167 අපේ අම්මගෙන් අහන්න

සැබෑ නම හෙළි කරන්න අවසර නැති නිසාම අපි එයාට නිලන්ත කියලා කියමු...... උසස් පෙළ කරන කාලෙ සිරාගෙ පන්තියෙ හිටපු සගයෙක් තමයි මේ නිලන්ත. පාසලේ නිවාසාන්තර ක්‍රීඩා උළෙලෙදි වගේම ඉන් එපිට කොට්ඨාශ, දිස්ත්‍රික්, පළාත්, සමස්ත ලංකා සෑම අදියරකම මැදි දුර දිවීම තරග වලදි පාසලේ නම තියපු කෙනෙක් තමයි මිනිහා.

කුඩා අවදියේදි වෙනත් පන්ති වල සිටීම හේතුවෙන්  12 වසරෙදි හදුනගෙන 13 වසරට එද්දි බොහොම ලොකු මිත්‍ර‍ත්වයක් අපි දෙදෙනා අතර ඇති වූ නිසාම නිලන්ත සිරාගෙ ළගම මිතුරෙක් බවට පත්වුනා කිව්වත් වරදක් නෑ.... උසස් පෙළ කරන අවදියේ සිරා සහභාගි වුනු අතිරේක පන්ති වලටම තමා නිලන්ත කොලුවත් ආවෙ ගියෙ...

ඉතිං උසස් පෙළ පන්තියේ භාගයක් විතර ගෙවුනට පස්සෙ ඊට කලියෙන් සිරාටත්  හැදිලා තිබ්බ කරුම ලෙඩේ අපේ අහිංසක නිලන්තයටත්  හැදුනා... පුද්ගලික බෙහෙත් ශාලා වල බෙහෙත් නැති මහ අසික්කිත ලෙඩක් තමයි ඒක... බොලා දන්නවා නොවැ ඒකට කියන නම.... ලව් අමාරුව....හැදුනොත් විනාසයි.

http://image.blingee.com/images15/content/output/000/000/000/371/162711879_1335720.gif

ගම්පහ නගර සභා පිට්ටනිය  කිට්ටුව තියෙන නිල්පාට ඉරි සහිත ටයි පටියක් තියෙන පාසලේ දැරිවියක් තමයි මේකගෙ හිත අරන් තිබුනෙ. කාලෙකට ඉස්සෙල්ලා සිරාගෙ හිත ගත්ත රතු කොණ්ඩෙ කෙල්ලත් ඔය අහවල් ඉස්කෝලෙම තමා. සතිය අග තියෙන අතිරේක පන්තියක තමයි ඉතිං දෙන්නගෙ යුග දෙනෙත් සම්මුඛ වුනේ. මෙතැන් පටන් ඒ සීදේවි දැරිවිට අපි කියමු ප්‍ර‍භා කියලා....කෙල්ලගෙ නම මොකක්ද ? ප්‍ර‍භා....

ඇටි කෙහෙල් ගිල්ල උගුඩුවා වගේ පන්තියට ගියත් වහළෙ තියෙන ටකරං දිහා බලාගෙන අනිමිස ලෝචනය කරන මේකගෙ මේ හදිසි වෙනස් වීම දැක්කම ඌව දන්න හැම කෙනාම ඇහුවෙ මොකද බොල තොට හෙන ගැහුවද කියලා....මිත්තරයන්ගෙ වදේ හින්දම ඇත්ත වමාරන්න නිලන්ත කොලුවට සිද්ධ වුනා.  අපිටත් හොරෙන් ප්‍ර‍භා කෙල්ලගෙන් ඒ වෙද්දිත් ඒකා කැමැත්ත විමසලා අහවරයි. ගෑල්ළමයි පොදුවේ ලබා දෙන මම කැමති නෑ යන ජනප්‍රිය, උත්කෘෂ්ඨ, හදවත සැනහෙන  පිළිතුර තමා ඒකිගෙ උත්තරේ වෙලා තිබුනෙ.

