.

මාළුවා අලුත් නම් කරමල හොඳ රතු පැහැයට තියෙන්න ඕනෙ...ඒත් කුණුමාළු ගේන මාළුවෙකුගෙ කරමල පරීක්ෂා කලොත් තද දුඹුරු පැහැයක් තමයි නිතරම දකින්න තිබුනෙ. ඒත් අහම්බෙන් දවසක සිරිපාල ගොයියා අලුත්ම මාළුත් අරගෙන එනවා.

අද අළුත් මාළු වැරදිලා පෙට්ටියට දා ගත්තද බං....එහෙම දවසට ගමේ කටකාර එකියක් එහෙම ඇහුවම සිරිපාල ගොයියා ළමිස්සියෙක් වගේ ඇඹරුනා කියලයි මට මතක.

වතාවක් අපේ ගමේ පැවැත්වුන අවුරුදු උත්සවයක ලබු ගෙඩියේ ඇට ගණන් කිරීමේ තරඟයට සිරිපාල උන්දැ සහභාගි උනේ රුපියලක මුදලක් සංවිධායක මණ්ඩලයට ගෙවලා. පුංචි මේස කෑල්ලක් අටවගෙන එදා තරගකරුවො කියන සංඛ්‍යා ලියා ගත්තෙ සිරා කොලුවා.

සිරිපාල කියලා නම ලියන්නං නේද.....මම ඇහුවා...

එහෙම කිව්වට වඩා කුණුමාළු කිව්වමනෙ මිනිස්සු දන්නෙ...ඒ හින්දා කුණු මාළු කියලා ලියන්න...සිරිපාල ගොයියා එහෙම කිව්වා. මමත් ඉතිං ඒ කිව්ව විදියටම කුණු මාළු, ලබ්බෙ ඇට මෙච්චරක් තියෙනවා කිව්වා කියලා ඇක්සයිස් පොතේ ලිව්වා.

සිරිපාල ගොයියා ගැන තවත් ලස්සන කථාවක් තියෙනවා බොලාට කියන්න. ඒ චන්ද්‍රිකා කුමාරණතුංග හිටපු ජනාධිපතිනිය ලාංකීය දේශපාලන පිටියට පය තියලා බස්නාහිර මහ ඇමතිනිය වෙන්න ඡන්දයට ඉදිරිපත් වෙච්ච අවධිය. අපේ පළාතෙ ඉතින් අද වගේම ඒ කාලෙත් සිරිලංකා කාරයො වැහිවැහැලා.

එනවා කිව්ව වෙලාව පරක්කු උනාට මහ සෙනගක් හන්දියට එක් රැස් වෙලා උන්නෙ කථා වලට ඇහුම් කන් දෙනවට වඩා එතුමිය දැකබලා ගන්න. මහා රථ පෙරහැරකින් ඇවිල්ලා හන්දියේ සමරු මාමගෙ කඩ පේලියට සම්මුඛ වෙලා එතුමිය කථා කරනවා මමත් බලා උන්නා. ඒ කටහඩේ තියෙන පිරිමි ගතිය තමයි පුංචි එකෙක් වෙච්ච මට මුලින්ම දැනුන වෙනස.

විනාඩි දහ පහලොවකට පස්සෙ ආපු පිරිස ආයෙමත් වාහන වලට නැගලා ඉගිල්ලුනා. රැස්වෙලා උන්නු සෙනග අස්සෙ තිබුන තියුණු ඇස් දෙකකට හසුවෙලා තියෙනවා රැස්වීම අවසානයේ චන්ද්‍රිකා නෝනගෙ අතත් අල්ලගෙන අපේ කුණුමාළු කථා කරපු බවක්.

උඹ මොනවද බං චන්ද්‍රිකා නෝනෙගෙන් ඉල්ලුවෙ...අපිට නාන තොටක් හදලා දෙන්න කියලද ? ගමට ප්‍රජා ශාලාවක් දෙන්න කියලද ? අපේ පාරවල් වලට බල්බ් කෑලි ටිකක් අලුතින් හයි කරලා දෙන්න කියලද...ගමේ වැඩිහිටියො කුණු මාළුගෙන් ඇහුවා.

පිස්සුද මාමෙ....මට මගේ කරුමාන්තෙ කරගන්න මෝටර් සයිකල් පොඩ්ඩක් ඉල්ලුවෙ...මම කිව්වා...නෝනෙ මීගමුවෙ ඉඳන් ගිණි අව්වෙ මෙහෙට්ට බයිසිකල් පාගනකොට හොඳ පණ යනවා ඒ හින්දා මට චැලියක් අරගෙන දෙන්න කියලා මාළු විකුණන්න...එයා ඉතිං හා කිව්වා...

