22 කවි දෙකක්

ඇයත් අම්මා කෙනෙකි

                          

ආවත් පැවත බෝසත් පරපුරක	මත
සැම අම්මටම ඒ හොද ගති ගුණය	නැත
නුපන් බිලිදු මරු තුරුලට යවන	හිත
අම්මල අතර බෝසත් මව් වරුද	ඇත
දරු සෙනෙහසට ලේ කිරි කර දොවා	දෙයි
කැතකුනු අත ගගා සතුටින් සිනා	සෙයි
අම්මා කෙනෙක් ගැන කීමට වෙලා	වෙයි
මේ අම්මා ඉන්නේ මාතලේ දිසා	වෙයි
ඉපදී වසරකින් අසනීපව	වැටුන
වැඩිමල් පුතා උකුලට අරගෙන	සිටින
28 වසක් තිස්සේ ඔහු මත	හැපෙන
දෑතම එක් කරමි මම බුදුනට	වදින
එක ලග දරු දෙදෙන එක ලෙසටම	එක්කා
විදි දුක බලනු බැරි ඉඩ කඩමුත්	වික්කා
බැහැ ඉවසන්න මම දැන් කරමිද	මක්කා
පියතුම සමග පොඩි පුතු ගියෙ මරු	එක්කා
දරුවන් 5 දෙනෙකු බිහිකර කවා	පොවා
දෙපුතුන් රැකි නිසා සැමදින උදේ	හවා
සැමියා සමග පොඩි පුතු ගිය නිසා	දවා
ලොකු පුතු රකින්නට වද වෙමි උදේ	හවා
දින සති මාස ගණනින් කල	ගෙවෙනවය
දින දින මාරයා මට අත	වනනවය
මා දෙස බල බලා අම්මා	හඩනවය
මල්ලිත් නොමැති බව මට දැන්	දැනෙනවය
මට නැහැ උවමනාවක් මේ රට	අල්ලන්න
ඕනෑ එක දිනක් වත් මා පුතු රැක	ගන්න
එනිසයි කිව්වේ පින්වතුනේ	දැනගන්න
මගේ පුතු රකින්නට මට පිහිටක්	වෙන්න
හැකිනම් හිතන්නට මේ විස්තරය	මත
මම මහා පිනක් කල බව මට හැගෙනු	ඇත
ඔබටත් තිබේ නම් පින් දම් කරන	සිත
ලක්බිම පත්තරේ මේ විස්තරය	ඇත
සතහට සුවය සම්පත ගෙන දුන	මෝදු
මහා කරුණාව පා ලෝ සතටම	වීදූ
වඳිනා ලෙසට බුදු හිමි සස මග	පෑදු
නමදිමි මව් තුමනි ඔබ පා යුග	සාදු

බන්ඩේගේ කිරි හිනාව

                                            