එක සැරේ හේතුව එළියට දාපු නැති නිලන්තයා හීන් සීරුවෙ කතන්දරේ කියනකොට උසස් පෙළ පෙරහැරත් ගිහිල්ලා අවසන්... බෑන්ඩ් එකේ නායකත්වය දරපු නිසා අවාරෙට පන්ති ගිය සිරා ඉතිං උසස්ම සාමාර්ථයක් ගත්තෙ නැති වුනාට කිසිදු විෂයක් අසමත් වුනේ නෑ....

ඔන්න දෙවන වරටත් සිරා ඇතුලු නඩේ උසස් පෙළට ලියන අදහසින් අතිරේක පන්ති යන මල් වසන්ත සමය ආරම්භ වුනා... අපි අතර හිටපු උන් බොහොම අතලොස්සක් තමා පළමු වාරෙම විස්ස විජ්ජාල කඩඉම පැන්නෙ. පන්සලේ කථාවෙ හිටිය අයත් අඩුවක් නැතුව මේ පන්ති වලට ආවා ගියා.

නිලන්ත කොලුවත් නැවත වරක් උසස් පෙළ ලියන්න සුපුරුදු පන්ති වලට එද්දි එකාගෙ හිත ගත්ත ප්‍ර‍භා කෙල්ලත් දෛවයේ සරදමකට වගේ ආයෙත් අපේ ඇස් ඉදිරියේ ඇස් නටවන්න ගත්තා. නිලන්තයා ඉතිං දුවපු එකා වෙච්චි ඌට එකද දෙකද තුනද කියලා ගානක් නැති නිසාමදෝ ප්‍ර‍භා කෙල්ලගෙන් පන්ති පටන් අරන් ටික කාලයකින් ආයෙමත් කැමැත්ත විමසුවා... අපරාදෙ කියන්න බෑ... නිලන්තයා පුරුෂ දහිරිය හොදට තිබ්බ එකා... කෙලින්ම ඩිරෙක්ට් තමන් තනියෙන් ගිහිල්ලා තමයි හැමදෙයක්ම කරගත්තෙ...

මම කැමති නෑ... කලින් වතාවෙ ලැබුනු බොහොම මිහිරි කර්ණ රසායන පිළිතුරෙන් නැවතත් සෑහීමට පත්වෙන්න නිලන්ත කොලුවට සිදු වුනා...ඊට පස්සෙ ඒකා යන යන තැන ටිපෙක්ස් කුප්පියකින් I am a Bad Boy කියලා ලියන්න පටන් ගත්තා. පන්ති වල ඩෙස් බංකු අනේක වාරයක් උගෙ සුදුපාට ටිපෙක්ස් දියරෙන් පෙගෙන්න ඇති මගෙ හිතේ.  මේ වතාවෙදි පළමු වතාවෙ වගේ පරාජිත හැගීමක් මූණෙන් පිළිඹිබු නොවුනට බොහොම අධිෂ්ඨානශීලී ගතියක් උගෙ නෙත් කෙවෙනි අග හැංගිලා තිබුනා.

පළමු වර ඇහුවා, දෙවැනි වර ඇහුවා , තෙවැනි වර ඇහුවා, බැරිම තැන කාන්තා පරාණ ටිකක් දාලා ඇහුවා  ප්‍ර‍භා නෙමෙයි සහනශීලී  පිළිතුරක් දුන්නෙ... ඒකි මහ ගල්ගැහුණු හිතක් තිබුනු එකියක්, කොල්ලො එහෙමත් කිව්වා. ඔයින් මෙයින් උසස් පෙළට දෙවන වරටත් ලියලා පිරිස විසිරී ගියා...