චන්ද්‍රිකා නෝනා එදා හා කිව්වට සිරිපාල උන්දෑ මියයන තුරා චැලියක් පදිනවා මම දුටුවේ නැත.

මේ ලිපිය තුලින් බොලාට කියන්නට යන අනෙක් අපූරු චරිතය තමයි ටෙලිකොම් ජයා. ජයා සාමාන්‍ය තරමෙ ශරීරයක් තිබුන මිනිහෙක්. මට මතක ඇති කාලෙත් මිනිහා ටෙලිකොම් රස්සාවෙන් විශ්‍රාම ගිහිල්ලා හිටියෙ. විවාහකයෙක් උනාට දරුවො හිටියෙත් නෑ...පස්සෙ කාලෙක මේ දුක හින්දමද මන්දා ජයා පුදුමාකාර බීමක් බිව්වෙ. ඒකට සමහරු කිව්වෙ පව්කාර බීමක් කියලා. දවස පුරාම මිනිහා හිටියෙ අසිහියෙන්..වෙරි අඩු වෙන්න වෙන්න අලුතින් රහ මෙර බොක්කට පිරෙව්වා. ටෙලිකොම් රස්සාව නිසා මිනිහට මුදල් වලින් අහේනියක් තිබුනෙත් නෑ. මාසෙ මුලම නිවසෙ කටයුතු වලට අවශ්‍ය මුදල ඇඹේනිය අතට දුන්නට පස්සෙ ජයා සමනලයා වගේ නිදහස් මිනිහෙක්. බොන්න පුලුවන් හැම වෙලාවකම අරක්කු බොන එක තමයි මිනිහගෙ කැමැත්ත.

2004 සුනාමිය ආපු වෙලේ අපේ ගමෙන් කතරගම වන්දනාවෙ ගිය නඩයක් සීනිගම හරියෙදි මේ ඛේදවාචකයට හසුවුනා. 6 දෙනෙකු අතුරුදහන් උනා. ඒ අයගෙ ඥාතීන් මේ අය හොයන්න බොහෝ වෙහෙසුනත් ඒ අයගෙ මෘත ශරීරයක් හෝ දකින්න ලැබුනෙ නෑ.

සුනාමිය ඇවිත් ගිහින් සතියකට පස්සෙ ගමේ වැඩිහිටි ඇත්තො අතුරුදන් වූවන් හොයන්න දකුණු පළාතෙ සංචාරය කරන්න තීරණය කොලා. ඒ වෙද්දිත් තැන තැන තිබ්බ සහන කඳවුරු වල මුන් මොළේ විකාර වෙලා හෝ ඉන්නවද කියලා හොයලා බලන්නයි ගමනේ අදහස උනේ.

සිරා කොලුවත් මේ ගමනට එකතු උනේ ස්වේච්ඡාවෙන්මයි. අපේ ගමම ශෝකාකූල වෙලා තිබුන වටපිටාවක මේ පවුල් වලට හැකි විදියකට උදව් කරන්න ඕනෙ නිසාම වෑන් රථය පිරෙන්න ජනතාව හිටියා. ඒ අතර හිටි කෙනෙක් තමයි ටෙලිකොම් ජයා.

උදේම අපි පිටත් උනා. දකුණු පළාතෙ නොයෙක් තැන් වල තිබුන සහන කඳවුරු වල අපේ උන් හෙව්වත් කිසිවෙකු හමුවුනේ නෑ. ඉර මුදුනට එද්දි හැමෝටම මහන්සියි. වාහනේ හිටිය නම්දරාපු බේබද්දො ටිකට මේ වෙලාවෙ සුට්ටක් ගන්න උවමනා උනා. රථය මුහුදට කිට්ටුව තිබුන බාර් එකක් අසලට කිට්ටු කොලා.

රථයෙන් බැහැලා මිටින් හල කුරුල්ලො වගේ බාර් එකට ඇදෙන ජනතාව අතරෙ මමත් ඒ ස්ථානයට ගියා. හැමෝම තම තමන්ට විතරයි බඩු ගත්තෙ. එතැන පරාර්ථකාමය තිබුනෙම නෑ. ගල් කාලක් එක්ක සෝඩා කෑන් එකක්..කටගැස්මට බැඳපු කඩල අහුරක් හෝ පරිප්පු වඩයක් අරගෙන පිරිස හිසට සෙවනක් තිබුන තැන් වලට එකතු පහදු උනා.