සීතල දුරුත්තක එක ගම්	තුලානක
මහා කලබලෙකි අදුරින් පිරි	වෙලාවක
වැඩිහිටියන්ගේ සතුටින් වත	පුරානෙක
පැලයක් හිටෙව්වා ගම මහ	වලව්වක
දින සති ගනන් තුන් වසරකි ගත	වන්නේ
නැහැ එම ගසේ මල් කුමුදක් හට	ගන්නේ
නෑයින් පැමිණ කසුකුසුවෙනි	විමසන්නේ
කොහොමද හිතක් මේ ගින්දර	ඉවසන්නේ
ඊයේ කොන්ද අද දන හිස	රිදෙනවය
අද නම් නොහැක මගේ තුනටිය	අමාරුය
හම්මේ මහන්සියි වැඩ වැඩ	දිවාරැය
පලයක් තියා මලකුත් නැති	කලාවය
දැන් ඇති ඉවසුවා ආපහු යන්න	යමි
තුන් වසරකට වැඩි කාලය	ඉවසුවෙමි
තව ටික කලක් වස්තුව ඔබ සමග	ඉමි
දෙවියන් දුන්නොතින් දරුවෙකු ගෙනත්	දෙමි
බොහෝ දුක් බරව දිවි ගෙවනා	වෙලාවේ
මහ වරුසාවකිය සද්දෙන්	ගෙනාවේ
සෙවනැලි පවා නොපෙනෙන ගම්	තුලාවේ
බන්ඩේ එනවා මේ මහ වැසි	වෙලාවේ
බන්ඩේ එන්න ගෙට මොකටද	තෙමෙන්නේ
නැහැ මැණිකේ මොටද කරදර	කරන්නේ
නිවසට ගොසින් රෙදි කබලක්	ගෙනෙන්නේ
මැණිකේමයි ඔහුගෙ තෙත හිස	පිහින්නේ
අකුණක් පිපිරුණා නගමින් දරුණු	හඩ
මැණිකේ නැවතුනේ බන්ඩෙගෙ පපුව	උඩ
ගත උනි වෙලාවක් කෙදිරිලි සුසුම	මැඩ
මල් පෙති සිදුරු කර බැස යති අනග	තුඩ
කදුලැල්ලක් වැටිණි සුන්දර දෙනෙත	මත
යා නොම උනත් දෙහදක එක් වීම	ඇත
ඇසුනා හඩක් ඇද පොලුවල කිරිය	මත
චායාවක් වැටිනි විසිරුණු අදුර	මත
කන කොක් හඩ ඇසිනි මුළු රැය	පුරාවන
පසුදින පහන් විය අරුනලු හිනා	උන
වැලපෙන හඩ අසින මුළු ගම හබා	එන
අත පය කැඩුණු බන්ඩේ දිවි	නසාගෙන
කාලය ඉගිල්ලෙති දින සති මස	තිස්සේ
දවසින් දවස කුස තව ඉහලට	ඉස්සේ
දසකඩ මස පිරුණු දවසක මහ	වැස්සේ
සුන්දර කුමරියෙකි සුර පුරයට	බැස්සේ
මහ බලගතුයි මේ නැකතයි	වෙලාවයි
අම්මට හොදයි පියනට මරු	කලාවයි
සුරතල් කුමරි ගමටම	වාසනාවයි
මවගේ මුහුණ බන්ඩෙගෙ කිරි	හිනාවයි

මාසයේ අවසන් ලිපිය වෙනුවෙන් සිරාගේ කාමරයට ලියා එව්වේ,
සෞදි අරාබියේ රියාද් නුවර සිට ඉන්දික.

ප.ලි

ජෛව වෛද්‍ය ඉංජිනේරුවෙකු ලෙස සෞදි අරාබියේ රියාද් නුවර රෝහලක සේවය කරන ඉන්දික අයියා කාලයක සිට සිරාගේ කාමරයට එන යන හිතවතෙකි. මෙයට පෙර ඔහු විසින් සිරාගේ කාමරයේ 7 වෙනි ලිපිය උදෙසා ලියූ සෞදි අරාබියේ උණු කදුළු නම් ලිපිය මහත් ආන්දෝලනයකට තුඩු දුන්නේය. ඉංජිනේරුවකුගේ කවි සිත පිළිබද කදිම වැටහීමක් මෙහි යන එන පාඨක ඔබට මේ කවි පන්ති වලින් ගත හැකි වනු ඇතැයි මම උදක්ම සිතමි. හිතාදර ඉන්දික අයියා වෙත රැකියාව අතර තුර තව තවත් කවි ලියවෙන වසන්තයකට ආසිරි පතමි. දෙවන වතාවටත් 7 වෙනි ලිපිය සැරසූවාට සිරා කොලුවාගේ නොවක් ස්තූතිය මෙයින් පිරිනැමෙයි

කවි පද කෙලින් කිරීමේ සාදර අනුග්‍රහය අළුත් මල්ලි වෙතිනි