ඊටත් ටික කාලෙකට පස්සෙ කජුමුලේ අන්දරේ ගැන සිරාට කිව්ව ජයවර්ධන ගොයියා මුලිච්චි වෙච්ච මගේ මිත්තරයගෙ නිවසෙ ඉන්න වෙලාවක ඒ ඉදිරිපිට මහා මාර්ගයෙන් ගිය නිලන්ත යකඩ අස්පයත් එක්කම අපිව බැහැ දකින්න මිදුලට ආවා... මේ කාලෙ වෙද්දි එකා දෙන්න රැකියා වලට සම්බන්ධ වෙලා හිටියෙ... නිලන්තයත් එහෙමයි. පන්සලේ කථාවෙ හිටපු  පුෂ්පෙ, නගා එහෙමත් එතැන හිටියා.

උඹලව දැක්ක කල් බන්... දකින්නත් ආසයි... එහෙම ආරම්භ වුනු කථාව අවසන් වුනේ ප්‍ර‍භා කෙල්ලගෙන්... නිලන්ත කොලුවා ඒ වෙද්දිත් ඒකි ගැන හිතනවා කියලා අපි දැනගත්තෙ එදා...

උඹලා දන්නවනෙ , අපි පන්ති ගිය කාලෙදිත් මම කීප වතාවක් ඒකිගෙන් ඇහුවා කියලා... හැම වෙලේම එළුවා වගේ බෑ කියලම කිව්වට ඉතිං මම සැලුනෙ නෑ.... දිගටම ට්‍ර‍යි එක දුන්නා. රස්සාවක් කරන්න පටන් ගත්තට පස්සෙදි ආයෙමත් කෝච්චියේදිත් මට ප්‍ර‍භා හම්බ වුනා. මම ඉතිං හීනියට ආයෙ සැරයක් ඇහුවා... පරණ උත්තරේම තමයි...

උඹට ලැජ්ජා නැද්ද යකෝ ඔහොම කෙල්ලෙක් ඉස්සරහා බාල්දු වෙන්න... බලපන් ජංගියක්ද ඇදලා තියෙන්නෙ කියලා... නිලන්තයගෙ පුරසාරම අහලා කෝපයට පත්වෙච්ච පුෂ්පයා  එහෙම කිව්වා.

අනේ පලයන් යන්න... ලැජ්ජාවක් තියෙනවා නම් මම 15 සැරයක්ම ඒකිගෙන් අහයිද ?  ඒ උත්තරෙන් අපේ  රෙදි ගැලවුනා වගේ දැනුනා... එදා තමයි මේකා අහපු සෑම වාරයක්ම ගණන් කරගෙන තියෙනවා කියලා අපි දැනගත්තෙ...

හැබෑටම ඒ හැම වාරෙකම ලැබුනෙ එකම උත්තරේද බන්... මම උගෙන් ඇහුවෙ නිලන්තයා ගැන ඉපදිච්චි සැබෑම අනුකම්පාවකින්...

මුල්ම කාලෙ මාස 3 කට සැරයක් ඇහුවා, ඊට පස්සෙ මාසෙකට සැරයක්, තව ටික කාලෙකින් මාසෙකට දෙසැරයක් ඇහුවා, ඊටත් පස්සෙ සතියකට එක සැරේ ගානෙ ඇහුවා. 14 සැරයක්ම එකම උත්තරේ තමා දුන්නෙ... ඒ උනාට මේ  සතියෙ 15 වෙනි සැරේට අහපුවාම වෙනස් උත්තරයක් ලැබුනා...

ඒ මොකක්ද බන් ?

අපේ අම්මගෙන් අහන්න කිව්වා....

මල හුට්ටප්පරයයි කියපු නගා මහ හයියෙන් හිනාවෙන්න ගත්තා....

සමහර විට මගෙන් තියෙන වදේ හින්දා වෙන්න ඇති බන් කියපු නිලන්තයත් ඒ හිනාවට එකතු වුනා...

ඒ හිනාවට එකතු නොවුනු පුෂ්පයා කිව්වෙ

නෑ බන් කෙල්ල උඹට චැලෙන්ජ් කරලා යනුවෙනි.