ජයා අවශේෂ කිසිවක් නැතුව ගල් කාල විතරයි ඉල්ලුවෙ. මිනිහා දුන්න 500 කොලේට ඉතිරි මුදල ගැනලා බාර් එකේ කැෂියර් ගොයියා මේසෙ උඩින් තියද්දිත් ජයා හිස් කාලෙ බෝතලේ මේසෙ උඩ තියලා ඉවරයි. ඒක දැකපු මටත් මහ දවාලෙ හොදටම වෙරි උනා. ඒ විතරක් නම් මදැයි...මෙච්චර අරක්කු විකුණන කැෂියර් කොලුවත් භුත වෙලා...ජයා මේක මේ තරම් ඉක්මනට බිව්වෙ කටින්ද කියලා කල්පනා කරනවා වගේ මිනිහා කටත් ඇරගෙනයි ජයා දිහා බලාන උන්නෙ.

ජයාගෙ නෝනා කුසුමා දනට පිනට ලැදි කෙනෙක්. නිතරම වන්දනා ගමන් යන්න තමයි එයාගෙ කැමැත්ත තිබුනෙ. ඒත් ඒ ගමන අවසන් කරලා ගෙදර එද්දි කන්නෙ බොන්නෙත් නැතුව අරක්කුම බීලා ජයා කූරියා ගහලා ඉඳියි කියන භයටම කුසුමා යන යන තැන ජයාවත් එක්කගෙන ගියා. මේ සමහර වන්දනා ගමන් වලට මමත් සහභාගි උනා.

උපතින් බෞද්ධ උනත් ජයාගෙ හිතේ කොහෙවත් ආගම ගැන කැක්කුමක් තිබුනෙ නෑ....නැත්තං අරක්කු සැරට ඒ හැගීම හිතට එන්නෙ නැතුව ඇති. මරන්න හරකෙක් අරගෙන යනවා වගේ තමයි ජයාව වන්දනා ගමනක් එක්කගෙන ගියේ. මිනිහා හැම වෙලාවෙම එහෙම ගමනක් ආවෙ මිනිහට ඇති පදම් බොන්න අවසර දෙනවා කියලා කුසුමා පොරොන්දු උනොත් විතරයි. ඒ හින්දම ජයා ඉල්ලන ඉල්ලන වෙලාවට කාලෙ බෝතලය ගානෙ දෙන්න ඕනෙ...එහෙම නැති උනොත් කුසුමගෙ මැරිච්ච අම්මා තාත්තා ජයාගෙන් බැනුම් අහන්නෙ බොහොම සාහසික විදියට.

මල්ලියෙ ඔය බාර් එක ලග පොඩියක් නවත්තනවද ? එහෙම කියලා තමංම බාර් එකට දුවලා ගල් කාලක් අරගෙන එන එක තමයි කුසුමගෙ සිරිත. පොඩි ළමයි බඩගින්නට නිතර දෙවේලෙ කිරි බොනවා වගේ ජයා තමන්ගෙ හිතේ ඇවිලෙන අපි නොදන්නා ගින්නක් නිවන්න නිතරම හෙව්වෙ සීල් අරක්කු.

වන්දනා බස් රථය සිද්ධස්ථානයක් අසළ නැවැත්තුවට කවදාවත් ජයා බස් එකෙන් බහින්නෙ නෑ...තමුසෙ ගිහින් මටත් එක්ක පිං සිද්ධ කරගෙන එනවකො...එහෙම කියලා කුසුමව ඒ ගමන පිටත් කරලා මිනිහා බස් එකට වෙලා කාලක් කඩා ගන්නවා. මේ හේතුව නිසාම ජයා හොද සිහියෙන් ඉන්නවා කිසිම විිටෙක දකින්න ලැබෙන්නෙ නෑ. ඒ වගේම වන්දනා ගමනක් ගියාට ජයා කිසිම දෙයක් දැකබලා ගන්න යන්නෙත් නෑ...රාත්‍රී නවාතැනට යනකං බස් රථයෙම තමයි ඉන්නෙ.

මේ ගෙවන ජීවිතේ මොකක්ද කියා ජයාව දකින නොයෙක්වර මට හිතිලා තියෙනවා...මේ මිනිහා ජීවත් උනත් මළ මිනියක් නේද කියලයි ඕනෙම කෙනෙකුට පෙනුනෙ...වීරයෙක් වගේ පුලුවන් හැම වෙලාවකම රහමෙර ගිල දැම්ම ජයා දැනට වසර 4 කට විතර කලියෙන් එක පාරටම ලේ වමනෙ දාගෙන නිවසේදී ඇද වැටුනා...ඉස්පිරිතාල බඩගෑවත් වැඩක් උනේ නෑ....දවසක් දෙකක් අපා දුක් විඳලා අන්තිමේදි තීන්දු ගමන් ගියා.

මම කාමරේ අරින සිරා කොලුවා.