ඔව් බන් මම දන්නවා... අන්න ඒ නිසා තමයි උඹලව හොයාගෙන මෙහෙට්ට ආවෙ ඒ ගැන කථා කරන්න... උඹලා වරෙල්ලා මා එක්ක එදාට යන්න...

ගේ කොහොමද බන් හොයාගන්නෙ...

හොයාගන්න දෙයක් නෑ බන්... මම දවසක් කෝච්චියෙන් බැහැලා පොඩි ෆලෝ පාරක් දාලා ගේ තියෙන තැන හොයාගත්තා...ප්‍ර‍භාගෙ යාලුවෙක් මාර්ගයෙන් කෙල්ලගෙ තාත්තගෙ නංගි කෙනෙක්ගෙ ටෙලිෆෝන් අංකයක් හොයාගෙන කථා කලා... එයත් කියනවා භය නැතුව එන්නලු...

උඹ නම් යක්ෂයෙක් බන්... නගා නිලන්තයගෙ පිටට තට්ටුවක් දැම්මා...


ඔන්න ඉතිං කථාකර ගත්ත විදියට ප්‍ර‍භා කෙල්ලගෙ ගෙදර යන්න දිනේ උදාවුනා.  සති අග දවසක හවස් ජාමෙ  තුනේ කණිසමට වගේ තමයි ගමන පිටත් වුනේ...පුෂ්පෙ, නගා, සිරා, එක්ක නිලන්ත ඔක්කොම හතර දෙනයි.

බයිසිමොටෝ දෙකකින්  ඒ ඉසව්වට යනතුරුම නිලන්තයට බොහොම උපදෙස් අපෙන් ලැබුනා... දැරිවිගෙ පවුලෙ අයගෙ හිත්  දිනාගන්නා ආකාරය පිළිබද...

ගිය ගමන් උඹ භය නැතුව ගේමට ඇන්ටර් වෙයන්  ඒ පුෂ්පයා

උඹ නිකං සැකන්ඩ් වෙන්නෙ නැතුව උඹේ කොලිටිය ගැන වනපන් වටේටම  ඒ නගා

අම්මට අම්මා කියලා කටපුරා කියපන් ඇන්ටි නොකියා, අනිත් එක අපි ආපහු යන්න හැරෙනකොට අම්මගෙ කකුල් දෙක අල්ලලා වදින්නත් ඕනෙ... ඒ සත්ගුණවත් සිරා

කථාවෙන් කථාවෙන් ගේ පේන මානයට ගියා...
මම මොකුත් අරන් යන්න ඕනෙද බන්... නිලන්තයා කිසිම චකිතයකින් තොරව කට ඇරියා...

කෙල්ලනෙ එන්න කිව්වෙ බන් ඒ නිසා ඕනෙ නෑ... ඒ පුෂ්පයා

නැ නෑ එහෙම නිකං ගෙවල් වලට ගිහිල්ලා ලකුණු කපා ගන්න එපා උඹ කුණෙක් කියලා... ගනිං ලොකු අයිසිං කේක් එකක්... ඒ නගා...

එපා බන් අයිසිං කේක් ගන්න...ඕවායෙ අයිසිං පිහියෙං හූරලා ඔය වයසක මිනිස්සු කන්නෙ ඒ නිසා විස්කෝතු පැකට් එකක් හොදා... ඒ සිරා

බිස්කට් පැකට් එක සභා සම්මත වෙච්ච නිසා නිලන්ත ලෝස් නැතුව මොණරෙක් එළියට ඇදලා සෑහෙන තරමෙ බිස්කට් පැකැට් එකක් තමා සතු කරගත්තා.

අපි දැන් ආයෙමත් අර ගේ පෙනෙන ඉසව්වෙ...

ඒ උනාට ගෙදරට යන පාරක් තොටක් හොයාගන්න බෑ...

මේක මාර මගුලක්නෙ බන්... කොහෙන්ද යන්න තියෙන්නෙ...
විනාඩි එක දෙක ගෙවිලා පෑ භාගයක්ම ගත වුනත් පාර හොයාගන්න බෑ...

මෙන්න මේ වෙලාවෙදි ගෙදර හිටපු කෙනෙක් පාර පැත්තට ගියා.... මැදිවියේ පිරිමියෙක්...

ඉස්සරහින් තියෙන නිවසෙ පිළිකන්නෙන් තමා ඔන්න පාර තිබිලා තියෙන්නෙ... අපි කොහොම දැන ගන්නද ඉතිං

අපේ කථා නායකයා මේ නිවසට කලිං ආගිය කෙනෙක් වගේ  නිවසේ දෙර අසලම තිබ්බ විදුලි සීනුවෙ බොත්තම වැරෙන් එබුවා..... කිරිං කිරිං සද්දෙ මැද්දෙන් දොර විවෘත වෙද්දි ප්‍ර‍භාගෙ පෙනුම තියෙන කාන්තාවක් දොර විවෘත කලා...

ඇයි ?  ඇය පිරිසෙ සියල්ලන්ම දෙස නෙත් හෙලා ඇහුවා...

ප්‍ර‍භා තමයි එන්න කිව්වෙ... නිලන්ත ඇගට පතට නොදැනී වචන පිට කරන හැටි බලා ඉන්න ආසයි..

මේ අපේ ප්‍ර‍භා ? එහෙම කිව්ව ප්‍ර‍භාගෙ අම්මට හිනාවකුත් ගියා... එන්න එන්න එහෙනං මෙහෙන් ඉදගෙන කථාකරමු කියලා සාලෙට පිරිස කැදවලා පුටුවකට බර වෙන්න අපට ඉඩ හසර ලබා දුන්නා...

අපේ එකාගෙ මව වගේම ප්‍ර‍භාගෙ මවත් ගුරු වෘත්තියේ නියැලුනු අය නිසා බොහොම සුහදව කථා බහ කරන වාතාවරණයක් තමා එහි තිබුනෙ.

ඉතිං පුතේ කාරණේ කිව්වනං...ඇය සිනහව අතරින්ම විමසා සිටියා...

මම අම්මෙ දැන් අවුරුදු දෙකක ඉදන් ප්‍ර‍භා ගැන හිතනවා... සෑහෙන කාලයක් ඇහුවත් බෑ කියලම තමා කිව්වෙ... ගිය සතියෙ තමා කිව්වෙ අම්මගෙන් ඇවිල්ලා අහන්න කියලා...

ඒ අතරතුර මව් තුමිය....

ප්‍ර‍භා..........  ඇයි අම්මෙ (නිවස තුළින් කිංකිණි හඩක් ඇසේ)

මේ අයට තේ හදන්න දුව...

ප්‍රභා කුස්සියට යන හඩත්  පීරිසි කෝප්ප ගැටෙන හඩත් ඇසේ.
සිලිං.....එකායි....සිලිං...දෙකායි.... පීරිසි කෝප්ප බිම වැටී කුඩුවෙන හඩ සාලෙ හුන් අපට කදිමෙට ඇසේ.... අපගේ අනපේක්ෂිත ආගමනය දැරිවිය අතිශයින් කලබලයට පත් කර ඇති සෙයකි...

මේ අතර තුර සාලයට පැමිණියේ ප්‍ර‍භාගෙ එකම නැගනියයි... ඇයද සුන්දර තරුණියක් නිසා සිරා නෙතු යුගලම පොට යන තුරු කැරකුවද ඇගෙන යහපත් ප්‍ර‍තිචාරයක් නොලැබුනි.
අහිංසක අපිට කොහෙද ඉතිං බූල් බල්ලො.

දුවේ  නැන්දටත් එන්න කියන්න මෙහෙට... නැගණිය මෑණියගේ පණිවිඩය රැගෙන අසල වූ නිවෙසකට ඉගිලුණාය... මද වේලාවක් ඇවෑමෙන් ඇය පැමිණියේ තවත් මැදි වයසේ කාන්තාවක් සමගිනි....

දොරෙන් ඇතුලට පැමිණි ඇය
මේ පුතාද මට කථා කලේ යැයි පවසමින් සිරා කොලුවා දෙසට නෙත් යොමා ගෙන අතක් ඉදිරියට යොමු කලාය.

අනේ මම නෙමෙයි...මෙයා.... අහිංසක සිරා මේ මොන අටමගලයක් හිසේ කඩාපාත් වුනාදැයි සිතමින්  නිලන්තයා පෙන්වූවෙහිය.

එයා තමයි මමත් කිව්වෙ.... ඇය නැවතත් ප්‍ර‍තිරාව කලාය... නැන්දාට පින් වපරයකි. බලන්නේ නිලන්තයා දෙස වුවත් නෙත් තියෙන්නේ සිරා දෙසටය... නගා සහ පුෂ්පයා කට දෑතින් වසාගෙන එළියට පනිනන්ට වෙර දරන සිනහව ආයාසයෙන් තෙරපා මුඛය අභ්‍යන්තරයට තල්ලු කළෝය.

පුතා කථා කලා කියලා නැන්දා කිව්වා... ඒ උනාට අපේ ප්‍ර‍භා නම් කිව්වෙ නෑ.... බිම බලාගෙන අප වෙත කිරි තේ පිළිගන්වන ප්‍ර‍භා කෙල්ල දක්වමින් මව්තුමිය කීවත් දැරිවි නෙමෙයි හ්ම් කිව්වෙ... ඇය තේ පිළිගැන්වීමේ කටයුතු අවසානයේ අපෙන් මිදෙන්නට හැදුවත්... මවගේ නියමයෙන් සාලයේ අප ඉදිරිපිට පුටුවකට බර දෙන්න සිදුවුනා.

අපි ඉතිං කෙළින්ම කථාවට බහිමුකො... රැල් බුරුල් එහෙම ඇරලා  ප්‍ර‍භාගෙ අම්මා ගේමට ඇන්ටර් වුනා...

මේක ඉතිං ජීවිතයක් පිළිබද ප්‍ර‍ශ්නයක්නෙ.... දුවගෙ තාත්තා දැන් ගෙදර නෑ ටිකකට කලියෙන් මළ ගෙදරක ගියා...එයා ආවට පස්සෙ එයා එක්කත් කථා කරලා අපි තීන්දුවක් දෙන්නම්...

එතනින් පස්සෙ විචාරය කලේ නිලන්තයගෙ රැකියාව, උගත් කම, පවුලේ අය , මව හා පියා ආදී කාරණා... ඒ වෙද්දිත් ඒකා වරලත් ගණකාධිකරණ ශිෂ්‍යයෙක්...

පළමු හමුවීම අවසානයේ අපි සමුගන්නා අවස්ථාව එළැබුනා...

මම එහෙනං ගිහිල්ලා එන්නම් අම්මෙ... බිම දිගා වූ නිලන්ත සිරාගේ උපදෙස් අකුරට පිළිපදිමින් මෑණියන්ගේ දෙකකුල් ස්පර්ශ කරමින් වැද වැටුනා...එතුමිය ඒ අවස්ථාවේ ඉතාමත් සංවේදී වන ආකාරයෙන්  වැඩේ ගොඩ බව සිරාගෙ අක්මාවට දැනුනා.

එතැනින් පස්සෙ කාලයක් යන තුරු මේ ආදර අන්දරය පිළිබද නවතම තොරතුරු අපට නොලැබුනත්... තවත් වසරකට පමණ පස්සෙ නිලන්ත / ප්‍ර‍භා වෙඩිමට  ආරාධනා පත්‍ර‍ය නම් ලැබුනා.


අදට එහෙනං කථාව අහවරයි

මම කාමරේ වෙසෙන සත්ගුණවත් සිරා කොලුවා

ප.ලි 

පස්සෙ කාලෙක දැනගත්ත පරිදි

කේන්දර ආදිය පරීක්ෂා කර ගැලපීමෙන්  පසු දෙපාර්ශවයම මෙම විවාහයට කැමැත්ත දුන්නත් ප්‍ර‍භා කෙල්ල නෙමෙයි නිලන්තයට කැමති වෙලා තියෙන්නෙ... ඒකි තවමත් අකමැතියි... බැරිම තැන නිලන්තය ප්‍ර‍භාගෙ හොදම යාලුවො කීප දෙනෙකුට සිද්ධිය කියලා... මේකාගෙ මේ කථාව ඇහුවාම පපුව හෝස් ගාලා පත්තු වෙලා තියෙන ඒ ඇත්තියො පොරොන්දු වෙලා කැමැත්ත අරන් දෙන්නම් කියලා... ප්‍ර‍භාගෙන් අහලා තියෙන්නෙ එකම ප්‍ර‍ශ්නයයි.. එහෙම කරලා ඊළග  සතියෙදි වසර දෙකක් තුල වාර 15 ක් අහලා, ගෙදර ගිහිල්ලා, කේන්දර බලලා ලබා ගන්න බැරිවුන පිළිතුර නිලන්තයට ලැබිලා...මම ඔයාට කැමතියි කියලා...

කෙල්ලො අහලා තියෙන්නෙ  ඇයි උඹ ඒ කොල්ලට ඔච්චර ගනං උස්සන්නෙ... උඹට තියෙන්නෙ අපිට නැති වෙනස් එකක්ද  කියලලු... අන්න එල කෙල්ලො...

ඔන්න දැන් වෙඩිමෙ වැඩ එහෙම ඉවර වෙලා මාස 6 කට විතර පස්සෙ පුංචි පහේ මධු සාදයකදි නිලන්තයා සිරාට මුණ ගැහුනා... කථා බහ මෙහෙමයි...

ඉතිං බං උඹ දැන් සෑහෙන්න සතුටෙන් ඇත්තෙ නේද ?

නෑ බන් එහෙම එකක් නෑ...

ඇයි යකෝ ඔච්චර කට්ටක් කාලා කෙල්ලව සැට් කරගෙන බැද ගත්තාම ආතල් නැද්ද බොල...

වැඩක් නෑ බන්... ඒවා දැන් සාමාන්‍ය දේවල් නොවැ... උඹලා ඔය කුරුල්ලො වගේ ඉන්න විදිය දැක්කම මට ඉරිසියයි...බලපන් මට කොහෙන්ද නිදහසක්... මේ පාටිය ඉවරවෙනකං මට ඉන්න බෑ... පරක්කු වෙච්ච ගමන් කෝල් එක එනවා...ඒ අස්සෙ මාකට් යන්නත් තියෙනවා  දැන් යන ගමන් ගන්න තියෙන බඩු ලැයිස්තුව මේ...

අල කිලෝ 1

පරිප්පු 500

සැමන් ටින් 1
Whisper පැකට් 1  ආදී ලෙස බඩු ලැයිස්තුවක් නිලන්තයා දක්වයි.

සිරා මම නම් උඹට දෙන උපදේශය තමයි... තනිකඩ කමේ අසිරිය උපරිම කල් විදලා බැරිම තැන බැදපල්ලා... 

නිලන්තයගෙ අන්න ඒ තියරියට තමයි ඔන්න දැන් සිරා කොලුවත් වැඩ....මේ තීරණය ගැඹුරින් විමසා මහාචාර්ය මාතලන් තුමා සහ, සිරාගේ ව්‍යාපාර සහකරු හෙන්රි මහතා යමක් පවසනු ඇතැයි මට දැනේ.